Δεν ξέρω τί άλλο πρέπει να κάνω..έχω χάσει επαφή με την πραγματικότητα και τα πάντα.

[emptyinside]

Καλησπέρα,

Είναι η πρώτη μου φορά εδώ και δεν ξέρω σε ποιο σημείο του φόρουμ πρέπει να το δημοσιευσω αυτό, και επέλεξα αυτή την κατηγορία μιάς και η κατάθληψη με έχει καταβάλει.

Είμαι 27 χρονών Ιδ.Υπ. και ζώ μόνος. Πραγματικά δεν ξέρω πως να αρχίσω...η ψυχολογία μου άρχισε να καταστρέφεται στα 19 μου, σιγά σιγά και σταδιακά χωρίς εγώ να δίνω ιδιαίτερη σημασία, μιάς και σαν έφηβος δεν με ένοιαζαν και πολλά. Απο τα 17 μου έκανα πολλές καταχρήσεις, όσο με τα ναρκωτικά τόσο και με το αλκοόλ. Δεν με ένοιαζε τίποτα...είχα τους φίλους μου, τα γκομενάκια μου, λεφτά και όλα τα "καλά" -τότε τα θεωρούσα καλά- του τότε. Όλα γινόντουσαν για την διασκέδαση. Τα χρόνια περνούσαν όμως και έπεφτα όλο και πιό πολύ σε ψυχολογικό λύθαργο...πρίν το καταλάβω, έγινα 25, και τότε ξεκίνησε και ο μεγάλος κατήφορος. Άρχισα να μένω μόνος...κοπέλα δεν είχα και δεν έχω ούτε τώρα, οι φίλοι μου ξαφνικά όλοι "εξαφανίστηκαν" γιατί απέκτησαν υποχρεώσεις, όπως και γώ άλλωστε. Όλοι τους βαριούνται, άλλοι δεν έχουν λεφτά, χρόνο, όρεξη κτλ. Εγώ όμως δεν έπαψα να προσπαθώ να τους παρακαλάω να βγούμε για ένα βρωμοκαφέ...αλλά τζίφος. Έτσι ξεκίνησα πάλι τις καταχρήσεις...είναι ο μόνος τρόπος πλέον για μένα να κρατάω το μυαλό μου "κενό"....να μπλοκάρω τις σκέψεις και τα συναισθήματα μου γιατί πλέον νηφάλιος χάνω τον έλεγχό τους...είναι ο μόνος τρόπος να κρατάω τα μάτια μου "στεγνά" απο τα δάκρυα κάθε φορά που κάνω σκέψεις ότι είμαι χαρούμενος και είμαι σαν τους άλλους ανθρώπους..σκέψεις όπως ότι έχω μια κοπέλα, έναν άνθρωπο δίπλα μου που θα με αγκαλιάσει και θα με φιλήσει όταν γυρίσω εξαντλημένος απο την δουλεια, που θα μου πεί έναν καλό λόγο που θα με κάνει να ξεχάσω όλη την σκληρή μου μέρα και όλα τα κακά που γυροφέρνουν αυτόν τον τόσο άγριο κόσμο...σκέψεις επίσης ότι έχω πραγματικούς φίλους που θα μπορώ ανά πάσα στιγμή να πάρω κάποιον τηλέφωνο και να του πώ πάμε για καφέ, και όχι μόνο "Έλα ρε πάμε να γίνουμε και να τα σπάσουμε" και να μην ξέρουμε τί μας γίνεται.

Θέλω απλά μια κανονική ζωή...όσο πιο απλή γίνεται. Δεν θέλω λεφτά, δεν θέλω δόξα...μια απλή και ήσυχη ζωή πλά θέλω.....αλλά τίποτα δεν μ'αφήνει. Ο ίδιος μου εαυτός πλέον δεν μ'αφήνει...έχω κάνει τόσο άσχημα πράγματα λόγω αυτής της ψυχολογίας μου...πως να το πώ απλά..."δεν νιώθω" πλέον. Παρ'όλα αυτά δεν σταματούσα να προσπαθώ..."αιμόρφυτος" πλέον ψυχολογικά, συνέχιζα με πείσμα και πειθώ προς τον εαυτό μου ότι θα τα καταφέρω...με υπομονή και θυσία θα τα καταφέρω. Αλλά βγήκα λάθος...και το ανακάλυψα πρίν μερικές μέρες. Βλέπετε η μοίρα (ή ο Θεός- τύχη κτλ όπως το βλέπει ο καθένας) δεν θέλει να έρθω στα φυσιολογικά μου. Με θέλει μέσα στα σκατά συνέχεια. Αυτό που ανακάλυψα έχει ώς εξής...βλέπετε, το μόνο που πραγματικά θέλω στη ζωή μου είναι μια κοπέλα, μια κοπέλα που θα με καταλαβαίνει, θα με νιώθει, θα με αγαπάει και θα μου συμπαραστέκεται ότι και να γίνει, και φυσικά το ίδιο και 1000 φορές περισσότερο θα έκανα και γώ γι'αυτήν. Μια κοπέλα με την οποία ονειρεύομαι μια μέρα να κάνουμε ένα παιδάκι και να γίνουμε οικογένεια...πόσο υπέροχα νιώθω στην σκέψη αυτή...και ταυτόχρονα πόσο με ποναει στην καρδιά και στο μυαλό αυτή τι στιγμή που το σκέφτομαι.

Βλέπεται, όπως είπα και παραπάνω, πρίν μερικές μέρες πήγα διακοπές ένα 3ημερο με μια φίλη μου που την ξέρω αρκετά χρόνια...αυτό που δεν ξέρει αυτή είναι το πόσο μου αρέσει τόσο καιρό. Δούλεψα τόσο σκληρά για να μπορέσω να κλείσω δωμάτιο και να την προσκαλέσω χωρίς να την αφήσω να ξοδευτεί, γιατί πολύ απλά ήθελα να τα κάνω όλα αυτά γι'αυτήν. Εγώ και αυτή 3 μέρες σε ένα μικρό παράδεισο στην χαλκιδική. Και τί δεν έκανα για να το κάνω όσο πιο ρομαντικό γίνεται, και πιστέψτε με είμαι πολύ ρομαντικός. Παρ'όλα αυτά, η στάση της απέναντι μου ήταν φιλική και ταυτόχρονα αμυντική. Πραγματικά δεν το έπαιζε, όντως δεν καταλάβαινε τί γινόταν...το 3ημερο πέρασε, τα λεφτά τελείωσαν...πάλι πίσω στην βρωμόπολη λοιπόν, μόνος και ηττημένος...για άλλη μια φορά.

Πλέον έχω χάσει κάθε σταγόνα αυτοπεποίηθησης στον ευατό μου. Καμία δεν με θέλει, φίλους πραγματικούς δεν έχω, οι γονείς μου και αυτοί τραβάνε ζόρια. Με τα πολλά δεν ξέρω τι άλλο να κάνω. Στη δουλειά δεν θέλω να πάω άλλο και σκέφτομαι να παραιτηθώ γιατί δεν αντέχω άλλο το ****** που τρώω καθημερινά για 3 κωλοευρω την ώρα...η δουλειά η οποία με έχει καταστρέχει την υγεία και το σώμα μου...είμαι 189 και είμαι 65κγ έδώ και 10 χρόνια. Τα μαλιά μου έχουν ασπρίσει απο το άγχος, έχω ταχυπαλμίες, σκοτοδίνες και ότι άλλο μπορείς κανείς να φανταστεί...μέχρι και σε μπουρδέλο πήγα γιατί έφτασα σε σημείο να μην αντέχω τις "κάψες" μου και δεν μου σηκωνόταν...λεφτά έχασα δεν γάμησα, πώς κάτι τέτοιο να μην με βυθίσει ακόμα πιο βαθιά στα σκατά που ήδη είμαι...;!

Το μόνο που σκέφτομαι πλέον είναι αν δεν υπήρχα...αν δεν ένιωθα...αν δεν σκεφτόμουν.

Τελός πάντων, για να μην συνεχίζω αυτο το μακρυνάρι...όπως καταλαβαίνετε τα παραπάνω είναι το πώς νιώθω και σκέφτομαι αυτή τη στιγμή και προσπαθώ να βγάλω ότι έω στο μυαλό μου εδώ πέρα αλλά δεν μπορώ να επικρατήσω την τάξη στις σκέψεις μου και ούτε να τις κατηγοριοποιήσω, γιατί πολύ απλά είναι τόσο πολλά.

Αν μπορεί να με βοηθήσει κάποιος σας παρακαλώ κάντε το...ρωτήστε με εσείς ότι θέλετε για να υπάρχει μια σειρά σε όλα αυτά.

[axl100]

Καλησπερα φιλε μου, απλα μεγαλωσες και δεν εισαι το ανεμελο παιδακι που ησουν. Πρωτα απ'ολα σταματησε τις καταχρησεις γιατι δεν εισαι 17 πια, με το αλκοολ δεν λυνεται το προβλημα γιατι την επομενη ξαναερχεται ακομα μεγαλυτερο. Βρες το κουριαγιο και ζητησε βοηθεια οσο αντεχεις γιατι οσο το καθυστερεις θα δυσκολευουν τα πραγματα

[emptyinside]

Το κουράγιο το έχω...λέφτα δεν έχω για ιατρούς. Το σκέφτηκα και μόνος μου να πάω σε ψυχολόγο-ψυχίατρο και τα σχετικά....αλλά κανείς απο αυτούς τζάμπα δεν θα με δεί. ικα δεν έχω, και γενικώς καμία ασφάλιση δεν έχω. Με τα χίλια ζόρια πλήρωσα το νοίκι και τώρα δεν έχω να ψωνίσω και έχω ενα σωρό λογαριασμούς ακόμα τους οποίους δεν ξέρω πώς θα αποπλήρώσω.

[emptyinside]

νιώθω τόσο κουρασμένος, εξαντλημένος...θέλω απλά να εξαφανιστώ...να μην υπάρχω άλλο

[Θεολόγος]

Γειά και 'απο μένα.

Διάβασα το κείμενο σου.Εγώ έβγαλα νόημα.Κοίτα το οτι έχεις κατάθλιψη δεν είναι διάγνωση απο ειδικό; σωστα; Το πιστεύεις εξ'αιτίας του τρόπου που νιώθεις και ενεργείς έτσι δέν είναι;
Δέν αμφισβητώ προφανώς το πώς νιώθεις και το τί περιμένεις απο τη ζωή σου...ακόμα και το ''αιμόφυρτος'' ψυχολογικά.Τα καταλαβαίνω γιατί είμαι ομοιοπαθής...άλλα με διάγνωση απο γιατρό και κάνω συνεδρίες. Καταλαβαίνω πολύ πώς είσαι.Το πρώτο που σου συστήνω να κάνεις είναι να πάς σε ψυχολόγο και ενδεχομένως και σε ψυχίατρο.Μην αφήνεις το χρόνο να κυλλάει έτσι...αυτός θα σου πεί τι ακριβώς έχει και πώς να το αντιμετωπίσεις.Γιατί δεν κάνεις ασφάλιση που σου επιτρέπει να σε εξετάζουν σε δημόσια νοσοκομεία και να παίρνεις τα φάρμακα σου δωρεάν απο το φαρμακείο του νοσοκομείου;Αν δεν κάνω λάθος λέγεται ασφάλιση για απόρους.Λύσεις υπάρχουν! Ψάξε εναλλακτικές για να βρείς ένα τρόπο να βοηθηθείς...σίγουρα θα βρείς κάτι.Νιώθω σε μεγάλο βαθμό αυτά που περιέγραψες...έτσι είμαι περίπου και'γω.Αλλά εσυ πρέπει να δείς ακριβώς τι ΕΧΕΙΣ ΕΣΥ!

Θέλει υπομονή πολύ!Μαγικές λύσεις δέν υπάρχουν..ειδικά όταν είσαι συντρίμια.Μη βιάζεσαι να πάρεις αποφάσεις για τη ζωη σου!Κάνε την αρχή και πήγαινε σε κάποιο ειδικό...

Καλή πορεία!

[elis]

φίλε πολύ σημασία μ φαίνεται δίνεις στις κοπέλες οι κοπέλες εκτός από το να σε ανεβάζουν σε χαντακωνουν κ όλα προσπάθησε να μην τα δραματοποιείσ τόσο πολύ κ προσπάθησε να επιβιώνεισ όσο το δυνατόν καλύτερα πραγματικοί φίλοι δεν υπάρχουν αυτό ξεχνά το ένα καφέ να πηγαίνεις αφού κανονιστεί κ όλα καλά

[Θεολόγος]

Αγαπητέ elis δε μπορείς να ξέρεις τι βιώνει ο άνθρωπος .Οπότε δέν θα κρίνουμε εμείς αν τα δραματοποιεί.Όλοι μας έτσι κι'αλλιώς σε δύσκολες φάσεις της ζωής μας δραματοποιούμε την κατάστασή μας...αν όντως κλινικά έχει κατάθλιψη το να του λέμε μή τα δραματοποιείς...φίλοι δέν υπάρχουν κλπ επιβίωσε όσο το δυνατό καλύτερα...ένα καταθλιπτικό δεν τον βοηθούν με όση καλή διάθεση και να του τα πούμε.Αν μπορούσε να ήταν καλύτερα θα το'κανε....

[John11]

Στη δουλειά δεν θέλω να πάω άλλο και σκέφτομαι να παραιτηθώ γιατί δεν αντέχω άλλο το ****** που τρώω καθημερινά για 3 κωλοευρω την ώρα...η δουλειά η οποία με έχει καταστρέχει την υγεία και το σώμα μου...

Μπορώ να σε ρωτήσω κάτι; Λες παίρνεις 3 ευρώ την ώρα, και κάπου αλλού λες δεν έχεις ασφάλιση ικα. Ο συνδυασμός αυτός δεν ακούγεται δίκαιος, δηλαδή φαίνεται να αμείβεσαι χαμηλά και ταυτόχρονα χωρίς ασφάλιση. Μένεις επαρχία φαντάζομαι, σωστά; Και ποιό είναι το αντικείμενο της δουλειάς σου (δεν είναι ανάγκη να πεις ακριβώς αν δεν θες, πες γενικά).

[emptyinside]

Γειά και 'απο μένα.

Διάβασα το κείμενο σου.Εγώ έβγαλα νόημα.Κοίτα το οτι έχεις κατάθλιψη δεν είναι διάγνωση απο ειδικό; σωστα; Το πιστεύεις εξ'αιτίας του τρόπου που νιώθεις και ενεργείς έτσι δέν είναι;

Σίγουρα μόνο ιατρός μπορεί να το πεί, ναί...αλλά τουλάχιστον με την ερεύνα που έχω κάνει μόνος μου τόσα χρόνια μέσω ίντερνετ (γιατί όπως έιπα παραπάνω δεν έχω λεφτά για ιατρους) και το πώς νιώθω, υποθέτω ότι έχω κάποιο βαθμό κατάθλιψης. Αλλά πραγματικά, δεν είναι ότι νιώθω απλά στεναχωρημένος ή κάτι τέτοιο...νιώθω πραγματικά τσακισμένος. Σαν να είμαι στην θάλασσα με κύματα, και τα κύματα να με χτυπάνε στα βράχια ξανά και ξανά και εγώ να μην μπορώ να βγώ.

Όσο για την ασφάλεια απόρων που μου πρότεινες το έψαξα στο ίντερνετ και θα το κοιτάξω απο βδομάδα. Πάντως φαίνεται πολύ καλό για να είναι αληθινό στην Ελλάδα. Θέλω να ελπίζω πάντως ότι ίσως και γίνει. Πραγματικά θα μου δώσει πολύ δύναμη αυτό.

φίλε πολύ σημασία μ φαίνεται δίνεις στις κοπέλες οι κοπέλες εκτός από το να σε ανεβάζουν σε χαντακωνουν κ όλα προσπάθησε να μην τα δραματοποιείσ τόσο πολύ κ προσπάθησε να επιβιώνεισ όσο το δυνατόν καλύτερα πραγματικοί φίλοι δεν υπάρχουν αυτό ξεχνά το ένα καφέ να πηγαίνεις αφού κανονιστεί κ όλα καλά

Δεν ο βλέπω απλά στο ότι θέλω μια γκόμενα...θέλω μια γυναίκα, δίπλα μου, κοντά μου...είμαι τόσα χρόνια μόνος που με τρελαίνει αυτό. Ξέρω ότι αν είχα τώρα μια σχέση θα ήμουν κατά πολύ πιο ήρεμος.

Μπορώ να σε ρωτήσω κάτι; Λες παίρνεις 3 ευρώ την ώρα, και κάπου αλλού λες δεν έχεις ασφάλιση ικα. Ο συνδυασμός αυτός δεν ακούγεται δίκαιος, δηλαδή φαίνεται να αμείβεσαι χαμηλά και ταυτόχρονα χωρίς ασφάλιση. Μένεις επαρχία φαντάζομαι, σωστά; Και ποιό είναι το αντικείμενο της δουλειάς σου (δεν είναι ανάγκη να πεις ακριβώς αν δεν θες, πες γενικά).

Ναί, είμαι ο κλασσικός ο μαλάκας ο υπαλληλάκος που θα κάνω οτιδήποτε δουλειά επειδή δεν έχω περιθώρια και επιλογές και φυσικά θα πέσω θύμα εκμετάλευσης ώστε να μπορέσω να επιβιώσω. Και όχι δεν μένω επαρχία, οπότε καταλαβαίνεις ότι τα πράγματα στην πόλη δεν είναι τόσο δίκαια ειδικά όταν καθημερινά χιλιάδες άνεργοι-νέοι ψάχνουν για δουλειά, και οι επιχειρήσεις-εργοδότες το εκματαλεύονται αυτό για να τους βγείς φθηνά. "΄τι θές ασφάλεια; Αν δεν θές έτσι έχω και άλλους που περιμένουν" Έτσι ακριβώς είναι. Και όσο για το τί δουλειά κάνω, έχει να κάνει σχέση με κουζίνες.

[Θεολόγος]

Ξέρω άτομο που έχει αυτή την ασφάλιση και γι'αυτό στο πρότεινα.Καταλαβαίνω πως νιώθεις και ξέρω οτι δέν είσαι υπερβολικός σε αυτά που λές. Υπομονή και θα βγάλεις άκρη!

Καλή συνέχεια!

[deleted-member30-03]

αυτο το θεμα μου θυμιζει λιγο τον εαυτο μου, υπο αλλες συνθηκες θα μπορουσα να το ειχα γραψει κι εγω. και η δικια μου η ζωη μοιαζει κατεστραμμενη απ'τα 25 και μετα, οχι απαραιτητα λογο των μαλακιων που εκανα μικροτερος. παρολαυτα εχουμε μια σημαντικη διαφορα, εσυ εισαι ιδιωτικος υπαλληλος, εγω ειμαι ανεργος. η κριση μας εχει επηρεασει σε ολους τους τομεις, και πλεον ειτε δουλευει κανεις ειτε οχι, φαινεται να αντιμετωπιζει παρομοια προβληματα. η μοναξια κι ελλειψη συντροφου ειναι το σημαντικοτερο, μετα τη φτωχεια. σαφεστατα το να μην εχεις γυναικα διπλα σου επηρεαζει αρνητικα τη ψυχολογια σου. σαν να μην εχεις καμια αξια, οσο κι αν προσπαθεις να εισαι σωστος στα επαγγελματικα και γενικοτερα. αν δεν υπαρχει συντροφος να σε επιβραβευει κι επαληθευει, για ποσο να αντεξεις ? τα ναρκωτικα κι αλκοολ ειναι για λιγο, ενα υποκαταστατο αυτων που θα σου προσφερε ενας ανθρωπος. θα σου λεγα ψαχνε για καινουργιες γνωριμιες, αλλα ξερω πως οσο κι αν ψαχνεις, αν δεν εισαι κοινωνικος να ανηκεις σε μια παρεα, και να κυκλοφορεις συχνα, δυσκολα θα βρεις καποια. καμια δεν θελει εναν μοναχικο, μιζερο, γκρινιαρη, ελα ομως που οι περισσοτεροι γιναμε ετσι γιατι δεν καλοπερναμε. δεν τα βγαζουμε περα αλλα ολες ζητανε τα δικα τους, κι εχουν ξεφυγει απ'αυτο που ονομαζουμε "θηλυκο", σαν βοηθος και συνοδοιπορος του αντρα. περισσοτερο μοιαζουν πλεον με παρασιτικα καρκινωματα γεματα απαιτησεις, τις οποιες αν δεν τηρεις απλα δε σου δινουν σημασια. δεν μετρας για αυτες, δεν αξιζεις για κατι παραπανω. οποτε και η υποτιθεμενη αγαπη, με τη στηριξη, τη κατανοηση, κι οτι αλλο υποτιθεται, παει για βρουβες. κι ετσι καταληξαν ολοι να τρεχουν στους ψυχολογους και ψυχιατρους, ψαχνωντας τη. αντικατασταθηκαν τα αισθηματα που θα επρεπε να εχεις, με φαρμακακια που σε κανουν φυτο και ζομπι, να χαμογελας χωρις λογο με το ζορι. η δικη μου λυση ομως δεν ειναι αυτη. εγω προτεινω τη φυγη, οπουδηποτε καλυτερα. υπαρχουν εναλλακτικοι προορισμοι, κι εκτος Ευρωπης ακομα, που μπορεις να ζεις με τα λιγα και πιο απλα. οποτε μια αποφαση ειναι, αφου το περιβαλλον εδω δεν ειναι ανθρωπινο, προτιμησε καποιο που σου ταιριαζει. απ'το να κατσεις να πεθανεις, τι αλλο μπορεις να κανεις ? εστω και σαν εκδρομουλα, κανε πορνοτουρισμο την επομενη φορα, οτιδηποτε καλυτερο μπορεις.