μια παραξενη θλιψη..

[secretly]

Καλως σας βρηκα παιδια.. θελω να χαιρετησω παλιους και νεους τoυ φορουμ.. μετα απο οσα περασα τους τελευταιους μηνες νιωθω καπως παραξενα.. ας ξεκινησω ομως απο την αρχη να βαλω τα πραγματα σε μια σειρα για να καταλαβετε.. φευγοντας ΑΝΑΓΚΑΣΤΙΚΑ απο το νησι οπου εμενα λογο καποιων προβληματων που αφoρουσαν την δουλεια..ηρθαμε εδω με δανεικα στο πουθενα..και οταν λεω στο πoυθενα θα καταλαβετε.. επειδη λοιπον εκει σε λιγο θα ελειπε απο το σπιτι ως και το γαλα του παιδιου..γυρισαμε με την ελπιδα να μας φιλοξενησει η μητερα μου για να παει ξανα ο αντρας μου στην παλια του εργασια οπου ηταν τοσα χρονια και την οποια αφησε υποτιθεται γιατι εκει θα ημασταν καλυτερα.. η μητερα μου ομως εδωσε το σπιτι της στην αδερφη μου το οποιο ειναι παρα πολυ μικρο,γιατι η αδερφη μου δεν εβγαινε στο ενοικιο.. η μητερα μου αποφασισε να μεινει καπου σε ενα σπιτι οπου μoυ ειχαν ταξει εμενα,το οποιο ομως εχει πολλα προβληματα και ο θεος να το κανει σπιτι.. το σπιτι αυτο λοιπον επειδη δεν ειναι δηλωμενο ουτε στην πολεοδομια,δεν εχει ουτε καν ρευμα.. εγω γυρισα αθηνα χωρις να πω τιποτα στην μητερα μου και με σκοπο να της κανω εκπληξη κι ετσι επεσα επανω στην...μετακομιση!!! οποτε ακολουθησα κι εγω αναγκαστικα με την oικογενεια μου να μεινουμε εκει εκει η μητερα μου επαθε για δευτερη φορα δυσπνoια-ασφυξια(η πρωτη φορα ηταν στην αθηνα λιγο καιρο πριν) και την πηγαμε με τον αντρα μου μεσα σε 7 λεπτα απο μεγαρα αθηνα...την ωρα που φτασαμε και την πηραν μεσα,μπροστα μου ακουσα στο μηχανημα τους παλμους της να τελειωνουν,τους γιατρους να πηγαινουν πανω κατω,ωσπου τελικα την επανεφεραν και παλι.. εκει καναμε εισαγωγη κι εγω δεν εφυγα στιγμη απο κοντα της,αφηνντας το παιδι στην αδερφη μου καθησα 15 μερες στο νοσοκομειο εκτος ενα βραδυ που εφυγα για να κανω μπανιο..ο συζηγος εμενε στο σπιτι ομως αυτο,χωρις ρευμα οι γιατροι της εβαλαν χοντρο χερι που ενω γνωριζε οτι δεν πρεπει να κουραστει εκανε την μετακομιση και αμελησε την ακινησια οπου της ειπαν μεχρι το χειρουργειο οι προηγουμενοι γιατροι..καθως εχει στενωση βαλβιδας και πρεπει η βαλβιδα να αλαχτει.. στις εξετασεις οσο ηταν εκει της βρηκαν και ογκο στο στηθος κακοηθης κι ετσι εκανε ΟΛΙΚΗ αφαιρεση στον ενα μαστο..καθως ηταν στον αριστερο μαστο κι επρεπε να βγει για να προχωρησει στην επεμβαση της καρδιας,η οποια πρωτα ο θεος θα γινει τον σεπτεμβρη.. εγω ξαναγυρισα με το παιδι μου στον αντρα μου καθως και οι γονεις μου εκει,η μητερα μου αφου καθησε για λιγες μερες στην αδερφη μου,πηγε παλι εκει εκει περασα μαρτυρικα και ηταν πολυ δυσκολο να ορθοποδησουμε.. γεμισα το σπιτι ποντικοφαρμακα γιατι οι αρουραιοι περνουσαν δυο-δυο απο μπροστα μας.. χρειαστηκε να πλενω στο χερι και ευτυχως ειχαμε κουζινα με γκαζι καπου εξω.. ο αντρας μου καταφερε να βρει δουλεια και τα μισα χρηματα φευγανε σε βενζινες για το αυτοκινητο και βενζινες για μια γενητρια που σηκωνε μονο...ανεμιστηρα.. φεραμε τα πραγματα μας απο το νησι και στην συνεχεια πουλησαμε μεχρι και τις βερες μας(αυτο πονεσε πολυ)για να καταφερουμε να νοικιασουμε ξανα ενα σπιτι στην αθηνα μεσα σε ολα αυτα ο αντρας μου εβρισε την αδερφη μου...επειδη στην κατασταση της δεν θα επρεπε να ξεβολευτει η μητερα μου.. εκεινη το ακουσε και με σκοπο να τον εκδικηθει εβαλε λογια στην αγαπημενη μου θεια για τον ξαδερφο μου και ακουγοντας μια κουβεντα οπου ειχε ο αντρας μου με τον αντρα της πηγε και ουτε ξερω τι ειπε.. μαθαινω...πληγνομαι...της μιλαω με τα χειροτερα λογια..βαζω τον αντρα μου να ξεκαθαρισει την θεση του απεναντι στην θεια μου..θυμωνω...γινομαι διαολος,οπως ουτε εγω δεν με εχω ξαναδει.. το αποτελεσμα ειναι τωρα εκεινος να μου απαγορευει να εχει οποια επαφη μαζι της το παιδι μου κι εκεινος.. τωρα ολα μου λειπουν..τα παιδια μας που επαιζαν μαζι..η μητερα μου που οταν εμενε αθηνα εμενα ακριβως διπλα της πριν φυγω για το νησι..ανυσηχω για το πως θα ειναι εκει περα.. εκεινη ερχεται και μας βλεπει και καποιες φορες μενει εδω με τον πατερα μου..προσπαθουν να φιαξουν το σπιτι και μου λεει πως της αρεσει εκει και περναει παρα πολυ ωραια. τα ρουχα της τα φερνει και τα πλενει η αδερφη μου και οταν χειρουργηθει θα μενει παλι σε εκεινη.. παρ'ολα αυτα εγω νιωθω μια περιεργη θλιψη..αλλα ταυτοχρονα το περναω υσηχα..ξερω πως ειναι στην ζωη και ειμαι δυνατη και αρκετα μπορω να πω..αλλα οι τοσες αλλαγες με λυγισαν καποια στιγμη μπορω να πω. τωρα προσπαθω να ηρεμησω..ειμαι σε ενα πολυ ωραιο περιβαλον και θελω να ηρεμησω.. ενιωσα προδωσια και ξερω οτι το εκανε στα νευρα της απο μαλακια αλλα δεν περιμενα οτι στην ποιο δυσκολη στιγμη της ζωης μου με τα τοσα μας προβληματα οπου δεν ειχαμε βοηθεια απο κανεναν θα μου φερονταν ετσι η αδερφη μου..εκτεθηκα,ηρθα σε πολυ δυσκολη θεση και βρεθηκα να ασχολουμαι με μαλακιες ενω η μητερα μας και το προβλημα της ειναι το ποιο σημαντικο αυτην την στιγμη.. τι να πω... αυτο που με απασχολει ειναι τι καποια πραγματα τα οποια μου εχουν συμβει στο παρελθον τα ειχε πει η αδερφη μου καποτε στην ψυχολογο της,προφανως θελοντας να της εκφρασει τον τροπο με τον οποιο τα αντιμετοπιζω κι εκεινη της ειπε οτι δεν ειναι φυσιολογιο και οτι καποια στιγμη θα παθω κατι.. καποιοι αλλοι νευριαζουν με την αισιοδοξια μου και την ηρεμια μου-παρ'οτι ειμαι πολυ νευρικη αυτο δεν εχει ποτε αντικτυπο στους αλλους,μου βγαινει μονο σε υπερκινητικοτητα..-καποιοι μαλιστα ισως με βλεπουν και αναισθητη,που πιστεψτε με μονο αναισθητη δεν ειμαι..ειναι φυσιολογικο αυτο?

[secretly]

θεοφανια περιμενω διορθωση σε τυχων ορθογραφικα '-))

[Joann]

xrusaki, πόσο χαίρομαι που ξαναγράφεις:)
Τι είναι όλα αυτά που διάβασα!
Πραγματική Οδύσσεια! Επανέρχομαι μόλις αφομοιώσω!

[axl100]

Ο,ΠΟΥ ΥΠΑΡΧΕΙ ΘΕΛΩ,ΥΠΑΡΧΕΙ ΔΡΟΜΟΣ...... μια χαρα τα καταφερες, καλη δυναμη και καλο κουραγιο

[secretly]

xrusaki, πόσο χαίρομαι που ξαναγράφεις:)
Τι είναι όλα αυτά που διάβασα!
Πραγματική Οδύσσεια! Επανέρχομαι μόλις αφομοιώσω!

κι εγω χαιρομαι τζοαν που ειμαι παλι εδω..και ξερεις οτι σε εχω σε ιδιαιτερη εκτιμηση

[secretly]

Ο,ΠΟΥ ΥΠΑΡΧΕΙ ΘΕΛΩ,ΥΠΑΡΧΕΙ ΔΡΟΜΟΣ...... μια χαρα τα καταφερες, καλη δυναμη και καλο κουραγιο

αχλ σ'ευχαριστω για τον χρονο σου αλλα και για την υπενθυμηση!!!ειναι σημαντικο για εμενα τωρα..

[Joann]

Aγαπητή xrusaki,
αν και είμαι έξω απ' το χορό που λένε,
προσπαθώ να κατανοήσω τη δοκιμασία που υφίστασαι,
τις πολύ δύσκολες συνθήκες διαβίωσης
εξαιτίας των οικονομικών δυσχερειών
που λίγο ως πολύ όλοι αντιμετωπίζουμε αυτήν την εποχή
και που γίνεται πολύ δυσκολότερο όταν έχεις και την ευθύνη
ολόκληρης οικογένειας.
Ακόμα και οι καβγάδες και διαφωνίες που αναφέρεις
πιστεύω οφείλονται εν μέρει
στην οικονομική δυσπραγία
και στην αδυναμία να μπορεί η κάθε οικογένεια
να ζει αυτόνομα και ανεξάρτητα.
Πώς να μη νιώθεις την περίεργη θλίψη που λες
ζώντας όλη αυτήν την ψυχοφθόρα κατάσταση
επιφορτισμένη με τα εξοντωτικά τρεξίματα στα νοσοκομεία
που σε βγάζουν off ψυχικά και σωματικά!
Πόσο μάλλον όταν πρόκειται για τη μητέρα σου...
Εγώ προσωπικά θα είχα σαλτάρει,
αλλά εσύ πιστεύω ότι είσαι πολύ δυνατή και λογική
και τελικά θα βρείτε την άκρη.
Με την αδερφή σου πιστεύω ότι θα τα βρείτε
κι όπως πολύ λογικά λες αυτό που είναι σοβαρό
είναι να γίνει τελείως καλά η μαμά σου γιατί είναι ακόμη πολύ νέα
και εύχομαι ολόψυχα να την έχεις κοντά σου για πάρα πολλά χρόνια.
Απ' ό,τι κατάλαβα
-αν κάνω λάθος διόρθωσέ με-
σε απασχολεί το ότι η ψυχολόγος ...διέγνωσε στην αδερφή σου
πως κάποια στιγμή θα πάθεις κάτι
γιατί δεν αντιμετωπίζεις με φυσιολογικό τρόπο καταστάσεις.
Αν θες τη γνώμη μου,
μην αναλώνεσαι με το κοντό και το μακρύ του καθενός.
Μάλλον καταπνίγεις τη θλίψη σου
δείχνοτας εξωτερικά χαμογελαστή και ήρεμη
-κι αυτό βέβαια δείχνει αξιοπρέπεια-
αλλά το να κρατάς το θυμό σου και να μην ξεσπάς
και να δείχνεις πράα και χαμογελαστή ενώ μέσα σου βράζεις
-απ' ό,τι κατάλαβα στις τελευταίες σειρές αυτό γράφεις-
τελικά δε σου κάνει καλό.
Mε κάποιον τρόπο πρέπει να ξεσπάσεις.

ΥΓ: εννοείται όποτε θες στείλε πμ.

[secretly]

τζοαν μου αν σου διεφυγε επιτελους καταφεραμε και νοικιασαμε σπιτι και ζουμε σαν ανθρωποι..απλα ο,τι εγινε σε συνδιασμο με ταλαιπωριες του παρελθοντος με εξουνωθενωσε κατα καποιο τροπο..και ξερεις ειδικα οταν τραβας κι ενα μωρο μαζι σου....
οσο αναφρα το τελευταιο,εγω δεν νιωθω οτι κανω κατι λαθος..δηλαδη ετσι ειναι ο χαρακτηρας μου..
ακομα και αν τσακωθω,τα λεω ολα χυμα στο χαλαρο..
φαντασου καποια φιλη ειπε για εμενα χαρακτηριστικα"η χρυσα ειναι ηρεμος τσαμπουκας''
σε σπανιες περιπτωσεις εχω γινει εξαλλη οπως στο περιστατικο που περιεγραψα ποιο πανω με την αδερφη μου ας πουμε
συνηθως τα ζυγιζω ψυχραιμα και κανω τον απολογισμο μου με ηρεμο τροπο..προσπαθω παντα να βρω την λυση χαλαρα γνωριζοντας οτι το τελευταιο που θα βοηθουσε σε οποια δυσκολη κατασταση ειναι τα νευρα και οι φωνες..
και λεω τωρα εγω τζοαν....αυτο που εγω με κοπο,καποια χρονοια καλλιεργω κι εχω καταφερει,να κραταω την ψυχραιμια μου ωστε να χειριζομαι τις καταστασεις ομορφα με καποιες τεχνικες απο βιβλια ψυχολογιας κτλ.ερχεται καποια ψυχολογος και λεει οτι αυτο δεν ειναι νορμαλ...τελικα ειναι?
δεν προσποιουμαι,οταν ειμαι στεναχωρημενη φαινεται..δεν μπορω να το καταπιω απλα το αντιμετπιζω ομορφα και πολλες φορες υπερισχυει η θετικοτητα και η αισιοδοξια..και μαλλον θα κρατησω το τελευταιο που ειπες..οτι δεν πρεπει να χαλιεμαι με το κοντο και το μακρυ του καθενος..δηλαδη σονυ και καλα οτι θελω κι εγω ψυχολογο??θεωρω οτι ειμαι κομπλε γενικοτερα..και αλλωστε ποιος δεν θα ειχε εστω και λιγη θλιψη στην θεση μου οπως πολυ ωραια με καλυψες..
να 'σαι καλα τζοαν μου κι εγω ευχομαι να την εχω πολλα χρονοια την μητερα μου..ειλικρινα ειναι πολυ καλος ανθρωπος

[void]

χρυσάκι μου γλυκό!!!! καλώς μας γύρισες!
Στεναχωρήθηκα διαβάζοντας όλα αυτά που σου έχουν συμβεί το τελευταίο διάστημα, αλλά σημασία έχει ότι τα καταφέρατε...
Με κάποιες απώλειες βέβαια, όπως το θέμα που προέκυψε με την αδερφή σου.
Αδερφή σου είναι, είμαι σίγουρη πως θα τα ξαναβρείτε. και αν όχι τώρα που είναι ακόμα νωπό αλλά θα έρθει η στιγμή που θα τα ξαναβρείτε και τα παιδιά σας θα παίζουν μαζί κλπ.
Απλώς μην αφήνεις τον εγωισμό τον δικό σου ή του άντρα σου να σε τρώει.
Δηλαδή σε αυτό που είπε η τζοάν συμφωνώ, ότι και λόγω οικονομικών και όλων αυτών που σας συνέβησαν ενδεχομένως να ήταν πιο τεταμένο το κλίμα και ενώ ας πούμε σε μια άλλη φάση θα το χειριζόσασταν πιο ήρεμα, σε αυτή την περίπτωση σας ξέφυγε.
Έτσι είμαστε εμείς οι άνθρωποι, λέμε και ξελέμε.
Τώρα αν υπάρχει κάτι στο χαρακτήρα της που εσύ δε θα το έκανες ή σε απογοητεύει..χμμ..δεν μπορείς να κάνεις και πολλά!
Αυτή είναι αυτή που είναι όπως κι εσύ είσαι κάτι άλλο.
Όποτε νιώσεις ότι έχεις ανάγκη να τη δεις, να πας να τη δεις και να παίξουν και τα παιδιά σας.
Και πες και στο σύζυγο ότι δεν έχει κανένα δικαίωμα να σου στερεί την αδερφή ή τη συναναστροφή της με τα παιδιά σας.
Αυτός αν θέλει ας κρατάει τις αποστάσεις του εφόσον είναι θυμωμένος.
Αλλά τα παιδιά δεν έχουν να κάνουν με αυτό.
Είναι αδερφή σου, μπορεί σε αυτόν να μην είναι τίποτα, αλλά εσένα είναι αίμα σου.
Εντάξει την έκανε την πατάτα της, και μπορεί να μην ταιριάζετε και τόσο, αλλά φανταζομαι δεν είναι ένας θηλυκός Ψωμιάδης ούτως ώστε να τη βγάλετε από τη ζωή σας εξ ολοκλήρου.
Α με γεια και το καινούριο σπίτι! καλορίζικο, εύκομαι να έχει καλό ενοίκιο και όλα να σας πάνε πρίμα από δω και πέρα ρε κοπελίτσα!

ΥΓ: το άλλο με τον ψυχολόγο και την αισιοδοξία σου δεν έχω καταλάβει ..βασικά δεν έχω καταλάβει που κολλούσε αυτό που είπε ο ψυχολόγος στην αδερφή σου και γιατί το είπε...επίσης εσύ γιατί προβληματίζεσαι που είσαι αισιόδοξη και θετική και χαμογελαστή..(έτσι σε φαντάζομαι κάπως)..εμένα μου αρέσουν πάρα πολύ οι αισιόδοξοι άνθρωποι, με γεμίζουν και μένα ενέργεια ! :-)

[secretly]

void μου..τα πραγματα δεν ειναι και τοσο απλα...εχεις απολυτο δικιο,αλλα το παιδι δεν ειναι μονο δικο μου..
αυτην την στιγμη ο αντρας μου αισθανεται θυμο και προδωσια και νομιζω πως ειναι λιγο φυσιολογικο.
οχι δεν ειναι θυληκος ψωμιαδης,αντιθετος απλα εκεινη οσο και ο αντρας μου,οταν νευριαζουν ''σαρωνουν''χωρις να σκεφτουν το μετα..
δυστιχως η ευτυχως ειμαι τοσο εξαντλημενη,που δεν θα αντεχα αυτη την στιγμη να τσακοθω και με τον αντρα μου για την αδελφη μου,οποτε αστο για το μελλον αυτο
ομως και παλι θεωρω οτι ο χρονος απο μονος του θα φερει τα πραγματα σε μια ισσοροπια..και θα κανει το θαυμα του παλι..
ωστοσο δεν ειναι οτι δεν μπορω να τα αντιμετωπισω..το θεμα ειναι οτι πεσανε παρα πολλα μαζεμενα και προσπαθω να προσανατολιστω..καποια στιγμη ειπα:καλα ρε,απο ερχονται τοσα χαστουκια?''
δεν προλαβαινεις δηλαδη να γυρισεις απο την αλλη,να σου το επομενο..
κι εγω εκει βραχος να ''δερνομαι''απο κυμματα..καταλαβαινεις..
τωρα προσπαθω να ηρεμησω και να προσαρμοστω στον νεο τροπο ζωης και στις αλλαγες αυτες οι οποιες ηταν σαν αστραπη πολλες και ταυτοχρονα..για να καταλαβεις νιωθω κατι σαν να κοιμομουν αλλου και να ξυπνησα καπου αλλου..τοσο γρηγορα,τοσο ξαφνικα και τοσο αποτομα..σαν ονειρο..
νομιζω ομως πως σε καθε αλλαγη,οποιοσδηποτε χρειαζεται χρονο..