Κοινωνικό πείραμα: Η επίδραση των παρευρισκομένων/Το σύνδρομο Genovese

[howtodream8]

Το φαινόμενο πήρε το όνομά του από την υπόθεση της δολοφονίας της Kitty Genovese το 1964 στη Νέα Υόρκη. Η 28χρονη γυναίκα μαχαιρώθηκε μέχρι θανάτου έξω από το σπίτι της στη Νέα Υόρκη. Ο δρόμος ήταν πολυσύχναστος και 38 άτομα (γείτονες και περαστικοί) που είδαν τη δολοφονία δεν κάλεσαν την αστυνομία ούτε έδωσαν κάποια βοήθεια. Αυτή η 28χρονη δέχτηκε τρεις επιθέσεις από έναν περαστικό σε διαφορετικές φάσεις… Μέσα σε μισή ώρα μαχαιρώθηκε, βιάστηκε και κλάπηκε στο δρόμο, στην είσοδο του σπιτιού της και στον 2ο όροφο. Κατά τη διάρκεια των επιθέσεων η γυναίκα εκλιπαρούσε σε βοήθεια.. «Πεθαίνω.. .με μαχαιρώνουν» μαζί με ουρλιαχτά.

Η επίδραση των παρευρισκομένων (bystander effect) ή αλλιώς το σύνδρομο Genovese είναι ένα φαινόμενο τηε κοινωνικής ψυχολογίας στο οποίο τα άτομα αρνούνται να πάρουν την ευθύνη ή να δώσουν βοήθεια όταν άλλα άτομα είναι παρόντα. Η πιθανότητα ένας περαστικός να βοηθήσει κάποιον θεωρείται ότι είναι αντιστρόφως ανάλογη του αριθμού των παρευρισκομένων. Όσο δηλαδή περισσότεροι άνθρωποι είναι παρόν τόσο λιγότερο πιθανό είναι να βοηθήσει κάποιος. Το είχαμε επίσης παρατηρήσει στην είδηση που έκανε τον γύρο του κόσμου τον περασμένο Οκτώβριο, όταν το δύο χρονών κοριτσάκι στη Κίνα, η Wang Yue, χτυπήθηκε από ένα μικρό λευκό βαν στην πόλη Foshan. Συνολικά 18 άνθρωποι πέρασαν δίπλα από το αιμόφυρτο κοριτσάκι αλλά κανείς δεν του έδωσε σημασία ή βοήθεια. Το κορίτσι έμεινε αβοήθητο για 7 λεπτά μέχρι που μία γυναίκα οδοκαθαριστής ενδιαφέρθηκε αλλά ήταν ήδη αργά αφού η αργοπορία κόστισε στο μικρό κορίτσι τη ζωή του μετά από κάποιες μέρες παραμονής στην εντατική.

Ένας άνθρωπος όταν δει κάποιο να υποφέρει θα τον βοηθήσει. Όταν όμως υπάρχουν άλλοι παρευρισκόμενοι τότε στο μυαλό του επιδρά η βασική αρχή της κοινωνικής επιρροής. Παρακολουθεί τις αντιδράσεις των άλλων ανθρώπων για να δει αν οι άλλοι θεωρούν ότι είναι απαραίτητο να παρέμβει. Η σκέψη είναι η εξής: «Για να μην βοηθά κάποιος άλλος πάει να πει πως το σωστό είναι ότι δεν πρέπει να βοηθήσω ούτε κι εγώ για κάποιο λόγο». Όταν όλοι όμως σκεπτόμαστε υποσυνείδητα το ίδιο πράγμα τότε κανείς δεν θα βοηθήσει αφού όλοι μας περιμένουμε κάποιον άλλο να το κάνει ή να κάνει την αρχή. Επίσης πολλοί φοβούνται πως δεν θα δώσουν τη σωστή βοήθεια κι ότι κάποιος άλλος περαστικός, γιατρός για παράδειγμα θα βρεθεί να το κάνει.


Όπως θα δείτε και στο βίντεο, όταν ο άντρας ντύθηκε με κουστούμι μέσα σε 4 δευτερόλεπτα του δόθηκε βοήθεια και μάλιστα τον αποκάλεσαν και κύριο! Όταν όμως ο ίδιος ήταν ντυμένος κάπως πρόχειρα ζητούσε βοήθεια πέραν των 20 λεπτών μέχρι κάποιος να τον πλησιάσει.

Άρθρο: Η επίδραση των παρευρισκομένων σε καταστάσεις έκτακτης ανάγκης
http://www.youtube.com/watch?v=OSsPf...layer_embedded

[Gothly]

τρομακτικο :\\ αλλα οντως ετσι συμβαίνει.
ενδιαφερον θεμα παντως, δε θα επρεπε να δυσταζει κανεις για να φωναξει καποιον για βοηθεια.

[axl100]

Εγω νομιζω πως οι ανθρωποι ντρεπονται να συνκεντρωνουν τα βλεμματα σε δημωσιο χωρο και περιμενουν αλλος να παρει πρωτοβουλια...

[Curie]

Πάρα πολύ ενδιαφέρον το θέμα, μπράβο howtodream που το άνοιξες...

Φρίκη απλά....και το ότι το βλέπεις γύρω σου όντως να συμβαίνει είναι απλά άρρωστο... το να θες την ΕΓΚΡΙΣΗ ενός άλλου για να βοηθήσεις μια ανθρώπινη ζωή που υποφέρει...
Κι έχουμε γίνει ναι τόσο απάνθρωποι και αναίσθητοι πλέον σε αυτή την εποχή..
Θα τολμήσω να πω, ότι το θέμα των ναρκωτικών και παράνομων μεταναστών μας έχει προκαλέσει κάποιους φόβους για την υγιεινή μας και παραμερίζουμε εντελώς τον παράγοντα
ανθρώπινο πόνο μπροστά στη δική μας προστασία από πιθανή έκθεση σε κάτι..
Φαίνεται και στο βίντεο να πρόκειται για προκατάληψη και ρατσιστική αντίδραση σε διαφορετικό παθούντα κάθε φορά..
Αλλά ίσως και κάποιοι που το σκέφτηκαν και δίστασαν να μην θέλησαν να πάρουν την ευθύνη μιας ανθρώπινης ζωής με όποιο τρόπο..
Φαινόμενο που συναντάται πιο έντονα σε βόρειες χώρες αλλά πλέον και στη χώρα μας που είμαστε τόσο ανοιχτοί και εγκάρδιοι κατά τα άλλα
πλέον συμβαίνει πολύ έντονα και δεν χρειάζεται να πας μακριά αρκεί να περπατήσεις σε μια μεγάλη πόλη...

[Curie]

..Συμπληρωματικά, διαβάζοντας την ιστορία του απίστευτου φονικού, η κοπέλα μαχαιρώθηκε βιάστηκε και ληστεύτηκε, έχοντας περίπου 12 αν όχι 38 που έγραψαν και οι Times, αυτόπτες μάρτυρες..Ένας υποτίθεται τηλεφώνησε στην αστυνομία αλλά δεν μπορούσε να αποδειχθεί αυτό γιατί δεν υπήρχαν αρχεία του 911 τότε, αλλά ένας δεύτερος μάρτυρας που όντως κάλεσε προς το τέλος του συμβάν η αστυνομία έφτασε άμεσα...

Ο ,κρινόμενος ως νεκρόφιλος, δράστης δήλωσε πως προτιμούσε να κυνηγάει και να σκοτώνει γυναίκες γιατί του ήταν πιο εύκολο και φυσικά δεν είχαν τη δύναμη να αντισταθούν..
Γλίτωσε αυτό το τέρας(όπως τον αποκάλεσε και ο δικαστής) την θανατική ποινή και έπειτα από έφεση κρίθηκε ψυχικά άρρωστος, ενώ είχε ομολογήσει ακόμη 2 φόνους, και κατάληξε σε ισόβια κάθειρξη, με την επόμενη δίκη να γίνεται τον Νοέμβριο του 2013. Δεν παράλειψε να κατηγορήσει ο οικογενειάρχης αυτός άνθρωπος τους γονείς του γι αυτό που του συνέβη..

Συγνώμη που ξέφυγα λίγο από το θέμα αλλά τελικά καταλήγω, στο ότι αφήνονται άρρωστοι και αρρωστημένοι άνθρωποι να κυκλοφορούν έξω και να κάνουν κακό ανενόχλητοι από τον οποιονδήποτε
παρευρισκόμενο και με βάση κάποια κριτήρια και μόνο να υπάρχει αντίδραση ή επέμβαση.. Λυπηρό...
Γιατί τελικά νομίζουν πως αυτοί που προκαλούν τυγχάνουν επίθεσης...

Εύχομαι σε όποιον το νομίζει να το σκεφτεί καλύτερα αν τυχόν βρεθεί σε κάποιον συμβάν από φονικό μέχρι πειραματικό και ας ευχηθώ ακόμη περισσότερο να μην είναι κάποιος αγαπημένος του η ο ίδιος σε αυτή τη θέση και δεν βρεθεί κανένας να τον βοηθήσει...όπως ίσως θα έκανε αυτός...


ΥΓ: Για γέλια και για κλάματα, στο άρθρο φυσικά δεν παρέλειψαν να αναφέρουν ότι η Κίττυ ήταν λεσβία! Πρέπει να παίξε σημαντικό ρόλο και ήταν τόσο άξιο αναφοράς και διευκρίνησης...
Το είδα και ... δεν ξέρω τι να πω πραγματικά...




Τελικά πόσα κριτήρια χρειάζονται για να είσαι άνθρωπος απέναντι στον άνθρωπο για βοήθεια;;;

Το σύνδρομο Genovese αν και αμφισβητήθηκε κάποια στιγμή, κακώς, έχει τεράστια σημασία και απήχηση τελικά... Ο νοών, νοεί τω...

[Gypsy Cello]

Όσον αφορά το βίντεο, στην πρώτη περίπτωση πάντως φαίνεται ότι είναι στημένο.

[ioannis2]

Ένας άνθρωπος όταν δει κάποιο να υποφέρει θα τον βοηθήσει. Όταν όμως υπάρχουν άλλοι παρευρισκόμενοι τότε στο μυαλό του επιδρά η βασική αρχή της κοινωνικής επιρροής. Παρακολουθεί τις αντιδράσεις των άλλων ανθρώπων για να δει αν οι άλλοι θεωρούν ότι είναι απαραίτητο να παρέμβει. Η σκέψη είναι η εξής: «Για να μην βοηθά κάποιος άλλος πάει να πει πως το σωστό είναι ότι δεν πρέπει να βοηθήσω ούτε κι εγώ για κάποιο λόγο». Όταν όλοι όμως σκεπτόμαστε υποσυνείδητα το ίδιο πράγμα τότε κανείς δεν θα βοηθήσει αφού όλοι μας περιμένουμε κάποιον άλλο να το κάνει ή να κάνει την αρχή. Επίσης πολλοί φοβούνται πως δεν θα δώσουν τη σωστή βοήθεια κι ότι κάποιος άλλος περαστικός, γιατρός για παράδειγμα θα βρεθεί να το κάνει.

Σωστες οι διαπιστώσεις, δε θα λεγα όμως ότι οι παρευρισκόμενοι σκέφτονται με αυτο τον τροπο.
Μάλλο όλοι οσοι ειναι εκει έχουν συναισθηση ότι πρεπει να βοηθησουν προσφεροντας το απαν που μπορεί στα πλαισια των δυνατοτητων του ο καθενας. Όμως όπου ειναι πολλοί αυτο το βαρος βοηθειας ο καθενας στη σκέψη του το φορτωνει στους άλλους βρισκοντας δικαιολογίες για να μην πράξει τίποτα, κρύβεται πίσω από τους άλλους και μετατρεπεται σε θεατή. Η ασφαλεια του δε φαινομαι και η σκεψη ότι καποιος άλλος από τους πολλούς μπορει να προσφερει περισσότερα από εμενα κι αν δεν προσφερει δικη του θα ναι η ευθυνη (δικαιολογία) άρα εγω μπορω να ειμαι αδρανης και δεν θα χω τυψεις για ότι συμβει. Η ιδια σταση ισχύει κι αν λυπάται και ανησυχει γι αυτο που συμβαινει κάνοντας την ευχη κάποιος άλλος να βοηθησει.
Εκτος κι αν νοιωσει μεσα του συγκλονισμό για το συμβαν ειτε λόγω χαρακτηρα, ευαισθησιών κλπ είτε λόγω δικών του βιωμάτων οπότε κι αν ακομα δε γνωρίζει θα τρεξει να βοηθησει προσφεροντας το απαν των δυνατοτητων του. Ωστοσο το πράγμα αλλάζει άμα ενας από τους πολλούς κάνει πρώτο βημα, πάντα ακολουθουν και άλλοι, έστω κι αν οι γνωσεις τους ειναι μηδαμινές.

[betelgeuse]

Ένας άνθρωπος όταν δει κάποιο να υποφέρει θα τον βοηθήσει. Όταν όμως υπάρχουν άλλοι παρευρισκόμενοι τότε στο μυαλό του επιδρά η βασική αρχή της κοινωνικής επιρροής. Παρακολουθεί τις αντιδράσεις των άλλων ανθρώπων για να δει αν οι άλλοι θεωρούν ότι είναι απαραίτητο να παρέμβει. Η σκέψη είναι η εξής: «Για να μην βοηθά κάποιος άλλος πάει να πει πως το σωστό είναι ότι δεν πρέπει να βοηθήσω ούτε κι εγώ για κάποιο λόγο». Όταν όλοι όμως σκεπτόμαστε υποσυνείδητα το ίδιο πράγμα τότε κανείς δεν θα βοηθήσει αφού όλοι μας περιμένουμε κάποιον άλλο να το κάνει ή να κάνει την αρχή. Επίσης πολλοί φοβούνται πως δεν θα δώσουν τη σωστή βοήθεια κι ότι κάποιος άλλος περαστικός, γιατρός για παράδειγμα θα βρεθεί να το κάνει.

Επαναφερω το θεμα μιας και εγινα μαρτυρας του συγκεκριμενου φαινομενου σημερα το μεσημερι στον σιδηροδρομικο σταθμο.
Συγκεκριμενα ηταν ενας σχετικα νεος αντρας , ο οποιος ηταν σε ασχημη κατασταση και ολοι προσπερνουσαν απλα. Στην αρχη προσπερασα και εγω αλλα ευτυχως θυμομουν το θεμα αυτο και ειδικα το αποσπασμα που παρεθεσα και γυρισα πισω και του ειπα οτι θα καλεσω βοηθεια , αμεσως μετα σταματησαν αλλοι δυο περαστικοι.
Η αληθεια ειναι οτι σοκαριστικα λιγακι με την αρχικη μου αντιδραση. Οταν ειχα δει αυτο το βιντεο πιστευα πως σε αντιστοιχη περιπτωση θα αντιδρουσα αμεσα και θα προσεφερα και πρωτες βοηθειες . Στην πραγματικοτητα ομως περα απο το οτι προσπερασα αρχικα , μετα παλι φοβομουν να δωσω πρωτες βοηθειες γιατι σκεφτομουν οτι ναι μεν ειμαι εκπαιδευμενη σε αυτο , αλλα απο την αλλη δεν το εχω κανει ποτε στην πραξη και η πιθανοτητα να κανω καποιο λαθος ηταν μεγαλη , οποτε αρκεστηκα στο να καλεσω ασθενοφορο.
Καταληγω στο οτι τελικα δεν ειναι και τοσο ευκολο να προβλεπουμε τις αντιδρασεις και τις συμπεριφορες μας , οσο και αν νομιζουμε το αντιθετο.

[ftatl]

Εμενα μου χε τυχει οταν ταξιδευα αθηνα αιγιο, οταν στο ξυλοκαστρο ειχε παθει βλαβη το λεωφορειο και χρειαστηκε ολοι να κατεβουμε να παρουμε τα πραγματα μας και να παμε σε αλλο λεωφορειο. Αναμεσα στους επιβατες ηταν και μια κουφη ηλικιωμενη η οποια εβλεπε ολη αυτη τη βαβουρα και προσπαθουσε να επικοινωνησει με τον τροπο της να μαθει τι γινεται και κανεις δεν της εδινε σημασια η της λεγανε να κατεβει αλλα βλεπαν οτι δεν καταλαβαινε και δεν ασχοληθηκαν ωσπου τη βοηθησα και το κανα γιατι εβλεπα οτι κανεις αλλος δεν μπηκε στον κοπο να της κανει νοημα να σηκωθει να τη βοηθησει με τα πραγματα της και να μπει στο αλλο λεωφορειο.

[Macgyver]

[QUOTE=howtodream8;375895]

Η επίδραση των παρευρισκομένων (bystander effect) ή αλλιώς το σύνδρομο Genovese είναι ένα φαινόμενο τηε κοινωνικής ψυχολογίας στο οποίο τα άτομα αρνούνται να πάρουν την ευθύνη ή να δώσουν βοήθεια όταν άλλα άτομα είναι παρόντα. Η πιθανότητα ένας περαστικός να βοηθήσει κάποιον θεωρείται ότι είναι αντιστρόφως ανάλογη του αριθμού των παρευρισκομένων. Όσο δηλαδή περισσότεροι άνθρωποι είναι παρόν τόσο λιγότερο πιθανό είναι να βοηθήσει κάποιος.


Mαρια , ανοιξες φοβερα ενδιαφερον θεμα . Θα δωσω περαιτερω προεκτασεις . Πιστευω οτι οσον πολυπληθεστερη ειναι μια πολη , τοσο πιθανοτερο ειναι να συμβει αυτο το φαινομενο . Θα ελεγα οτι οσο πιο ' πολιτισμενη ' ειναι μια χωρα , τοσο μεγαλυτερη ειναι η αδιαφορια προς τον πλησιον . Δεν μπορω να φανταστω να συμβαινει σε μια κωμοπολη , η σε μια λεγομενη ' τριτοκοσμικη ' χωρα . Το ποιος ειναι τριτοκοσμικος , κ ποιος οχι , ειναι μια μεγαλη κ πονεμενη ιστορια .
Προεκτεινοντας το θεμα , πιστευω οτι συντρεχουν οι ιδιοι λογοι , που δεν δινουμε ελεημοσυνη ( ασε , καποιος αλλος θα το κανει ) , αδιαφορουμε για το περιβαλλον ( ενταξει μωρε , κατι θα γινει ) , κ γενικως σφυριζουμε αδιαφορα , σε θεματα που αφορουν το μελλον των παιδιων μας , γιατι παντα ' κατι θα γινει ' , η ' εγω θα σωσω τον κοσμο ? ' . Ετσι εχουμε φτασει να ειμαστε εμεις οι ' πολιτισμενοι ' ( κατ ευφημισμον ) ανθρωποι .
Θυμαμαι μια ερευνα που ειχε γινει στην Αμερικη , οταν ακομα υπηρχαν τηλεφωνητριες , για το ποια ειναι η πιο πολυειπωμενη λεξη , στο τηλεφωνο . Μαντεψε ποια . ΕΓΩ . Μαλιστα . Ο εαυτουλης μας πανω απ ολα . Που να βρουμε την διαθεση να βοηθησουμε τον διπλανο μας , εδω εχουμε τα δικα μας προβληματα .
Οπως γραφεις τα περιστατικα ελαβαν χωρα στην Νεα Υορκη κ στην Κινα , η οποια βαδιζει στα χναρια της Αμερικης , δεν πιστευω οτι στην Ελλαδα εχουμε φτασει σε αυτο το σημειο . Δεν ειμαστε τοσο ' πολιτισμενοι' , η απολιτιστοι , πολιτισμενοι , απολιτιστοι κ παει λεγοντας .
Εχω μεινει στην Ν.Υορκη για 10 μηνες το 1983 , κ επειδη φιλοξενομουν στον φιλο μου , στο Bronx , οχι κ οτι καλυτερο , κ ειχαμε παρευρεθει σε ενα μαχαιρωμα , η ενστικτωδης αντιδραση μας , ητο να τραπουμε σε φυγη , ενω μπορουσαμε να καλεσουμε ασθενοφορο , αστυνομια , αφου ο ανθρωπος εκειτο αιμοφυρτος στο πεζοδρομιο , κ ομως την κοπανησαμε . Που να μπλεκουμε τωρα................

[betelgeuse]

Θυμαμαι μια ερευνα που ειχε γινει στην Αμερικη , οταν ακομα υπηρχαν τηλεφωνητριες , για το ποια ειναι η πιο πολυειπωμενη λεξη , στο τηλεφωνο . Μαντεψε ποια . ΕΓΩ . Μαλιστα . Ο εαυτουλης μας πανω απ ολα . .

Mαγκ αν ηξερες αγγλικα θα μπορουσες να καταλαβεις γιατι το εγω ειναι η πιο πολυειπωμενη λεξη...

[Macgyver]

Mαγκ αν ηξερες αγγλικα θα μπορουσες να καταλαβεις γιατι το εγω ειναι η πιο πολυειπωμενη λεξη...

--------------------------------------------------------------------------

[Antreas MpR]

Η ψυχολογία του κοπαδιού.
Δεν χρειάζεται να αποφασίσω,θα το κάνει κάποιος άλλος και απλά θα ακολουθήσω.
Το πιο συνηθισμένο φαινόμενο.

[Macgyver]

Ναι βρε belt , ο κακομοιρης προσπαθω να τα μαθω , αλλα ειμαι ανεπιδεκτος μαθησεως . Βλεπεις δεν εχω την μορφωση σου .

ΥΓ. καταλαβαινω το σκεπτικο σου , με το Ι want , i know , στα ελλ. λεμε θελω , οχι εγω θελω , γνωριζω , οχι εγω γνωριζω . Αλλα το ιδιο ισχυει με το you want , you know , στα ελλ. λεμε θελεις , οχι εσυ θελεις , ουτε λεμε εσυ ξερεις , αλλα ξερεις , δλδ παντα μας ενδιαφερει ο εαυτος μας . Ειναι λαθος λοιπον το σκεπτικο σου , αλλα εισαι αρρωστα κακοπροαιρετη , πουλαγες εξυπναδες στον Αλεξανδρο , που ζηταγε βοηθεια το παιδι . Τσαμπα η μορφωση σου .

[ΜΑΡΙΑΝΝΑ3]

Εμένα μου συνέβει κάτι αντίστοιχω πριν μερικά χρόνια, είχα παρκάρει το αυτοκίνητο μου και ξαφνικά βλέπω ένα τσούρμο παιδιά, έφηβοι κυρίως και έναν κύριο ηλικιωμένο με μαγκούρα όπου τον χλεύαζαν και τον έσπρωχναν, χωρίς να το σκεφτώ πάω εκεί τρέχοντας και τους λέω καλά τι κάνετε εκεί;
Όταν ένα από τα παιδιά ήρθε κοντά και με πλησίασε του φώναξα, καλά δεν ντρέπεσαι και ξαφνικά, σηκώνει το χέρι του από εκεί που μιλούσαμε και μου δίνει μία μπουνιά στην μύτη τρελάθηκα, το κατάλαβε και απομακρύνθηκε, δηλαδή με χτύπησε και πήγε ποιο εκεί στους άλλους της παρέας.
Μετά ήρθε και ο άνδρας μου και άρχισε να φωνάζει και το έβαλε στα ποδιά, ήρθε η αστυνομία στο σημείο, αφού επεμβήκαμε την κάλεσαν και ήταν άμεση η επέμβαση της, στα παιδιά δεν έκαναν τίποτα, ο ηλικιωμένος κύριος, ούτε ευχαριστώ δεν μου είπε.
Οι γύρω άνδρες κυρίως με κοιτούσαν και με μισό μάτι λες και έκανα κάτι κακό που επενέβην, στην αστυνομία δεν μίλησε ο κύριος γιατί φοβόταν, οπότε και δεν κατάφερα και τίποτα το σημαντικό σε σχέση με αυτούς.
Ο μόνος δηλαδή ουσιαστικά που ήρθα σε αντιπαράθεση και μετά η ίδια του παρέα το κατάλαβε και μου έλεγε εντάξει έκανε λάθος, ήταν ο ένας από αυτούς, δηλαδή ούτε οι ίδιοι δεν είχαν συνειδητοποιήσει τι έκαναν και ότι ο άνθρωπος αυτός ήταν ηλικιωμένος, οπότε ναι μεν όπως έμαθα μετά αυτούς τους προκάλεσε, αλλά θα μπορούσε να είχε πάθει κάτι πολύ σοβαρό λόγο ηλικίας και έντασης.
Αν με ρωτήσεις θα σου πω ναι θα το ξανά έκανα, αλλά πρέπει να είναι συνηδειτοποιημένοι σε αυτές τις περιπτώσεις και τα θύματα, γιατί το φαινόμενο του συνδρόμου Genovese, είναι δίπλα μας και μπορεί να συμβεί και σε εμάς, πολύ δεν επεμβαίνουν για τους λόγους που ανέφερα και έχουν άδικο, απλά εγώ όταν θα ξανά επέμβω θα είναι από μακριά και θα φωνάξω πριν πάω, εγώ η ίδια την αστυνομία.
Το λάθος μου ήταν ότι βγήκα από το αυτοκίνητο και πήγα, όχι ότι επενέβην.
Άρα δεν αφήνουμε αυτά τα φαινόμενα να εξαπλώνονται και σκεφτόμαστε ότι θα μπορούσαμε να ήμασταν εμείς τα θύματα και να είμαστε στην ανάλογη θέση.