η σχεση με τον ψυχιατρο

[interappted]

γιατι για να θεραπευτεις πρεπει να ανοιχτεις σε σημεια πολυ βαθεια να δειξεις στον αλλο πραγαματα που ισως να μην ξεραμε καν η να διωχναμε οι ιδιοι ..οταν καποιος σε εχει δει στα πιο βαθεια σημεια του εγω σου τοτε..ναι υπαρχει εξαρτηση

οταν σε ολο αυτο που περνας υπαρχει καποιος να σε βοηθησει να σε υποστηριξει να σε συμβουλεψει να σε κανει να νιωσεις χαλαρος κι οτι μπορεισ να τα καταφερεις τοτε ....ναι υπαρχει μια εξαρτηση

για μενα ο δρ μου ειναι η μονη μου ελπιδα να βελτιωσω τον τροπο που επιβιωνω,να γινω οσο πιο νορμαλ μπορω να ειμαι

[ferro]

η δικη μου σχεση με την ψυχιατρο μου περιοριζεται μονο σε φαρμακευτικο επιπεδο.
παω δλδ μια φορα το μηνα στο ικα και συζηταμε για το αν θα τροποποιησουμε η οχι την φαρμακευτικη αγωγη.
εχω δοκιμασει ψυχαναλυση,εχω δοκιμασει σχεδον ολων των ειδων τις ψυχοθεραπειες και εχω καταληξει στο συμπερασμα οτι κανενας απο αυτους δεν αξιζε τα 60 ή 70 πολυτιμα ευρουλακια μου.
περα απο το οικονομικο το εβλεπα σαν χασιμο χρονου.
ισως να υποθεσετε οτι δεν επεσα στους καταλληλους θεραπευτες,ομως δεν ειναι ετσι γιατι εχω παει σε ουκ ολιγους...

[keep_walking]

Ναι ετσι ειναι και με μενα μονο φαρμακευτικα...δεν εχω δοκιμασει ομως και τιποτα αλλο για να ξερω αν θα μπορουσε να με βοηθησει.

[Sofia]

Originally posted by interappted
γιατι για να θεραπευτεις πρεπει να ανοιχτεις σε σημεια πολυ βαθεια να δειξεις στον αλλο πραγαματα που ισως να μην ξεραμε καν η να διωχναμε οι ιδιοι ..οταν καποιος σε εχει δει στα πιο βαθεια σημεια του εγω σου τοτε..ναι υπαρχει εξαρτηση

οταν σε ολο αυτο που περνας υπαρχει καποιος να σε βοηθησει να σε υποστηριξει να σε συμβουλεψει να σε κανει να νιωσεις χαλαρος κι οτι μπορεις να τα καταφερεις τοτε ....ναι υπαρχει μια εξαρτηση

για μενα ο δρ μου ειναι η μονη μου ελπιδα να βελτιωσω τον τροπο που επιβιωνω,να γινω οσο πιο νορμαλ μπορω να ειμαι

ιντερ μου,πολυ σημαντικα τα οσα λες κ τα καταλαβαινω...σκεψου λιγο πως οταν εχεις δειξει τοσο βαθια σημεια του εαυτου σου τοτε η εξαρτηση μπορει να αντικατασταθει απο ουσιαστικη,ζεστη επαφή,μερος της οποιας (και μαλιστα κυριαρχο) προκαλειται απο σενα:)

[olorou]

Originally posted by Sofia

Originally posted by interappted
γιατι για να θεραπευτεις πρεπει να ανοιχτεις σε σημεια πολυ βαθεια να δειξεις στον αλλο πραγαματα που ισως να μην ξεραμε καν η να διωχναμε οι ιδιοι ..οταν καποιος σε εχει δει στα πιο βαθεια σημεια του εγω σου τοτε..ναι υπαρχει εξαρτηση

οταν σε ολο αυτο που περνας υπαρχει καποιος να σε βοηθησει να σε υποστηριξει να σε συμβουλεψει να σε κανει να νιωσεις χαλαρος κι οτι μπορεις να τα καταφερεις τοτε ....ναι υπαρχει μια εξαρτηση

για μενα ο δρ μου ειναι η μονη μου ελπιδα να βελτιωσω τον τροπο που επιβιωνω,να γινω οσο πιο νορμαλ μπορω να ειμαι

ιντερ μου,πολυ σημαντικα τα οσα λες κ τα καταλαβαινω...σκεψου λιγο πως οταν εχεις δειξει τοσο βαθια σημεια του εαυτου σου τοτε η εξαρτηση μπορει να αντικατασταθει απο ουσιαστικη,ζεστη επαφή,μερος της οποιας (και μαλιστα κυριαρχο) προκαλειται απο σενα:)

Η σχέση στα πλαίσια της θεραπείας είναι είναι εκ προοιμίου άνιση. Την πρωτοβουλία και τη διεύθυνση της πορείας της διαδικασίας την ορίζει ο θεραπευτής σύμφωνα με την εκτίμηση που θα κάνει για το πρόβλημα του πελάτη του. Ο δεύτερος (πρέπει να) άγεται από το θεραπευτή όπου αυτός κρίνει. Από το θεραπευόμενο εξαρτάται αν θα θελήσει και θα μπορέσει να συντονιστεί και να ακολουθήσει. Σε καμιά περίπτωση όμως δεν μπορεί να επηρεάσει τη στάση του θεραπευτή καθʼ οιονδήποτε τρόπο. Ούτε κατά διάνοια. Κατʼ αυτή την έννοια ο θεραπευόμενος εξαρτάται από το θεραπευτή του. Αλλά πολύ περισσότερο εξαρτάται απʼ αυτόν συναισθηματικά. Το γεγονός ότι «στηρίζεται» σʼ αυτόν, δημιουργεί μέσα του ένα δεσμό συναισθηματικό που ενδέχεται και να τον παρερμηνεύσει. Η «ανάγκη» που αισθάνεται για το θεραπευτή του είναι στην ουσία η ανάγκη για συναισθηματική και ηθική στήριξη, η οποία όμως προβάλλεται στο πρόσωπο του θεραπευτή που την προσφέρει. Επειδή ωστόσο δεν μπορεί να υπάρξει διαχωρισμός των ψυχικών και αντικειμενικών συνθηκών παρά μόνο αφαιρετικά, είναι αναπόφευκτη η ταύτιση του προσώπου με την ιδιότητά του. Έγγειται στην ανθρωπιά του θεραπευτή το πως αυτό θα το χειριστεί και στην προϊούσα ωριμότητα του θεραπευόμενου να το συνειδητοποιήσει. Προσωπικά ο επαγγελματισμός και η επιστημοσύνη δε θεωρώ ότι προσφέρουν κανενός είδους εχέγγυο. Δε νομίζω ότι χρειάζεται να το εξηγήσω αυτό. Σʼ αυτό τον κόσμο ζούμε.

[keeper34]

1) εαν ο γιατρος ειναι <<διαβασμενος>> δεν προκειτε ουτε εξαρτιση να παθεις με αυτον ουτε να εχεις
καινα....
2) αν ο γιατρος καταφερει να γινει μερος της θεραπειας περνοντας το ρολοσου και διχνοντασου πως
θα ξεφυγεις τοτε βλεπεις το <<φως>> αλλιος .......
3) οταν δεις οτι <<παιζει>> το χρημα.... την κανεις με ελαφρα....
τα περι επιστημης κτλπ... για εμενα ειναι .......... φουμαρα....
αν σου κατσει σου εκατσε .........
αλλιος ΑΛΛΟΣ...........

[interappted]

ακριβως keep εμενα μου κατσε
με ανελαβε σκατα
κ τωρα τουλαχιστον μπορω να συνεχισω τον αγωνα μου
δεν θεωρω κακο το δεσιμο με το γιατρο
μα η σχεση ειναι γιατρου με ασθενη
οπως αν επρεπε να κανω μια εγχειρηση ο δρ που 8α μου την εκανε θα πληρονωταν οσο κ να με συμπαθουσε γιατι ετσι ειναι
ενα παραπανς με τα ψυχω που εκει τραβας κουπι εμενα αν με αφησουν χωρις να με σκουντανε κ χωρισ να μου δειξουν το σωστο δρομο
χαθηκα....
μιλας ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ
ο δρ που μου γραφει στο ικα τα χαπια ναι ειναι οντως αγγαρεια,ενιοτε στελνω κ την μανα μου
αλλα σε εμενα η ψυχο8εραπεια με το δρ μου
με εκανε πιο συμμαζεμενο ανθρωπο
εβαλε σε μια χ ταξη τον χαμο που γινοταν μεσα μου
κ το πιο βασικο μαθαινω σαν παιδι του δημοτικου οπως τα πρςτακια την αβ τον αυτοελεγχο κ το να ξεχωριζω ποτε ειναι η Ιωαννα κ ποτε η αρρωστεια της

[interappted]

ολη ηπροσπαθεια μου να τα βαλω με την διαταραχη μου κ να ζησω με αυτον οσο πιο αξιοπρεπεστατα μπορω ειναι επειδη ο δρ μου με οδηγει
κ κατι αλλο που εχει γινει ουκ ολιγη συζητηση στο forum ειναι οτι θεωρω τον εαυτο μου τρανταχτοτατο παραδειγμα ανθρωπου που η ταμπελα μου κανε πραγματικα καλο,με ξεμπλοκαρε ,την εχω μελετησει, την εχω αναλυσει παντα μαζι με το δρ μου τωρα ξερω που πρεπει να εστιασω...να μαθω να το ελεγχω κατα οσο αυτο μου ειναι δυνατο,να ζησω με αυτο ξεροντας τι ειναι..κι οσο κ αν στα 30 βαραει φουλ να την ξεχωριζω απο την Ιωαννα κ να προσπαθω να την περιοριζω..αν κ οσο γινεται!κι αυτο επειδη η ψυχοθεραπεια μου ειναι εστιασμενη στην διαταραχη μου κ στο πως ζω τωρα με αυτο που στα 7 μου οι γονεις μου ,το περιβαλλον,τα ερεθισματα με ελουσαν.Επεισης με εχει μαθει να λειτουργω το μεγιστο δυνατον στην αυτοκαταστροφη μου μην αφηνοντας ατομα να με αρρωστησουν πατωντας στα αδυναμα σημεια της διαταραχης μου

[keeper34]

interappted και μονο που εχεις βρει το νοημα φτανει.......

ευχομαι το καλυτερο για εσενα ........
συνεχεισε ετσι ... μονο με δυναμη θα εισε μπροστα..
γνωριζω οτι παλευεις δυνατα και αυτο ειναι το σημαντηκοτερο.
συνεχεισε ετσι οχι μονο για εσενα αλλα και για το νινισου.

χερομαι πολυ........
να εισε καλα...


Γιωργος

[Kassi]

Originally posted by interappted
φρικη φρικη να θες επιγοντως το γιατρο σου κι αυτος να λειπει
εχω αρχισει να αρρωσταινω εντελως κ επειγοντως θελω service!εχω αναρτησει παντου τα λογια του:ειναι η διαταραχη της προσωπικοτητας,ειναι η διαταραχη της προσωπικοτητας ............
γιατρε τρακαρα οσο ελειπες..αεροσακοι ανεπαρκης,φρενα ξεφρενα,μικρες αποκλισεις απο τις οδηγειες...

δρ συνεργειο η συνεδρεια σου
κ ηρθα μ ενα σπασμενο φαναρι
κι αν με φτιαξεις...μακαρι

γμτ γιατι να υπαρχει το υπερσυναισθημα?????????????δλδ κατι σαν υπερανθρωπινες λειτουργιες ενα πραμα.......σαν να εισαι υπερηρωας????για να λεμε ΥΠΕΡσυναισθηματοσμος θα πρεπει να ακολου8ουν κ ολα τα αλλα ΥΠΕΡΡΡΡΡΡΡΡ

Αυτό σκεφτόμουν όλες αυτές τις ΥΠΕΡκαταθλιπτικές μέρες...Τι το θέλω τόσο συναίσθημα όταν κανείς δεν το θέλει;;;;Για να παίρνω χάπια και να το αλλοιώνω,να το εξαφανίζω πριν να με ματώσει;;;;Feelings...no more feelings......Close the doors!!!!take me down to my boat on the river so I don\'t cry out anymore..........Ωραίες είναι οι δημιουργικές μέρες τoυ συναισθήματος αλλά τι κάνεις όταν αυτές τελειώνουν και αντικαθιστώνται από μια κατάσταση που δεν είσαι ικανός ούτε τον εαυτό σου να περιποιηθείς;;Γμτ γιατί τόση ευαισθησία;;;;Χάπια.......where are they?Where is my fucking doctor to cure me?How long ...how long will I lay on the other side????

[Kassi]

Originally posted by keep_walking
Δεν μπορω να καταλαβω αυτην την προσκολληση στο δρ.
Εγω ειχα μια συναντηση σημερα με εναν ψυχιατρο να μου γραψει φαρμακα και ηταν περιπου σαν να εκανα αγγαρεια.
Περιπου δηλαδη σαν αγγαρεια γιατι ηθελα να τον συναντησω αλλα εχουν περασει χρονια απο τοτε που συναντησα καποιον δρ.
Τεσπα οπως το βλεπει ο καθενας...αλλωστε αν βρω χρηματα μπορει να αρχισω ψυχοθεραπεια.

1ον ..Τον βλέπεις μια στα 5 χρόνια...Πού να προλάβεις να δεθείς;;
2ον....Δεν είσαι ούτε καταθλιπτικός να θες στήριγμα ούτε οριακός να προσκολλάσαι....

[Kassi]

Originally posted by olorou


Κι εγώ αυτή την απορία είχα, γενικά γιατί παθιάζονται οι άνθρωποι με τις θεραπείες και τους θεραπευτές, είτε θετικά είτε αρνητικά. Ώσπου έφτασα κι εγώ σʼ αυτό το σημείο. Όχι ότι κατάλαβα πλήρως το γιατί. Ξέρω πως συμβαίνει όμως κι όχι μόνο σε μένα.

Παθιαζόμουν απίστευτα με τον ντόκτορ Τζορτζ...Στις αρχές τον είχα χεσμένο...-αν και με το που τον είδα είπα ότι πρώτη φορά άνθρωπος με καταλαβαίνει τόσο καλά.....-και έλεγα Σιγά ρε Καραμήτρο μη με αναλύσεις...Μετά πορώθηκα...Δεν έκανα βήμα χωρίς να τον ρωτήσω.....Με πήρε σε τρισάθλιο χάλι και με ηρέμησε..Του χρωστάω την ζωή μου..Πώς να μην προσκολλώμαι;;;;Τώρα μετανιώνω τόσο που τον άφησα....αλλά είναι αργά όπως πάντα....Όμως του χρωστάω να πάω μπροστά.........Θα είναι γι\'αυτόν μια προσωπική νίκη και όπως είπα ήταν το πρότυπό μου.........Ακόμα και οι φιλονικίες μας οδηγούσαν σε μονοπάτια προσωπικής αναζήτησης...Η καινούρια περιστρέφεται πολύ στο παρελθόν και δεν το γουστάρω......Κουκλίτσα μου το παρελθόν δεν αλλάζει...Τι θα με βοηθήσει αν αντιληφθώ ότι η μάνα μου μπορεί και να μην με απέρριψε απλά δεν είχε τρόπο να μου δείξει ότι με αγαπά όταν το συναίσθημα στην διαταραχή του δεν με αφήνει να δω άσπρη μέρα και έχω μερικά μαλακιστήρια να μαθαίνουν ότι πάω σε ψυχίατρο και να μου δημιουργούν κόμπλεξ ότι είμαι τρελή;;;Δεν μου φτάνουν τα προβλήματά μου;;;;;;Τα σπασμένα μου νεύρα πόσο θα αντέξουν;;;Όπως φαίνεται έχω καιρό να δω την γιατρέσα..Άσε που έχει καταλάβει ότι την έχω χεσμένη και στα λεχωνιακά της τα παίρνει.......Να έχω αλλάξει πάνω από 20 φορές την φαραμακοθεραπεία σε 6 μήνες και να της το λέω τελευταία στιγμή αφού έχω δει τα πάνδεινα;;;;Μέχρι που τα πήρε και έτοιμη ήταν να με συχτιρίσει.....Από τότε που ο Γιώργος με άφησε είμαι μισή.........Πίστευα σε αυτόν..Ήταν η λογική που δεν είχα,η αισιοδοξία που μου έλειπε η ωριμότητα που θα αποκτήσω ο πατέρας,ο δάσκαλος,ο εραστής,ο σύζυγος,ο φίλος...τα πόδια μου που πατούν στη γη,το αντικαταθλιπτικό μου,μια κινούμενη ανάσα ευεξίας....Όπως έλεγε και η Άηλιν Γουόρνος στο The Monster \"Κανείς δεν ήξερε τι θα μπορούσα να κάνω αν πίστευα σε κάτι\" και είχα πιστέψει στον ντόκτορ.........Αν και δεν το περίμενα να φύγω και να πονέσω πενθώ λες και έχασα κάποιον δικό μου.......Σιωπηρά υποσυνείδητα αντιδρώ στη θεραπεία....

[Kassi]

Originally posted by olorou


οταν σε ολο αυτο που περνας υπαρχει καποιος να σε βοηθησει να σε υποστηριξει να σε συμβουλεψει να σε κανει να νιωσεις χαλαρος κι οτι μπορεις να τα καταφερεις τοτε ....ναι υπαρχει μια εξαρτηση

για μενα ο δρ μου ειναι η μονη μου ελπιδα να βελτιωσω τον τροπο που επιβιωνω,να γινω οσο πιο νορμαλ μπορω να ειμαι

ιντερ μου,πολυ σημαντικα τα οσα λες κ τα καταλαβαινω...σκεψου λιγο πως οταν εχεις δειξει τοσο βαθια σημεια του εαυτου σου τοτε η εξαρτηση μπορει να αντικατασταθει απο ουσιαστικη,ζεστη επαφή,μερος της οποιας (και μαλιστα κυριαρχο) προκαλειται απο σενα:) [/quote]



Η σχέση στα πλαίσια της θεραπείας είναι είναι εκ προοιμίου άνιση. Την πρωτοβουλία και τη διεύθυνση της πορείας της διαδικασίας την ορίζει ο θεραπευτής σύμφωνα με την εκτίμηση που θα κάνει για το πρόβλημα του πελάτη του. Ο δεύτερος (πρέπει να) άγεται από το θεραπευτή όπου αυτός κρίνει. Από το θεραπευόμενο εξαρτάται αν θα θελήσει και θα μπορέσει να συντονιστεί και να ακολουθήσει. Σε καμιά περίπτωση όμως δεν μπορεί να επηρεάσει τη στάση του θεραπευτή καθʼ οιονδήποτε τρόπο. Ούτε κατά διάνοια. Κατʼ αυτή την έννοια ο θεραπευόμενος εξαρτάται από το θεραπευτή του. Αλλά πολύ περισσότερο εξαρτάται απʼ αυτόν συναισθηματικά. Το γεγονός ότι «στηρίζεται» σʼ αυτόν, δημιουργεί μέσα του ένα δεσμό συναισθηματικό που ενδέχεται και να τον παρερμηνεύσει. Η «ανάγκη» που αισθάνεται για το θεραπευτή του είναι στην ουσία η ανάγκη για συναισθηματική και ηθική στήριξη, η οποία όμως προβάλλεται στο πρόσωπο του θεραπευτή που την προσφέρει. Επειδή ωστόσο δεν μπορεί να υπάρξει διαχωρισμός των ψυχικών και αντικειμενικών συνθηκών παρά μόνο αφαιρετικά, είναι αναπόφευκτη η ταύτιση του προσώπου με την ιδιότητά του. Έγγειται στην ανθρωπιά του θεραπευτή το πως αυτό θα το χειριστεί και στην προϊούσα ωριμότητα του θεραπευόμενου να το συνειδητοποιήσει. Προσωπικά ο επαγγελματισμός και η επιστημοσύνη δε θεωρώ ότι προσφέρουν κανενός είδους εχέγγυο. Δε νομίζω ότι χρειάζεται να το εξηγήσω αυτό. Σʼ αυτό τον κόσμο ζούμε.

[/quote]

Αν και δεν την κατάλαβα σε όλα της τα σημεία που άρεσε πολύ αυτή η καταχώρησή σου.....Κάποτε αλλά και κατα καιρούς τώρα αποκαλούσα τους ψυχίατρους όμοιους με πουτάνες μόνο που αντί για έρωτα πουλάνε ανθρωπιά και κατανόηση..........Να πω πως πέρα από τις όποιες μεταβιβάσεις δεν επιτρέπεται ουσιαστική σχέση μεταξύ θεραπευόμενου και θεραπευτή....Οι προβολές και οι ταυτίσεις στο πρόσωπο του θεραπευτή είναι φαντάζομαι υποκατατάστατα ατόμων που λείπουν από την πραγματική σου ζωή....Το θέμα είναι να το συνειδητοποιήσεις και να βρεις την δίοδο που θα σε βοηθήσει να δομήσεις πραγματικές ανθρώπινες σχέσεις και να ξεφύγεις από το νευρωσικό, φαντασιωτικό σου κόσμο γιατί όπως έλεγε ο ντόκτορ Πολύ ωραία η φαντασία αλλά τίποτα δεν σε γεμίζει όπως η πραγματικότητα.........

[Kassi]

Originally posted by keeper34
1) εαν ο γιατρος ειναι <<διαβασμενος>> δεν προκειτε ουτε εξαρτιση να παθεις με αυτον ουτε να εχεις
καινα....
2) αν ο γιατρος καταφερει να γινει μερος της θεραπειας περνοντας το ρολοσου και διχνοντασου πως
θα ξεφυγεις τοτε βλεπεις το <<φως>> αλλιος .......
3) οταν δεις οτι <<παιζει>> το χρημα.... την κανεις με ελαφρα....
τα περι επιστημης κτλπ... για εμενα ειναι .......... φουμαρα....
αν σου κατσει σου εκατσε .........
αλλιος ΑΛΛΟΣ...........

Όχι...όχι...Δεν έπαθα την απόλυτη εξάρτηση-λέμε τώρα-αλλά μου λείπει δεν κρύβω..(Μάλλον ήταν διαβασμένος....)Όταν πέφτω σε λούμπες και δεν μπορούν να μου εξηγήσουν το ρημαδομηχανισμό της ΙΨΔ μου λείπει.....Δεν είναι εύκολη η ΙΨΔ και χωρίς χάπια δεν την βγάζεις ούτε από την κατάθλιψη,ούτε από την φοβία αλλά ούτε από το ρημαδοιδεοληπτικό.....Το μυαλό κολλάει στροφάροντας....Ξέρεις τι σημαίνει αυτό;;;Αυτό που για εσένα μπορεί να είναι μια μικρή επίπληξη, του ιδεοψυχαναγκαστικού να του δημιουργήσει δύο ημερών κόμπλεξ,κατάθλιψη-να μην θέλει να κάνει τίποτα -γιατί μια επίπληξη στριφογυρίζει σπινιάροντας στο μυαλό του και αναμασάται με άλλες αρνητικές εμπειρίες.....

[Kassi]

Originally posted by interappted
ολη ηπροσπαθεια μου να τα βαλω με την διαταραχη μου κ να ζησω με αυτον οσο πιο αξιοπρεπεστατα μπορω ειναι επειδη ο δρ μου με οδηγει
κ κατι αλλο που εχει γινει ουκ ολιγη συζητηση στο forum ειναι οτι θεωρω τον εαυτο μου τρανταχτοτατο παραδειγμα ανθρωπου που η ταμπελα μου κανε πραγματικα καλο,με ξεμπλοκαρε ,την εχω μελετησει, την εχω αναλυσει παντα μαζι με το δρ μου τωρα ξερω που πρεπει να εστιασω...να μαθω να το ελεγχω κατα οσο αυτο μου ειναι δυνατο,να ζησω με αυτο ξεροντας τι ειναι..κι οσο κ αν στα 30 βαραει φουλ να την ξεχωριζω απο την Ιωαννα κ να προσπαθω να την περιοριζω..αν κ οσο γινεται!κι αυτο επειδη η ψυχοθεραπεια μου ειναι εστιασμενη στην διαταραχη μου κ στο πως ζω τωρα με αυτο που στα 7 μου οι γονεις μου ,το περιβαλλον,τα ερεθισματα με ελουσαν.Επεισης με εχει μαθει να λειτουργω το μεγιστο δυνατον στην αυτοκαταστροφη μου μην αφηνοντας ατομα να με αρρωστησουν πατωντας στα αδυναμα σημεια της διαταραχης μου

Με πάτησαν με τρόπο στην διαταραχή μου...και το έχω καημό...Με απομάκρυναν γιατί ήμουν διαταραγμένη...Να δώσω μια μικρή περιγραφή...Η μικρή Μαρία μαθαίνει στα 17 της ότι δεν την βγάζει χωρίς ψυχίατρο και χάπια και αυτά που θεωρούσε νορμάλ τώρα έχουν μια άλλη πτυχή...Αν και δεν είναι τρελή με την ψυχιατρική έννοια διαφέρει από τα υπόλοιπα φυσιολογικά παιδάκια και το έχει κόμπλεξ που οι γονείς της,οι καταστάσεις,η ευαισθησία της την οδήγησαν εκεί.........Ακραία η Μαρία θέλει κάπου να βγάλει τον πόνο της.....Μιλάει σε μερικά άτομα για το πρόβλημά της ζητώντας σωτηρία...Βοηθήστε με εσείς υγιείς.....Έχω την ανάγκη σας.....Αλλά όλοι στο τέλος εγκαταλείπουν την μικρή Μαρία...Μαθαίνει λοιπόν να ζει με τον ψυχίατρό της μόνη σανίδα σωτηρίας όταν τα πράγματα πάνε στραβά και όταν οι καλοί κατά βάθος γονείς της την πετάνε έξω από το σπίτι...Μέχρι που μια ωραία μέρα η πλέον 20 χρονών Μαρία το έχει αναλύσει καλά..Τι θα πει,τι θα κάνει...Πως θα κρυφτεί...Τι θα κάνει για να βοηθηθεί...Το έχει;;Είναι ακόμα έρμαιο της ανάγκης της για αγάπη που λόγω της ακραίας της προσέγγισης δεν την βρίσκει πουθενά...Αποφασίζει να δουλέψει όπως πάντα εκείνα τα τρία χρόνια θεραπείας.......Βρίσκει πάτημα σε μία \"συμπονετική\" κοπέλα η οποία συγκινείται με το πρόβλημά που περνάει με τους γονείς της και της λέει μπορώ να σε φιλοξενώ στο σπίτι μου μέχρι και μόνιμα........Πιστεύω οι γονείς μου να δεχτούν.....Η \"φίλη\" της έλεγε Καλημέρα και όλα αυτά τα συμπονετικά μέχρι που μια μέρα η Μαρία της λέει πως πάει σε ψυχίατρο.....Ποιά θα ήθελε για συγκάτοικο μια διαταραγμένη;;Ποιά θα αναλάμβανε τέτοια ευθύνη;;;;Οι υποσχέσεις;;;Μα ήταν μόνο υποσχέσεις...Η Μαρία την πλησιάζει...Πάει να την αγγίξει και απομακρύνεται τρομαγμένη....Η φίλη της ,που τρώγανε στο ίδιο τραπέζι........Δεν την ξέρει πια την Μαρία..Όταν η Μαρία της έλυνε τα γκομενικά;;Όταν η Μαρία της συμπαραστεκόταν;;;;Τώρα πια η Μαρία είναι μια διαταραγμένη.......Κάποια στιγμή στο σπίτι της Μαρίας γίνεται καβγάς...Η Μαρία ακραία και κάπως οριακή δεν το αντέχει αυτό και αναζητά παρηγοριά...Φεύγει από το σπίτι έχοντας υπόψη την υπόσχεση της φίλης...Την παίρνει τηλέφωνο και αρνείται να το σηκώσει...Το σηκώνει μετά βίας...και της απαντά\"Αν θες να κοιμηθείς σπίτι μου να ενημερώσεις τους γονείς σου\"......αυτούς με τους οποίους η Μαρία είχε τσακωθεί..Χαχα......Τότε που τους χρειαζόμουν πιο πολύ,τότε που ζήτησα ανθρωπιά βρήκα απόρριψη χειρότερη από την απόρριψη της μάνας.......Αυτή η ******* η διαταραγμένη η οποία δούλεψε μαζί σας,σας βοήθησε στα γκομενικά,σας κάλυψε σε σφάλματα μπροστά στον εργοδότη,αυτή που σας καληνύχτιζε,που την εκμεταλλευτήκατε..αυτή η ******* η διαταραγμένη ήταν άνθρωπος όπως εσείς και ήθελε λίγο την υγιή σας Αγάπη...........Αυτή που όταν σας καθόταν ήταν καλά και όταν σας είπε ότι πάει σε ψυχίατρο της κλείσατε την πόρτα και την διαπομπεύσατε ως τρελή.....Αυτής της οποίας της το παίξατε αδέρφια και της είπατε όποτε με χρειαστείς θα είμαι εδώ να σε βοηθήσω..........Αυτή η διαταραγμένη που τώρα την δείχνετε με το δάχτυλο και γελάτε με το πρόβλημά της.....

Και κατά καιρούς αναρωτιέμαι.....Τι ταμπέλα θα μπορούσε να μπει σε έναν τύπο-υποθετικά πάντα μιλώντας-που τον εγκατέλειψε κάποια γυναίκα 5 ημερών σχέση και φρόντισε να την εκδικηθεί ξεφτυλλίζοντας και γελοιοποιώντας την;;;;Γιατί όπως ο ίδιος είχε πει αυτή ήταν για γέλια και είχανε ρίξει εις βάρος της κάτι γέλια εκείνο το καλοκαίρι......Θα μπορούσε να χαρακτηριστεί οριακός;;Ψυχοπαθητικός;;Να είναι επικίνδυνος;;;;;Παρά ταύτα όπως και να έχει εγώ θα τον είχα ήδη συγχωρέσει γιατί ξέρω τι εστί να αισθάνεσαι εγκατελλειμένος και θα του ευχόμουν καλή πορεία.......