Η ΣΚΟΤΕΙΝΗ ΠΛΕΥΡΑ ΜΟΥ

[void]

Καλησπέρα παιδάκια!
Καλό φθινόπωρο σε όλους. :-)
Νιώθω την ανάγκη να συζητήσω κάτι που με απασχολεί καιρό τώρα..
Το θέμα είναι η "σκοτεινή πλευρά" μου. Έτσι επέλεξα να ονομάσω το κομμάτι εκείνο του χαρακτήρα μου που δεν μπορώ να ελέγξω και μου προκαλεί ενοχές.
Έχω μια σχέση δύο χρόνια τώρα. Στην αρχή τα πράγματα ήταν δύσκολα, επειδή κι εγώ δεν περνούσα την καλύτερη μου φάση. Τον τελευταίο χρόνο όμως είμαστε μια χαρά.
Ο σύντροφός μου, μου πρότεινε να επισημοποιήσουμε, εγώ όμως στην ιδέα αυτή αγχώνομαι πάρα πολύ.
Έχω αυτή τη σκοτεινή πλευρά, δυστυχώς, η οποία συνυπάρχει όμως με το πακετάκι πίστη, αφοσίωση, φροντίδα, αγάπη για τον άλλον.
Παρά το γεγονός ότι αγαπώ πάρα πολύ το σύντροφό μου, δεν μπορώ να φανταστώ τον εαυτό μου παντρεμένη με κάποιον, ή ότι αυτός θα είναι ο τελευταίος άντρας με τον οποίο θα κάνω σεξ.
Νιώθω παρα πολύ έντονη την επιθυμία να φλερτάρω και μάλιστα έχω βρει και με ποιον θέλω να την ικανοποιήσω. Έχω γνωρίσει κάποιον, δεν έχουμε ενταλλάξει βέβαια τηλεφωνα, ούτε έχουμε βγει, και ούτε θέλω να συμβεί κάτι τέτοιο. Τον σκέφτομαι όμως πολύ.
Δεν πιστεύω ότι κάποιος άνθρωπος μέσα σε σχέση υπάρχει περίπτωση να μη φλερτάρει κάποια στιγμή, από την άλλη όμως νιώθω ότι είναι πολύ ρευστά τα όρια μεταξύ φλερτ, φαντασίωσης και μετουσίωσης σε πράξη της φαντασίωσης.
Δεν είχα ποτέ τόσο μεγάλη σχέση, χώριζα συνήθως όταν βαριόμουν, πράγμα που συνέβαινε σχετικά γρήγορα.
Μου αρέσει η συντροφικότητα και είμαι πιστή εκεί που αγαπώ. Αλλά πως μπορεί να συμπορευτεί αυτό με την ανάγκη μου να "παίξω" με κάποιον άλλον?
Μου έχει λείψει η ελευθερία και το φλερτ με άλλους άντρες.
Δεν είμαι τύπος του από δω κι από κει, αλλά για κάποιο λόγο έρχονται στιγμές που θέλω να το ρίξω έξω, όχι απλώς να επιβεβαιωθώ από κάποιον, αλλά γενικά να πειραματιστώ, κυρίως στο θέμα του σεξ.
Γι' αυτό το λόγο έχω προσπαθήσει να κάνω πιο πιπεράτη τη σεξουαλική μου ζωή με το φίλο μου, προσπάθεια η οποία ναι μεν ευόδωσε αλλά και πάλι εξακολουθώ να θέλω αυτόν τον "άγνωστο" που έχω γνωρίσει.
Από την άλλη λέω, μήπως αυτή τη φάση την περνάνε όλες οι μακρόχρονες σχέσεις, ειδικά όταν συζεις με τον άλλον?
Ή μήπως έχω την ανάγκη να πιστέψω κάτι τέτοιο?
Ή μήπως είναι ο χαρακτήρας μου αυτός?
Δεν ξέρω ρε παιδιά..ανησυχώ πολύ.
Και νιώθω και ενοχές.
Καμμια ιδέα?

[λιλιουμ]

Tι κακο ειναι αυτο με τα νοικοκυρεματα τωρα τελευταια!!! Χιχιχιχιι!!!

Τωρα λοιπον εκτος απο void, μπορουμε να σε φωναζουμε και avoid :p

Οκκκ αφηνω τις πλακιτσες!!!

Καταρχας, μπορεις να παρεις πιο χαλαρα το ολο θεμα της επισημοποιησης!! Δλδ να του πεις δεν παντρευομαι δεν παντρευομαι εγω δε νοικοκυρευομαιιιι!!!! Χιλιους εκατον δυο λογους μπορεις να βρεις, και αληθινους και αληθοφανεις.. Θα σε πιεσει αν του πεις κατι τετοιο δλδ και θα αναγκαστεις να αποφασισεις η παντρευομαι η χωριζω?? Τετοιο καημο εχει να ντυθει γαμπρος???? Δε μπορω να το φανταστω!! Αν ειναι δικο του θεμα ανασφαλειας για να πειστει οτι τον θελεις, μπορεις να του το δειξεις με λογια και με χιλιες δυο αλλες πραξεις, που δε συμπεριλαμαβανουν βερες!! Οποτε συνεχιζεις να ζεις και να απολαμβανεις τη σχεση σας, χωρις να πιεζεσαι απο το ζητημα "καλα στεφανα"!!

Δευτερον, αν το θεμα ειναι οτι εσυ εχεις κατι πεταρισματα στα βλεφαρα, στην καρδουλα και στο στομαχι για αλλο/αλλα αρσενικα, πρεπει να δεις τι δε σε καλυπτει στον φιλο σου που ειστε τωρα μαζι... Αν η σχεση ειναι χλιαρη και χωρις παθος, αν υπαρχουν πολλες συγκρουσεις και ασυμφωνια χαρακτηρα, αν θα ηθελες ο συντροφος σου να εχει διαφορετικο χαρακτηρα και ο υπαρχων δε σε καλυπτει κλπ κλπ κλπ.. Καποια διορθωνονται με προσπαθεια, αλλα πρεπει απλα να τα αποδεχτεις!!

Αν το θεμα καταληγεις οτι ειναι σε εσενα και ο συντροφος σου ειναι μια χαρα και τα πατε καλα, πρεπει να στρεφεις προς τον εαυτο σου.. Τι θελεις?? Θελεις περιπετεια η λιμανακι?? Θες να απολαμβανεις αυτο που τωρα ζεις και με βαση αυτον τον ανθρωπο να ζησεις και να εξελιχθεις στους υπολοιπους τομεις της ζωης σου, ή να κυνηγησεις ολα αυτα που θα μπορουσες να ζησεις με πιθανοτητες επιτυχιας αλλα και απογοητευσης? Καθε τι εχει το τιμημα του... π.χ. Τα ανικανοποιητα πνευματα που συνεχως σκεφτονται που θα βρουν κατι καλυτερο, πως θα πετυχουν κατι παραπανω, αν αυτο τους αξιζει τελικα η οχι, εχουν μια ταση οπου κι αν πανε να το επαναλαμβανουν αυτο το μοτιβο σκεψης και συμπεριφορας, και να παραμενουν ανικανοποιητα..

Απο την αλλη μπορει να περνας μια φαση, για καποιο λογο ο εαυτος σου η ισως και ο εγωισμος σου να θελει επιβεβαιωση, προσοχη, excitement, αλλα να μεινεις στη σκεψη, χωρις να κανεις πραξη την ταση σου για φλερτ και ερωτοτροπηματα, και μετα να το ξεχασεις, και αφοσιωνεσαι παλι 100% εκει που ησουν πριν, η εστω και 95%, ή εστω και 90%.. Καπως ετσι νομιζω ειναι οι μακροχρονιες σχεσεις οπου οι δυο συντροφοι μενουν πιστοι...

Αμα κανεις τη φαντασια πραξη.. υπαρχουν δυο δρομοι, οι παραλληλες σχεσεις, και ο χωρισμος..

Ποσο σιγουρη εισαι οτι θες να το κανεις αυτο, αυτο ειναι το θεμα..

Μηπως απλα περνας αυτη τη φαση επειδη σε αγχωσε/φοβισε το θεμα της επισημοποιησης?? Υπαρχει καποια συγχρονικοτητα παρατηρω στην εμφανιση τους..

Για αυτο επιστρεφουμε και αρχιζουμε νομιζω απο την πρωτη μου παρατηρηση... Με βαση αυτην πιστευω οτι μπορεις απλα να ξεκαθαρισεις ομορφα και πολυυυυ χαλαρα στον συντροφο σου οτι προς το παρον τουλαχιστον δεν θες να σκεφτεις επισημοποιησεις, δινοντας του να καταλαβει οτι αυτο δεν εχει καμια σχεση με τα συναισθηματα που εχεις για αυτον και αυτα που πιστευεις για τη σχεση σας, κατι που δεν ειναι και ψεμα, απο οτι καταλαβα.. You buy time εν ολιγοις μεχρι να κατακαθισει η σκονη απο την αναταραχη και να δεις πιο καθαρα..

Αυτα μπορω να προσφερω στο θεμα σου, αφου ουτε εχω παντρευτει ποτε, ουτε θελω, ουτε εχω κανει τις τρομερα μακροχρονιες σχεσεις με τις σοβαρες προοπτικες.. :)

[marian_m]

Παρά το γεγονός ότι αγαπώ πάρα πολύ το σύντροφό μου, δεν μπορώ να φανταστώ τον εαυτό μου παντρεμένη με κάποιον, ή ότι αυτός θα είναι ο τελευταίος άντρας με τον οποίο θα κάνω σεξ.

Σε αυτή την περίπτωση δεν παντρεύεσαι! Είναι πολύ απλό.

Από την άλλη λέω, μήπως αυτή τη φάση την περνάνε όλες οι μακρόχρονες σχέσεις, ειδικά όταν συζεις με τον άλλον?
Ή μήπως έχω την ανάγκη να πιστέψω κάτι τέτοιο?
Ή μήπως είναι ο χαρακτήρας μου αυτός?
Δεν ξέρω ρε παιδιά..ανησυχώ πολύ.
Και νιώθω και ενοχές.
Καμμια ιδέα?

Θα άλλαζε κάτι στο πώς νιώθεις τώρα, αν ήξερες με σιγουριά ότι όλες οι μακροχρόνιες σχέσεις περνάνε αυτή τη φάση? (Και δεν είναι και πολύς καιρός τα δύο χρόνια).
Γιατί ανησυχείς και γιατί νιώθεις ενοχές? Πιστεύεις ότι κάνεις κάτι λάθος, ότι θα έπρεπε να νιώθεις κάπως αλλιώς?
Καλό είναι να ακούμε τον εαυτό μας και να λαμβάνουμε υπόψη αυτά που μας λέει, όσο κι αν μας τρομοκρατεί αυτό κάποιες φορές.

Τώρα, επειδή έχω βρεθεί στη θέση σου, όταν ήμουνα κοντά στην ηλικία σου και είχα τους ίδιους ακριβώς προβληματισμούς με σένα (δεν μπορώ να φανταστώ τον εαυτό μου παντρεμένο και δεν μπορώ να φανταστώ ότι αυτός θα είναι ο τελευταίος άντρας που θα κάνω σεξ), θα σου πω πού κατέληξα εγώ.
Μετά από κάποιους μήνες χώρισα, γιατί κατάλαβα ότι δεν ήμουνα ερωτευμένη και ευτυχώς δεν προχώρησα σε κάτι πιο σοβαρό. Ποτέ δεν το μετάνιωσα.
Μετά από χρόνια θα σου πω επίσης ότι κατάλαβα ότι είναι και ο χαρακτήρας μου έτσι, να μην αντέχω να συμβιβάζομαι με κάτι που δεν με συναρπάζει (είτε ερωτικά και φιλικά είτε επαγγελματικά) και το έχω αποδεχτεί, άσχετα με το τι κάνουν οι πιο πολλοί.
Στην ηλικία σου ακόμη προβληματιζόμουνα, ευτυχώς όμως, στο τέλος έπαιρνα τις σωστές αποφάσεις.
Κι αυτό το λέω γιατί μ' αρέσει αυτό που ζω τώρα.

[mariafil]

void πόσο χρονών είσαι?

[Θεοφανία]

...βοιντ, δεν είναι θέμα χαρακτήρα ούτε καμιάς σκοτεινής τρομακτικής πλευράς του εαυτού σου που θα έπρεπε να καταδικαστείς σε αιώνια βασανιστήρια για το έγκλημα σου.
Είναι η φθορά μιας σχέσης που ναι μεν αγαπάς και μπλα μπλα μπλα, αλλά ....
Εκεί κάπου λοιπόν, (επειδή το έχω περάσει με όλες τις σχέσεις μου), σκέφτεσαι αυτό που λεει η μαριαν παραπάνω: συμβιβάζεσαι ή όχι.
Εκεί έγκειται το πως θες τη ζωή σου. Θες να κάνεις οικογένεια/παιδιά/βανάκι οπότε ζυγίζεις αν αυτός ο άνθρωπος μπορεί να σε στηρίξει και να πάρετε μαζί αυτό το δρόμο οπότε συμβιβάζεσαι και πνίγεις την όρεξη για φλερτ/παθος/τρελλα κλπ.
Αν όχι, προχωράς παρακάτω... Θα μου πεις στη θεωρία είναι όλα καλά και αυτό το απόλυτο "χώρισε και πήγαινε παρακάτω" είναι πανευκολο στα λόγια...
θα σου πω λοιπόν πως ένα πράγμα που μου έχει φάει πολύτιμο χρόνο απ τη ζωή μου ήταν στο συναισθηματικό δέσιμο και η συνήθεια που με κράταγε μετά από ένα διάστημα στις σχέσεις μου. Είναι από τα λίγα πράγματα που έχω μετανιώσει.
Η διετία γίνεται πανεύκολα πενταετία, να το θυμάσαι αυτό...:)

[Deleted-member-18-05-2015]

Γεια σου Βοιντ!!Να σου πω μωρε 2 χρονακια δεν ειναι και πολλα..Δεν την λες και μακροχρονια σχεση!!Τελος παντων προφανως δεν εισαι ετοιμη γιαυτο το βημα,το ΤΕΡΑΣΤΙΟ βημα,την ΤΕΡΑΣΤΙΑ αλλαγη,ειναι φυσιολογικο να νιωθεις ετσι..Γιατι το βαφτισες σκοτεινη πλευρα δλδ?Δεν υπαρχει λογος να βιαστεις για κατι τετοιο,ουτε και να πιεστεις!Μην τα κοσκινιζεις ολα,απο την στιγμη που μια φωνη μεσα σου,σου λεει ωπααααα,απλα ακουσε την!
Συνεχιζεις αυτο το ομορφο που εχεις και στην πορεια βλεπεις...Αυτα τα ολιγα και απλουστατα απο εμενα :)

[kuxumuxu]

Η διετία γίνεται πανεύκολα πενταετία, να το θυμάσαι αυτό...:)

ααααααχχχχχχχχχ πόσο δίκιο έχεις