εχτές έκανα μια φρικτή διαπίστωση....στο πλοίο της επιστροφής είδα μια γυναίκα η οποία ήταν γυναίκα ναυτικού η οποία έκανε διακοπές μόνη.....η αλήθεια είναι ότι έγινε μια κίνηση για να ξαναείμαστε μαζί αλλά αυτή τη φορά δεν θέλω εγώ κ όχι επειδή δεν τον αγαπάω ούτε ότι δεν τον θέλω πια απλά μετά από αυτό που είδα με εκείνη τη γυναίκα σοκαρίστηκα κατάλαβα ότι θα υπάρξουν πολλά καλοκαίρια που θα κάνω μόνη μου διακοπές πολλές γιορτές που θα είμαι μόνη μου κ γενικά τον περισσότερο καιρό θα είμαι μόνη μου κ είναι κάτι που δεν είχα καταλάβει κ το κατάλαβα τώρα.....δεν μπορούμε να είμαστε μαζί δεν μου ταιριάζει εμένα αυτό το επάγγελμα....με πονάει αφόρητα αυτή η διαπίστωση.....ο άνθρωπος που αγαπάω όσο τίποτα η ζωή μου δεν μπορεί να είναι στη ζωή μου....αυτές οι άθλιες συνθήκες δεν το επιτρέπουν.....αποφάσισα να συνεχίσω τη ζωή μου χωρίς εκείνον όσο κ αν αυτό με σκοτώνει όσο κ αν πονάω όταν σκέφτομαι ότι μπορεί να είναι με κάποια άλλη...το μαρτύριο μου θα κρατήσει το πολύ μέχρι να φύγει.....θέλω να έχω έναν άντρα δίπλα μου να με αγαπάει κ να με φροντίζει όπως εγώ τον Γ....κ προπάντων να είναι εκεί κ σε γιορτές κ σε διακοπές κ γενικά εκεί....αντίο αγάπη μου....λυπάμαι που δεν έχω τη δύναμη να είμαι δίπλα σου....λυπάμαι που κάνω πίσω....σ αγαπάω πάρα πολύ αλλά φαίνεται όχι τόσο πολύ ώστε να σε ακολουθήσω στη ζωή σου.....θα σ αγαπάω πάντα.....η μπουμπούκα σου.....!!!!!!!!!:(