Η ζωή είναι πολύ λίγη, αξίζει;

[Perastiki]

Η ερώτηση βεβαίως είναι ρητορική αλλά επειδή έχω διαβάσει μερικά θέματα και αντιλαμβάνομαι έναν πανικό και μια απόγνωση, είπα να γράψω δυο λόγια για την ιψδ, η οποία ανήκει στην κατηγορία των νευρώσεων και όχι των ψυχώσεων, επομένως κάποιος μπορεί να αμφιβάλλει αλλά ξέρει πως έχει η πραγματικότητα οπότε με το να υπερβάλλει απλώς αυτοακυρώνεται.

Ανησυχείτε μήπως αφήσατε ανοιχτό το φούρνο, τον θερμοσίφωνα, μήπως αρπάξει φωτιά το σπίτι. Σηκώνεστε, τσεκάρετε, τέλος μετά. Ποιός ο λόγος να ελέγξετε και 2η και 3η φορά; Υπάρχει περίπτωση ν' ανοίξουν οι διακόπτες μόνοι τους;
Ανησυχείτε μήπως πάσχετε από κάποια σωματική ασθένεια. Για κάποιες υπάρχει πρόληψη, για κάποιες δεν υπάρχει. Όπως και να το κανουμε όλα για τους ανθρώπους είναι. Kανείς δεν θέλει να έχει κάποια στιγμή καρκίνο, όλοι θέλουμε να έχουμε μια υγιή καρδιά, αλλά μερικά πράγματα απλώς έρχονται. Και όταν έρχονται, τότε ανησυχούμε. Γιατί με το ν' ανησυχούμε προληπτικά δεν αποφεύγουμε κάτι. Μια μέρα όλοι πεθαίνουν ούτως ή άλλως, άλλοι αργά, άλλοι νωρίς, άλλοι άδικα.
Ανησυχείτε μήπως χάσετε το μυαλό σας, μήπως θολώσετε και κάνετε σε κάποιον κακό. Γιατί αυτό είναι, και όχι ότι ανησυχείτε μήπως το επιθυμείτε. Δεν γίνεται να επιθυμείτε κάτι που φοβάστε και σας προκαλεί άγχος. Δυστυχώς όμως ούτε και γι αυτό υπάρχει πρόληψη. Αν το χάσετε να είστε σίγουροι ότι δεν θα το καταλάβετε, οπότε άδικα βασανίζεστε. Και αν το επιτρέψετε να σας γυρίσει, σας γύρισε, τι μπορούμε να κάνουμε και γι αυτό; Κολλήσατε γιατί αναρωτηθήκατε "πως μπόρεσα να σκεφτώ εγώ κάτι τέτοιο; μήπως για να το σκεφτώ σημαίνει ότι είμαι και ικανός να το κάνω;". Όχι δεν είστε ικανοί, αλλά αυτό πρέπει εσείς να το καταλάβετε, είναι το γνώθι σεαυτόν. Οι περισσότεροι άνθρωποι κάνουν τέτοιες σκέψεις, αλλά ούτε ενοχλούνται μ' αυτές, ούτε τις κάνουν πράξεις. Η σκέψη απ' την πράξη απέχει πάρα πολύ. Το μυαλό παράγει και απόβλητα και παράλογα πράγματα μαζί με τα λογικά, επομένως αντιμετώπιση της ασθένειας δεν σημαίνει ότι δεν θα έχετε ποτέ ξανά τέτοιου είδους σκέψεις. Όπως όλοι, θα τις έχετε κι εσείς, όμως επειδή θα τις έχετε αποδεχτεί σαν φυσιολογικές, θα έρχονται πολύ πιο σπάνια και θα ξέρετε πως να τις διαχειρίζεστε.

Ζητάτε διαβεβαιώσεις για πράγματα που δεν τα ξέρει κανείς. Κανένας δεν ξέρει τι τον περιμένει. Κι εγώ αυτή τη στιγμή που σας μιλάω είμαι καλά και υγιής και αύριο μπορεί να πεθάνω από τροχαίο, να μείνω φυτό ή ν' αποκτήσω εγκεφαλική βλάβη. Θα κάτσω να περιμένω το αύριο χάνοντας το σήμερα; Ή μήπως δεν θα μπω ποτέ σε αυτοκίνητο; Ή μήπως θα πρέπει να κλειστώ στο σπίτι ή σε κάποιο μοναστήρι;

Πρέπει να μάθετε να ζείτε το χαοτικό, το απρόβλεπτο, το άγνωστο. Οι φόβοι σας είναι φανταστικοί και παράλογοι και το ξέρετε. Παίρνετε ορισμένοι χάπια. Θα σας λύσουν το πρόβλημα; Μόλις σταματήσετε τα χάπια το πρόβλημα σας θα επιστρέψει με μαθηματική ακρίβεια γιατί απλά το καλύπτετε, δεν το αντιμετωπίζετε. Όλοι κυνηγούν την ευτυχία σαν να είναι ο μόνος σκοπός στη ζωή, η ευτυχία όμως δεν χαρίζεται σε κανέναν, κατακτιέται. Αποδεκτείτε τα συναισθήματα, τους φόβους, τις σκέψεις σας και προσπαθείστε να τα εξετάζετε με ψυχρή λογική σαν κάποιος τρίτος. Είστε υπερευαίσθητοι, συναισθηματικοί, έχετε υπερβολικά ψηλά το αίσθημα της ευθύνης και της ηθικής και είστε εξαιρετικά επιρρεπείς στο άγχος, είναι χρήσιμο να καλλιεργήσετε τρόπον τινά τη λογική σας.

Η ιψδ είναι δύσκολη γιατί είναι στο μυαλό σας και το μυαλό μπορεί να δαιμονοποιήσει/θεοποιήσει τα πάντα. Αν πιστεύετε ότι εκείνα τα έντερα μέσα στο κεφάλι σας είναι για να τα χρησιμοποιείτε με αυτό το τρόπο ή αν πιστεύετε ότι είστε μόνο βιολογία και χημεία (σεροτονίνη, μελατονίνη, κλπ), δεν έχω να πω κάτι για εσάς γιατί έχετε βρει πειστικούς λόγους για να πορευτείτε μαζί μ' αυτό. Αν πάλι πιστεύετε ότι είστε πολλά παραπάνω και ότι εσείς κρατάτε τα ηνία και έχετε τον έλεγχο, είστε σε καλό δρόμο αλλά δεν φτάνει μόνο αυτό. Η ιψδ απαιτεί ενδοσκόπηση για να βρει κανείς την χαμένη του αυτοεκτίμηση και αυτοπεποίθηση. Όχι βέβαια με στυλ ψυχανάλυσης, αυτή μάλλον περισσότερα προβλήματα μπορεί να σας φέρει. Γιατί δεν φταίει κανένας άλλος για εσάς. Εσείς ερμηνεύετε τα πράγματα καταστροφικά.

Τέλος, γνώμη μου είναι ότι η ιψδ δεν είναι για ψυχίατρο και εξήγησα παραπάνω τον λόγο όπως και το γιατί είμαι κατά των χαπιών (για να μην παρερμηνευτώ, αυτά οσον αφορα τις αγχωδεις διαταραχες και μονο) αν και σαφώς είναι ο εύκολος δρόμος. Αν πιστεύετε ότι δεν μπορείτε να τα βρείτε με το μυαλό σας, μπορείτε να επισκεφτείτε έναν ψυχοθεραπευτή να σας συμφιλιώσει, όμως κάνετε πρώτα μια καλή αναζήτηση και μην εμπιστεύεστε τον εαυτό σας στον κάθε τυχαίο. Υπάρχουν και καλοί και κακοί ψυχοθεραπευτές, όπως συμβαίνει με όλα τα επιτηδεύματα. Το ότι κάποιος είναι ψυχοθεραπευτής δεν σημαίνει αυτομάτως ότι είναι και ανθρωπιστής που νοιάζεται και συμπονεί. Επίσης καλό είναι να αποφύγετε τις ταμπέλες και τις δηλώσεις του τύπου "είναι κάτι χρόνιο" γιατί σημαίνει ότι βάζετε όρια και καλούπια για όλους ενώ ο κάθε άνθρωπος είναι μοναδικός. Εν τέλει δεν έχει και τόσο μεγάλη σημασία αν ξέρετε ότι αυτό που έχετε λέγεται ιψδ, σημασία έχει ότι οι σκέψεις σας, σας προκαλούν θλίψη, άγχος, ενοχές και τι θα μπορούσατε να κάνετε για να το ξεπεράσετε.

Αδράξτε τη μέρα και να είστε καλά.
Φιλικά, μια περαστική.

[betelgeuse]

Λοιπον το ποστ σου το βρηκα καλο σε ορισμενα σημεια , σε μερικα αλλα οχι.
Δεν ειναι στο μυαλο , ειναι μια πραγματικη ασθενεια που μαλλον θα την εχεις μια ζωη.
Απλα μεσω της ψυχοθεραπειας μπορεις να την ελεγχεις ωστε να ζεις χωρις ιιδιαιτερο προβλημα.
Και εννοειται οτι πρεπει να ξερεις πως λεγεται αυτο που εχεις . Αυτο ειναι το πρωτο βημα για την αντιμετωπιση της ασθενειας.

[cina]

Γειά σας και από μένα. Είναι το καλύτερο post που έχω διαβάσει για την ιδεοψυχ. από την perastiki. Μπράβο!!! Ο τρόπος που λες δούλεψε πολύ σε μένα, χάρη βέβαια και στον ψυχολόγο που επισκέφτηκα παλιά. Ήταν ένας εξαιρετικός άνθρωπος και με βοήθησε πολύ. Χωρίς να χρησιμοποιεί κάποια ιδιαίτερη μέθοδο, προσπάθησε να μου αλλάξει τον τρόπο σκέψης, να με πείσει ότι μπορώ να καταφέρω τα πάντα με τη δύναμη της θέλησης. Δεν συμφωνώ με betelguese ότι η ιδεοψυχ. είναι ασθένεια. Είναι μια ιδιομορφία της σκέψης μας, έτσι απλά. Αν βρούμε την δύναμη μόνο να αλλάξουμε την ρότα παίρνοντας το τιμόνι στα χέρια μας και να γίνουμε εμείς ο καπετάνιος της ζωής μας, όλα θα αλλάξουν, όλα. Κάθε ασθένεια βασίζεται στο εξής σχήμα: αιτία - σύμπτωμα- θεραπεία. Αν η ιδεοψυχ. είναι ασθένεια , τότε ποιες είναι οι αιτίες της , γιατί τα συμπτώματα είναι τόσο διαφορετικά από άτομο σε άτομο αλλά και στο ίδιο άτομο σε διάφορες φάσεις της ζωής του; Γιατί οι καθένας ακολουθεί διαφορετική θεραπεία; Γιατί καμιά θεραπεία δεν φαίνεται να είναι αρκετά αποτελεσματική; Μάλλον κάτι άλλο συμβαίνει και γι' αυτό βρήκα την άποψη της perastikis εξαιρετική.

[ΒΙΒΙΑΝ]

Αποθήκευσα το κείμενό σου για να το διαβάζω όταν νιώθω να καταρρέω! Μπράβο σου!!!!

[μαρκελα]

..Οι φόβοι σας είναι φανταστικοί και παράλογοι και το ξέρετε. Παίρνετε ορισμένοι χάπια. Θα σας λύσουν το πρόβλημα; Μόλις σταματήσετε τα χάπια το πρόβλημα σας θα επιστρέψει με μαθηματική ακρίβεια γιατί απλά το καλύπτετε, δεν το αντιμετωπίζετε. Όλοι κυνηγούν την ευτυχία σαν να είναι ο μόνος σκοπός στη ζωή, η ευτυχία όμως δεν χαρίζεται σε κανέναν, κατακτιέται. Αποδεκτείτε τα συναισθήματα, τους φόβους, τις σκέψεις σας και προσπαθείστε να τα εξετάζετε με ψυχρή λογική σαν κάποιος τρίτος. Είστε υπερευαίσθητοι, συναισθηματικοί, έχετε υπερβολικά ψηλά το αίσθημα της ευθύνης και της ηθικής και είστε εξαιρετικά επιρρεπείς στο άγχος, είναι χρήσιμο να καλλιεργήσετε τρόπον τινά τη λογική σας..

Αδράξτε τη μέρα και να είστε καλά.
Φιλικά, μια περαστική.

Μπράβο κι από μένα περαστική,
συμφωνώ απόλυτα με όσα γράφεις! Απλά στάθηκα σ' αυτές τις γραμμές, γιατί είναι πολύ σημαντικό να τονίσουμε ότι οι περισσότεροι φόβοι μας
στο παρόν πηγάζουν από τις ανασφάλειές μας, πηγάζουν από το φοβικό παρελθόν που εξακολουθούμε να συντηρούμε! Σίγουρα κι αν ψάξουμε την αιτία
για το όποιό μας πρόβλημα, μόνο τότε μπορούμε και να τ' αντιμετωπίσουμε! Κάνοντας όπως πολύ σωστά λες αυτοπαρατήρηση παίρνουμε απόσταση
απ' το πρόβλημα κι έτσι μπορούμε να δούμε λύσεις. Με τα χαπάκια απλά παραμένουμε στην αδράνεια, γιατί όπως λες η ευτυχία είναι αγώνας και
η αλλαγή της πραγματικότητας που βιώνουμε θέλει πολύ προσπάθεια και δουλειά! Και ναι για να μπορεί ένας, τότε ότι όλοι μπορούν!

[Perastiki]

Δεν θεωρώ τις άσχημες σκέψεις ασθένεια. Όπως και την θλίψη του πένθους δεν θεωρώ ασθένεια (παρόλα αυτά πλέον όποιος θλίβεται για πάνω από 2 εβδομάδες μετά το πένθος, θα πρέπει να προσφεύγει στ' αντικαταθλιπτικά), επίσης την παιδική ντροπή, την νευρικότητα, την υπερφαγία.. Όλα αυτά όμως θα ενταχθούν πλέον σαν ασθένειες. Σε λίγο δηλαδή θα θεωρούνται όλοι άρρωστοι. Λίγο αυθαίρετα όλα αυτά, έτσι δεν είναι; Να έχετε εμπιστοσύνη στον εαυτό σας. ;-)