Ψυχωσική συνδρομή και οικογενειακό περιβάλλον ασθενούς

[aggelinaps]

Καλησπέρα σε όλους. Θα ήθελα την βοήθειά σας. Ο αδελφός του άνδρα μου πάσχει από ψυχωσική συνδρομή εδω και 25 χρόνια. Μετά το γάμο μας εγκατασταθήκαμε στην πολή που διαμένουν τα πεθερικά μου και συγκεκριμένα πάνω από το σπίτι του κουνιάδου μου. Όταν πρωτοήρθαμε συνειδητοποιήσαμε ότι ο κουνιάδος μου κατανάλωνε υπερβολικές ποσότητες καφείνης (6 τουλάχιστον καφέδες) και αρκετά συχνά αλκοόλ (1 με 2 ποτά). Μέχρι τότε έλεγε στη μητέρα του ότι είχε παρενέργειες από τα φάρμακα, ενώ ισχυριζόταν ότι δεν έπινε τα παραπάνω. Στην αρχή οι σχέσεις μας ήταν ήρεμες. Δεν είχα πρόβλημα να βγούμε για καφέ ή φαγητό ή να ειναι μαζί μας σε φιλικές παρέες. Τα πράγματα όμως άλλαξαν δραματικά. Πέρυσι μετά από ένα άσχημο ξέσπασμα ξεκίνησε ένας πόλεμος εναντίον μας. Ισχυρίστηκε ότι τον προσέβαλε μία κοπέλα για την κατάστασή του και άρχισε να μας φέρεται άσχημα. Στην πραγματικότητα όμως σταμάτησε να παίρνει τα φάρμακά του για να μπορεί να βγαίνει το βράδυ και να επιστρέφει αργά έχοντας καταναλώσει βέβαια αλκοόλ. Ξέκινησε να βρίζει τους γονείς του, να κάνει σκηνές και να προκαλεί καβγάδες, να πετάει σεξουαλικά και άλλα πρόστυχα υπονοούμενα μπροστά μου, να μας απειλεί κ.τ.λπ. Η κατάσταση ξέφυγε από τον έλεγχο, όταν άρχισε να έρχεται σπίτι μας και να απειλεί ή να ψάχνει τη γυναίκα που δήθεν του κρύβαμε και να απαιτεί να κοιμάται σπίτι μας. Σημειωτέον όσες φορές βρεθήκαμε στο ίδιο σπίτι δεν σέβεται καθόλου κανέναν. Κυκλοφορεί με το εσώρουχο, αφήνει ανοιχτή την πόρτα της τουαλέτας όταν βρίσκεται μέσα, κλείνει την τηλεόραση, όταν βλέπουν οι άλλοι και τους διώχνει για να δει αυτά που θέλει εκείνος. Αναγκάστηκαν τότε οι γονείς του συζύγου μου να τον πάνε στο Αιγινήτειο, γιατί είχε και χρόνια να επισκεφτεί τον γιατρό του. Για λίγες μέρες έμεινε μέσα, ωστόσο μετά επισκεπτόταν το νοσοκομείο μόνο το πρωί και το βράδυ κοιμόταν σπίτι. Όταν τελείωσε αυτό και νομίζοντας ότι είχε ηρεμήσει επέστρεψε στην πόλη μας. Άρχισε πάλι να είναι προκλητικός, μας έκανε ρεζίλι στις παρέες μας, έβριζε το σύζυγό μου και γενικώς τσακωνόταν με όποιον δεν του έδινε σημασία ή δεν του έλεγε αυτό που ήθελε να ακούσει και διέδιδε μάλιστα με θυμό ότι τον πήγαν στο Αιγινήτειο. Σιγά σιγά απομακρύνθηκα, διότι κατάλαβα ότι υπήρχε και άλλη αιτία για την συμπεριφορά του. Το γεγονός ότι ο αδελφός του είναι παντρεμένος. Η ζήλεια του πλέον δεν κρύβεται αλλά κάνει οτιδήποτε για να μας σπάσει τα νεύρα. Έχει γίνει πολύ πιο αθυρόστομος και χυδαίος σε σημειο αηδίας. Εντωμεταξύ μετά από ένα χρόνο αποκάλυψε ότι ουδέποτε συνέβη το περιστατικό με την κοπέλα που προανέφερα. Και στο παρελθόν έχουμε διαπιστώσει ότι λέει τρομερά ψέμματα για να κερδίσει την προσοχή, την οποία έχει ούτως ή άλλως από τους δικούς του. Το χειρότερο είναι οτί ενώ πέρυσι ήταν μία πολύ άσχημη χρονιά για μένα καθώς έχασα τη μητέρα μου εκείνος γινόταν όλο και πιο εριστικός όλο και πιο πρόστυχος. Ενώ έκανε ενέσιμη θεραπεία για λίγους μήνες, ξαφνικά αποφάσισε ότι η ένεση δεν μπορεί να συνεχιστεί γιατί θέλει να παντρευτεί, μάλιστα την τελευταία δεν την έκανε. Όμως αυτό είχε και συνέπειες: δεν κοιμάται το βράδυ, όλη τη νύχτα τριγυρνάει, μιλάει και φωνάζει μόνος του. Με λίγα λόγια είναι ενοχλητικός σε σημείο που να διαμαρτύρονται και άλλοι ένοικοι. Όσες φορές βρισκόμαστε μαζί φροντίζω να μην τον προκαλώ ή να του απαντάω αλλά η κατάσταση είνα πλέον ανυπόφορη. Να αναφέρω τέλος ότι ούτε οι γονείς του ούτε ο αδελφός του έλειψαν στιγμή από το πλευρό του. Ωστόσο επιτίθεται σε όλους. Το πρόβλημα που έχει προκύψει είναι ότι: η πεθερά μου λέει ότι οφείλουμε να ανεχόμαστε όλα τα παραπάνω , από τη μία δηλαδή να κάνει ό,τι θέλει και από την άλλη να μας βρίζει και πολλές φορές θεωρούμαστε υπεύθυνοι ότι τον προκαλούμε. Ωστόσο είναι από τη φύση του επιθετικός, μάλιστα μονίμως διαπληκτίζεται στις καφετέριες όπου πάει και κάθεται με τις ώρες, ενώ η μητέρα του θεωρεί ότι ευθύνονται πάντα οι έξω. Πρόσφατα χάσαμε και ένα μωράκι μετά από αποβολή και η ψυχολογική μας κατάσταση είναι άσχημη. Δεν ξέρουμε τι να κάνουμε. Εκτός του ότι θέλει τα πάντα στο χέρι και η συμπεριφορά του είναι προκλητική δυσκολευόμαστε να φανταστούμε το μέλλον. Να προσθέσω επίσης ότι φαντάζεται διάφορες σχέσεις με διάφορες γκαρσόνες, ενώ βέβαια δεν υφίστανται και συχνά με πρόφαση μία ερωτική απογοήτευση φέρεται άσχημα σε όλους μας.Θα συνεχίσουμε να έχουμε αυτές τις εντάσεις? Ο συζυγός μου δουλεύει και σε λίγο θα παίρνουμε και οι δύο ηρεμιστικά αφού ούτε να κοιμηθούμε μπορούμε. Αν σε περίπτωση έρθει ένα μωρό η ζήλεια του θα χειροτερέψει? Φαντάζομαι ότι είναι φοβερά δύσκολο να υπάρχει μία εγκυμοσύνη μέσα σε τέτοια κατάσταση. Ποιά είναι η θέση μας σαν ζευγάρι? Μπορεί να κάνει ό, τι θέλει ή πρέπει να μπουν κάποια όρια από την πλευρά μας. Συγγνώμη για το μεγάλο μήνυμα αλλά βρισκόμαστε σε πολύ δύσκολη θέση. Ευχαριστώ εκ των προτέρων όσους απαντήσουν. Να είστε καλά. Καλή συνέχεια.

[path]

δεν ειναι το μωρο που θα αυξησει τη ζηλεια , μπορει το μωρο να τον κερδισει , μπορει να το συμπαθησει κι ολας , τα μωρα κανουν ''θαυματα'' συχνα!
απ οτι φαινεται κανει οτι θελει, και δεν μπορειται να τον αντιμετωπισεται με περιορισμους και ορια ,,αυτο που απομενει ειναι η διπλωματια . Να βρειτε τα αδυνατα σημεια του και να τον χειριζεσται οσο μπορειται με τετοιο τροπο ...