ΕΧΑΣΑ ΤΟΝ ΠΑΤΕΡΑ ΜΟΥ

[ntezy]

σας ευχαριστω πολυ μου δινεται δυναμη ολοι σας πολυ ομορφα αυτα που μου γραφεται..προσπαθω πολυ .ακομη κι οταν παω να λυγισω παντα σκεφτομαι μια κουβεντα του πατερα μου..να ειστε παντα δυνατοι μας ελεγε να μην το βαζεται ποτε κατω,ο κοσμος να μην σας βλεπει αδυναμους γιατι δεν λυπαται χαιρεται κι οτι αν λυγιζουμε το μονο που θα καταφερουμε να κανουμε κακο στον ευατο μας δεν βγαινει τιποτα.μαλιστα οταν εκλαιγα καμια φορα για διαφορες δυσκολιες τισ ζωης μου θυμωνεκαι μου φωναζε..απλα πρεπει να ειμαι δυνατη .το λεω στον ευατο μου δεν θελω να δειχνωμε οταν ομως ειμαι μονη μου πολλες φορες κλαιω για να μην σκασω να το πω απλα..
προσπαθω πολυ

[ntezy]

Γεια σας..ειχα αρκετο καιρο να γραψω.οταν περασαν τα τρια χρονια του πατερα μου ενιωσα καπως ηρεμια''ομως εδω και μερες με εχει πιασει μια μελαγχολια ,γιατι απλα μονο θελω να τον δω στον υονο μου να μου πει κατι να ξεπονεσω λιγο.αλλα ποτε δεν τον βλεπω και στενοχωριεμαι περισσοτερο..μου λειπει πολυ'τελικα οσο περναει ο καιρος απλως μαθαινεις να ζεις με αυτο τον πονο.ειναι ενα κομματι μεσα μου σαν να εχει χαλασει πως να το πω..αχ πατερουλη μου να σαι καλα....

[Stella_92]

Γεια σου Ντίνα, ελπίζω να είσαι καλύτερα. Έχασα και εγώ τον πατέρα μου πριν ένα μήνα με ανακοπή καρδιάς. Εντελώς ξαφνικά. Δεν μπορώ να το ξεπεράσω και δεν ξέρω αν θα μπορέσω ποτέ. Το ξέρω πως είναι πολύ νωρίς αλλά δεν ξέρω τι να κάνω για να βοηθήσω τον εαυτό μου. Είμαι 23 χρονών και μείναμε με την μητέρα μου ολομόναχες. Είναι αβάσταχτος ο πόνος.

[φλοκ]

ΓΕΙΑ ΣΑΣ. ΜΕ ΛΕΝΕ ΝΤΙΝΑ.ΕΙΜΑΙ ΝΕΟ ΜΕΛΟΣ.ΠΡΙΝ 10 ΠΕΡΙΠΟΥ ΜΗΝΕΣ ΕΧΑΣΑ ΤΟΝ ΠΑΤΕΡΑ ΜΟΥ,ΑΠΟ ΑΝΑΚΟΠΗ.ΕΤΣΙ ΞΑΦΝΙΚΑ ΜΕΣΑ ΣΕ 2 ΛΕΠΤΑ,Ο ΠΟΝΟΣ ΕΙΝΑΙ ΑΒΑΣΤΑΧΤΟΣ ΚΙ ΟΣΟ ΠΕΡΝΑΕΙ Ο ΚΑΙΡΟΣ ΧΕΙΡΟΤΕΡΑ.ΜΟΥ ΛΕΙΠΕΙ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥΚΑΙ ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΤΟ ΠΙΣΤΕΨΩ.ΚΛΑΙΩ ΣΥΝΕΧΕΙΑ,ΝΙΜΟΖΩ ΟΤΙ ΘΑ ΤΡΕΛΑΘΩ.ΠΑΡΑΚΑΛΑΩ ΝΑ ΤΟΝ ΔΩ ΣΤΟΝ ΥΠΝΟ ΜΟΘ ΚΙ ΟΜΩΣ ΤΙΠΟΤΑ.ΠΡΙΝ ΜΙΑ ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΚΑΘΩΣ ΑΝΑΒΑ ΤΟ ΚΕΡΑΚΙ ΣΤΟ ΕΚΚΛΗΣΑΚΙ ΠΡΟΣΕΥΧΗΘΗΚΑ ΓΙΑ ΕΚΕΙΝΟΝ ΚΑΙ ΖΗΤΗΣΑ ΝΑ ΤΟΝ ΔΩ ΣΤΟ ΟΝΕΙΡΟ ΜΟΥ ΝΑ ΜΟΥ ΠΕΙ ΚΑΤΙ,ΠΩΣ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ.ΤΟ ΙΔΙΟ ΒΡΑΔΥ ΤΟΝ ΕΙΔΑ.ΜΟΘ ΓΕΛΟΥΣΕ ΜΟΥ ΕΙΠΕ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΑ ΝΑ ΜΗΝ ΣΤΕΝΟΧΩΡΙΕΜΑΙ ....ΝΟΜΙΣΑ ΟΤΙ ΤΟΝ ΕΙΔΑ ΣΤΑ ΑΛΗΘΕΙΑ ΕΝΙΩΘΑ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΓΙΑ ΛΙΓΟ ΑΛΛΑ ΠΑΡΑΛΛΗΛΑ ΚΙ ΕΚΛΑΙΓΑ.ΜΟΥ ΛΕΙΠΕΙ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ.ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΤΙ ΝΑ ΚΑΝΩ ΝΟΜΙΖΩ ΘΑ ΤΡΕΛΑΘΩ,ΠΛΗΣΙΑΖΕΙ ΚΙ Ο ΧΡΟΝΟΣ ΤΟΥ..ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ ΑΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΖΩΗ ΜΕΤΑ ΘΑΝΑΤΟΝ ΘΑ ΤΟΝ ΔΩ ΚΙ ΑΥΤΟ ΚΑΠΩΣ ΜΕ ΠΑΡΗΓΟΡΕΙ.ΠΗΓΑΙΝΩ ΣΤΟΝ ΤΑΦΟ ΤΟΥ ΘΕΛΩ ΤΟΣΑ ΝΑ ΤΟΘ ΠΩ ΚΙ ΟΜΩΣ ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ.ΝΙΩΘΩ ΤΕΛΕΤΑΙΑ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΔΙΠΛΑ ΜΟΥ.ΘΕΛΩ ΝΑ ΤΟΥ ΠΩ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΔΩ ΓΙΑΤΙ ΑΚΟΜΗ ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑΤΟΥ ΜΙΛΗΣΩ ΚΑΤΙ. ΜΠΑΜΠΑ ΣΕ ΑΓΑΠΩ ΠΟΛΥ ΠΟΛΥ ΣΕ ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ ΟΛΗ ΜΕΡΑ,ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΚΑΛΑ ΕΚΕΙ ΨΗΛΑ.ΜΟΥ ΛΕΙΠΕΙΣ ΠΟΛΥ,ΕΦΥΓΕΣ ΠΟΛΥ ΞΑΦΝΙΚΑ ΜΠΑΜΠΑ.ΓΙΑΤΙ??ΣΑΓΑΠΩ.......ΝΤΙ ΝΑ

Καλησπερα και απο εμενα και τα συλληπητηρια μου. Η απωλεια ενος ανθωπου πολλες φορες στοιχιζει πιο πολυ μετα απο ενα διαστημα. Στην αρχη ξερεις βεβαια οτι δεν θα τον ξαναδεις αλλα εχεις συνηθισει την παρουσια του τοσο πολυ που λες δεν μπορει ολο και θα τον δω σε μια γωνια του σπιτιου και απλα μετα συνειδητοποιεις οτι δεν θα τον ξαναδεις. Τοτε ειναι που ποναει πιο πολυ οταν τελικα το εμπεδωσεις.

[Jackie]

Καλησπερα και απο εμενα και τα συλληπητηρια μου. Η απωλεια ενος ανθωπου πολλες φορες στοιχιζει πιο πολυ μετα απο ενα διαστημα. Στην αρχη ξερεις βεβαια οτι δεν θα τον ξαναδεις αλλα εχεις συνηθισει την παρουσια του τοσο πολυ που λες δεν μπορει ολο και θα τον δω σε μια γωνια του σπιτιου και απλα μετα συνειδητοποιεις οτι δεν θα τον ξαναδεις. Τοτε ειναι που ποναει πιο πολυ οταν τελικα το εμπεδωσεις.

φλοκ έτσι ακριβώς! μα έτσι..
ένας χρόνος έχει περάσει από την απώλεια και..
όπως το 'γραψες.

[ntezy]

Εχω αρκετο καιρο να γραψω..πανε τεσσεραμιση χρονια απο τοτε κι ομως μου λειπει τοσο πολυ...

[Numenor]

Εχω αρκετο καιρο να γραψω..πανε τεσσεραμιση χρονια απο τοτε κι ομως μου λειπει τοσο πολυ...

Έχουν περάσει 12 από τότε που έχασα τον δικό μου και σε νιώθω, όμως η ζωή προχωράει θέλοντας και μη. Είμαι σίγουρος ότι σου λείπει υπομονή θα μαλακώσει ο πόνος

[archangel]

Τα συλλυπητήρια μου Ντινα μου

Κι εγω εχω χασει τον πατερα μου απο καρδια οταν ημουν 13 χρονών, τωρα ειμαι 29, και ξερω τον πονο που νιωθεις. Ο χρόνος θα σε βοηθησει να προχωρησεις αλλα παντα ο πονος θα υπαρχει, απλως θα μπορεις να τον αντεξεις....

Και θα γελασεις και θα εισαι ξανα χαρουμενη απλως θα χρειαστεις χρονο. Σου ευχομαι τα καλυτερα!!!

[kapakapa]

Τα συλλυπητηρια μου Ντινα..
Μπορω να πω πως σε καταλαβαινω απολυτα...πριν ενα μισι χρονο περιπου εχασα τον παππου μου με τον ιδιο ακριβως τροπο..ανακοπη και μαλιστα ημουνα διπλα του,μπροστα οταν εγινε..οδηγουσε στο αυτοκινητο..ηταν πρωι και πηγαιναμε για κατι δουλειες...ξαφνικα αρχισε να μου μιλαει και να μου λεει πως αυτος θα φυγει θα παει καπου πολυ μακρια εγω να προσεσω ομως,να μην στεναχωριεμαι στο μελλον για τιποτα..να μην στεναχωρω τους ανθρωπους που μαγαπανε να ειμαι δυνατη...συγκεκριμενα μου ειπε πως θα παει στο εξωτερικο(στα παλια του λημερια,γιατι ηταν ναυτικος) και πως δεν θα εχει επικοινωνια με κανεναν..ετσι και εγινε..υστερα απο αυτα τα λογια πεθανε μπροστα μου...του υποσχεθηκα καποια πραγματα λιγο αφου καταλαβα τι εγινε..παντα θα ειναι στη σκεψη μου και στο μυαλο μου..αβασταχτος ο πονος..ξεπερνιεται με τον καιρο..κανε υπομονη και ολα θα φτιαξουν..να θυμασαι τις καλες στιγμες που ειχατε..και να σκεφτεσαι πως θελει να σε βλεπει εκεινος..χαμογελαστη,χαρου� �ενη και δυνατη..να παιρνεις κουραγιο..η θλιψη σου σιγα σιγα να γινεται δυναμη..να πατησεις γερα στα δικα σου ποδια και να σηκωθεις..καντο γιαυτον...σου ευχομαι να σου πανε ολα καλα απο δω και μπρος..