METAIXMIAKH MANA K MONH

[Kassi]

Μεταιχμιακή μάνα και μόνη και καλύτερα....Το κακό θα ήταν να μην ήσουν....χεχε............

[interappted]

Originally posted by kassi_21
Μεταιχμιακή μάνα και μόνη και καλύτερα....Το κακό θα ήταν να μην ήσουν....χεχε............

χεχεχεχεχεχ καλο

[interappted]

εχω καιρο να γραψω σε αυτο το θεμα αλλα θελω να μιλησω παιδια δεν ειμαι καθολου καλα αυτες τις μερες
η μετακομιση εχει επιρρεασει πολυ κ εμενα κ το μικρο
ειχαμε στο μυαλο μας οτι θα ξαναμεινουμε κ οι 3 μαζι κ ο πατερας πια δε ζει...
με επιασε η νηπιαγωγος μου ειιπε οτι ο Θανασακης μου αρχισε να κανει διαφορα δλδ να μιλαει για τον πατερα του σε χρονο ενεστωτα που αυτο σημαινει οτι ακομα δεν αποδεχεται το γεγονος πραγμα που σημαινει οτι ουτε εγω δεν το αποδεχομαι κ το μεταδιδω στο μικρο
χθες οπως προσταζει η θεραπεια μου πηρα τα tavor κ τα υπολοιπα χαπια μου το μικρο ξυπνησε τη νυχτα με πονο στο αυτι απο ωτιτιδα με ξυπνουσε κ δεν ξυπνουσα ......ειμαι σκατα

[Cristalia]

interappted,έχω μια πολύ γενική εικόνα για όλο το θέμα σου-γιατι δεν μπόρεσα να διαβάσω 49 σελίδες-αλλα θα θελά να σου πω την γνώμη μου.

Το ότο έφερε στον κόσμο ένα παιδί παρά της άσχημης κατάστασης σου,και δεν κατέφυγες στην εύκολη λύση να μην το φέρεις στο κόσμο,αυτό απο μόνο του δίχνει πολλά.Υπάρχουνε γυναίκες που παρόλου που τα έχουν όλα δεν επιτρέπουν να έρθει ένα παιδί στο κόσμο,και μητέρες που η ψυχική υγεία τους είναι άριστη και η αδιαφορία τους προς τα παιδία τους είναι αρκετή για να τα δημιουργήσει ένα σωρό προβλήματα.Και το τονίζω,μητέρες που ψυχολογικά ειναι άριστα.
Όλοι μας εδω μέσα έχουμε βιώσει κακές στιγμές με τους γονείς μας.Οτιδήποτε ήτανε αυτό.Απο το πιό μικρό μέχρι το πίο μεγάλο.(Αν διαβασά καλά και η δική σου σχέση με την μητέρα σου είναι προβληματική)Ξέρεις όμως πότε όλο αυτό μέσα μας έμεινε σαν κάτι κακό?Οταν οι γονείς μας δεν μας εξήγησαν γιατί και μας αφήσανε να πιστεύουμε πως κάνουμε κάτι λάθος.Η συμπεριφορά και όχι ο λόγος κάνουν εμάς τα παιδία να θυμώνουμε με τους γονείς μας.Κανένα παιδί δεν μπορεί να θυμώσει αληθινά με τον γονιό του αν τον δεί να πονάει (ψυχικά η σωματικά) αν ο γονίος δεν του δώσει λανθασμένες εντυπώσεις πως είναι έτσι και έχει μερίδιο ευθύνης και αυτό.Θέλω να πω πως ο γίος σου παρά το μικρό της ηλικίας του αν του εξηγήσεις με αγάπη-γιατί φαίνεσαι απο τον τρόπο που γράφεις πως είσαι έξυπνος άνθρωπος-το πρόβλημα που αντιμετωπίζεις με απλά λόγια ωστε να του γίνει κατανοητό,να του εξηγήσεις πως δεν έχει κανένα μερίδιο ευθύνης αλλα ίσα-ίσα πέρνεις δυναμή απο αυτόν και να τον ρωτήσεις αν μπορείς να βασιστείς πάνω του και όταν τον έχεις ανάγκη να σε βοηθήσει ακόμα και αν χρειαστεί να σε αφήσει μόνη είμαι σιγουρη πως το παιδάκι σου όχι μόνο θα σε καταλάβει αλλα θα το πάρει και ως μια ευχάριστη ευθύνη στο να βοηθήσει τον άνθρωπο που αγαπάει να γίνει καλύτερα.Μοιράσου το πρόβλημα σου με το παιδί σου με αγάπη.Το παιδί έτσι και αλλιώς καταλαβαίνει πράγματα,που ίσως να παίρνει λανθασμένα.
Γράφεις πως έρχονται στιγμές που δεν μπορείς να ανταπεξέρθεις.Ξέρεις καμία μητέρα που δεν το ένιωσε αυτο?Εγώ προσωπικά καμία.Ολες έχουν φτάσει σε σημείο κάποτε να νίωσουν υπερβολικοί κουραση με το παιδί τους και για λίγο να αδιαφορήσουν και να μην του δώσουν σημασία.
Με το να κοιτάς πίσω,και να σκαλίζεις το παρελθόν δεν μπορεί να γίνει κάτι καλύτερο.Κάποιες φορές οι σκέψεις πραγματικά βοηθάνε,και το κλάμα και όλα,και το να θέλεις να σπαταλάς χρόνο έτσι πιστεψέ με βοηθάει και όσο σε βοηθάει εγώ πιστεύω πως καλά κάνεις όσο παράλογο και αν ακούγεται αυτό.Το μυαλό μας είναι μαθημένο να φοβάται να νιώσει ασχημα αισθήματα γιατί απο μικροί στο υποσυνείδητο μας καλλειεργήται πως τα αισθήματα θλίψης κτλ είναι κάτι κακό.Στην ουσία όλο αυτό είναι που μας κάνει χειρότερα,οι σκέψεις πως αισθανόμαστε κάτι που δεν είναι αποδεκτό και οχι το ίδιο το αίσθημα μας που σίγουρα είναι κακό απο μόνο του.Μάθε στο παιδί πως πρέπει να είναι έτοιμο να μοιράζεται με τους ναθρώπους του την χαρά και την λύπη με την ίδια διάθεση.Εμένα προσωπικά δεν με ενδιαφέρει να μάθω τίποτα για το παρελθόν σου,με ενδιαφέρει να μάθω τι ονειρέυσαι για το μέλλον σου.Ακόμα και αν μου πεις πως δεν ονειρέυσαι κάτι φευγαλέα κάτι θα υπάρχει στο μυάλό σου.
Λες πως αγαπάς τον γίο σου και με όσα κάνεις το πιστεύω,δεν θα σου πω να προσπαθήσεις για τον γίο σου να γίνεις καλύτερα,γιατι με αυτόν τον τρόπο δεν θα γίνεις ποτέ καλύετρα.Θέλω να προσπαθήσεις για σένα.Για τον εαυτό σου.Γιατι το αξίζεις,γιατί εισαι νέα γυναίκα και γιατί παρα το οτι έχασες το άλλο σου μισό,αυτό ειναι το καλο με τα άλλα μισά πως υπάρχουνε και άλλα εκει έξω να μας συμπληρώσουνε,να μας εκτιμήσουνε..

Δεν ξέρω,όλο αυτό που περνάς είναι πολύ δύσκολο άλλα έξω απο την πόρτα σου κάθε άνθρωπος που θα δείς έχει ένα πρόβλημα που δεν μπορείς να το καταλάβεις απόλυτα,γιατί όλοι μας είμαστε μοναδικοί και κανείς δεν μπορεί να σκεφτεί τι σκεφτόμαστε και να νίωσει πως νίωθουμε.Εμείς είμαστε αυτοί που μπορούμε να αλλάξουμε τα πράγματα και οχι τα πράγματα να αλλάξουνε εμάς.
Δραστηροποιήσου.Ακριβώς και αν δεν έχεις διάθεση να το κάνεις βάλε ένα πρόγραμμα στην ζωή σου.
Πχ Τις Δευτέρες κάθε πρωί θα πηγαίνω μια βόλτα,ή τα απογεύματα στην βιβλιοθήκη να διαβάσω.Αφιέρωσε μια μέρα της εβδομάδας κάποιες ώρες που θα περνάς με το παιδί και θα ασχοληθείς μαζί του.
Έχεις μιλήσει ποτέ μαζί του να δείς τι ονειρέυται?Τι θέλει να κάνει στην ζωή του?Ποια είναι η αποψή του για όλα αυτά που συμβαίνουν?Και αν ναι το άκουσες με σοβαρότητα?

Ο τρόπος που αντιδράει στο σχολείο σχετικά με την απώλεια του πατέρα του γιατί πιστεύεις πως είναι κάτι που του μεταβίβασες εσύ?Έχεις λόγους να το πιστεύεις αυτό?
Το παιδί αντιλαμβάνεται διαφορετικά αυτο το γεγονός στην ζωή του και οι αντιδράσεις του μπορεί να είναι απρόβλεπτες.Ο ψυχισμός του δεν μπορεί να αντέξει ένα τόσο μεγάλο άσχημο γεγονός γιαυτό και γιαυτό τον λόγο η αντιδρασεις του είναι περίεργες και στην ουσία αντιμετωπίζει το γεγονός με δόσεις.Γιατί δεν σκέφτεσαι πως αυτό είναι κάτι που τον βοηθάει και πιστεύεις πως φταίς εσύ?
Το παιδί έχει ανάγκη μετά τον θάνατο του πατέρα του να πιστέψει σε εσένα και να επενδύσει σε εσένα.Γιατί πολύ απλά φοβάται πως αυτό μπορεί να του ξανασυμβεί.Πρέπει να το ενθαρύνεις να εκφράζει τα συμαισθήματα του γιαυτό το γεγονός σε ανθρώπους που μπορεί να το κάνει.Αυτό το άτομο μπορεί να μην είναι απαραίτητα εσύ.Αλλα κάποιος φίλος του ή η δασκάλα του.Το να σε βλέπει να πενθείς και να πονάς για το γεγονός τον εμποδίζει να μοιραστεί τον πόνο του μαζί σου γιατί ίσως φοβάται πως θα σε επιβαρύνει κοιάλο.Δώστου να καταλάβει πως είστε μαζί και θα είστε μαζί.

Το οτι μετακομίσατε είναι λογικό να το επηρέασε.Δύο συνεχόμενες αλλαγές στην ζωή του γιαυτόν είναι περίεργο.Πρώτα ο πατέρας του και μέτα ένα καινούριο σπίτι.Για σένα ίσως είναι μια αλλαγή προς το καλύτερο γιαυτόν όμως είναι άλλη μια αλλαγή.
Μίλησε με την δασκάλα του και ενημέρωσε την για το πρόβλημα που αντιμετωπίζεις ζήτησε την εκδηλώνει την διαθεσιμότητα της στο παιδί στο να της μιλήσει ή οτιδήποτε το κάνει να αισθανθεί καλύτερα.Το οτι αντιδράει έτσι στο σχολείο είναι γιατί το νίωθει και αυτό δεν είναι ένας λόγος να το προβληματίσεις περισσότερο αλλα να το αφήσεις να εκφραστεί.

Και οτι σε ξύπνησε μεσα στην νύχτα και κοιμόσουνα είναι φυσιολογικό.Μην φορτωνεις περισσότερο τις σκέψεις σου.Αρκεί να σου πώ πως ένα βράδυ που ξύπνησα με αμυγδαλίτιδα και ζητησα την μαμα μου να με πάειστο γιατρό ντύθηκε να με πάει και την πήρε ο ύπνος ξανά στο σαλόνι έχοντας δεί πως είμαι χάλια.
Φτάνει το πρωί να εξηγήσεις στο παιδί πως ήτανε δυσκολή στιγμή και για σένα.Πως η υγεία του σε ενδιαφέρει όσο τίποτα άλλο και πως σήμερα θα πάτε να δείτε τι ακριβώς έχει.

Αλλα πάνω απο όλα ηρέμησε.Το παιδί είναι παιδί,όλα καλά,αλλα κοίτα και τον εαυτό σου.Έχεις πολλές ανάγκες και εσύ.
Συγνώμη για το μεγάλο κείμενο και για τα χάλια ελληνικά μου!
take care

[interappted]

Cristalia ειλικρινα σου μιλαω ειχα αναγκη να ακουσω-διαβασω τετοια λογια παρηγοριατικα να απενοχοποιηθω εστω κ λιγο
γιατι καμια φορα ξεχναω εντελως ποσο δυσκολο ειναι να εισαι μητερα
ειμαι υπερβολικη κ παιρνω κατακαρδα την παραμικρη αντιδραση του γιου μου
παιρναω πολυ δυσκολα αυτες τις ημερες κ πραγματικα σε ευχαριστω παρα πολυ μεσα απο την καρδια μου
ομως κ τα μικρα αν θελουν να σε πληγωσουν λενε κουβεντες που πονανε

[Cristalia]

Δεν είναι ρόλος να είσαι μητέρα.Και σίγουρα είναι δύσκολο.
Πολλές φορές είναι δύσκολο να καταλάβουμε τους εαυτούς μας,πόσο μάλλον κάποιον που εξαρτάται απο εμάς και τον μεγαλώνουμε θέλοντας ή όχι με τα πιστεύω μας και τις ανησυχίες μας.Μα όλοι οι γονείς κάνουνε λάθη.Δεν είναι άσχημα τα λάθη όταν τα διορθώνουμε.
Εμένα μου αρέσει που διαβάζω πως πέρνεις κατάκαρδα κάθετι απο τον γίο σου.Ξέρω πως για σένα είναι άσχημο αλλα δίχνει πόσο τον νοίαζεσαι.Μην το αφήσεις αυτό ομως να σε \'\'καβαλήσει\'\'.Εχεις ένα πρόβλημα,εντάξει.Εξήγησε στο παιδί όσο μπορεί να καταλάβει και επικοινώνησε μαζί τόυ όσο μπορείς.Απο εκει και πέρα όμως είσαι και εσύ άνθρωπος και ο μικρός είναι ένας άλλος άνθρωπος και αν και μικρός μπορεί και να σε πληγώσει και να σε πονέσει και στην προσπάθεια σου να γίνεις καλύτερη μαζί του και λόγω τύψεων για οτι ήδη έχει γίνει να τον αφήσεις να δρά όπως θέλει.
Δεν είναι έτσι.Οταν σε ενοχλέι κάτι σε αυτόν πάρτον κοντά σου και ζήτα να σου επαναλάβει τί είπε.Εξηγησέ του την σημασία των λόγων του και οτι αυτά που είπε σε στεναχώρησαν.Τα παιδιά πρέπει να ακούνε την αλήθεια.Μετα αγκαλιασέ τον και αγνόησε το θέμα.Θα δέις πως και ο ίδιος θα το καταλάβει.Οσο βλέπει πως τα λόγια του σε επηρεάζουν είναι ένα όπλο γιαυτόν.Σκεφτηκες πως ίσως θέλει να σου πεί πράγματα που δεν έχει άλλη ευκαιρία?

Δεν εχεις λόγους να έχεις ενοχές που αγαπάς,προσέχεις και μεγαλώνεις ένα παιδί.
Αρχισε να έχεις ενοχές που δεν αγαπάς τον εαυτό σου.Και είναι κρίμα.

[interappted]

ξανααρχισα τις συνεδρειες με τον δρ του γιατι τις ειχα αμελησει λογω τησ μετακομισης
παιρναει γενικα η σχεση μας μια κριση
αλλες φορες ειμαστε τοσο καλα κ επικοινωνουμε κι αλλες φορες οπως τωρα σερι 3 βδομαδες
ευχομαι να τελειωσει η κριση κ να ξαναρχισει η αλληλοκατανοηση μας
απλα οταν σκεφτομαι ποσο καλα τα παμε κατα διαστηματα απορω τι φταιει κ τι αλλαζει τοσο...ο μικρος μαλλον οχι αρα εγω...?

[Cristalia]

Κοίτα,που να ξέρω τι φταίει?Λολ..δεν ζώ μαζί σας.Και οι δύο σας περνάτε δύσκολα και οι κρίσεις φυσιολογικές είναι και όλα μέσα στο πρόγραμμα.Δεν υπάρχει σχέση γονέα με παιδί που να μην περνάει κρίσεις και φάσεις.
Οσο μικρός και να είναι κάποια πράγματα τα καταλαβαίνει,καλεσε τον σε μια συζήτηση και μίλησε τον σαν ενήλικα.Κάντον να καταλάβει πως είναι σημαντική η συζήτηση μαζί του και πες του να σου εκφράσει τους προβληματισμούς του.Ακόμα και να σου πει πως τον αποσχολεί οτι έχασε η κάρτα πόκεμον που είχε απο μια άλλη΄δείξε ενδιαφέρον και κάντου ερωτήσεις να σου εξηγήσει.Για σένα είναι βαρετό όσο βαρετό ειναι γιαυτόν δικές σου σκέψεις που είναι μικρός να καταλάβει.Η επικοινωνία για να γίνει εύκολη πρέπει να μπείς λίγο στην θέση του και αυτός στην δική σου.Και αυτό γίνεται με συζήτηση.
Σκέψου πως ο μικρός περνάει μια ηλικία που ενώ οι αλλαγές διαδέχονται η μία την άλλη όταν αυτές δεν ειναι όμοιες με τα άλλα παιδάκια τον προβληματίζουνε και τον κάνουν να αισθάνεται περίεργα.
Ηρέμησε....εγώ ακόμα με την μήτέρα μου δεν έχω βρεί επικοινωνία.Αλλα αν ένιωθα πως ψάχνεται να με βοηθήσει και να έρθει κοντά μου τόσο πολύ όσο εσύ με τον Γιο σου γι αμένα θα ήτανε αρκετό.Καμιά φορά και η πράξη έχει την σημασία της.Και εσύ προσπαθείς πολύ.Αυτό απο μόνο του φτάνει.Δεν μπορείς να γίνεις τέλεια.Να είσαι ο εαυτός σου απλά αρκεί.
Μην προσπαθείς να δώσεις στον γίο σου οτι εσύ στερήθηκες απο την μητέρα σου,αλλα ότι αυτός χρειάζεται απο εσένα.

Παίξε μαζί του,γέλα μαζί του,φάε μαζί του,ρώτα τον για τον σχολείο του,πως είναι οι φίλοι του,και όταν βαρεθείς να ακούς απλά βαρέθηκες.Δώστου ένα φιλί και αφιέρωσε μετά χρόνο σε σένα.

Οι γονείς του συζήγου σου σε βοηθάνε με το παιδί?Οικονομικά,ψυχολογικ ά?
Γενικά πως τα βγάζεις απο αυτή την άποψη πέρα-Αν μου επιτρέπεις την ερώτηση..Δεν είναι σημαντικό να απαντήσεις αν δεν θέλεις.

[interappted]

ευχαριστω καταρχην για το ενδιαφερον σου
περα δεν ξερω κι εγω πως τα βγαζω απο συναισθηματικη αποψη
οι γονεις του συζηγου μου με βοηθανε ΜΟΝΟ ψυχολογικα αλλα αυτο μου φτανει
κατα τα αλλα πηρα με δανειο ενα σπιτι απο την συνταξη του μικρου
κ δουλευω περιστασιακα πολυ περιστασιακα ομως σε εταιριες ερευνας αγορας
η μητερα μου βοηθαει παρα πολυ οικονομικα
κ πρακτικα
παιρνω αντικαταθλιπτικα κ καποια αλλα φαρμακα κανω συνεδρειες με ψυχιατρο(οταν μου το επιτρεπουν τα οικονομικα μου)κ παω κ στον παιδοψυχολογο το μικρο μου
αυτα κανω κ βγαινει η μερα-ο μηνας-ο χρονος-η ζωη

[Cristalia]

Δύσκολα δηλαδή.
Να στο πω απλά με την ψυχολογική υποστίριξη των γονιών του άντρα σου,ψωμί δεν αγοράζεις.Ουτε τον μικρό πας σε παιδοψυχολόγο.\'\'Παρε λιγη συμπόνια απο την πεθερά μου γιάτί δεν έχω πενηντάευρω\'\'.
Ειναι ωραίο να σου συμπαραστέκονται αλλα τουλάχιστον για τον μικρό πρέπει να ζητήσεις να σε βοηθάνε οικονομικά.Δεν μπορείς να βασίζεσαι μόνο στην μητέρα σου.Και αυτοί παππούδες του είναι.
Και σχετικά με σένα,έχεις ψαχτεί καθόλου αν μπορείς να πάρεις χρήματα?Είσαι χήρα μητέρα μόνη με πρόβλημα..Δεν ξέρω πως είναι στην Ελλάδα,δεν ζω εκεί αλλα δεν υπάρχει κάποιος νόμος κάτι,να σου παρέχουν κάποιο μηνιαίο ποσό?

[interappted]

δυστυχως οι νομοι στην Ελλαδα ειναι χαλια
το εψαξα κ το ξαναεψαξα αλλα.....
αδιαφορια

[psychangel]

http://www.ypatia-kethi.gr/index.php?option=com_content&task=view&id= 277&Itemid=40

http://www.draseis-gynaikes.gr/internet//ecHome.asp

ρίξε μιά ματιά εδώ μήπως βρείς κάτι ενδιαφέρον και το ψάχνουμε περισσότερο στη συνέχεια ...
Δε μπορεί κάποια λύση θα υπάρχει ...

[interappted]

ευχαριστω καλη μου θα περιμενω να παρω την ανασα που περιμενω κ να ψαξω...

[interappted]

εχω να εμφανιστς πολυ καιρο
γυρω στους 7 μηνες
δεν ξεχασα το ασυλο μας δεν ξερς καν ποιοι απο την παλια ομαδα συνεχιζουν εδω μεσα
η αποσια μου ωφειλεται στο οτι η κατασταση μου ειναι τετοια που το να την περιγραψω δεν θα βοηθουσε ουτε εμενα ουτε κανεναν
με παλευει

αλλα κι εγω!
πολλα φιλια σ ολα τα μελη κι ευχομαι καποια στιγμη η ΄\'σειρα μου\" να ξανα...βρεθει
κανεναν σας δεν ξεχασα
μεσα στην απουσια μου απο το forum εσεις αλλα κ ο Νικος ησασταν διπλα μου
φιλια

[keep_walking]

Interrrrrrrrrrrrrrrappted μας ελειψες!!!!!!!!!!
Εγω παντα εδω με διαλειματα που και που...
Να σαι καλα.