Γεια σε ολους σας!

[Julaki35]

το ονομα μου ειναι Τζουλια κ ειμαι καινουρια στο e-psychology. Η αληθεια ειναι οτι μου συμβαινουν πολλα περιεργα τον τελευταιο καιρο.. κ πιστευα πως μονο σε μενα συμβαινουν μεχρι που διαβασα οτι πολυς κοσμος βασανιζετε. εγω παλευω με τον εαυτο μου καθε μερα. προσπα8ω να ειμαι καλα. περασα μια ασχημη φαση στην ζωη μου κ μετα απο πολυ αγχος αρχισα να εχω ταχυπαλμιες. στην αρχη ηταν μονο αυτο. μετα ομως αρχισαν να μου συμβαινουν περιεργα πραγματα.. κ να σημειωσω εδω πως ανεκα8εν ημουν φοβητσιαρα σχετικα με τις αρρωστιες. φοβομουν κ για μενα κ για τους δικους μου ανθρωπους. καθε φορα λοιπον που αρχισαν να με πιανουν ταχυπαλμιες μετα αρχισε να στεγνωνει το στομα μου, να ιδρωνουν τα χερια μου, να ζαλιζομαι, ενιωθα οτι δεν μπορουσα να παρω ανασα, νομιζα οτι λιποθυμουσα, κοβονταν τα γονατα μου κ νομιζα γενικοτερα πως πεθαινα. τραγικο να το νιωθεις αυτο. αρχισα να πηγαινω σε ψυχολογο.. αλλα δεν ηταν αρκετος ο καιρος για να μπορεσω να πω αν ειχα δει βελτιωση η οχι. μεχρι που πριν 2 μηνες εμαθα για το παιδι μιας φιλης μου οτι ειναι αρρωστο. βαρια αρρωστο. το πρωτο πραγμα που ηρθε στο μυαλο μου ηταν η λεξη θανατος. κ μετα κυλισα. κλειστηκα στον εαυτο μου, στο σπιτι μου.. κ καθε μερα ζουσα με τον φοβο οτι θα ξακαπαθω κριση. μου λεγανε οτι ειναι κρισεις πανικου-αγχους. εγω παλι σημερα μπορω να πω με αρκετη σιγουρια οτι ολα συμβαινουν απο τους φοβους μου. αρχισα να ανεβαζω κ πιεση. φοβομουν μην παθω εγκεφαλικο. κοιτιομουν συνεχεια στον καθρεφτη να δω αν κοκκινησα κ ολο μετρουσα την πιεση μου. η οποια ηταν μονιμως ανεβασμενη λογω της τρελας που με κυριευε. γυρνουσα απο γιατρο σε γιατρο κ ολοι μου ελεγαν πως ειμαι μια χαρα. δεν πασχω απο τιποτα.. παρα μονο αγχος. αγχος για τους φοβους μου λεω εγω.. αν στεκει κατι τετοιο επιστημονικα βεβαια. ολα αυτα συνοδευονταν απο συμπτωματα αγοραφοβιας. δεν μπορουσα μεσα στον πολυ κοσμο. με επιανε τρελα. νομιζα οτι θα παθω κατι κ θα γινω ρεζιλι κ δεν θα μπορει να με βοηθησει κανεις. σημερα εχω καταφερει κ ειμαι καλυτερα. οταν με πιανει κατι προσπαθω να σκεφτω οτι ειμαι μια χαρα. ξερω οτι η οικογενεια μου με χρειαζετε. πρεπει να στηριξω εγω εκεινη κ οχι εκεινη εμενα. το θεμα ειναι οτι κανενας δεν με καταλαβαινει. κ οι φιλοι μου δυσκολα πλεον βγαινουν μαζι μου. πιστευουν πως απλα ειμαι χαζη κ οτι δεν εχω τιποτα. ετσι ειναι, αλλα δεν ειμαι τρελη, ουτε χαζη. αυτα μου συμβαινουν στ αλη8εια. δεν τα επιννοω. κ χαρηκα πολυ που σημερα ανακαλυψα οτι πολλοι ανθρωποι σαν εμενα μοιραζονται τα προβληματα τους εδω. ειμαι εδω γιατι χρειαζομαι υποστηριξη. κ εχω αναγκη να ειμαι με ανθρωπους που με καταλαβαινουν γιατι ο φοβος θα υποβοσκει παντα! σας ευχαριστω πολυ προκαταβολικα που με ακουσατε κ μενα.

[interappted]

εχεις παει σε ψυχολογο?σε ψυχιατρο?εδω δεν ειναι ντροπη..ολοι παμε σχεδον!αν οχι το καλυτερο που εχεις να κανεις ειναι να πας γιατι εδω μπορει να σε οδηγησουμε ςε αλλα συμπερασματα αθελα μας εμενα πχ αυτο που εχεις μου κανει για κριση πανικου για καποιον αλλο ισως να ειναι κατι αλλο οσο καλοπροαιρετα κ να παρεις απαντηση..διαγνωση δεν θα εινα

[Julaki35]

εχω παει σε ψυχολογο. μου λεει οτι ολα θα περασουν αρκει να το θελω. κ πραγματικα δεν ντρεπομαι. μου αρεσει να μιλαω. απλως νιωθω καλυτερα οταν μοιραζομαι τους φοβους μου. ετσι παντα βρισκετε καποιος να με καθυσηχασει. οι ψυχολογοι δεν μιλανε.. απλως ακουνε. σε ψυχιατρο δεν θελω να παω. δεν θελω να μπλεξω με φαρμακα. μπορω να τα καταφερω χωρις χαπια. το ξερω.

[αννυ]

γεια σου και απο μενα.χαιρομαι που λες οτι πιστευεις οτι θα τα καταφερεις μονη σου και αφου το λες πιστευω πως μπορεις να το κανεις.κατι παρομοιο περασα και εγω και μου περασε χωρις να παω σε ψυχολογο ή να παρω χαπια.ειναι ολα στο μυαλο μας.σε καταλαβαινω για τους φιλους σου που λες οτι δεν μπορουν να σε καταλαβουν σε αυτο που περνας.χιλιες φορες εχουμε πει οτι αν δεν ζησεις κατι παρομοιο δεν μπορεις να το καταλαβεις.αλλα να μην θελουν να βγουν μαζι σου μου φαινεται πολυ ασχημο.τι φιλοι ειναι?ακομα και παραλογη να σε θεωρουνε θα επρεπε να ειναι κοντα σου αφου βλεπουν οτι περνας δυσκολα.
αυτο που πρεπει να σκεφτεσαι οταν σου συμβαινει κριση ειναι οτι θα περασει σε 10-15 λεπτα,οτι δεν μπορεις να παθεις καποιο κακο απο αυτην και οτι σε λιγο θα εισαι καλα.το καλυτερο ειναι να την διωχνεις πριν προλαβει να σε καταβαλει.οταν καταλαβαινεις οτι ερχεται αν την σταματας.με ανασες με οτιδηποτε..

[interappted]

φιλια?να εκθεσω την αποψη της κολλητης μου οταν της ειπα για τη διαταραχη μου??\"Αυτο σημαινει
οτι κι εγω που σε κανω παρεα δεν ειμαι καλα??\"παιδια αν μπορειτε να τα βγαλετε περα μονες σας μπραβο!

[raphsssodos]

\"δηλαδή αυτό μπορεί να συμβεί και σε εμάς;\"...μια άλλη άποψη...

[όχι ρε εγώ από τον άρη κατέβηκα!!]

[raphsssodos]

Originally posted by Julaki35
απλως νιωθω καλυτερα οταν μοιραζομαι τους φοβους μου. ετσι παντα βρισκετε καποιος να με καθυσηχασει. οι ψυχολογοι δεν μιλανε.. απλως ακουνε.

...χωρίς να καθησυχάζουν;

υγ:καλώς έφτασες!

[chrissie]

sugnwmh alla kai egw phgainw se psuxiatro giati pa8aina kriseis panikou kai pasxw apo neurogenh anoreksia alla den mou edwse xapia...kanw psuxo8erapeia...8 mhnes pou kanw exw pa8ei 2 kriseis mono kai oso gia to allo problhma mou eimai se polu kalutera epipeda apo oti prin, to oti 8a pas se psuxiatro den sunepagetai oti 8a pareis farmaka.kai na sou pw kai kati allo? apo ekei 8a katalabeis an o /h psuxiatros einai kalh/kalos.an amesws sou kanei suzhthsh gia farmaka kalutera na breis allon...prwta paleuoume me tis dikes mas dunameis kai meta katafeugoume se farmaka.na to 8umasai.

[Kassi]

Originally posted by Julaki35
το ονομα μου ειναι Τζουλια κ ειμαι καινουρια στο e-psychology. Η αληθεια ειναι οτι μου συμβαινουν πολλα περιεργα τον τελευταιο καιρο.. κ πιστευα πως μονο σε μενα συμβαινουν μεχρι που διαβασα οτι πολυς κοσμος βασανιζετε. εγω παλευω με τον εαυτο μου καθε μερα. προσπα8ω να ειμαι καλα. περασα μια ασχημη φαση στην ζωη μου κ μετα απο πολυ αγχος αρχισα να εχω ταχυπαλμιες. στην αρχη ηταν μονο αυτο. μετα ομως αρχισαν να μου συμβαινουν περιεργα πραγματα.. κ να σημειωσω εδω πως ανεκα8εν ημουν φοβητσιαρα σχετικα με τις αρρωστιες. φοβομουν κ για μενα κ για τους δικους μου ανθρωπους. καθε φορα λοιπον που αρχισαν να με πιανουν ταχυπαλμιες μετα αρχισε να στεγνωνει το στομα μου, να ιδρωνουν τα χερια μου, να ζαλιζομαι, ενιωθα οτι δεν μπορουσα να παρω ανασα, νομιζα οτι λιποθυμουσα, κοβονταν τα γονατα μου κ νομιζα γενικοτερα πως πεθαινα. τραγικο να το νιωθεις αυτο. αρχισα να πηγαινω σε ψυχολογο.. αλλα δεν ηταν αρκετος ο καιρος για να μπορεσω να πω αν ειχα δει βελτιωση η οχι. μεχρι που πριν 2 μηνες εμαθα για το παιδι μιας φιλης μου οτι ειναι αρρωστο. βαρια αρρωστο. το πρωτο πραγμα που ηρθε στο μυαλο μου ηταν η λεξη θανατος. κ μετα κυλισα. κλειστηκα στον εαυτο μου, στο σπιτι μου.. κ καθε μερα ζουσα με τον φοβο οτι θα ξακαπαθω κριση. μου λεγανε οτι ειναι κρισεις πανικου-αγχους. εγω παλι σημερα μπορω να πω με αρκετη σιγουρια οτι ολα συμβαινουν απο τους φοβους μου. αρχισα να ανεβαζω κ πιεση. φοβομουν μην παθω εγκεφαλικο. κοιτιομουν συνεχεια στον καθρεφτη να δω αν κοκκινησα κ ολο μετρουσα την πιεση μου. η οποια ηταν μονιμως ανεβασμενη λογω της τρελας που με κυριευε. γυρνουσα απο γιατρο σε γιατρο κ ολοι μου ελεγαν πως ειμαι μια χαρα. δεν πασχω απο τιποτα.. παρα μονο αγχος. αγχος για τους φοβους μου λεω εγω.. αν στεκει κατι τετοιο επιστημονικα βεβαια. ολα αυτα συνοδευονταν απο συμπτωματα αγοραφοβιας. δεν μπορουσα μεσα στον πολυ κοσμο. με επιανε τρελα. νομιζα οτι θα παθω κατι κ θα γινω ρεζιλι κ δεν θα μπορει να με βοηθησει κανεις. σημερα εχω καταφερει κ ειμαι καλυτερα. οταν με πιανει κατι προσπαθω να σκεφτω οτι ειμαι μια χαρα. ξερω οτι η οικογενεια μου με χρειαζετε. πρεπει να στηριξω εγω εκεινη κ οχι εκεινη εμενα. το θεμα ειναι οτι κανενας δεν με καταλαβαινει. κ οι φιλοι μου δυσκολα πλεον βγαινουν μαζι μου. πιστευουν πως απλα ειμαι χαζη κ οτι δεν εχω τιποτα. ετσι ειναι, αλλα δεν ειμαι τρελη, ουτε χαζη. αυτα μου συμβαινουν στ αλη8εια. δεν τα επιννοω. κ χαρηκα πολυ που σημερα ανακαλυψα οτι πολλοι ανθρωποι σαν εμενα μοιραζονται τα προβληματα τους εδω. ειμαι εδω γιατι χρειαζομαι υποστηριξη. κ εχω αναγκη να ειμαι με ανθρωπους που με καταλαβαινουν γιατι ο φοβος θα υποβοσκει παντα! σας ευχαριστω πολυ προκαταβολικα που με ακουσατε κ μενα.

Σίγουρα μας περιγράφεις μια κρίση πανικού...Αυτοί που παθαίνουν κρίσεις πανικού δεν είναι χαζοί ούτε τρελοί αλλά αισθάνονται το δεύτερο λόγω της έλλειψης ελέγχου που αισθάνονται εκείνη τη στιγμή....Ελπίζω να είναι απλά οι κρίσεις που σε απασχολούν...Keep walking!!!!!!!!!