Κρίση πανικού - αποπροσωποίηση

[nightlost]

Καλησπέρας σας.
Από καιρό ήθελα να γράψω στο φόρουμ, αλλά το τρέναρα.
Είμαι 33 ετών & πριν από 10 μήνες (πέρυσι το νοέμβριο) έπαθα τη πρώτη κρίση πανικού. Πριν από αυτή και σε διάστημα 2 ετών είχα διάφορα περιστατικά, ειδικά όταν ήμουν στο μετρό, με πολλαπλά συμπτώματα & ανέβαινα στην επιφάνεια σε ημιλιπόθυμη κατάσταση.
Αυτή η κρίση πανικού που έπαθα πέρυσι το Νοέμβρη με στιγμάτισε. Ενώ κοιμόμουν ξύπνησα σε κατάσταση πανικού & ένιωθα πως πάλλεται η ψυχή να βγει από το σώμα. Ήμουν μόνος στο σπίτι & κατέληξα στο κρεββάτι γειτόννισας, με όλα τα συμπτώματα της κρίσης. Δε κράτησε πολύ, όχι περισσότερο από μισή ώρα & κατέληξα στο νοσοκομείο (το ασθενοφόρο δεν ήρθε ποτέ, πήγα μόνος) με πίεση 18 και έντονη ανυσηχία. Από εκείνη τη μέρα όλα άλλαξαν. Άλλαξε ολοκληρωτικά όλη μου η ζωή.

Και αυτό γιατί είχα συνεχώς την "αποπροσωποίηση" να με συντροφεύει. Γίναμε, δυστυχώς, οι καλύτεροι φίλοι. Τις πρώτες 2 ημέρες που είχα το περιστατικό της κρίσης ήταν τόσο έντονη η αποπροσωποίηση, συνδιαστικά με τη θλίψη, που ήθελα να δώσω ένα τέλος στη κατάσταση αυτή, αλλά ευχόμενος να μη συμβεί κάτι τέτοιο, αναζήτησα ειδικό, με όση -κυριολεκτικά- δύναμη μου είχε απομείνει. Όσο ήμουν στην Αθήνα μίλησα με ψυχολόγο, η οποία με μπούκωσε στα xanax, αλλά δεδομένου πως δε μπορούσα να αυτοεξυπηρετηθώ, αποφάσισα να μεταβώ προσωρινά στο πατρικό μου, σε πόλη της επαρχίας. Επισκέφτηκα μέχρι και τον Αύγουστο μια Ψυχίατρο η οποία με ξεκίνησε με τα ladose και στη συνέχεια στα Velpine. Τα πρώτα μου έφεραν παρενέργειες & τα δεύτερα απλώς εξάλειψαν σημαντικό μέρος από τα συμπτώματα, αλλά όχι και την αποπροσωποίηση.
Στα μέσα καλοκαιριού άρχισα να αισθάνομαι σημαντικά καλύτερα & αποφάσισα σε συννενόηση πάντα με τη ιατρό να διακόψουμε τη θεραπεία, αφού ήθελα πολύ έντονα, μετά από 7 μήνες φαρμακευτικής αγωγής, να το ξεπεράσω μόνος, σε συνδιασμό με άσκηση, καλή διατροφή, με πολύ έκθεση στον ήλιο για ενεργοποίηση των Β12 και ίσως κάποιο παραφαρμακευτικό σκεύασμα.

Τις 2 πρώτες εβδομάδες, από τη διακοπή της θεραπείας αισθανόμουν περίφημα, με μικρές παροδικές εξάρσεις, αλλά σχετικά ασήμαντες συνδιαστικά με τα όσα είχα περάσει συνολικά. Στη συνέχεια άρχισα και πάλι να βιώνω το "αίσθημα του δεν είμαι εκεί" & το κεφάλι μου από την εσωτερική πίεση να είναι έτοιμο να εκραγεί (χωρίς να έχω πίεση) & να μυρμηγκιάζουν τα άκρα. Σκέφτηκα πως μπορώ να το πολεμήσω & είναι ευκαιρία να αποδείξω πόσο δυνατός είμαι κάνοντας από διαλογισμό μέχρι ασκήσεις αυτοέλεγχου. Κάθε μέρα που περνά είμαι ακόμη χειρότερα, είμαι θλιμμένος, όλη τη μέρα μέσα στο σπίτι και όταν βγαίνω φοβάμαι πως κάτι θα πάθω.
Θέλω να αρχίσω να επισκέπτομαι Ψυχολόγο και να βάλω ξανά τη ζωή μου σε μια σειρά στην Αθήνα. Δεδομένου πως ζούσα στην Αθήνα 8 χρόνια & τα τελευταία 2 είχα αρχίσει να φτιάχνω τη ζωή μου, είχα σχέση η οποία με εγκατέλειψε για τους παρπάνω λόγους, ενώ τώρα δεν έχω εργασία, οικονομική ευρωστία & διάθεση για δουλειά, σκέφτομαι πως θα μπορέσω να ανταποκριθώ στις απαιτήσεις του ψυχολόγου με επισκέψεις σε εβδομαδιαίο επίπεδο.

Αλλάζει όλη σου η ζωή τόσο γρήγορα, τη μια μέρα σκέφτεσαι για το μέλλον & την επομένη σκέφτεσαι μόνο το παρόν.
Οι κακές σκέψεις, νομίζοντας πως όλες οι ασθένειες έχουν επιλέξει το κορμί μας, η αποπραγματοποίηση, νιώθωντας πως δεν είσαι εκεί, χωρίς να ευχαριστιέσαι στο παρά μικρό οποιαδήποτε κατάσταση & η εντονότατη θλίψη μου έχουν αλλάξει ριζικά τη ζωή μου. Ακόμη & αν το ξεπεράσω όλο (ολοκληρωτικά) αυτό, θα το διηγούμαι σαν έναν εφιάλτη που βίωσα ξύπνιος.

[marp]

Καλησπέρα!
Έχω βιώσει και ακόμη βιώνω σε μικρότερο βαθμό την αποπροσωποποίηση, που είναι λογικό να οδηγεί σε πανικό. Είναι και για μένα παρηγοριά να μαθαίνω ότι κι άλλοι άνθρωποι βιώνουν τον ίδιο εφιάλτη κι ακόμη μεγαλύτερη παρηγοριά να μαθαίνω ότι κάποιοι το ξεπερνούν οριστικά.
Εγώ το πρωτοπέρασα πριν μερικά χρόνια και πήρα φαρμακευτική αγωγή. Ενώ ήμουν πολύ καλύτερα για μεγάλο διάστημα, όταν πιέστηκα ξανά, το έπαθα πάλι, Παίρνω κάποια αγωγή εδώ και δύο χρόνια και είμαι πολύ καλύτερα. Τουλάχιστον δε με πανικοβάλλουν πια αυτά τα συμπτώματα, ούτε είναι τόσο έντονα. Πιστεύω ότι μάλλον με τον εαυτό μου πρέπει να τα βρω, γιατί αλλιώς κάθε φορά που θα πιέζομαι λίγο περισσότερο, θα βιώνω τον εφιάλτη της αποπροσωποποίησης...
Υποθέτω ότι εσύ που το έζησες στην Αθήνα, το πέρασες πιο δύσκολα από μένα που ζω σε μικρότερη πόλη. Μπορώ απόλυτα να καταλάβω τον πανικό σου. Ένας που δεν το έχει νιώσει, δε μπορεί να μας καταλάβει. Εγώ νόμιζα ότι θα τρελαθώ ή θα πεθάνω...
Πάντως, αν σε παρηγορεί καθόλου αυτό, δεν είσαι μόνος...

[nightlost]

Με παρηγορεί & πολύ μάλιστα!
Όντως το πέρασα πιο δύσκολα, γιατί εφενός μεγάλη πόλη & πολλές επιλογές, αλλά αφετέρου όταν βιώνεις κάτι στο οποίο δεν έχεις την εμπειρία, δε ξέρεις που & με ποιο τρόπο να αποτανθείς για βοήθεια. :(
Η αλήθεια είναι πως μέσα στο καλοκαίρι ήρθα ακόμη μια φορά στην αθήνα για μερικές εβδομάδες γιατί προτάθηκα στο να αναλάβω μια επιχείρηση & να τη τρέξω όσο πιο γρήγορα μπορούσα μιας & τα χρέη ήταν περισσότερα από τα κέρδη. Στη παρούσα φάση αποφάσισα να διακόψω και τα αντικαταθλιπτικά, ζώντας & ένα μικρό σύνδρομο στέρησης για μερικές ημέρες. Μια το άγχος της πόλης, μια οι κάκιστες εργασιακές συνθήκες, ξανά μπήκα στον ίδιο φαύλο κύκλο.
Με αποτέλεσμα να αναχωρήσω ακόμη μια φορά!
Ναι είναι το χειρότερο συναίσθημα που έχω ζήσει μέχρι στιγμής.

[marp]

Είναι απαίσιο, πραγματικά ό,τι χειρότερο έχω ζήσει κι εγώ! Όταν μου συνέβη, δεν ήξερα ότι υπάρχουν κι άλλοι που το νιώθουν, ντρεπόμουν, δεν ήξερα να το περιγράψω. Να φανταστείς ότι είχα φτάσει σε σημείο να είμαι τόσο πεσμένη που δε μπορούσα να βλέπω τίποτε με μαύρο χρώμα. Ήθελα φωτεινά χρώματα μόνο! Σε κάποιους φίλους που το είπα, δεν το είχαν ξανακούσει, τους φάνηκε περίεργο! Άρχισα να νιώθω λίγο καλύτερα, όταν μια φίλη που είπε ότι είχε περάσει τα ίδια στο παρελθόν και καταλάβαινε καλά τι της έλεγα!
Εμένα με βοήθησε πολύ η επαφή με τη φύση, με καλούς και αισιόδοξους φίλους, κάποια χόμπι, οι ευχάριστες ταινίες...

[nightlost]

Εγώ πάλι δε ντρεπόμουν να ομολογήσω πως επισκέπτομαι ψυχίατρο ή πως παίρνω φάρμακα. Μάλιστα το έχω πει πολλές φορές σε παρέα, φοβούμενος πως μπορεί κάτι να συμβεί και υπήρξε η ανάλογη συμπαράσταση/κατανόηση. Αυτό με τα χρώματα που λες ισχύει. Αν μπορούσα να κάψω όλα τα μαύρα μου ρούχα, θα το έκανα εχθές.
Από εβδομάδα θα αρχίσω τελικά σε ψυχολόγο & συνδιαστικά με τη Ψυχίατρο θα μπω ξανά στον κύκλο της αποθεραπείας. Μιας & τις τελευταίες εβδομάδες τα συμπτώματα οργιάζουν!

[στελιος66]

Nightlost και μαρπ καλησπερα και απο'μενα. Εχει δικιο η μαρπ ειναι καθαρη επιθεση αγχους η αποπροσωποποιηση. Στο λεει ενας που το βιωσε 4,5 φορες στη ζωη του! Τα αντικαταθλιπτικα βοηθανε σε μεγαλο βαθμο πιστευω,αλλα αν μπορει κανεις να το ξεπερασει χωρις χημικη παρεμβαση,σιγουρα ειναι προτιμοτερο. Απλα στην περιπτωση αυτη θελει αρκετη υπομονη και προσωπικη δουλεια. Αυτα που σου ειπε η μαρπ ειναι σωστα. Δεν εισαι ο μονος μην στενοχωριεσαι, θα περασει και δεν θα το καταλαβεις! Βασικα αν μπορεσεις να μην ασχοληθεις μαζι του,(με την εννοια οτι ειναι ακινδυνο),εχεις κανει το ουσιαστικοτερο βημα της θεραπειας.

[nightlost]

Γειά σου Στέλιο & σε ευχαριστώ για την απάντηση.
Πολλές φορές έχω την ανάγκη να μοιραστώ με τους υπολοίπους το πως αισθάνομαι όταν με πιάνει η αποπραγματοποίηση. Βέβαια τα χαρακτηριστικά
είναι πάνω κάτω τα ίδια σε όλους. Αλλά είναι τόσο κακό συναίσθημα που νιώθω ξένος στον ίδιο μου τον εαυτό. Τόσο ξένος...

[το αγχος προσωποποιημενο!]

Nightlost,ξερω ποσο χαλια συναισθημα ειναι και ποσο αφορητο και οτι σε περιοριζει και σε αποσυγκεντρωνει απο ο,τι κανεις αλλα ενα ειναι το σιγουρο ΠΕΡΝΑΕΙ.Μαθε να μην του δινεις σημασια ή εστω να σκεφτεσαι οτι οκ αυτην την στιγμη εχω αποπραγματοποιηση,δεν πεθαινω,δεν τρελενομαι απλα θα με ενοχλησει για ενα διαστημα ,γιατι πραγματι ετσι ειναι.Θα δεις οταν θα αρχισεις να το βλεπεις διαφορετικα,θα φυγει και αυτο.Μην ξαναπαρεις χαπια κατα την αποψη μου,εφοσον ξες τι σου συμβαινει και μπορεις να το παλεψεις μονος σου ειτε με την βοηθεια καποιου ψυχοθεραπευτη! Καλη δυναμη !!!:)

[marp]

Πραγματικά είναι απίστευτη παρηγοριά και για μένα ότι κάποιοι με καταλαβαίνουν! Στη φάση που βίωνα έντονα αυτό τον εφιάλτη, όταν μάθαινα κάτι δυσάρεστο, με διέλυε εντελώς! Ακόμη κι αν συνέβαινε σε κάποιον που δεν ήξερα! Χαίρομαι που με καταλαβαίνεις nightlost για το μαύρο χρώμα. Έφτασα σε σημείο να αγοράζω ρούχα μόνο κίτρινα, κόκκινα, γαλάζια... Κι όταν βρισκόμουν με απαισιόδοξους ανθρώπους, δεν άντεχα, ήθελα να φύγω! Νόμιζα ότι έχω κάποια ασθένεια πολύ σοβαρή (όγκο στον εγκέφαλο και τέτοια)!
Θα το παλέψουμε!

[στελιος66]

Πραγματικά είναι απίστευτη παρηγοριά και για μένα ότι κάποιοι με καταλαβαίνουν! Στη φάση που βίωνα έντονα αυτό τον εφιάλτη, όταν μάθαινα κάτι δυσάρεστο, με διέλυε εντελώς! Ακόμη κι αν συνέβαινε σε κάποιον που δεν ήξερα! Χαίρομαι που με καταλαβαίνεις nightlost για το μαύρο χρώμα. Έφτασα σε σημείο να αγοράζω ρούχα μόνο κίτρινα, κόκκινα, γαλάζια... Κι όταν βρισκόμουν με απαισιόδοξους ανθρώπους, δεν άντεχα, ήθελα να φύγω! Νόμιζα ότι έχω κάποια ασθένεια πολύ σοβαρή (όγκο στον εγκέφαλο και τέτοια)!
Θα το παλέψουμε!

Την πρωτη φορα που το επαθα παιδια ειχα αγχωθει υπερβολικα απο μια μικροεπεμβαση που ειχα κανει συν και τα επαγγελματικα αυτο ηταν! Αρχικα ειχα εντονο σφιξιμο στο κεφαλι με βαρος μαζι και αμεσως σκεφτηκα οτι εχω κατι κακο στο κεφαλι! Ε αυτο ηταν! Το αγχος διογκωθηκε σε τρελο βαθμο,οποτε σε λιγο νατη και η αποπροσωποποιηση! Εκει δε αρχισε ο αλλος γολγοθας! Εχω κατι σοβαρο,σχιζοφρενεια και αλλα τετοια,τρελαινομαι και ουτο καθ'εξης! Περασα 1 χρονο και βαλε σ'αυτη την αφορητη κατασταση, νομιζα οτι θα ειμαι παντα ετσι. Βεβαια αργοτερα ηρθε η ελπιδα μεσα μου και τελικα δοξα τω Θεω περασε. Οταν δε εγινα καλα τα εβαλα με τον εαυτο μου που καθομουν και ασχολιομουν τοσο καιρο με κατι χαζο,τοσο πολυ αστειο το θεωρουσα μετα!

[nightlost]

Σε ευχαριστώ "άγχος προσωποποιημένο" :)
Θα ξεκινήσω ψυχοθεραπεία και βλέπουμε, ευελπιστώ να μην ξανά αρχίσω φαρμακευτική αγωγή, αλλά εδώ και τρεις ημέρες τα συμπτώματα έχουν φτάσει
στο πικ & έχω κουραστεί υπερβολικά. Όλον αυτόν τον καιρό είχα μερικώς συμπτώματα αλλά τις τελευταίες ημέρες είναι θεαματική η αλλαγή.
Και γω κοντεύω να κλείσω έναν χρόνο και ειλικρινά παιδιά σκεφτόμουν πέρυσι, πως μετά το καλοκαίρι θα έχω γίνει καλά. Αλλά δε το βλέπω ούτε για του
χρόνου το καλοκαίρι. Το μεγάλο μου λάθος ήταν που έκοψα τη φαρμακευτική αγωγή γιατί ήμουν σίγουρος πως μπορώ να το νικήσω χωρίς φαρμακευτική υποστήριξη/

[το αγχος προσωποποιημενο!]

Nightlost εχεις μονο αποπραγματοποιηση/αποπροσωποιηση ή και πανικους ? (παντως μην σκεφτεσαι ποτε θα γινεις καλα γιατι αυτο σε αγχωνει περισσοτερο και σε βαζει σε ενα φαυλο κυκλο αρνητικων σκεψεων,θα γινεις,θελει χρονο ο οργανισμος να προσαρμοστει και να ηρεμησει !) Κατι αλλο,ο υπνος σου πως ειναι ? εγω πχ παθαινα κρισεις πανικου το βραδυ και ξυπνουσα οπως ακριβως περιεγραψες στο πρωτο ποστ σου !αυτο συνεχιζεται? τι σε περιοριζει τωρα πιο πολυ απο ολα κατα την αποψη σου?τι μπορεις να παλεψεις και τι οχι?

[John11]

Θα ήταν χρήσιμο κάποιος να περιγράψει τι είναι η αποπραγματοποίηση, αποπροσωποποίηση. Προσωπικά εγώ δεν ξέρω και θα ήθελα να μάθω. Φαντάζομαι θα ήταν χρήσιμο και σε άλλα άτομα στο forum.

[nightlost]

john11 από Βικιπαίδεια ο ορισμός της αποπραγματοποίησης & της αποπροσωποίησης είναι ο εξής:
"Η αποπραγματοποίηση είναι η παραμόρφωση της αντίληψης του εξωτερικού κόσμου έτσι ώστε να φαίνεται περίεργος ή μη πραγματικός. Άλλα συμπτώματα περιλαμβάνουν την αίσθηση ότι από το περιβάλλον κάποιου λείπει ο αυθορμητισμός, τα συναισθήματα και το βάθος[1]. Είναι ένα ψυχοδιασπαστικό σύμπτωμα πολλών καταστάσεων, όπως ψυχιατρικών και νευρολογικών διαταραχών. Επίσης είναι παρενέργεια πολλών φαρμάκων, μπορεί όμως να προκληθεί και από έλλειψη ύπνου ή και από άγχος.

Η αποπροσωποποίηση είναι μια εμπειρία στην οποία κάποιος νιώθει ότι ο εαυτός του δεν είναι πραγματικός, ενώ στην αποπραγματοποίηση κάποιος νιώθει ότι ο εξωτερικός κόσμος δεν είναι αληθινός. Αν και υποστηρίζεται ότι οι δύο διαταραχές είναι ίδιες, ωστόσο υπάρχουν αποδείξεις που δείχνουν ότι στην κάθε διαταραχή υπάρχει διαφορετικός νευροβιολογικός μηχανισμός."

Οι βασικοί κανόνες είναι ίδιοι σε όλους τους ανθρώπους, αλλάζουν απλώς κάποιες λεπτομέριες.

[nightlost]

"αγχος προσωποποιημενο" έχω μόνο αποπροσωποίηση σε έντονο βαθμό & το κεφάλι μου σαν να το φούσκωσα με τρόμπα. Απίστευτα βαρύ.
Ένα περίεργο αίσθημα ζάλης & ένας αμυδρός φόβος πως οποιαδήποτε στιγμή μπορεί να καταρρεύσω...
Τις τελευταίες ημέρες, όχι δε μπορώ να κοιμηθώ το βράδι, πάρε δε πάρω ηρεμιστικό. Συνήθως με πιάνει ο ύπνος μετά τις 4 το πρωί
αλλά χωρίς να παθαίνω κρίσεις πανικού. Απλά μπορείς να πεις πως έχω πολύ & έντονο άγχος κατά τη διάρκεια της ημέρας.