O ΠΑΤΈΡΑΣ ΜΟΥ Ο ΚΑΠΕΤΑΝ ΜΙΧΑΛΗΣ

[zoltar]

Θα τα πούμε εν καιρώ για τον εν λόγω κύριο - προς το παρών - ΤΟΝ ΜΙΣΩ !

[zoltar]

Είναι γεννηθείς του 1938, του άρεσε να είναι "αρχηγός" της γαμημένης της οικογένειας (του). Φυσικά ήθελε να είναι αρχηγός και του γιού του, για αυτό τον ανάκατεψε απο μικρή ηλικία με τα ήθη και τα έθιμα του "γαλάτικου" χωριού. Απο μικρό πρέπει να "συνηθίζει" πίστευε, και να μην "Χάνει επαφή" πίστευε. Το έβαλε πρόγραμμα, μιας και η μάνα του ήταν απο τους "Ρωμαίους", μεγάλη ντροπή για το χωριό. Πάντα έλεγε οτι ο μικρός πρέπει να είναι "συγκροτημένος", να έχει επαφή με τις ρίζες του", ασκώντας ψυχολογική, λεκτική και σωματική βία στην μάνα. Άλλωστε αυτή έφταιγε που γκαστρώθηκε μαζί με έναν υπερήφανο "Γαλάτη" , το μπάσταρδο ήταν αρσενικό όμως, σημαντικό για έναν "γαλάτη". Υπολόγισε και είπε : "θα τον κάνω ΓΑΛΑΤΗ" και άρχισε να θέτει σε εφαρμογή, το δομημένο πρόγραμμα που του επέβαλλε η συνείδησή του, οι αρχές του, ο αντρισμός του. Σκεφτόταν συνέχεια : "δεν θα γίνει Ρωμαίος ο γυιός μου"............

[zoltar]

"του έμαθε να πυροβολεί με ολα τα διαμετρήματα'
ύστερα τον έστελνε στην πόλη να συνεχίσει τις σπουδές του στο γυμνασιοτ του '79, τον έβλεπε δεν ήταν ηλίθιος ούτε *******, γενικά δεν θα ρεζίλευε την οικογένεια. Κάτι δεν του καθόταν καλά όμως, σκεφτηκε " ασ του λιανίσω τα παίδια, ναμαι σιγουρος, τα 16 ειναι καλη ηλικια" του τα λιανισε λοιπον, ενοιωσε λιγες τυψεις, του περασαν γρήγορα. "Σκληρο καρυδι ο γυιος" σκεφτηκε, ήταν "περηφανος" το διατυμπανουσε στο γαλατικο χωριο. Επικροτηθηκε, ευχες δινονταν απο τους χωριατες για ενα καλο γαμο, με γλεντι και μπαλωτές.Χαιρόνταν ο "αρχοντας" σκεφτηκε "μικρο ειναι το κουτάβι, αφου το κοπάνησα τωρα θα υπακούσει, πλεον "δικο μου είναι" σκεφτόνταν και χειροκροτούσε τις πράξεις του. Το κουταβι στην αρχή τα εκανε πανω του και ετρεξε στην σκύλα. Η "σκύλα" ' αφρισε που ειδε το κουταβι ματωμένο, αρχισε η ΜΑΧΗ

[zoltar]

Με λυσσασμένη σκυλα και τα φιδια συμμαχους, καλο ειναι να μην τα βάλεις, "στο ειχα πει" προειδοποίησε μονο μια φορα η σκύλα, και αρχισε να εκπαιδευει το ματωμένο κουτάβι (ήξερε οτι θα παρει χρονια δεν την πειραζε ομως...) οσο σκληρος ειναι ο Γαλάτης αλλο τοσο "ειμαι ψιλιασμενη" σκεφτηκε η φραγκισσα "εγω δεν ειμαι τουρκαλα σκεφτηκε, ειμαι καθολικιά απο την Ανω Σύρο, και η μάνα μου ειναι απο το νησί της Μεγαλόχαρης, ξεκινησε ο πόλεμος, με αφορμη το πληγωμένο το κουταβι.......

[zoltar]

Περασαν γυρω στα τριαντα ΧΡΟΝΙΑ, ο Γαλατης πια γιό δεν εχει, εκδίκηση η σκυλα πηρε & τελειωμο δεν εχει,
αν ηξερε ο δυστυχος, το δεξι του χερι θα χε κοψει, που το κουταβι ακουμπησε της λυσσασμενης σκυλας,
ζωντανος νεκρος ο δυστυχος αισθάνεται, κανεις δεν τον καταλαβαινει, ενα γιο ήθελε, μονο αυτο πια,
να τονε θαψει, τον εφτυσε τωρα το κουταβι, τωρα στα τελειωματα, την εικονα του γάμου του, του κουταβιού,
κιτρινισμενη, βλέπει. Ειναι ΓΑΛΑΤΗΣ ομως, υπερηφ΄νεια & αντρηλίκη πανω απο ολα, ΜΟΝΟΣ ΓΑΛΑΤΙΚΑ θα σαπισει, με πίκρα, με δηλητηριο το σωμα του θα αρρωστήσει..
αμε στου διαόλου την αγκαλιά, με ΦΡΑΓΚΟΥΣ, τύχη καμμια.....
αυτα.....