θέλω να με θές..

[Cristiano]

εννοείται θα απαντούσα το ίδιο...
για να σου απαντήσω στα ερωτήματα σου
α) βεβαίως και θα πρέπει να αποφασίσεις και για άλλους 3 τους οποίους αγαπάς γιατί εσύ τους έβαλες στη ζωή σου καλώς ή κακώς...
β) δεν αφορά μόνο εσένα από τη στιγμή που επέλεξες να δημιουργηθεί αυτή η οικογένεια
γ) η ζωή είναι μικρή και πολύπλοκη όσο και ο ανθρώπινος εγκέφαλος
δ) φαντάσου μια ζωη χωρις ηθική και αξίες...ο καθένας να κάνει οτι αισθάνεται χωρις φραγμούς...χωρίς βαθια συναισθήματα...ακόμη και στις κοινωνίες των ζώων υπάρχουν κανόνες....μην τα θέλουμε όλα δικά μας....ο καθένας κάνει τις επιλογές του...αν θεωρείς λάθος το οτι παντρεύτηκες τότε χώρισε....
Αν κάποια γυναίκα μου πει οτι εγω δεν παντρεύομαι θέλω να βρω κάποιον να κάνω παιδια και να είμαι ανεξάρτητη χωρίς καμία υποχρέωση και να βγαίνω να φλερτάρω με οποιον θέλω κλπ εγώ πάω πάσο...σέβομαι την επιλογή αυτή...εσύ όμως έχει κάνει αυτές τις επιλογές...δνε είναι αργά για να τις αλλάξεις

[oktoberthird]

κάνεις λαθος, ειναι πολυ αργα για να τις αλλαξω.. τα παιδια μου εχουν πατερα δεν μπορω να τους τον στερισω ξαφνικα οχι για αυτους τους λογους ,για κατι σοβαρο ναι για κατι τετοιο ομως οχι. Ακριβως επιδι σεβομαι την οικογενεια μου δεν θελω να παρω επιπολεες αποφασεις, ομως ποιος καθοριζει τι ειναι σωστο κ τι οχι? ποιανου ιδεα ιταν οτι η γυναικα πρεπει να ''θυσιαζεται'' για ολους για να υπαρχει ενα αρμονικο σπιτι? δεν θελω να μπλεξω την οικογενεια μου σε ολο αυτο..θελω να αισθανομαι ζωντανη!! Αν χωρισω θα με φανε οι τυψεις ως προσ τα παιδια μου...η αληθεια ειναι οτι ειμαι κ@λ@ς μεσα μου εχω μπερδευτει τελειως αλλιως δεν θα το συζητουσα κιολας ..

[kuxumuxu]

Καταρχάς ηρέμησε λιγάκι!!!

Κάποιες σκέψεις κάνεις, έχεις κάποια αισθήματα, μπούχτισες ρε φιλενάδα στην τελική. Δεκτό και κατανοητό.

Μην πάρεις αποφάσεις εν βρασμώ και προσπάθησε να μην πληγωθείς και να μην πληγώσεις αυτούς που αγαπάς.

Αλλά μην βιάζεσαι... χαλαρά, δεν σου έβαλε κανένας το μαχαίρι στο λαιμό, εσύ το βάζεις στον εαυτό σου.

ΧΑ ΛΑ ΡΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ

[ioannis2]

κάνεις λαθος, ειναι πολυ αργα για να τις αλλαξω.. τα παιδια μου εχουν πατερα δεν μπορω να τους τον στερισω ξαφνικα οχι για αυτους τους λογους ,για κατι σοβαρο ναι για κατι τετοιο ομως οχι. Ακριβως επιδι σεβομαι την οικογενεια μου δεν θελω να παρω επιπολεες αποφασεις, ομως ποιος καθοριζει τι ειναι σωστο κ τι οχι? ποιανου ιδεα ιταν οτι η γυναικα πρεπει να ''θυσιαζεται'' για ολους για να υπαρχει ενα αρμονικο σπιτι? δεν θελω να μπλεξω την οικογενεια μου σε ολο αυτο..θελω να αισθανομαι ζωντανη!! Αν χωρισω θα με φανε οι τυψεις ως προσ τα παιδια μου...η αληθεια ειναι οτι ειμαι κ@λ@ς μεσα μου εχω μπερδευτει τελειως αλλιως δεν θα το συζητουσα κιολας ..

Φαινεται νοιωθεις πως μπηκες σε ένα γαμο χωρις πριν να κανεις τη ζωη σου, κι αυτο το ειχες μεσα σου σαν απωθημενο που σου βγηκε τωρα στην επιφανεια, γι αυτο επιζητας τωρα να κανεις αυτα που δεν εκανες καποτε. Συνηθως αυτο γινεται με γυναικες που παντρευτηκαν σε πολύ μικρή ηλικία, μεχρι τα 25. Το απωθημενο αυτο εκδήλωνεται ειτε με εξωσυζυγικες σχέσεις είτε με προβληματα με το συζυγο και το αποτελεσμα ειναι διαζυγιο. Και δεν ειναι δεδομενη η ευτυχια μετα από τετοιο διαζυγιο.
Μην κανεις βεβιασμενες κινησεις, μην καταστρεψεις την ευτυχία που με κοπο δημιουργουσες για 11 χρονια. Η σκεψη για φλερτ και νεους ερωτες κτυπαει κοκκινο στο κεφαλι σου και ετσι υποτιμας και βλεπεις με επιπολαιότητα όλα τα υπολοιπα. Ασε λιγο το χρονο να σε καταλαγιασει και μετα κανεις οτιδηποτε. Το διαζυγιο ειναι δρομος χωρις επιστροφη. Και μου κανει εντυπωση, δεν αναφερεις πουθενα το παραμικρο έστω προβλημα με το συζυγο σου.

[Vangelis.]

μα γιαννη δεν ειναι το προβλημα ο συζυγος σαν συζυγος.εσωψυχο δικο της (ηλικιακο) θεμα καθαρα ειναι.το ηθικο δειδαγμα της περιπτωσεως ειναι οτι δεν ηταν και οτι καλυτερο που παντρευτηκε στα 29 της,αλλα να το εκανε στα 38-40(δεν βαζω ταμπελες,λεω απλα δυο νουμερα σε πιο μεγαλη ηλικια) η' και καθολου στη χειροτερη.
η γυναικα θελει παντα να νιωθει οτι ''περναει'' η μπογια της ακομη κ οτι δεν εχει γερασει.φοβος ειναι ,γι αυτο σου λεει πως θελω να φλερταρω λιγο ακομη,να κανω σεξ κ με αλλους (δεν εχω τελειωσει σα γυναικα,θελει να αποδειξει στον εαυτο της κυριως ) και μετα ξαναγυρναω στο 'σιγουρο' συζυγο.δεν ειναι κακο ,κανε οτι νομιζεις αλλα...
συμβουλη δικη μου,προσεχε μη τα χασεις και τα δυο!!

[Frini]

oktoberthird καλημέρα
Διάβασα το θέμα σου εχθές και κυριολεκτικά μου έκαψε το μυαλο.Διαπιστωνω για άλλη μια φορά ποσο ανησυχο και ανικανοποιητο είναι το ανθρώπινο πνεύμα.
Έχω αναρωτηθεί μυριάδες φορές αν θα μπορούσε να υπάρξει μια πιο ελεύθερη κοινωνία, υγιής όμως, που θα μας επέτρεπε να κινούμαστε στις σχέσεις σας όπως επιθυμούσαμε, χωρίς να μας πνίγουν τα πρέπει, χωρίς να πληγωνόμουμε τους ανθρώπους μας, δίχως στερεότυπα.
Η ανθρώπινη φύση είναι ελεύθερη στην βάση της, μπήκε ομως σε κάποια συγκεκριμένα σχήματα που την περιορίζουν, προφανως για την προστασία ή τον έλεγχο της κοινωνίας και της οικογένειας. Δεν έχει βρεθεί άλλο σχήμα να αντικαταστήσει το ήδη υπάρχον, ίσως γιατί δεν έχουμε εξελιχθεί αρκετά ώστε να μπορούμε να διαχειριστούμε τις επιλογές μας και την ελευθερία μας.

Επειδη όμως η κοινωνία είναι αυτή και εμείς είμαστε αυτοί που είμαστε, θα σου μιλήσω με τα δεδομένα αυτά.

Νιώθω απόλυτα τις ανησυχίες σου. Στα σαράντα μου και εγώ όντας παντρεμένη με παιδιά και με ένα σύζυγο όπου είχαμε μια πολυ καλη κοινή πορεία και σχέση, ένιωθα ότι πνιγόμουν. Ένιωθα πιο όμορφη και ερωτεύσιμη από ποτε και από την άλλη ότι αυτό τελειωνε και κάπου μέσα μου ήθελα με κάποιους τρόπους να το κρατήσω γιατί ήξερα ότι δεν θα κρατούσε πολυ. Δεν ήταν τόσο συνειδητοποιημένο όπως σε σένα, δυστυχώς θα έλεγα, ίσως να μπορούσα να το αντιμετωπίσω καλύτερα .Στην φάση που νιώθεις έτσι , ακόμα και αν δεν το καταλαβαίνεις , αφήνεις πόρτες ανοιχτές, και αν δεν είναι πόρτες , είναι παράθυρα, χαραμάδες, πάντως χωράει να μπει το οτιδήποτε.

Και φυσικά μπήκε σε μένα...και με συνεπήρε με ένα απίστευτο πάθος. Αυτό που ήθελα να βιώσω ξανα. Με πλημμύρισε ζωή. Ένιωθα υπέροχα, στον δικό μου κόσμο. Και πίστευα αφελώς πως μπορούσα να το κρατήσω έξω από την οικογένεια μου, σαν να ήταν ένα δικό μου ξεχωριστο κομμάτι ζωής που μόνο εγώ είχα πρόσβαση. Στην φάση αυτή πιστευα ότι δεν μπορώ να πληγώσω κανένα, ηταν ο δικός μου ονειρικός χώρος.

Θες να σου πω πως νιώθω μετά από 5 χρόνια, γιατί φυσικά δεν μπόρεσα να το κρατήσω στο επίπεδο αυτό..Κομμάτια..Γιατί πλήγωσα τον άνθρωπο μου, κατέστρεψα τις ζωές μας, τα πήρα όλα παραμάζωμα.
Και πρόσεχε, πολυ σημαντικό, ότι ο άνθρωπος που τάραξε τότε τη ζωη μου, είναι ακόμα δίπλα μου, να μου δίνει ακόμα το πάθος και την αγάπη του. Και είναι και αρκετά νεότερος μου, οπότε διαψεύδονται όλες οι θεωρίες ότι οι μικρότεροι μας θέλουν για κάποια συγκεκριμένα πράγματα και και..

Όμως καλή μου ο πόνος που έχω βιώσει και έχω δώσει δεν το άξιζε , για αυτό σου μιλάω για τις προσωπικές μου εμπειρίες. Δεν ξέρέις πόσες μα πόσες φορές έχω ευχηθεί να μπορούσα να πάω τον χρόνο πίσω και να τα άλλαζα όλα. Γιατί μπορεί να ένιωσα ξανά τον έρωτα το πάθος την επιθυμία και την τρελλή αγάπη όμως το κόστος ήταν τεραστιοοοο.

Και θα σου πω και κατι άλλο.
Εγώ τουλάχιστον είχα μεγάλο παιδί. Εσύ έχεις δυο μικρά παιδιά. Πιστεύεις ότι ο άντρας σου σε κρατάει για να νιώσεις ξανά μια ανέμελη φευγάτη ζωη?Τα παιδιά σου κυριως σε κρατάνε. Γιατί όταν γινόμαστε μητέρες , τα παιδιά μας είναι η προτεραιότητα μας και όλα γύρω απ' αυτά κινούνται. Φτιάξε μια εικόνα μεσα στο μυαλο σου , εγώ την έχω ζήσει και την έχω δει σε πολυ πολυ κοντινό μου προσωπο. Εσένα μόνη με τα παιδιά σου να μεγαλώνουν, να μπαίνουν στην εφηβεία με τα χίλια προβλήματα , να τα αντιμετωπίζεις όλα αυτά μόνη, με τον σύντροφό σου εκτος σπιτιου. Ουσιαστικα μόνη σου θα είσαι σ' αυτό, πιστεύεις ότι με δυο παιδιά θα μπορείς να ζήσεις την ζωή σου?
Και συν τοις άλλοις να εχεις να αντιμετωπίσεις και τα γιατί τους, επειδή τους στέρησες μια καλή οικογένεια.
Αν με τον άντρα σου είχατε μια κακή σχέση, αν η συμβιωση σας ήταν ανυποφορη, αν δεν ένιωθες αγάπη για αυτόν, δεν θα σου έλεγα όλα τα παραπάνω. Όμως επειδή δεν είναι έτσι , προφύλαξε τον εαυτο σου και τους δικους σου.
Μια ερωτική εμπειρία μπορεις πολυ εύκολα να την έχεις, ή φλερτ..σιγά το δύσκολο..Μπορεις να διασφαλίσεις ότι αυτό δεν θα φέρει τα πάνω κατω?..
Επειδή αισθάνομαι την δυναμή αυτού που νιώθεις, η συμβουλή μου μέσα από την καρδιά μου, προσπάθησε να διοχετεύσεις το πάθος σου κάπου αλλου.
Και μίλησε με τον άντρα σου..μιλησε του..πες του πως νιώθεις, βγάλε τα σώψυχα σου, μπορεί να σε εκπλήξει πολυ πιο ευχαριστα απ' ότι περιμένεις.

Και επειδή μπορεί καποιοι άλλοι που σου μιλησαν εδώ μεσα να μην έχουν την εμπειρία της χρόνιας συμβιωσης με παιδια και πιστεύεις ότι δεν καταλαβαίνουν, το ίδιο δεν ισχύει με μένα , πιστεύω να το καταλαβαίνεις, ναι μπορείς να ξανανιώσεις πράγματα με τον άντρα σου, μπορει η σχέση σας να αποκτήσει άλλη δυναμική επειδή έχει βάσεις, όπως είχε και η δική μου.
Προκάλεσε εναν μικρο σεισμό. Τετοιον που θα σας ταρακουνήσει αλλά δεν θα σας πλακώσει με τα συντρίμμια του.

[carry]

...
Δεν έχει βρεθεί άλλο σχήμα να αντικαταστήσει το ήδη υπάρχον, ίσως γιατί δεν έχουμε εξελιχθεί αρκετά ώστε να μπορούμε να διαχειριστούμε τις επιλογές μας και την ελευθερία μας.
...

Η δημοκρατία των πολλών είναι η δικτατορία των λίγων, Frini.
Αλλά δέν μπορούμε να ζούμε και μόνοι...

Πιστεύω πάντως πως τα "διαλείμματα" σε ένα γάμο φέρνουν μέσα μας μή αναστρέψημες συνέπειες

[Frini]

Η δημοκρατία των πολλών είναι η δικτατορία των λίγων, Frini.
Αλλά δέν μπορούμε να ζούμε και μόνοι...

Πιστεύω πάντως πως τα "διαλείμματα" σε ένα γάμο φέρνουν μέσα μας μή αναστρέψημες συνέπειες

Ναι συμφωνώ μαζί σου, απλα σκέφτομαι ότι αυτό το απαγορευμένο της επιθυμίας είναι που ουσιαστικά καταστρέφει τα πάντα.Και στην συνέχεια και ως συνέπεια του καταστρέφει ανθρώπους και οικογένειες.
Αναρωτιέμαι αν η συμβίωση ήταν βασισμένη σε άλλα πρότυπα, αυτό το απαγορευμένο δεν θα έχανε την ισχύ του?
Αν ζούσαμε σε μια κοινωνία διαφορετικά δομημένη, όπου το ζευγάρι που αγαπιέται, θα μπορούσε να έχει και κάποιες άλλες ερωτικές επαφές αν αισθανόταν την ανάγκη, χωρίς να αισθάνεται το αίσθημα της προδοσίας
Αν υπηρχε αγάπη μεταξύ τους καθαρή χωρίς το αίσθημα της ιδιοκτησίας και της κτητικότητας.
Νομίζω ότι αν εξέλειπαν αυτά, η ανάγκη να απατήσουμε δεν θα ήταν τόσο έντονη, θα έφθινε όλο και περισσότερο..

[carry]

...
Αναρωτιέμαι αν η συμβίωση ήταν βασισμένη σε άλλα πρότυπα, αυτό το απαγορευμένο δεν θα έχανε την ισχύ του?
Αν ζούσαμε σε μια κοινωνία διαφορετικά δομημένη, όπου το ζευγάρι που αγαπιέται, θα μπορούσε να έχει και κάποιες άλλες ερωτικές επαφές αν αισθανόταν την ανάγκη, χωρίς να αισθάνεται το αίσθημα της προδοσίας
Αν υπηρχε αγάπη μεταξύ τους καθαρή χωρίς το αίσθημα της ιδιοκτησίας και της κτητικότητας.
Νομίζω ότι αν εξέλειπαν αυτά, η ανάγκη να απατήσουμε δεν θα ήταν τόσο έντονη, θα έφθινε όλο και περισσότερο..

Σίγουρα!, όμως η σκέψη σου αυτή απευθύνεται σε κοινωνίες δίχως κτητικότητα και ιδιοκτησίες. Τέτοιου είδους αισθητικές είναι απαγορευμένες από θρησκευτικές & εθνικιστικές πολιτικές.
Και στην περίπτωση που τα μέλη του ζευγαριού εκτός από την ανάγκη τρίτων ερωτικών επαφών τύχαινε να αγαπήσουν άλλους, θα μπορούσαμε όλοι μαζί π.χνα μεγαλώνουμε δίχως διάκριση τα τέκνα όλων μας?

[betelgeuse]

Δεν νομιζω η Φρυνη να εννοει αυτο που λες εσυ.
Η Φρυνη μαλλον μιλαει για μια κοινωνια στην οποια ειναι αποδεκτο οτι μια σχεση θα εχει ημερομηνια ληξεως μετα απο καποια χρονια καθως επισης και οτι ο ανθρωπος δεν ειναι μονογαμικο ον , και αρα θα το δεχονται πιο ευκολα τον χωρισμο και δεν θα υπαρχουν διλημματα σαν της θεματοθετριας.

[carry]

Δεν νομιζω η Φρυνη να εννοει αυτο που λες εσυ.
Η Φρυνη μαλλον μιλαει για μια κοινωνια στην οποια ειναι αποδεκτο οτι μια σχεση θα εχει ημερομηνια ληξεως μετα απο καποια χρονια καθως επισης και οτι ο ανθρωπος δεν ειναι μονογαμικο ον , και αρα θα το δεχονται πιο ευκολα τον χωρισμο και δεν θα υπαρχουν διλημματα σαν της θεματοθετριας.

Συμφωνώ μαζί σου και κατάλαβα αυτό που θέλει να πεί η Frini, όμως όταν αγαπάμε δέν είμαστε ξεκομμένοι από την υπόλοιπη οντότητά μας.
(Ω!, ...λατρεύω αυτές τις συζητήσεις!)

[Frini]

Σίγουρα!, όμως η σκέψη σου αυτή απευθύνεται σε κοινωνίες δίχως κτητικότητα και ιδιοκτησίες. Τέτοιου είδους αισθητικές είναι απαγορευμένες από θρησκευτικές & εθνικιστικές πολιτικές.
Και στην περίπτωση που τα μέλη του ζευγαριού εκτός από την ανάγκη τρίτων ερωτικών επαφών τύχαινε να αγαπήσουν άλλους, θα μπορούσαμε όλοι μαζί π.χνα μεγαλώνουμε δίχως διάκριση τα τέκνα όλων μας?

Αν δεν υπήρχαν εντονα εγωιστικα αισθήματα όπως η ζήλεια και η κτητικότητα, η επιλογή του αγαπημένου θα ήταν πιο συνειδητή..νομίζω πως η αναγκη για τριτο πρόσωπο θα ήταν ολο και πιο περιορισμενη και ακομα πιο σπανιο το ερωτικό πάθος θα μετατρέπονταν σε κάτι πιο βαθύ ώστε να αποφασίσεις ν' αλλάξεις σύντροφο.
Αρα οι χωρισμοί λιγοτεροι.
Δεν είναι εφικτή προς το παρον μια τέτοια κοινωνία, χρειάζεται μια αναδιαρθρωση εκ των θεμελιων της..Μην ειμαστε ουτοπιστες, εδώ η κοινωνία δείχνει σημάδια οπισθοδρόμησης.
Για τον λόγο αυτό και είπα όσα είπα στην θεματοθέτρια, μιλώντας εκ πείρας.
Όταν η σχέση αξίζει και ιδιαιτερα όταν υπάρχουν παιδιά, οφείλουμε να τα προστατεύουμε και μέσα απ' αυτά τον ίδιο μας τον εαυτο.Την ενέργεια , τον ερωτισμό μας, πρέπει να βρίσκουμε άλλους τρόπους να τα διοχετεύουμε.Η κάθε μας κίνηση οφείλουμε να είναι συνειδητή γιατί πισωγύρισμα δεν υπάρχει..
Αν η σχέση είναι τελειωμένη και φθίρει, τότε το διαζύγιο είναι μονόδρομος.

[Frini]

Παιδιά , έχω ένα φιλικό ζευγάρι που είναι παντρεμένοι πολλά χρόνια, με μια όμορφη σχέση μεταξύ τους.
Από την αρχή υπήρχε η συμφωνία ότι αν κάποιος θελήσει να κάνει καποια ερωτική σχέση θα είναι αποδεκτό από τον άλλο, αρκεί να γίνονται σεβαστα κάποια πράγματα για να μην εκτείθενται κυρίως απέναντι σε τρίτους.
Προς το παρόν το έχει κάνει ο ένας εκ των δύο μόνο, χωρίς ο άλλος να αισθάνεται αδικημένος, απλά δεν του προέκυψε δεν ένιωσε την ανάγκη.
Είναι απόλυτα ειλικρινεις μεταξύ τους, δεν υπάρχει λόγος να μην είναι. Μου εξομολογήθηκε αυτός που "απάτησε" ότι αν δεν είχε το "ελεύθερο" από τον άλλο, αν το έκανε κρυφά , θα βιωνε πολύ πιο έντονα συναισθήματα με το τρίτο πρόσωπο, τώρα δεν του προκύπτουν και αυτό έχει σώσει την σχέση.
Σας το αναφέρω, δεν το κατανοώ πλήρως, δεν ξέρω πως μπορεί να λειτουργεί και ουτε πιστεύω ότι προσωπικά θα μπορούσα να λειτουργήσω σε τέτοιο πρότυπο σχέσης.
Όμως οι δυο τους είναι μια χαρά μεταξύ τους χωρις ζηλειες χωρις ψέμματα και απολαμβάνουν μετά από πολλά χρόνια τον γάμο τους.

[carry]

...
Δεν είναι εφικτή προς το παρον μια τέτοια κοινωνία, χρειάζεται μια αναδιαρθρωση εκ των θεμελιων της..Μην ειμαστε ουτοπιστες, εδώ η κοινωνία δείχνει σημάδια οπισθοδρόμησης.
...

Δεν δέχομαι, κάθε φορά που οι οκονομίες χαμηλώνουν την ποιότητα της ζωής μας, να βάζουμε νερό στα προσωπικά μας στάνταρ.

...νομίζω πως η αναγκη για τριτο πρόσωπο θα ήταν ολο και πιο περιορισμενη
...

δέν αποκλείεται και το αντίστροφο, όμως

Αν δεν υπήρχαν εντονα εγωιστικα αισθήματα όπως η ζήλεια και η κτητικότητα, η επιλογή του αγαπημένου θα ήταν πιο συνειδητή
...

Συμφωνώ!

...
Όταν η σχέση αξίζει και ιδιαιτερα όταν υπάρχουν παιδιά, οφείλουμε να τα προστατεύουμε και μέσα απ' αυτά τον ίδιο μας τον εαυτο.Την ενέργεια , τον ερωτισμό μας, πρέπει να βρίσκουμε άλλους τρόπους να τα διοχετεύουμε.Η κάθε μας κίνηση οφείλουμε να είναι συνειδητή γιατί πισωγύρισμα δεν υπάρχει..
Αν η σχέση είναι τελειωμένη και φθίρει, τότε το διαζύγιο είναι μονόδρομος.

Επίσης, συμφωνώ!

[carry]

Παιδιά , έχω ένα φιλικό ζευγάρι που είναι παντρεμένοι πολλά χρόνια, με μια όμορφη σχέση μεταξύ τους.
Από την αρχή υπήρχε η συμφωνία ότι αν κάποιος θελήσει να κάνει καποια ερωτική σχέση θα είναι αποδεκτό από τον άλλο, αρκεί να γίνονται σεβαστα κάποια πράγματα για να μην εκτείθενται κυρίως απέναντι σε τρίτους.
Προς το παρόν το έχει κάνει ο ένας εκ των δύο μόνο, χωρίς ο άλλος να αισθάνεται αδικημένος, απλά δεν του προέκυψε δεν ένιωσε την ανάγκη.
Είναι απόλυτα ειλικρινεις μεταξύ τους, δεν υπάρχει λόγος να μην είναι. Μου εξομολογήθηκε αυτός που "απάτησε" ότι αν δεν είχε το "ελεύθερο" από τον άλλο, αν το έκανε κρυφά , θα βιωνε πολύ πιο έντονα συναισθήματα με το τρίτο πρόσωπο, τώρα δεν του προκύπτουν και αυτό έχει σώσει την σχέση.
Σας το αναφέρω, δεν το κατανοώ πλήρως, δεν ξέρω πως μπορεί να λειτουργεί και ουτε πιστεύω ότι προσωπικά θα μπορούσα να λειτουργήσω σε τέτοιο πρότυπο σχέσης.
Όμως οι δυο τους είναι μια χαρά μεταξύ τους χωρις ζηλειες χωρις ψέμματα και απολαμβάνουν μετά από πολλά χρόνια τον γάμο τους.

(Τα bold δκάμ)
Πού ωραίο το παράδειγμα που έδωσες, δείχνει πως τελικά είναι στο χέρι του καθενός να ορίζει το πεπρωμένο του μακριά από στραγγαλιστικά στερεότυπα.

Γιά τα bold:
Σε μία σχέση σταθερή και διαρκή και εμένα θα μου φαινόταν κάπως. Ίσως αν το εκλογίκευα αρκετά να το υποβάθμιζα σαν πράξη. Γιατί πιό μεγάλη αξία απ'όλα θα είχε η μεταξύ αγάπη.
Σε τέτοια σχέση πάντως δέν έτυχε να βρεθώ.
Σε σχέση (όπου εγώ και μόνον νόμιζα πως είναι σχέση, αν και δέν υπήρχε αμφότερη αγάπη) όπου με απάτησαν δέν μπόρεσα να το καταπιώ