Μας δουλευουνε ;

[katerinaki]

μήπως το πρόβλημα σας είναι άλλο και απλά βρίζετε τα φάρμακα γιατί αυτό είναι η εύκολη λύση; μήπως δεν έχετε βρει τι να κάνετε στη ζωή σας και βαριέστε που ζείτε και βρίζετε τα φάρμακα

εσυ τα καταφερες? με τα φαρμακα συνεχισες τη ζωη σου κ εισαι ευχαριστημενη?
Το θεμα ειναι τα φαρμακα εντελει βοηθουν στην κοινωνικοποιηση η ειναι ανασταλτικα κ ο μονος λογος που τα παιρνουμε ειναι να ειμαστε ησυχοι μη τυχον κ ξεφυγουμε εντελως!

[Lou!]

[κατερινάκι]

κατάθλιψη έχω από τα 18 μου και είμαι 32. όχι συνέχεια, θα έλεγα 3 φάσεις με οξεία κατάθλιψη, η πρώτη διήρκεσε 2 χρόνια, οι άλλες από ένα χρόνο, και στα ενδιάμεσα πολύ καλύτερα, αν και ποτέ δεν είμαι ο συναισθηματικά εύκολα χαρούμενος και ξέγνοιαστος άνθρωπος.

φάρμακα δεν έπαιρνα συνέχεια, πήρα τον πρώτο χρόνο για ένα χρόνο και μετά τα έκοψα, ήμουν εναντίον των φαρμάκων και πίστευα ότι μου κάνουν κακό και φθείρουν τη νοημοσύνη μου.

τα ξανάρχισα το Μάη του 2011, μετά από ένα εξάμηνο αρκετής κατάθλιψης και ψυχικής οδύνης. οπότε παίρνω αντικαταθλιπτικά τους τελευταίους 15 μήνες περίπου [και κάνα αγχολυτικό όποτε χρειαστεί].

σε αυτή τη φάση, ναι, με βοήθησαν, νομίζω ότι θα ήμουν πολύ χειρότερα από άποψη καταθλιπτικών συμπτωμάτων χωρίς αυτά, μου βελτίωσαν τη διάθεση και δεν πέφτω τόσο εύκολα. και από παρενέργειες εγώ δεν έχω. βέβαια δεν παίρνω αντιψυχωσικά, αντικαταθλιτπικά παίρνω και το συγκεκριμένο χάπι σε εμένα έχει κάτσει πολύ καλά.

τώρα όσον αφορά τις δραστηριότητες και το νόημα ζωής, θα έλεγα ότι σε αυτή την φάση της ζωής μου δεν είμαι και στα καλύτερά μου, και αυτό με ρίχνει φυσικά. παλιότερα έκανα πιο πολλά πράγματα. σπούδαζα μετά μανίας, χόμπυ, παρέες, κλπ. τώρα είμαι σε ένα τέλμα και έχω κολλήσει κάπως. και δεν έχω και όρεξη να το αντιμετωπίσω και το τρενάρω. αλλά φταίνε τα φάρμακα γι' αυτό;

το να βρίσκει ο άνθρωπος νόημα στη ζωή, δραστηριότητες, δουλειά και φίλους που να τον γεμίζουν δεν είναι καθόλου εύκολο για όλους μας. αν κάποιος πάσχει και από σοβαρή ψυχική ασθένεια, αυτή στέκεται ως ένα επιπλέον εμπόδιο. αλλά και για τον ψυχολογικά υγιή άνθρωπο όλα αυτά δεν είναι δεδομένα, εύκολα και αυτονόηητα.

είναι και οι κοινωνικές συνθήκες πολύ κακές αυτή την εποχή. υψηλή ανεργία, αναταραχές, όλα αυτά δεν βοηθάνε καθόλου ούτε εμένα προσωπικά, ούτε και πολλούς άλλους ανθρώπους να ζουν μια γεμάτη ζωή με δραστηριότητες και νόημα.

[Lou!]

πιο συγκεκριμένα για το θέμα της κοινωνικοποίησης, εγώ δεν ήμουν άνετη εξ αρχής, γενικά δυσκολευόμουν αρκετά να γνωρίζω κόσμο και να κάνω παρέες.
στις φάσεις της κατάθλιψης αποσυρόμουν τελείως, παρατούσα όλους τους γνωστούς μου και ξέκοβα τελείως και ντρεπόμουν τόσο για την κατάστασή μου που δεν ήθελα να με ξέρει κανείς.

το θέμα της κοινωνικότητας το έχω δουλέψει αρκετά και σε ψυχοθεραπεία με ψυχολόγο και σιγά σιγά βελτιώθηκα.

όσο για τα φάρμακα, για τον τελευταίο χρόνο μπορώ να έχω άποψη, θα έλεγα ότι έμμεσα με βοήθησαν, γιατί ανεβάζοντάς μου τη διάθεση, είχα κάποια όρεξη να πάρω κανα τηλέφωνο και να βγω να δω καναν άνθρωπο. ενώ όταν είμαι σε μαύρα χάλια εξαφανίζμομαι από προσώπου γης.

όταν τα έπαιρνα στα 19 μου δεν μπορώ να ξέρω αν με βοήθησαν και πόσο. γενικά τότε ήμουν πάρα πολύ άσχημα και δεν είμαι σε θέση να ξέρω πώς θα ήμουν αν δεν έπαιρνα και τα φάρμακα. ίσως να ήμουν ακόμα χειρότερα, αλλά δεν το ξέρω κιόλας.

[maus]

το θεμα ειναι πολυ απλο.

η ντοπαμινη ειναι η ουσια που δημιουργει το αισθημα της ευχαριστησης.

τωρα που παιρνουμε τα φαρμακα την ελαττωνουν αρα ελαττωνεται και η ευχαριστηση.

οι ασθενεις με καταθλιψη εχουν νομιζω λιγη ντοπαμινη αρα με τα φαρμακα αυξανεται και αυξανεται και η ευχαριστηση τους.

Σε εμας το ακριβως αντιθετο.. Ειχαμε πολυ ντοπαμινη και τωρα με τα φαρμακα μας την ελαττωνουν και για αυτο διαμαρτυρομαστε για το πως νοιωθουμε..

Τουλαχιστον αμα καταλαβεις οτι το ολο θεμα ειναι απλως μια ουσια, ξεφευγεις λιγο. Βεβαια ειναι και οι αλλες παρενεργειες οπως η καταστολη που παιζει ρολο και ειναι μη καλα ανεκτες..