Τι μου συμβαίνει;

[Johnwhereareyou]

Καλησπέρα σε όλους,
Αν και δεν ειμαι ο τύπος που συνηθίζει να εξωτερικευει τα προσωπικά του προβλήματα, σε αυτό το φόρουμ νομίζω πως αξίζει να το προσπαθήσω και να μοιραστώ μαζί σας πράγματα ριζωμένα βαθιά μέσα μου που πλέον τινουν να με καθηλώσουν.
Για να με γνωρίσετε καλύτερα θα προσπαθήσω να γυρίσω τον χρόνο πίσω, πρώτου το κάνω αυτό πρέπει να πω πως σε μια βδομάδα κλείνω τα 29.
Ξεκινώντας με τα παιδικά μου χρόνια αν και παιδί χωρισμενων γονέων ( μεγάλωσα με την μητέρα μου, απλά το αναφέρω αυτο γιατι ίσως για κάποιους να παίζει ρόλο για μένα προσωπικα κανένα καθώς η μανα ηταν ΜΑΝΑ) οι λέξεις που μπορω να τα περιγράψω είναι η αγάπη, φιλίες πολλές , ποδοσφαιρο, τέλεια σχέση 16-19. Με μια λέξη μαγικά.
Στα 18 μου και μέχρι τα 20 όπου ολοκλήρωσα την στρατιωτική μου θητεία έχω πάλι μόνο να θυμάμαι θετικά πράγματα, νέες φιλίες - παρέες, όμορφες μέρες και νύχτες, συζητήσεις.
Στα 20 μου έφυγα στο εξωτερικό για σπουδές, αν και πήγα μόνος μου εκεί δεν αργησα να κάνω παρέες και να γίνω η ψυχή της παρέας, το σπιτι συνεύρεσης όλων με όλους όπως ακριβώς ηταν ο χαρακτήρας μου. Έκανα αρκετές σχέσεις στις σπουδές μου και μάλιστα μια απο αυτές κράτησε για αρκετά χρονια μέχρι πριν λίγους μήνες. Ενα βράδυ ομως στο 3ο έτος πήρα μια επιπόλαια απόφαση να διακοψω τις σπουδές μου. Παρόλο που όλοι πίστευαν σε μένα εγώ είχα πάρει ήδη την απόφαση μου να γυρίσω στην πατρίδα. Οταν ήρθα πίσω οι οικογένεια μου όπως πάντα ηταν δίπλα μου, ο περιγυρος ομως δεν άργησε να εκδηλώσει την υποτίμηση του και την ανωτερότητα του καθώς ηταν η πρώτη φορά που τους έδινα το δικαίωμα να με πιάσουν στο στόμα τους και άρπαξαν το δωράκι. Εγώ δεν το άντεχα αυτο γιατι ποτέ δεν είχα δώσει δικαιώματα και έτσι άρχισα να χανω σιγα σιγα την αυτοεκτοιμηση και την αυτοπεποίθηση μου. Ομως αυτο δεν με εμπόδιζε σημαντικά στις σχέσεις με τους φίλους μου την κοπέλα μου τις κοινωνικές υποχρεώσεις.
Πήγα βρήκα μια δουλειά σε μια καλή εταιρεία όπου εργαζομου για δυο χρονια, ομως σε κάποια φάση σταμάτησα γιατι ήθελα να επικεντροθω στο πρόβλημα μου και να το λυσω τώρα που είναι νωρίς.
Πήγα στον οικογενειακό μας γιατρό γιατι ηταν ο μόνος που μπορούσα να εμπιστευτω καθώς τον γνώριζα απο μικρός παρόλο που ήξερα πως δεν ηταν ο άμεσα κατάλληλος και του ανάφερα το τι νιώθω. Μου είπε πως έχω ήπια μορφή κατάθλιψης και μου έδωσε χάπια. Εγώ ποτε μου δεν τα πήγαινα καλα με τα χάπια , τα άρχιζα και τα σταματούσα οπότε ήθελα. Ετσι προστέθηκε στα πρωτόγνωρα για μένα προβλήματα τότε και η κατάθλιψη. Προσπάθησα μετά μόνος μου να βρω την άκρη, μερικές φορές τα κατάφερνα κάποιες άλλες όχι. Ετσι στα 27 μου αποφάσισα να πάω για νευροαναδραση, μου είπε ότι έχω άγχος και ήπια κατάθλιψη, έκανα αρκετές θεραπείες ομως το αποτέλεσμα το ίδιο. Πεταμένα λεφτά και η φλόγα να καεί μέσα μου πως θέλω να βρω τον εαυτο μου. Μετά απο αυτά που άκουσα τα πήρα πολυ βαριά.
Αρχισα να κλείνουμε στον εαυτο μου, τους φίλους μου τους αποφεύγα γιατι δεν ήθελα να με βλέπουν αρνητικό, λυπημενο, αδρανείς. Τα τελευταία 2 χρονια έχω κλειστεί εντελώς στον εαυτο μου, σχεδόν κάθε μέρα σπιτι, έχασα όλους μου τους φίλους και την κοπέλα μου που με λάτρευε γιατι ήθελε να αραβωνιαστουμε ενώ έχω είχα χαθεί στο φαβλο κύκλο των σκέψεων μου και οι φόβοι μου δεν μου επέτρεψαν να κάνω αυτο που θα έκανα παλιά.
Φοβάμαι πλέον τις συναναστροφες με τον υπόλοιπο κόσμο γενικά νοιώθω αμήχανα, νοιώθω πως έχω κάνει κάποιο έγκλημα και πως εγώ φταίω για ολα. Δεν ειμαι άνετος όταν συναναστρεφουμε με άλλους και απο τον καιρό που έχω κλειστεί στον εαυτο μου αρχησαν και κάτι πόνοι στην πλάτη και την μέση που διαρκούν όλη την ημέρα. Τα συναισθήματα μου έχουν πιάσει πάτο, δεν νιώθω δεν αισθάνομαι τίποτα. Μόνο να κοιμάμαι θέλω παρόλο που ξυπναω κουρασμένος τουλάχιστον φεύγω έστω και έτσι απο την κατάσταση που δεν φανταζόμουν ποτε για μένα.
Δεν ξέρω τι μου συμβαίνει. Δεν μπορω να κατανοήσω-δεχτώ πως ένας άνθρωπος που έκανε μια Α ζωη, ξαφνικά βρεθεται στην αντίπερα όχθη και μάλιστα σαν να μην έχει ζήσει ποτε τίποτα άλλο. Πως γίνετε αυτο; Τι να κανω; Που πρέπει να απευθυνθώ ρε παίδες μπας και βρω των παλιό μου εαυτο. Γίνετε κάτι ή το χάσαμε το χαμόγελο;
Οποίος μπορεί ας βοηθήσει. Σας ευχαριστώ που με ακούσατε.

[Johnwhereareyou]

Σας το αναφέρω και αυτο για να δείτε σε τι τραγική κατάσταση έχω φέρει τον εαυτο μου. Οπως σας είπα και στο πιο πάνω μήνυμα σε λίγες μέρες έχω γενέθλια, όταν ήμουν φοιτητής ένα απο τα περιστατικά που είχα ηταν ενα surprise στα γενέθλια μου, ήρθαν όλοι οι φίλοι μου απο το εξωτερικό απο άλλες πόλεις, γενικά παρά πολλά άτομα έκανα πολλά χιλιόμετρα για να έρθουν να περάσουμε την μέρα μαζί. Τώρα την επόμενη βδομάδα αν και δεν υπάρχουν και τα χιλιόμετρα στην μέση κανείς δεν θα έρθει γιατι αλλαξα. Πως τα έκανα έτσι; Πως....

[xart]

Δεν ξέρω τι μου συμβαίνει. Δεν μπορω να κατανοήσω-δεχτώ πως ένας άνθρωπος που έκανε μια Α ζωη, ξαφνικά βρεθεται στην αντίπερα όχθη και μάλιστα σαν να μην έχει ζήσει ποτε τίποτα άλλο. Πως γίνετε αυτο; Τι να κανω; Που πρέπει να απευθυνθώ ρε παίδες μπας και βρω των παλιό μου εαυτο. Γίνετε κάτι ή το χάσαμε το χαμόγελο;
Οποίος μπορεί ας βοηθήσει. Σας ευχαριστώ που με ακούσατε.

John πιστεύω την ξέρεις την απάντηση. Βρες έναν ψυχίατρο που εμπιστεύεσαι και κάνε ότι σου πει. Και το χαμόγελο θα επιστρέψει. Όχι εύκολα, ούτε μαγικά, αλλά θα επιστρέψει!

[Johnwhereareyou]

John πιστεύω την ξέρεις την απάντηση. Βρες έναν ψυχίατρο που εμπιστεύεσαι και κάνε ότι σου πει. Και το χαμόγελο θα επιστρέψει. Όχι εύκολα, ούτε μαγικά, αλλά θα επιστρέψει!

Ευχαριστώ φίλε για την απάντηση. Λες αυτα ολα που περνάω να έχουν σχέση με κρίση πανικού ή αγοραφοβια;

[xart]

Δεν υπάρχει τίποτα στην περιγραφή σου που να "κουμπώνει" με κρίσεις πανικού ή αγοραφοβία αλλά αυτό δεν έχει καμία σημασία. Βρες έναν ψυχίατρο και ρώτησέ τον τι να κάνεις. Μην ρωτάς τον κάθε άσχετο (π.χ. εμένα) που θα βρεις σε ένα forum...
Αυτό που θα σου πω εγώ είναι ότι αυτά τα πράγματα δεν φεύγουν εύκολα από μόνα τους. Επίσης δε θα πάρεις κανένα παράσημο αν φύγουν χωρίς βοήθεια από κάποιον ειδικό!

[Johnwhereareyou]

Xart σε ευχαριστώ για την απάντηση σου και πάλι. Δεν ρωτάω και περιμένω μόνο να ακούσω, εννοείται πως θα <<φιλτραρο>> την απάντηση που θα λαβω και θα κρατησω μόνο ότι είναι οφελημο προς εμένα στην προκειμένη περίπτωση.
Έχεις απόλυτο δίκαιο γιατι όντως έχω τραβήξει μεγάλο ζόρι με την άρνηση μου να απευθυνθο σε κάποιο ειδικό πλην της νευροαναδρασης που ανάφερα και στο αρχικό μου μήνυμα ομως σε μένα δεν έπιασε, σε άλλους ίσως να βοηθάει, ομως πιστεύω πως δεν είναι μόνο η άρνηση μερικές φορές αλλά για κάποιον που ξαφνικά μπαίνει σε αυτή την <<κατάσταση>> χρειάζεται χρόνος μέχρι να κατανοήσει την ύπαρξη και το μέγεθος του προβλήματος.
Αύριο θα ψάξω να βρω ένα καλό ψυχολόγο ή ψυχίατρο. Μου έχεις πει για ψυχίατρο αν πάω σε ψυχολόγο υπάρχει καμία διαφορα;
Ανάφερα κρίσεις πανικού και αγοραφοβια γιατι είδα τα συμπτώματα και παρατήρησα πως σχεδόν τα έχω ολα ο μαλακας
Παραθέτω και τα συμπτώματα :
έντονος φόβος, άγχος, πανικός, αίσθημα επέλευσης τρέλας, αίσθημα απώλειας ελέγχου
Τρέμουλο
Αυξημένη εφίδρωση
Πόνος στο στήθος
Ταχυκαρδία
Δύσπνοια
Αίσθημα ασφυξίας
Αίσθημα πνιγμού
Ναυτία
Κράμπες
Ζάλη
Μουδιάσματα ή μυρμηγκιάσματα στα χέρια
Ρίγος ή εξάψεις
Αίσθημα αδυναμίας και τάση λιποθυμίας

Μόνο το αίσθημα πνιγμου δεν έχω και στην θέση του έχω τους πόνους στους ομους
που τους συναντάμε στης αγχωδεις διαταραχές αν δεν κάνω λάθος.

Οποιαδήποτε βοήθεια-πληροφορία ευπρόσδεκτη απο όλους.

Καληνύχτα σας..

[xart]

Για αρχή πρέπει να πας σε ψυχίατρο (που είναι γιατρός και μπορεί να συνταγογραφεί αν χρειαστεί). Αν χρειάζεσαι κάποια ψυχοθεραπεία αυτή μπορεί να γίνει και με ψυχολόγο και με ψυχίατρο (αν και δεν κάνουν όλοι οι ψυχίατροι ψυχοθεραπείες).
Για τα συμπτώματα που λες τώρα, έχω να παρατηρήσω ότι 1) δεν τα αναφέρεις στα προηγούμενα post και 2) είναι μάλλον απίθανο να τα παθαίνεις όλα. Γράφεις και κάτι "που τους συναντάμε στης αγχωδεις διαταραχές" λες και οι κρίσεις πανικού δεν είναι αγχώδης διαταραχή... μάλλον κάνεις ότι έκανα κι εγώ και πολλοί άλλοι που πάμε να το παίξουμε γιατροί του εαυτού μας διαβάζοντας μισή σελίδα από την wikipedia.

Για να ξεκαθαρίσεις ορισμένα πράγματα θα σου πω ότι δεν έχει σημασία αν αυτό που έχεις λέγεται κατάθλιψη, μανιοκατάθλιψη, διαταραχή πανικού, αγοραφοβία, ιδεοληψία, ψυχαναγκασμός κλπ. Είναι (σχεδόν) το ίδιο πράγμα. Ξεκινά από το ίδιο πράγμα και θεραπεύεται με τον ίδιο τρόπο. Ο γιατρός μπορεί να στα πει καλύτερα από οποιονδήποτε εδώ μέσα.

[Johnwhereareyou]

Ευχαριστω xart που μου απαντας και μου δίνεις βοήθεια στο πρόβλημα μου, να είσαι καλα ρε φίλε.
Οσα έχεις πει παραπάνω είναι απόλυτα σωστά και πράγματι αυτο έκανα. Σήμερα πρωί - πρωί πήγα σε ψυχίατρο και μου είπε πως εγω αρκετό άγχος μετά απο μια συζήτηση που κάναμε.
Μου έδωσε φαρμακευτική αγωγή, για το άγχος μου έχει δώσει ένα πολυ γνωστό χάπι ομως δεν ξέρω αν μπορω να το αναφέρω εδώ μέσα και το ξεκίνησα είδη απο σήμερα 1/4 τις πρώτες δυο μέρες, στην συνέχεια 2/4 για τις επόμενες τρεις μέρες και μετά 1 χάπι κάθε πρωί. Για το βράδυ μου έδωσε ένα άλλο σκευάσματα όπου θα περνώ 1 χάπι όπου θα με βοηθάει και στον ύπνο.
Επίσης με έβαλε να κάνω γενικές αναλύσεις και ανάλυση θειρωειδη, πήγα αμέσως στο χημειο και μεθαύριο θα έχω τα αποτελέσματα. Μου έχει πει πως σε 3 μήνες περίπου θα καταφέρουμε να επαναφέρουμε το άγχος σε φυσιολογικά επίπεδα. Θα με δει σε δυο βδομάδες απο σήμερα γιατι θέλει να δει πως θα δράσει η φαρμακευτική αγωγή.
Ελπίζω να πανε ολα καλα.

[xart]

Μπράβο σου. Έκανες πολύ καλά. Προφανώς σου έδωσε ένα αντικαταθλιπτικό και ένα ηρεμιστικό. Γενικά να ξέρεις ότι τα χάπια αυτά δεν έχουν παρενέργειες. Βέβαια θα δεις πολλούς που θα αναφέρουν "φοβερές και τρομερές" παρενέργειες με το ladose, ή το seroxat ή... ή... Εντάξει αυτό είναι κάπως αναμενόμενο. Μόνο με την ιδέα ότι παίρνει κάποιος ένα χάπι θα αρχίσει να ελέγχεται μήπως εμφανίζει κάποια παρενέργεια. Ε πόσο μάλλον εμείς που έχουμε συμπτώματα στα καλά καθούμενα. Εγώ με ladose είχα μόνο μια συνεχή νύστα τις 2 πρώτες μέρες. Mε seroxat δε θυμάμαι να είχα τίποτα (Φυσικά είχα πάντα ΦΟΒΟ ότι κάτι θα μου συμβεί...lol). Τα ηρεμιστικά (που μάλλον είναι το βραδινό σου χάπι) είναι αυτό που λέμε εθιστικά δηλαδή ο οργανισμός τα συνηθίζει. Για να το καταλάβεις σκέψου το ποτό. Ένας έφηβος μπορεί να μεθύσει ακόμα και με ένα ποτήρι αλκοόλ, ένας πότης θα χρειαστεί ένα μπουκάλι για να είναι εντάξει και 2 μπουκάλια για να μεθύσει. Αν ακολουθείς τις δόσεις του γιατρού είσαι απολύτως εντάξει. Μη φοβάσαι τίποτα!

[Σουέλ]

John, καλησπερα.Καταρχάς, άσε τη λίστα με τα συμπτωματα στην άκρη...Θα προσθέσω σε αυτα που εγραψε ο χαρτ, ότι το να ονομάζουμε κατι, να βάζουμε ταμπέλα π.χ. εχω κατάθλιψη, αγχώδη διαταραχη κ.λ.π., πολύ λίγο βοηθαει.Αρχικά, σαφως και μας ανακουφίζει, γιατι συνηθως παμε στο τελος στον ψυχιατρο, αφου εχουμε κανει 1000 εξετασεις, με όοοολααα αυτά τα συμπτώματα και ρωταμε με απογνωση "μα τι έχωωωωωω γιατρε μου;".Αντε και πηραμε απαντηση. Μετα;
Προσωπικά, περισσότερο κακό μου εκανε, γιατι περιέφερα εδω και εκει τη διάγνωση, βολεύτηκα του στυλ "αα, δεν μπορω να το κανω/σκεφτω/αντιμετωπίσω τωρα αυτό, γιατι έχω κατάθλιψη ή θα παθω πανικό κ.λ.π. Μα μαντάμ (λεω τωρα στον εαυτό μου), τι εκανες για να ΜΗΝ εχεις κατάθλιψη;;;Πραγματικά, μονο δραση χρειαζεται...Δεν συμβαίναι σε όλους αυτό φυσικά, αλλά να εχεις το νου σου.
Τώρα, εγω θα διαφωνήσω με τη φαρμακευτικη αγωγή. Οι σκέψεις σου πολύ ξεκαθαρες μου φαινονται.Στο πρωτο σου ποστ επισημαινεις καποια πράγματα που άλλαξαν-δηλ. εσυ ο ιδιος.Όλα τα υπόλοιπα ειναι επακόλουθα της αλλαγης σου και των επιλογών σου.Θα πρότεινα λοιπον να δουλεψεις αυτο το κομματι, να κανεις μια ενδοσκόπηση, να "ξαναζήσεις" αυτες τις αλλαγες σου και να βρεις τα βαθυτερα αιτια.Π.χ. καποια πράγματα δεν μας ικανοποιουν στη ζωη μας και μπορει να μην εχουμε πληρη συνειδηση της δυσαρέσκειάς μας.Πες το ενστικτο αυτοσυντηρησης (ή και αυτοκαταστροφη, γι αυτο θελει ψαξιμο), αλλαζουμε ασυνειδητα, απομακρυνομαστε απο αυτά που δεν μας αρεσουν και στο τελος λεμε, μα γιατι έγινε αυτο;;δεν το ηθελα..Μπορεί και να το ηθελες όμως...Μια σκεψη τωρα κανω, απο τη δικη μου εμπειρια.
Κι επειδη απο τα αρχικα λεγόμενα σου, αυτο που σε στεναχωρει ειναι η απομάκρυνσή σου απο τις παρεες σου και η απουσια κοινωνικης ζωής, γιατι δεν κανεις μια προσπαθεια να ασχοληθεις με καποιο χόμπι, καποια δραστηριοτητα π.χ. ασκηση; Να παρεις λιγο αερα βρε παιδι μου.Ή να προσεγγισεις καποιον φιλο/γνωστο απο τα παλια, να πας μια βολτα;Να ξαναμπεις στο παιχνιδι που λενε;
Απο την άλλη, πρεπει να σου πω ότι εχω δει ανθρώπους που χρειαζονται μια ωθηση για να ξαναμπουν στο παιχνίδι και την παιρνουν απο τη φαρμακευτική αγωγη. Γιατι, κακα τα ψεματα, στην αρχη ειναι σαν βαλσαμο για τη ψυχη μας, μας ξεκουραζουν απο ολα αυτα τα σωματικα συμπτωματα και μας ανεβαζουν αρκετα.Αρκει μόνο μα μην μεινουμε εκει, ετσι;
Ελπίζω αυτο που θα επιλεξεις, να ειναι το καλυτερο για σενα

[Johnwhereareyou]

Μπράβο σου. Έκανες πολύ καλά. Προφανώς σου έδωσε ένα αντικαταθλιπτικό και ένα ηρεμιστικό. Γενικά να ξέρεις ότι τα χάπια αυτά δεν έχουν παρενέργειες. Βέβαια θα δεις πολλούς που θα αναφέρουν "φοβερές και τρομερές" παρενέργειες με το ladose, ή το seroxat ή... ή... Εντάξει αυτό είναι κάπως αναμενόμενο. Μόνο με την ιδέα ότι παίρνει κάποιος ένα χάπι θα αρχίσει να ελέγχεται μήπως εμφανίζει κάποια παρενέργεια. Ε πόσο μάλλον εμείς που έχουμε συμπτώματα στα καλά καθούμενα. Εγώ με ladose είχα μόνο μια συνεχή νύστα τις 2 πρώτες μέρες. Mε seroxat δε θυμάμαι να είχα τίποτα (Φυσικά είχα πάντα ΦΟΒΟ ότι κάτι θα μου συμβεί...lol). Τα ηρεμιστικά (που μάλλον είναι το βραδινό σου χάπι) είναι αυτό που λέμε εθιστικά δηλαδή ο οργανισμός τα συνηθίζει. Για να το καταλάβεις σκέψου το ποτό. Ένας έφηβος μπορεί να μεθύσει ακόμα και με ένα ποτήρι αλκοόλ, ένας πότης θα χρειαστεί ένα μπουκάλι για να είναι εντάξει και 2 μπουκάλια για να μεθύσει. Αν ακολουθείς τις δόσεις του γιατρού είσαι απολύτως εντάξει. Μη φοβάσαι τίποτα!

Xart αρχικα θα ηθελα να σε ευχαριστήσω για ακόμα μια φορά για τις απαντήσεις σου και σου εύχομαι ότι καλύτερο.
Μου έχει δώσει το ciraplex των 10mg για αντικαθληπτικο, μου έχει πει πως στη αρχή το άγχος με το χάπι αυτο θα αυξηθεί και πράγματι σήμερα στην δεύτερη μέρα θεραπείας είναι σε έξαρση το άγχος. Παιζει μπαλα μονο του χωρίς εμένα
Δεν με τρομάζει ομως αυτο γιατι ξερω πως δεν θα κρατήσει για πολυ και πλέον γνωρίζω πως αυτο τον δρόμο πρεπει να ακολουθήσω σε συνδυασμό με την δικη μου θέληση αν θέλω να έχω έστω και την ελάχιστη πρόοδο. Σταγόνα - σταγόνα γεμίζουμε το ποτήρι.
Το βραδινό είναι το lorans και οπως είπες και εσυ αυτα είναι εθιστικα για αυτο ακολουθούμε δώσεις του ειδικού, το πήρα χθες αλλά δεν μπορω να πω πως ξεραθικα στον ύπνο, σιγά - σιγά.

[Johnwhereareyou]

Σουέλ σε ευχαριστώ για την απάντηση και τις πολύτιμες συμβουλές σου. Πράγματι και εγω αυτο έκανα, δηλαδή όταν πρώτο πήγα στο δικο μου γιατρό έστω και μη ειδικό και σε αυτο της νευροαναδρασης και μου είπαν ότι έχω καταθλιψη, διαταραχές άγχους το πήρα πολυ κατακαρδα και αυτο με έκανε χειρότερα. Έκανα ακριβώς αυτα που λες και εσυ <<Προσωπικά, περισσότερο κακό μου εκανε, γιατι περιέφερα εδω και εκει τη διάγνωση, βολεύτηκα του στυλ "αα, δεν μπορω να το κανω/σκεφτω/αντιμετωπίσω τωρα αυτό, γιατι έχω κατάθλιψη>>.
Και όταν έλεγα πως δεν γίνετε να συνεχίσω έτσι να ζω και να χανω όσα με κόπο απόκτησα τόσα χρονια εβρισκα την ενέργεια για δράση, ομως μου έλειπε η σταθερότητα και η εσωτερική δύναμη, δεν είχα διάρκεια, στην πρώτη απογοήτευση όσο ασήμαντη και να ηταν αυτή επεφτα στην παγίδα να λέω στον εαυτο μου να είδες έχεις πρόβλημα.
Σήμερα τα καταλαβαίνω αυτο.
Ναι η πραγματική μου στεναχώρια ξεκινησε απο το ότι έχασα τους φίλους μου ( με μερικούς ακόμη κρατάω επαφές και βρεθουμαστε 2-3 φορές την βδομάδα ή κάθε δυο βδομάδες) ομως δεν είναι οπως παλιά. Χάθηκε αυτο το αίσθημα της πραγματικής φιλίας και εγω δεν ζω με επιφανειακά πράγματα, ποτε δεν μα άρεσαν αυτα.
Ομως μετά την δικη σου παρότρυνση να σκεφτώ πως ίσως και να το επιδιωξα πράγματι, βρήκα μερικές απαντήσεις που το αποδεικνύουν αυτο. Π.χ. παλιά μπορεί να κάναμε όλοι μαζι μια βλακεία μπορει και να την ξεκινούσα και εγω και να μην με ενοχλούσε ενώ μετά απο ένα στάδιο της ζωής μου που αποφάσισα το τι θέλω να κάνω και ποιοι είναι οι στόχοι μου σε αυτη την ζωη ή δεν συμμετείχα ή απλά έμεινα θεατής.
Μπράβο σου για όσα είπες Σουέλ, είναι τόσο πολύτιμα. Είναι μερικά πράγματα που όταν μπλοκάρει το μυαλό δεν..
Να είσαι καλα κορίτσι μου και σου εύχομαι ολόψυχα ότι καλύτερο στην ζωη σου.
Πλέον τώρα περιμένω να περάσουν αυτές οι δυο βδομάδες που είναι η αρχή της θεραπείας και θα αρχίσω γυμναστήριο αφού μου αρέσει και θα προσπαθήσω να κάνω και αλλα πράγματα που θα μου ανεβάζουν την διάθεση.

[Σουέλ]

Μπράβο Τζον, πολύ μ'αρεσει το σκεπτικό σου
Κοιτα, το να αλλαζουν οι άνθρωποι γυρω μας ή να αλλαζουμε εμείς, ειναι πολύ σύνηθες. Εγω όσο μεγαλώνω, επιλέγω να έχω γύρω μου ανθρώπους που με πάνε παρακάτω. Μπορεί να ακούγεται εγωιστικό, ιδιοτελες, αλλα έτσι σκεφτομαι. Να μοιραζόμαστε βρε παιδι μου τις κυριακατικες αγωνιες μας, αυτο θέλω....Αλλα βασικη προϋποθεση ειναι να εχουμε και οι δυο πλευρες τετοιες αγωνιες, όπου "αγωνιες" βάλε τα δικα σου κριτηρια.
Παλια ενιωθα τυψεις, τώρα οχι...΄Ή πιστευα ότι εγω φταίω, ότι ειμαι παράξενη, αντικοινωνικη και χιλια δυο...Μπορει και να ισχύει και αυτο. Πάντως σε μια σχεση που με κουραζει, δεν μπορω να επιμεινω..(Θέλω να πιστεύω οτι) όπως εγω προσπαθω και εξελίσσομαι, έτσι θελω και οι γύρω μου. Και θελω να πιστεύω ότι κι εγω "τραβάω" τους άλλους μπροστα. Έχω απομακρυνθει απο πολλους ανθρωπους που εβλεπα οτι έμεναν στασιμοι, με το ιδιο σκεπτικο που ειχαν και πριν 15 χρονια. Μιλάω για τον τρόπο που βλέπω εγω τα πράγματα και αντιστοιχα, καποιος μπορει να πιστευει τα ιδια για μενα...Έχω διακόψει με φιλους για χρόνια, γιατι καπου στην πορεια δεν εδενε το γλυκο. Και με πολλους απο αυτους "ξανασυναντηθηκα" αργοτερα και ειμαστε μια χαρά.
Μην αναλωθεις στο τι και το πώς, περαν του δέοντος. Κάνε την αυτοκριτικη σου και προχωρα.
Keep walking...Μονο αυτο μετραει.

[xart]

Xart αρχικα θα ηθελα να σε ευχαριστήσω για ακόμα μια φορά για τις απαντήσεις σου και σου εύχομαι ότι καλύτερο.
Μου έχει δώσει το ciraplex των 10mg για αντικαθληπτικο, μου έχει πει πως στη αρχή το άγχος με το χάπι αυτο θα αυξηθεί και πράγματι σήμερα στην δεύτερη μέρα θεραπείας είναι σε έξαρση το άγχος. Παιζει μπαλα μονο του χωρίς εμένα
Δεν με τρομάζει ομως αυτο γιατι ξερω πως δεν θα κρατήσει για πολυ και πλέον γνωρίζω πως αυτο τον δρόμο πρεπει να ακολουθήσω σε συνδυασμό με την δικη μου θέληση αν θέλω να έχω έστω και την ελάχιστη πρόοδο. Σταγόνα - σταγόνα γεμίζουμε το ποτήρι.
Το βραδινό είναι το lorans και οπως είπες και εσυ αυτα είναι εθιστικα για αυτο ακολουθούμε δώσεις του ειδικού, το πήρα χθες αλλά δεν μπορω να πω πως ξεραθικα στον ύπνο, σιγά - σιγά.

Από τα βάθη της ψυχής μου ένα πολύ μεγάλο μπράβο που παίρνεις τα φάρμακά σου. Αυτό δείχνει ότι θέλεις να βοηθήσεις τον εαυτό σου. Στο λέω εγώ που αυτοκοροϊδευόμουν και τις μισές μέρες δεν έπαιρνα το χάπι μου. Βέβαια αυτό δε σημαίνει ότι εγώ δεν ήθελα να βοηθήσω τον εαυτό μου γιατί έκανα άλλα βήματα προς αυτό (ασχέτως αποτελέσματος). Για το ηρεμιστικό πρέπει να ξέρεις ότι προφανώς δε σου έδωσε δόση που κοιμίζει βόα αλλά (φαντάζομαι) μια μικρή βοήθεια για να κάνεις καλό ύπνο που είναι ιδιαίτερα σημαντικός!

[Johnwhereareyou]

Σουέλ (ως μανταμ που είσαι σε αναφέρω πρώτη ) και xart δεν θα μακρυγορησω σήμερα. Θα πω μόνο πως όσο υπάρχουν άτομα σαν και εσάς ίσως αυτός ο κόσμος μια μέρα αλλάξει. Ατομα που παρα τα δικά τους <προβλήματα> είναι εδώ και στηρίζουν τον οποιοδήποτε χωρίς κανένα όφελος. Οτι και να γράψω θα είναι λιγο για εσάς. Απο τα βάθη της ψυχής μου εύχομαι να βγείτε νικητές στην δικη σας μάχη, μάλλον ειμαι σίγουρος πως θα βγείτε γιατι είστε γεννημένη νικητές και ας μην σας ξέρω.
Εγω συνεχίζω την δικη μου θεραπεία σήμερα είναι η 4η μέρα ( ολα πανε καλα ) και καλα να μην πανε θα φροντισω εγω αυτη την φορά να πανε. Πήρα και τις αναλύσεις μου ολα καλα.
Περιμένω να περάσουν οι δυο βδομάδες που χρειάζονται για να δράσει η θεραπεία, να πάρω την ώθηση που χρειάζομαι και πάμε για δράση , μόνο δράση. Απο αντίδραση και μόνο θα ειμαι στην δράση ( ελπίζω να μην φάω κανένα πυροβολισμό απο την πολυ δράση )
Σας χαιρετώ, να είστε καλα ότι και αν κάνετε όπου και να είστε και να θυμάστε πως ο Θεός ανταμείβει τα άτομα σαν και εσάς.