Μια σχέση που δεν ''ξεπεράστηκε''...

[Don't Know]

Καλησπέρα σε όλους.Είχα γράψει και παλιότερα αλλά όπως φαίνεται το παρελθόν είναι ακόμη υπαρκτό.Είχα μια σχέση για 4 χρόνια με έναν ανθρωπό τον οποίο αγάπησα σιγά σιγα.Είχαμε μια περίεργη σχέση...μια χημεία μεταξύ μας τον αισθανόμουν σαν το άλλο μου μισό.Ήταν καταθλιπτικός και συχνά υπήρχαν στιγμές που εξαφανιζόταν και τον έψαχνα και πολλά άλλα που δεν θέλω να αναφερθώ.Ειχαμε χωρίσει αρκετές φορές στο διάστημα των 4 χρόνων αλλά πάντα κάτι μας ένωνε και δεν ήταν η συνήθεια...Πριν απο 2 χρόνια πήρα την απόφαση να χωρίσουμε οριστικά...ημουν σε μια ηλικία που ηθέλα να προχωρήσουμε ένα βήμα παραπάνω...εκείνος όμως ξαναέπεσε σε κατάθλιψη λέγοντας ότι θεωρεί τον εαυτό του λίγο και ότι δεν θα είμαι ευτυχισμένη κοντά του.Προσπάθησα να τον ανεβάσω,μίλησα αλλά εκείνος τίποτα άρχισε πάλι τα ίδια όπως όλες τις φορές που φτάναμε στο χωρισμό σαν να το επεδίωκε.Με αγαπούσε πολύ κι εγώ το ίδιο αλλά και οι δύο βασανιζόμασταν σε αυτή τη σχέση.Ωσπου έφτασε το τέλος.Εγιναν πολλά ...εγώ μετά από ένα μήνα γνώρισα κάποιον άλλον με τον οποίο από την πρώτη στιγμή υπήρχε ''κάτι''....ξεκινήσαμε σιγά σιγά και τελικά ξεκίνησε κάτι όμορφο.Ο πρώην μου όμως εντελως παρορμητικά με βρήκε και μου ζητησε να παντρευτουμε.Ειπα ναι πανω στον ενθουσιασμο μου και μετα που συναντηθηκα με τον νυν και του ειπα τι εγινε...ειπε οτι θα ειναι διπλα μου οτι και αν αποφασισω....εκει τα έχασα....αντίκρισα έναν ώριμο άντρα που ήταν πολύ διαφορετικός από τον πρώην μου...Τελικά διάλεξα να είμαι με τον δεύτερο.Ειμαστε 2 χρόνια μαζί και συζούμε κιόλας...αρκετά δύσκολο αλλά τα καταφέρνουμε....Το θέμα μου έιναι πως ακόμα αναρωτιέμαι αν έκανα τη σωστή επιλογή...ακόμα πολλές φορές σκέφτομαι τον πρώην μου και αναπολώ στιγμές...και τις καλές και τις κακές...σκέφτομαι πως θα είμασταν αν έιχα πει ναι στη συνέχεια.Με το παιδί που είμαι τώρα είναι πολλά τα καλά...αισθάνομαι ασφάλεια...υπάρχει ένα δέσιμο...αλλά όχι όπως με εκείνον....και το κακό είναι ότι με ζηλέυει πολύ....σε σημείο ελέγχου και αυτο με πνίγει...το έχω συζητήσει άπειρες φορές αλλά πάντα κάτι γίνεται.Εχω φτάσει να του πω να τελείωνουμε γιατί με έχει κουράσει αυτή η κατάσταση και η συμβίωση πολλές φορές δεν είναι εύκολη.Οσο για την προηγουμενη σχεση γιατί την σκέφτομαι ακόμα μετά από 2 χρόνια;Ξέχασα να πω ότι είμαι 31.Θα εκτιμούσα την όποια απάντηση σας.Ευχαριστω.

[La_lou!]

Αγαπητή ''Don't know'' οι ανθρώπινες σχέσεις είναι πολύ δύσκολες γιατί οι άνθρωποι είναι πολυδιάστατοι...Κάτι που δεν βρήκες στον έναν το βρίσκεις στον άλλον και αυτό που δεν σου δίνει αυτός σου το έδινε ο προηγούμενος. Δεν ξέρω αν κάποιος ποτέ μπόρεσε ή θα μπορέσει να βρει τα πάντα σε έναν άνθρωπο και αν αυτό θα ήταν το ιδανικό. Πιστεύω ότι σκέφτεσαι την προηγούμενη σχέση σου γιατί κάποια στοιχεία της σου λείπουν στην τωρινή και επιπλέον, αν καταλαβαίνω καλά, αισθανόσουν πιο δεμένη μαζί του. Δεν ξέρω αν προσπάθησες να τον βοηθήσεις να ξεπεράσει την κατάθλιψη του αλλά αν αισθάνεσαι ότι έχεις κάνει ότι μπορούσες για να τον βοηθήσεις χωρίς αποτέλεσμα και εφόσον δεν αντέχεις αυτή την ιδιαιτερότητα καλώς έκανες και προχώρησες. Αυτό δε σημαίνει βέβαια ότι θα διαγραφεί από την καρδιά σου και δεν θα αναπολείς τις καλές και κακές στιγμές..απλά τώρα ξέρεις ότι δεν πάει άλλο.. Όσο για την τωρινή σου σχέση, ως θερμή υποστηρικτής της ελευθερίας σε μια σχέση δεν θα άντεχα την καταπίεση και τις χωρίς λόγο συγκρούσεις γιατί υποτίθεται πως υπάρχει εμπιστοσύνη ιδίως μετά από 2 χρόνια και έχοντας πάρει την απόφαση να συζήσετε.. Οπότε και η συμβουλή μου θα είναι ανάλογη΄ αξίζει να περάσεις τη ζωή σου με κάποιον που σε πνίγει?? Βέβαια δεν γνωρίζω και το κατα πόσο επικοινωνείτε και εάν παρόλ' αυτά αισθάνεσαι ήρεμη και ευτυχισμένη μαζί του...

[Lacrymosa]

Πρεπει πρωτα απ ολα να ξεκαθαρισεις μεσα σ κ να κλεισεις ανοιχτα θεματα με τον εαυτο σ κ τις προσδοκιες σ απο την καθε σχεση.. βασικο..

[Vagabond]

Πιστεύω ότι ο λόγος για τον οποίο σκέφτεσαι πάλι την παλιά σου σχέση μετά από 2 χρόνια βρίσκεται εδώ:

Εχω φτάσει να του πω να τελείωνουμε γιατί με έχει κουράσει αυτή η κατάσταση και η συμβίωση πολλές φορές δεν είναι εύκολη.

Είναι φυσιολογικό όταν σε ένα σταυροδρόμι επιλέξουμε την μία από δύο ελκυστικές οδούς, κάθε φορά που βρίσκουμε λακκούβες ή ανηφόρες να αναρωτιόμαστε "ρε μπας και έπρεπε να πάω από την άλλη τελικά..?"

Μην μπαίνεις σε φάση σύγκρισης. Ο δρόμος που διάλεξες είναι λάθος αν δεν σε γεμίζει, και σωστός αν σε γεμίζει παρά τις δυσκολίες - όχι συγκριτικά με τον άλλον, αλλά σε σχέση με το πώς νιώθεις και τι θέλεις εσύ. Ο άλλος δρόμος μπορεί να ήταν καλύτερος, μπορεί και χειρότερος, δεν το ξέρεις και δεν μπορείς να γυρίσεις πίσω το χρόνο για να το μάθεις. Η γνώμη μου είναι ότι ακόμα κι αν είχες επιλέξει την παλιά σου σχέση, και πάλι θα βρισκόσουν στην θέση να απορείς αν έκανες σωστή επιλογή όποτε θα αισθανόσουν ότι κάτι σε ενοχλεί στη σχέση σου.

[Don't Know]

Αγαπητή ''Don't know'' οι ανθρώπινες σχέσεις είναι πολύ δύσκολες γιατί οι άνθρωποι είναι πολυδιάστατοι...Κάτι που δεν βρήκες στον έναν το βρίσκεις στον άλλον και αυτό που δεν σου δίνει αυτός σου το έδινε ο προηγούμενος. Δεν ξέρω αν κάποιος ποτέ μπόρεσε ή θα μπορέσει να βρει τα πάντα σε έναν άνθρωπο και αν αυτό θα ήταν το ιδανικό. Πιστεύω ότι σκέφτεσαι την προηγούμενη σχέση σου γιατί κάποια στοιχεία της σου λείπουν στην τωρινή και επιπλέον, αν καταλαβαίνω καλά, αισθανόσουν πιο δεμένη μαζί του. Δεν ξέρω αν προσπάθησες να τον βοηθήσεις να ξεπεράσει την κατάθλιψη του αλλά αν αισθάνεσαι ότι έχεις κάνει ότι μπορούσες για να τον βοηθήσεις χωρίς αποτέλεσμα και εφόσον δεν αντέχεις αυτή την ιδιαιτερότητα καλώς έκανες και προχώρησες. Αυτό δε σημαίνει βέβαια ότι θα διαγραφεί από την καρδιά σου και δεν θα αναπολείς τις καλές και κακές στιγμές..απλά τώρα ξέρεις ότι δεν πάει άλλο.. Όσο για την τωρινή σου σχέση, ως θερμή υποστηρικτής της ελευθερίας σε μια σχέση δεν θα άντεχα την καταπίεση και τις χωρίς λόγο συγκρούσεις γιατί υποτίθεται πως υπάρχει εμπιστοσύνη ιδίως μετά από 2 χρόνια και έχοντας πάρει την απόφαση να συζήσετε.. Οπότε και η συμβουλή μου θα είναι ανάλογη΄ αξίζει να περάσεις τη ζωή σου με κάποιον που σε πνίγει?? Βέβαια δεν γνωρίζω και το κατα πόσο επικοινωνείτε και εάν παρόλ' αυτά αισθάνεσαι ήρεμη και ευτυχισμένη μαζί του...

καλημέρα Lalou!Προσπάθησα πολύ ναι σε σημείο που έφτασα να έχω και εγώ η ίδια κατάθλιψη και να μη χαίρομαι με τίποτα.Τον αγαπούσα πολύ και τώρα ακόμα.Ξέρω ότι δεν θα σβηστεί ποτε ασχετα αν εγώ προχώρησα.Οσο για την τωρινή σχέση μου είμαι καλά γενικά.Έχει βελτιωθεί πολύ η κατάσταση απλά όταν έχεις συνηθίσει σε μια αδιάφορη σχέση 4 χρόνων ο έλεγχος σε ενοχλεί λιγο και πριν δεν το ειχα αυτο σε σημείο που ο πρώην μου ξέχναγε πολλές φορές και την ύπαρξη μου.Απλά καμμια φορά με πιάνει το παράπονο και λέω γιατι....γιατι να μην μπορω να χαρω τη σχεση που εχω τωρα και να πρεπει καποιες φορες να σκεφτομαι το παρελθον.

[Don't Know]

[QUOTE=Vagabond;380916]Πιστεύω ότι ο λόγος για τον οποίο σκέφτεσαι πάλι την παλιά σου σχέση μετά από 2 χρόνια βρίσκεται εδώ:



Είναι φυσιολογικό όταν σε ένα σταυροδρόμι επιλέξουμε την μία από δύο ελκυστικές οδούς, κάθε φορά που βρίσκουμε λακκούβες ή ανηφόρες να αναρωτιόμαστε "ρε μπας και έπρεπε να πάω από την άλλη τελικά..?"

Μην μπαίνεις σε φάση σύγκρισης. Ο δρόμος που διάλεξες είναι λάθος αν δεν σε γεμίζει, και σωστός αν σε γεμίζει παρά τις δυσκολίες - όχι συγκριτικά με τον άλλον, αλλά σε σχέση με το πώς νιώθεις και τι θέλεις εσύ. Ο άλλος δρόμος μπορεί να ήταν καλύτερος, μπορεί και χειρότερος, δεν το ξέρεις και δεν μπορείς να γυρίσεις πίσω το χρόνο για να το μάθεις. Η γνώμη μου είναι ότι ακόμα κι αν είχες επιλέξει την παλιά σου σχέση, και πάλι θα βρισκόσουν στην θέση να απορείς αν έκανες σωστή επιλογή όποτε θα αισθανόσουν ότι κάτι σε ενοχλεί στη σχέση σου.[/QUΚα

Καλημερα.Η αληθεια ειναι οτι με γεμιζει και αν και ζουμε δυσκολες εποχες ειναι μια σχεση με κατανοηση(σπανιο πραγμα για μενα)...εχεις δικιο...οταν αισθανομαι κουραση μεσα στη σχεση κανω συγκριση με την προηγουμενη...αλλα αν ημουν ενταξει με αυτην γιατι χωρισα...αρα υπηρχε λογος....μεσα μου ξερω ουσιαστικα την απαντηση...

[Don't Know]

Πρεπει πρωτα απ ολα να ξεκαθαρισεις μεσα σ κ να κλεισεις ανοιχτα θεματα με τον εαυτο σ κ τις προσδοκιες σ απο την καθε σχεση.. βασικο..

καλημερα.Η αληθεια ειναι οτι μπηκα κατευθειαν σε μια αλλη σχεση πιο σοβαρη χωρις να εχω ''πενθησει'' το τελος της προηγούμενης.Τις προσδοκίες μου τις ξερω...ειναι οι ιδιες που δεν μπορουσε να μου προσφερει ο προηγουμενος(ηρεμη ζωη-οικογενεια)....απλα τωρα ειμαι με καποιον αλλον που θελει να τις πραγματοποιησει....μονο που δεν ξερω αν θελω εγω τωρα...