ο αποχαιρετισμος του αλλου εγω...

**raphsssodos** · 10-05-2007, 12:36

ζούπερ ιώ, ζούπερ!

**kanenas** · 10-05-2007, 12:40

Originally posted by interappted
σημερα διαβασα παλι αυτο το θεμα μου μετα απο τοσες μερες
δεν χρειαζεται να αποχαιρετησω το αρρωστο εγω μου το αρρωστο εγω μου ειναι κομματι μου κι ειναι αρρωστο κ θελει βοηθεια οχι σουταρισμα
θελει να το αγαπησω να του πω οτι μου ανηκει..να το δω με συμπαρασταση οπως θα βλεπα ενανα αλλο ανθρωπο ετσι..να το δεχτω να το αγκαλιασω κ να το βοηθησω..

Εισαι σοφος ανθρωπος, Ιωαννα. Θυμησου το.

**interappted** · 10-05-2007, 13:27

συνεχιζω ακαθεκτη το ολο το θεμα μου θυμιζει την μη αποδοχη μου απο τους γονεις μου
ετσι κι εγω δεν αποδεχομουν το αρρωστο κομματι μου
ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΟ ΜΟΥ!Κ ΩΦΕΙΛΩ ΝΑ ΤΟ ΑΓΑΠΑΩ !ΜΑΖΙ ΤΟΥ ΘΑ ΖΩ ΜΙΑ ΖΩΗ
ΕΣΤΩ Κ ΣΤΑ 30 ΜΟΥ ΘΕΛΩ ΝΑ ΤΟ ΑΓΚΑΛΙΑΣΩ
ΝΑ ΤΟΥ ΠΩ ΟΤΙ ΘΑ ΤΟ ΠΑΛΕΨΟΥΜΕ ΜΑΖΙ!
ΜΕ ΤΟ ΓΙΑΤΡΟ,ΤΑ ΦΑΡΜΑΚΑ
ΘΑ ΤΑ ΒΛΕΠΟΥΜΕ ΜΑΥΡΑ ΜΑΖΙ,γκρι μαζι
ΜΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΑΡΡΩΣΤΟ ΜΟΥ ΕΓΩ ΘΑ ΜΕΓΑΛΩΣΩ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ
ΑΝ ΤΟ ΜΙΣΗΣΩ ΤΟ ΚΟΜΜΑΤΙ ΜΟΥ ΕΜΕΝΑ
ΤΙ ΑΓΑΠΗ ΘΑ ΔΙΔΑΞΩ ΣΤΟ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ?Ε?
Η ΑΓΑΠΗ ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΑΝΕΧΕΤΑΙ..
ΑΡΑ Κ ΤΗΝ ΑΡΡΩΣΤΕΙΑ ΜΟΥ!

**interappted** · 10-05-2007, 14:21

ειλικρινα μιλαω καραχαρηκα που αρχισα να αγαπαω αυτο το κομματι μου!το καημενο το μισουσα κι ισως αυτο το αρρωσταινε παραπανω..
δεν το αποδεχομουν το ελεγα κακο!δεν ειναι μωρε
παιδια η τα βρισκω η τα χανω εντελως αλλα απενοχοποιηθηκα απο τις ενοχες μου!
θελω να το γνωρισω κ να του σταθω,να σταματησω να το μισω!ειναι που ειναι αρρωστο να το μισω?ΟΧΙ!ακομα και οταν με ριχνει θα του λεω
τραβα εσυ να τραβηξω κι εγω να σηκωθουμε!ριζες βγαλαμε στον πατο ΕΑΥΤΕ!!!

**raphsssodos** · 10-05-2007, 14:26

αληθινά χαίρομαι για σένα.

**husband** · 10-05-2007, 17:00

Όπως θα έλεγε και εκείνη μαζί με τον Μικρούτσικο (βλ Τένια Μακρή)
ΈΤΣΙ, ΕΤΣΙ, ΕΤΣΙ

**interappted** · 11-05-2007, 09:08

lol lol lol ρε husband...
σαν να την εβλεπα ειναι ...
ετσι ετσι...χαρας την αισιοδοξια μου παντως καλη φλασια!κ δυναμικα με κατεχει ακομα
οχι δεν θα αναρωτηθω μεχρι ποτε
αρκει το τωρα!

**lbp** · 23-05-2007, 01:13

Εγώ πιστεύω το κακό κομμάτι του εαυτού μας, ο δεύτερος, όπως λέμε, ξεσπάει, σύμφωνα με τα εξωτερικά ερεθίσματα. Δεν μπορουμε να καταπιέσουμε τον εαυτό μας να υπάρχει, καταπίεση στην καταπίεση δηλαδή. Τα πάντα, από τα μέσα μέχρι οι διαφημίσεις, οι Αμερικάνοι, τα πάντα προσπαθούν να μας ασκήσουν εξουσία, και μεις απλά τους αφήνουμε. Να προσπαθήσουμε να κάνουμε, τι; Επειδή ο εαυτός μας διαμαρτύρεται, να τον απογυμνώσουμε κι άλλο; Να τον ξεριζώσουμε; Ακόμη κι αν έχουμε παιδί, δεν γίνεται αυτό. Πρέπει να αλλαξουμε την πραγματικότητα, και να μην συμβιβαζόμαστε μ\'αυτήν. ΕΙδικά οι πιο αδικημένοι, που κατά τη γνώμη μου είναι οι γυναίκες;)

**interappted** · 23-05-2007, 20:31

ΧΜ...σωστος\\η!

**interappted** · 23-05-2007, 23:34

το αλλο εγω το αρρωστο πρεπει να το κανω καλα να βελτιωσω την ιαση του πριν με σκοτωσει αυτο!

**anitak** · 24-05-2007, 14:50

μπορει να μη μιλαω ακριβως μεσα στον ιδιο συμβολισμο, ομως νομιζω οτι καποιες φορες πρεπει να \"σκοτωσουμε\" κάτι δικό μας. μια συνήθεια, μια εξάρτηση, ακόμα και βασικότερα στοιχεια της δομης μας. Την τάση μας π.χ. να βολευομαστε και να μην ενεργουμε δραστικα σε σχεση με εμας και τους αλλους. Εννοώ ότι το νυστέρι είναι κατι απαραιτητο οταν αποφασιζουμε να αλλαξουμε. και φυσικα... ποναει.

**interappted** · 24-05-2007, 17:21

μεσα εισαι ...
απλα το αρρωστο αντι να το αποχαιρετησω θα προσπαθησω να το κανω καλα η μαλλον αφου δε σηκωνει ιαση απλα καλυτερα
το χρωσταω στο γιο μου..
δεν με περνει να τα παρατησω οπως ο πατερας του χανω προς τι παρον τον αγωνα αλλα μπροστα μου εχω το στοχο της νικης

**Kassi** · 24-08-2007, 02:27

Το θέμα είναι να βρούμε ακριβώς το άρρωστό μας εγώ...Πολλές φορές δεν το αναγνωρίζουμε καν...

**interappted** · 24-08-2007, 10:01

τοτε αγαπαμε ολο το σετ μας χωρις να μας νοιαζει ποιο ειναι το αρρωστο
Συμβουλη φιλικη
εχω μαθει απεξω τα 9 χαρακτηριστικα
ας πιασω ενα πολυ απλο γιατι ακομα στα απλα ειμαι
εχω 20 τσαντεςκι εχω φετιχ μετις τσαντες...
περπαταω στην αγορα τις βλεπω να μου χαμογελουν θελω να μπω κ να παρω τουλαχιστον 2 κι αρχιζω αυτο ειναι ενα απο 9 δεν χρειαζεσαι τσαντα εχεις 20 γμτ κ ν απω οτι βγαινεις εξω..ειναι η σειρηνα της διαταραχης.Δεν χρειαζεσαι τσαντα λεμε
50% πιανει!κ για μενα ακομα κι αυτο το 50 ειναι ικανοποιητικο
αν δεν πιασει βγαινω με αλλες 2 αχρηστες για τη συλλογη μου τσαντες!

**Kassi** · 24-08-2007, 16:37

Αχαχαχαχαχχαχαχαχαχαχαχαχ αχααχα....Πολύ τέλειο ρε Ιωάννα το παράδειγμα...Είχες γέλιο....Εγώ προσπαθώ να συγκρατηθώ από τα ψυχαναγκαστικά και εκεί που φέρνω σβούρες με το σφουγγάρι την γάστρα λέω \"Φτάνει..Έτριψες πολύ....\"Το άλλο....Έχει πάρει ο αδερφός μου το ψαλίδι και κάτι το κάνει...Το κοιτάω το ψαλίδι και μιλάμε...Λέω: \"Θες πλύσιμο.\"..Μου λέει: \"Μπαααααααααα!!!!\"Λέω: \"Είναι ψυχαναγκαστικό..Οκ..\"Και το βάζω στη θέση του.....

Σου γελάνε οι τσάντες εεε;Κι εγώ παλιά την έβρισκα με την υπερκατανάλωση...και τώρα μάλλον τα ίδια σκατά είμαι....Τα χρήματά μου ποτέ δεν φτάνουν.....Αφού σκέφτομαι πως και ο Μπιλ Γκέιτζ να ήμουν θα αγόραζα τουλάχιστον έναν όροφο από το Hondos στην Ομόνοια....κάθε μέρα...Όταν θα τελείωνε κάτι θα έβρισκα....Μπαίνω μέσα ρε συ στο Hondos και βλέπω τα καλλυντικά να μου χαμογελάνε...Πολύ έντονα όμως.......ΑΓΟΡΑΣΕ ΜΑΣ!!!μου λένε....