Είναι δυνατόν μια ψυχοθεραπεία να είναι αρνητική;

**alexandros3** · 06-06-2007, 16:38

Originally posted by Existir
Εκείνο που δεν μπορώ να καταλάβω με εσένα είναι πως είναι δυνατόν να λες οτι επαναφορτίζεις τις μπαταρίες για να κάνεις ψυχοθεραπεία τη στιγμή που για μένα η ψυχοθεραπεία είναι η μόνη διαδικασία φόρτισης αυτών των μπαταριών.

Τι ακριβώς είναι η ψυχοθεραπεία για σένα, η μάχη των 300 του Λεωνίδα; Πως ακριβώς το βιώνεις; Δε σε απελευθερώνει; Δε σε κάνει να αποδέχεσαι τον εαυτό σου όπως και να είσαι; Δεν σου αποκαλύπτει τα αίτια και τα αιτιατά; Δεν σε αποδεσμεύει απο τυχόν προβληματικές συμπεριφορές;

Είναι μία επώδυνη διαδικασία αποδόμησης και αναδόμησης. Ασφαλώς δεν είναι ευχάριστη και είναι επώδυνη πολλές φορές. Μου κάνει εντύπωση που δεν το καταλαβαίνεις. Γνωρίζω αρκετά άτομα με την ίδια εμπειρία με μένα και τα ίδια συναισθήματα κατά τη διάρκεια της ψυχοθεραπείας. Στο χειρουργικό κρεβάτι βάζουν αναισθητικό. Δεν υπάρχει κάτι τέτοιο στη ψυχοθεραπεία.... Δεν πάω εκεί για να περάσω το χρόνο μου ή να πιω καφέ με τον θεραπευτή. Πάω για να δω αλήθειες που ήταν κρυφές. Η διαδικασία εξόρυξης στο φως είναι επώδυνη μερικές φορές.

**Kassi** · 06-06-2007, 16:45

Καλά με πετυχαίνετε σε φάση με απωθημένο.Ερ:Μπορεί μια ψυχοθεραπεία να είναι αρνητική;Απ:Η δικιά μου με τον παλιό.Με χαπάκωνε και ποτέ δεν μου είπε για τα οριακά μου στοιχεία κι ας έφτυνα στο τρένο από κάτω τους περαστικούς,κι ας ήθελα να τραβήξω τις κοτσίδες γυναικών έτσι στο άσχετο για να κόψω αντίδραση,κι ας είχα πλακωθεί με το μισό Kung Fu-όχι από εξάσκηση-κι ας είχα σφαχτεί με όλες μου τις καθηγήτριες-καμιά τους δεν ήθελε να με ξέρει για να μου κάνει μάθημα- κι ας με έβλεπε να σπάω το μπουκαλάκι του νερού-πλαστικό μωρέ όχι τίποτα εξτριμ-μπροστά στα μάτια του απ\'τα νεύρα μου γιατί δίπλα μιλούσε η μάνα μου,κι ας πήγαινα κι ερχόμουν στις σχέσεις μου,κι ας είχα αλλάξει πάνω από 10 διαφορετικές δουλειές σε τρία χρόνια.Όχι.Ήμουν απλά με ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή.Και όταν του έστειλα μήνυμα μου είπε απλά να μην του ρίχνω ευθύνες....Χαχα!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! !!!!!!!!!!!!!!!!!

**Existir** · 06-06-2007, 20:01

Originally posted by alexandros3

Είναι μία επώδυνη διαδικασία αποδόμησης και αναδόμησης. Ασφαλώς δεν είναι ευχάριστη και είναι επώδυνη πολλές φορές. Μου κάνει εντύπωση που δεν το καταλαβαίνεις. Γνωρίζω αρκετά άτομα με την ίδια εμπειρία με μένα και τα ίδια συναισθήματα κατά τη διάρκεια της ψυχοθεραπείας. Στο χειρουργικό κρεβάτι βάζουν αναισθητικό. Δεν υπάρχει κάτι τέτοιο στη ψυχοθεραπεία.... Δεν πάω εκεί για να περάσω το χρόνο μου ή να πιω καφέ με τον θεραπευτή. Πάω για να δω αλήθειες που ήταν κρυφές. Η διαδικασία εξόρυξης στο φως είναι επώδυνη μερικές φορές.

Θες να πεις οτί είναι επώδυνο το να γίνεις ένας άνθρωπος που δέχεται τις ευθύνες για τις πράξεις του, που καταλαβαίνει πόσο πολύ ο ίδιος είναι ο σκηνοθέτης της ζωής του;

Αυτό δεν είναι απελευθερωτικό; Δεν σου δίνει την ελευθερία να αποφασίσεις εσύ για σένα και την ζωή σου κι όλα αυτά που συμβαίνουν; Δεν σου δίνει το περιθώριο να κοιτάξεις μέσα σου και να ανακαλύψεις όλα αυτά που δεν ήξερες για σένα, να διευρύνεις την αυτογνωσία σου και στην τελική να αγαπήσεις τον ευατό σου και να συμφιλιωθείς με τις αντιφάσεις τόσο του χαρακτήρα σου αλλά και της ίδιας της ζωής;

Μήπως τελικά θες να πεις πως αυτή η ευθύνη πέφτει βαριά στους ώμους των περισσοτέρων.

Δεν σου κρύβω οτί δυσκολεύομαι με την ψυχοθεραπεία. Δυσκολεύομαι ναι, όμως βγαίνω κερδισμένη. Επι τέλους ασχολούμαι με τη Ναταλία. Επί τέλους φεύγουν οι άχρηστες προκαταλήψεις, οι περιττές ανασφάλειες. Ακόμα και στην αναμόχλευση των πιο οδυνηρών αναμνήσεων, ακόμα κι εκεί που το κεφάλι μου έλεγα θα σπάσει, τώρα ξέρω. Ξέρω τι συνέβη, ξέρω πως οδηγήθηκα εδώ που είμαι τώρα, ξέρω πως πρέπει να αλλάξω το παλιό μου δέρμα. Αργή διαδικασία αλλά προς όφελος μου. Το κέρδος μου; Γίνομαι αυθεντική. Γίνομαι περισσότερο αυτό που είμαι.

Θυμάμαι που έλεγα στην ψυχολόγο μου για το πόσο κουράζομαι στη δουλειά και στο σπίτι, που πρέπει όλα να τα κάνω μόνη μου, που έχω επωμιστεί τεράστιες ευθύνες. Γκρίνιαζα, πόναγε το κορμί μου, ξάπλωνα και δεν έβρισκα ξεκούραση. Ξέρεις τι μου είπε η ψυχολόγος; \"Τόση ελευθερία δεν θα είχε κόστος;\" Έμεινα άφωνη. Ξέρεις πως ήρθαν τα λόγια της; Σαν λύτρωση. Σου μιλάω βιωματικά. Ξέρεις ποιο είναι το κέρδος μου; Δεν είναι οτί δεν κουράζομαι, φυσικά και κουράζομαι. Απλώς τώρα μπορώ να ξεκουράζομαι.

Πες μας κι εσύ αν θες.

**alexandros3** · 06-06-2007, 22:11

Originally posted by Existir

Originally posted by alexandros3

Είναι μία επώδυνη διαδικασία αποδόμησης και αναδόμησης. Ασφαλώς δεν είναι ευχάριστη και είναι επώδυνη πολλές φορές. Μου κάνει εντύπωση που δεν το καταλαβαίνεις. Γνωρίζω αρκετά άτομα με την ίδια εμπειρία με μένα και τα ίδια συναισθήματα κατά τη διάρκεια της ψυχοθεραπείας. Στο χειρουργικό κρεβάτι βάζουν αναισθητικό. Δεν υπάρχει κάτι τέτοιο στη ψυχοθεραπεία.... Δεν πάω εκεί για να περάσω το χρόνο μου ή να πιω καφέ με τον θεραπευτή. Πάω για να δω αλήθειες που ήταν κρυφές. Η διαδικασία εξόρυξης στο φως είναι επώδυνη μερικές φορές.

Θες να πεις οτί είναι επώδυνο το να γίνεις ένας άνθρωπος που δέχεται τις ευθύνες για τις πράξεις του, που καταλαβαίνει πόσο πολύ ο ίδιος είναι ο σκηνοθέτης της ζωής του;

Αυτό δεν είναι απελευθερωτικό; Δεν σου δίνει την ελευθερία να αποφασίσεις εσύ για σένα και την ζωή σου κι όλα αυτά που συμβαίνουν; Δεν σου δίνει το περιθώριο να κοιτάξεις μέσα σου και να ανακαλύψεις όλα αυτά που δεν ήξερες για σένα, να διευρύνεις την αυτογνωσία σου και στην τελική να αγαπήσεις τον ευατό σου και να συμφιλιωθείς με τις αντιφάσεις τόσο του χαρακτήρα σου αλλά και της ίδιας της ζωής;

Μήπως τελικά θες να πεις πως αυτή η ευθύνη πέφτει βαριά στους ώμους των περισσοτέρων.

Δεν σου κρύβω οτί δυσκολεύομαι με την ψυχοθεραπεία. Δυσκολεύομαι ναι, όμως βγαίνω κερδισμένη. Επι τέλους ασχολούμαι με τη Ναταλία. Επί τέλους φεύγουν οι άχρηστες προκαταλήψεις, οι περιττές ανασφάλειες. Ακόμα και στην αναμόχλευση των πιο οδυνηρών αναμνήσεων, ακόμα κι εκεί που το κεφάλι μου έλεγα θα σπάσει, τώρα ξέρω. Ξέρω τι συνέβη, ξέρω πως οδηγήθηκα εδώ που είμαι τώρα, ξέρω πως πρέπει να αλλάξω το παλιό μου δέρμα. Αργή διαδικασία αλλά προς όφελος μου. Το κέρδος μου; Γίνομαι αυθεντική. Γίνομαι περισσότερο αυτό που είμαι.

Θυμάμαι που έλεγα στην ψυχολόγο μου για το πόσο κουράζομαι στη δουλειά και στο σπίτι, που πρέπει όλα να τα κάνω μόνη μου, που έχω επωμιστεί τεράστιες ευθύνες. Γκρίνιαζα, πόναγε το κορμί μου, ξάπλωνα και δεν έβρισκα ξεκούραση. Ξέρεις τι μου είπε η ψυχολόγος; \"Τόση ελευθερία δεν θα είχε κόστος;\" Έμεινα άφωνη. Ξέρεις πως ήρθαν τα λόγια της; Σαν λύτρωση. Σου μιλάω βιωματικά. Ξέρεις ποιο είναι το κέρδος μου; Δεν είναι οτί δεν κουράζομαι, φυσικά και κουράζομαι. Απλώς τώρα μπορώ να ξεκουράζομαι.

Πες μας κι εσύ αν θες.

Να σου πω τι ακριβώς;

**Existir** · 06-06-2007, 23:19

Μια εμπειρία σου με τον ψυχολόγο που να σε βοήθησε.

Εναλλακτικά ένα τραγουδάκι.
:P

**alexandros3** · 06-06-2007, 23:22

Βαρέθηκα τα βρώμικα φουστάνια της Αθήνας
Βαρέθηκα να πέφτω στα πόδια της βιτρίνας, ναι
Το δράμα σ&#8217; επανάληψη να βλέπω με συμπόνια
Να σ&#8217; έχω στο κρεβάτι μου κι εσένα με κουπόνια, ναι

Βαρέθηκα τα όνειρα στη χώρα των θαυμάτων
Τα σκεύη που αδειάζουνε σωρούς απορριμμάτων, ναι
Το σύννεφο που σ&#8217; έπνιξε και θες να το διαλύσεις
Το στόμα που δεν άνοιξες ποτέ σου να μιλήσεις, ναι

Ευτυχώς που η πατρίς δικαιώνεται
Σε ταβέρνες, πλατείες κι αλάνες
Ευτυχώς που δε χάθηκε ο έρωτας
Ευτυχώς που υπάρχουν πουτάνες

Βαρέθηκα να βλέπω το ληστή με το πριόνι
το γύρο του θριάμβου του να κάνει στο σαλόνι, ναι
Να τρέμω κι απ&#8217; το φόβο μου να τα &#8217;χω κατεβάσει
να είμαι εκεί που μ&#8217; άφησα αλλά να μ&#8217; έχω χάσει, ναι

Βαρέθηκα τον πάνσοφο τον υπολογιστή σου
Το χρέος που μου άφησε ο πρώην εραστής σου, ναι
Βαρέθηκα τους πάνω, βαρέθηκα τους κάτω
Το τρύπιο μου φιλότιμο που έφτασε στον πάτο, ναι

Ευτυχώς που η πατρίς δικαιώνεται
Σε ταβέρνες, πλατείες κι αλάνες
Ευτυχώς που δε χάθηκε ο έρωτας
Ευτυχώς που υπάρχουν πουτάνες

:D

**Existir** · 06-06-2007, 23:43

Άκου λοιπόν κι ένα τραγουδάκι που έλεγε κάποιος στην αγαπημένη του, στην πριγκηπέσσα του. Αν αφαιρέσεις τον ερωτισμό και τη τρυφερότητα, θα μπορούσε να΄είναι εξομολόγηση σε έναν ψυχοθεραπευτή.

Άλλα θέλω κι άλλα κάνω
πώς να σου το πω
έλεγα περνούν τα χρόνια
θα συμμορφωθώ.

Μα είναι δώρο άδωρο
ν\' αλλάξεις χαρακτήρα
τζάμπα κρατάς λογαριασμό
τζάμπα σωστός με το στανιό.

Έξω φυσάει αέρας
κι όμως μέσα μου
μέσα σ\' αυτό το σπίτι
πριγκηπέσα μου,
το φως σου και το φως
χορεύουν γύρω μας
απίστευτος ο κόσμος
κι ο χαρακτήρας μας.

Άλλα θέλω κι άλλα κάνω
κι έφτασα ως εδώ
λάθη στραβά και πάθη
μ\' έβγαλαν σωστό.

Ξημερώματα στο δρόμο
ρίχνω πετονιά
πιάνω τον εαυτό μου
και χάνω το μυαλό μου.

**alexandros3** · 06-06-2007, 23:48

Τη συμπάθεια μου στο πρόσωπο!
Προσωπικά δεν έχω χρέος σε κανέναν...

**Existir** · 07-06-2007, 00:00

Εγώ έχω μερικά χρέη στην τράπεζα. :D

Αλλά ποιο είναι το πρόσωπο και για ποια χρέη μιλάς;

**alexandros3** · 07-06-2007, 00:06

Originally posted by Existir
Εγώ έχω μερικά χρέη στην τράπεζα. :D

Αλλά ποιο είναι το πρόσωπο και για ποια χρέη μιλάς;

Ιδίως στις τράπεζες δεν έχω!!!

Κοίτα, ο τρόπος που μίλησες ήταν πολύ \"δεικτικός\". Ήτοι: εγώ είμαι άτομο που ανακαλύπτω τον εαυτό μου και τον δέχομαι και είμαι τόσο χαρούμενη γι\' αυτό. Εσύ είσαι ένα άτομο που γεμίζεις με ένταση γιατί δεν σ\' αρέσει να επωμίζεσε τις ευθύνες σου (εσύ κι όλοι αυτοί οι περισσότεροι). Έτσι δεν είναι; Τι έχεις να πεις;

Ε άσε μας ρε κορίτσι μου! Πάρε την ωραία αλήθεια σου και ζήσε μαζί της!

**Existir** · 07-06-2007, 00:20

Originally posted by alexandros3
Έτσι δεν είναι; Τι έχεις να πεις;

Ε άσε μας ρε κορίτσι μου! Πάρε την ωραία αλήθεια σου και ζήσε μαζί της!

Έχω να πω πως αν ήθελα να σε θίξω, δεν θα χρησιμοποιούσα υπαινιγμούς, μου είναι πολύ εύκολο πίσω απο μια οθόνη να σε θίξω. Ξέρεις το κουμπί με ένα τσακ κλείνει.

Έχω επίσης να πω οτί δεν ήθελα να αντιπαρατεθούμε.

Τέλος έχω να πω κι άλλα. Αλλά μάλλον δεν σε ενδιαφέρουν.
Ευχαριστώ για τη προτροπή.

**alexandros3** · 07-06-2007, 00:26

Το \"έτσι δεν είναι; τι έχεις να πεις;\" εσύ το έλεγες...

Καλή καρδιά :)

Δεν νομίζω ότι ηθελημένα ήθελες να με θίξεις εμένα ή άλλους. Απλά ότι έβγαζες ένα παράπονο. Που μπορεί να είναι και άκρως δικαιολογημένο. Δεν το παίρνω προσωπικά.

**Existir** · 07-06-2007, 00:32

Πες μας κι εσύ, αν θες, ήταν η φράση μου.

Δεν ξέρω βρε Αλέξανδρε. Έχω την αίσθηση οτί καμμιά φορά παρεξηγιόμαστε πιανόμενοι απο μια φράση που δεν μας έκατσε καλά. Κι εκεί στραβώνει το κλίμα και λογω της ιδιαίτερότητας του γραπτου λόγου στο φόρουμ, κάπου δεν γινόμαστε κατανοητοί. Δεν πειράζει, καλή καρδιά όπως λες κι εσύ. ΄Εχεις δίκιο. Ίσως δεν πρέπει να θεωρώ κιεγώ την δική μου αλήθεια, πανανθρώπινη. Αφελές απο μέρους μου. Ζητώ συγνώμη.

**savant** · 28-06-2007, 19:52

Είναι περίπου 1,5 μήνας που διέκοψα και μάλιστα ξαφνικά από τη ..θεραπεία, αν και νομίζω τελικά πως θεραπεία δεν επετεύχθει. Περίπου ένα χρόνο μετά είμαι το ίδιο ανασφαλής, νευρικός και με αδιέξοδα, να ζήσω να μη ζήσω.
Στην αρχή όλα δείχναν να πηγαίνουν καλά αν εξαιρέσουμε το εξωφρενικό κόστος της συνεδρίας που τελικά κακώς έκανα και το δέχτηκα. Μετά από 5 μήνες περίπου ήταν συνεδρίες που είτε πήγαινα είτε όχι , ένα και το αυτό. Στη τελευταία δε ένιωθα και τρομερή δυσφορία, με αποτέλεσμα να μην ξαναπάω από τότε...
Το χειρότερο είναι πως τελευταία αισθάνομαι πως όλα πηγαν χαμένα, χρόνος, κόπος, άφθονο χρήμα που δεν απέδωσαν. Σε τέτοιο βαθμό δε που δε θέλω να θυμάμαι ούτε τις συνεδρίες ούτε τη ειδικό και αισθάνομαι από άσχημα εως ..τρόμο όταν τα θυμάμαι.Φυσικά δεν έχω τη διάθεση τουλάχιστον προς το παρόν να αναζητήσω αλλού θεραπεία
Συμφωνώ μαζί σου Αλέξανδρε. Μια ..θεραπεία και αρνητική μπορεί να είναι και ίσως να αφήνει ...κουσούρια...

Originally posted by alexandros3
Να έχει αρνητικά αποτελέσματα εννοώ.
Παιδιά, πραγματικά έπειτα από 8 μήνες ψυχοθεραπείας δεν αναγνωρίζω τον εαυτό μου και δεν εννοώ ότι πήγα προς το καλύτερο. Δεν είχα ποτέ κρίσεις πανικού παρά μία φορά κατά τη διάρκεια της ψυχοθεραπείας. Πήγα στον ειδικό γιατί αισθανόμουνα ότι η ζωή μου είχε μείνει στάσιμη.
Τώρα 8 μήνες μετά δεν με αναγνωρίζω. Έχω γεμίσει άγχος, οι περισσότερες μου προσωπικές σχέσεις είναι κατεστραμμένες και συν όλων των άλλων ανέπτυξα και ένα είδος \"παράνοιας\" να το πω; Δηλαδή λες και οι άλλοι μιλάνε για μένα. Κι εγώ να νοιάζομαι.

Είναι δυνατόν μία ψυχοθεραπεία να έχει τέτοια άσχημα αποτελέσματα; Την έκοψα ελπίζοντας ότι θα επανέλθει ο γνωστός Αλέξαντρος. Κάτι βλέπω να γίνεται αλλά με πολύ αργά βήματα και δεν είμαι σίγουρος.

ΟΛΟΙ όσοι με ξέρουν λένε ότι έχω αλλάξει κι όσοι είναι αρκετά κοντά μου για να μου το πουν λένε ότι έχω γίνει «κακός».

**interappted** · 28-06-2007, 22:06

μια ψυχοθεραπεια μαλλον ειναι αρνητικη για 2 λογους
απο την μια γιατι πρεπει να εχεις χημεια με τον ψυχοθεραπευτη (προσωπικα αλλαξα 4 μεχρι να βρω τον γιατρο που θα ειχαμε καλη χημεια)
απο την αλλη οταν ειναι αδυναμος κανεις να αντιμετωπισει την αληθεια της ψυχης του
αφου η ψυχοθεραπεια θυμιζει εγχειρηση ψυχης