ΣΧΕΣΗ ΠΟΥ ΤΕΛΕΙΩΝΕΙ

[rebbeca]

ευχαριστω παντως για τη συμπαρασταση και την συντροφια :)

[marian_m]

Επειδή εμένα κάποια πράγματα δεν μου φαίνονται και τόσο άλυτα μυστήρια, αλλά αρκετά απλά και αναμενόμενα, θα σου πω το εξής.
Είτε είμαστε άντρες είτε γυναίκες, μας εξιτάρει αυτό που δεν έχουμε δεδομένο, αυτό που δεν έχουμε πλήρως κατακτήσει - ή έτσι νομίζουμε-, αυτό που μας κεντρίζει το ενδιαφέρον. Αντιθέτως, όταν τον άλλον τον έχουμε σίγουρο, αν όποια μαλακία κι αν πούμε ή κάνουμε τελικά την δέχεται, αν μονίμως βάζουμε εμείς τους όρους κι ο άλλος ακολουθεί, τότε παύουμε να τον εκτιμάμε και βαριόμαστε πολύ εύκολα.
Το θέμα του φόβου της δέσμευσης είναι τις περισσότερες φορές μια βολική δικαιολογία για να κρατήσουμε σε απόσταση κάποιον που δεν είμαστε και τρελαμένοι μαζί του, αλλά παρόλ' αυτά καλύπτει κάποια κενά μας ή κάποιον που μας πιέζει περισσότερο απ' όσο αντέχουμε.
Προσωπικά πιστεύω ότι, σε γενικές γραμμές, είναι οι άντρες που έχουν περισσότερο ανάγκη τον γάμο ή την συμβίωση, απ' ότι μια γυναίκα. Απλά, μπορούν να παίζουν συχνά τους ζόρικους, γιατί οι περισσότερες γυναίκες δείχνουν να το ζητάνε απεγνωσμένα.
Η προσωπική μου εμπειρία - όντας κατά του γάμου -μου έδειξε ότι οι περισσότεροι άντρες πασχίζουν να μετατρέψουν σε χαρωπή σύζυγο και νοικοκυρά, μια γυναίκα που θέλει να διατηρήσει την ανεξαρτησία της. Αυτό κάτι λέει.

[carry]

Α κατι θα τους κανουν στο στρατο...Δεν εξηγείται διαφορετικά (λοβοτομή, απαγωγή απο εξωγιηνους ισως)

Όχι μπρέ!, τίποτε δέν μας κάνουν. Όλες τους οι προσπάθειες πέφτουν στο κενό. Αφού να φανταστείς, το φάρμακο που μας έβαζαν στο φαγητό γιά να μειώνονται οι ορμές μας "πιάνει" μετά τα εξήντα
...χαχαχά !!

[γιώτα2]

Το θέμα του φόβου της δέσμευσης είναι τις περισσότερες φορές μια βολική δικαιολογία για να κρατήσουμε σε απόσταση κάποιον που δεν είμαστε και τρελαμένοι μαζί του, αλλά παρόλ' αυτά καλύπτει κάποια κενά μας ή κάποιον που μας πιέζει περισσότερο απ' όσο αντέχουμε.



πολυ σωστη.....

[deleted-member141015]

Εγώ λέω ας δεχτούμε πως υπάρχει ο φόβος της δέσμευσης... αλλά αν ο φόβος είναι δικός του κι όχι δικός σου, είναι δικιά του δουλειά να τον διαχειριστεί, αν θέλει.
Από την άλλη, συμφωνώ ότι συχνά είναι μια βολική δικαιολογία αν κάποιος δεν μας αρέσει πολύ, όμως δεν μπορούμε να κάνουμε μαγνητική τομογραφία στις σκέψεις του :p , οπότε λίγο δύσκολο να δεις αν υπερισχύει ο φόβος δέσμευσης ή η αδιαφορία.
Τέλος, θα έλεγα πως πράγματι κάποιες φορές που ένας άνθρωπος μας εξιτάρει πάρα πολύ, ξεχνάμε και τους φόβους και όλα... Όμως, guess what: η δεσμοφοβία παραμένει εκεί, σε χειμερία νάρκη και κάποια ωραία στιγμή ξυπνάει! :D Οπότε, καλύτερα να είναι στην αρχή διστακτικός και δεσμοφοβικός, παρά στην αρχή ενθουσιώδης και να σου σκάσει η βόμβα αργότερα!

Αυτά περί φοβίας... Κατά τ' άλλα, είναι καλό που ήταν έντιμος σχετικά με το τι θέλει, δεν βλέπω αντίφαση σε σχέση με τη συμπεριφορά, απλά προφανώς οριοθετεί αλλιώς μια 'σχέση'. Θα έλεγα να βεβαιωθείς ότι δεν ελπίζεις σε κάτι διαφορετικό από αυτό που τώρα υπάρχει, γιατί η ελπίδα δεν έχει και μεγάλη διαφορά με το φόβο, ως προς την επίδρασή τους σε μια (αβέβαιη) σχέση. Αν ο ένας ελπίζει κι ο άλλος φοβάται, βράστα κι άστα!

Κι ακόμα, σκέψου επειδή αυτή η 'σχέση' σου προέκυψε μετά το χωρισμό, μήπως επένδυσες πολλά και πρόωρα, καθώς τα είχες ανάγκη, ή μήπως τον υπερεκτιμάς (σε σχέση με το πόσο καταπληκτικός είναι ή το πόσο ταιριάζετε). Μπορεί και να μην κάνεις κάτι τέτοιο, απλά προσπάθησε να το εξετάσεις και από αυτή τη σκοπιά.

[Remedy]

Επειδή εμένα κάποια πράγματα δεν μου φαίνονται και τόσο άλυτα μυστήρια, αλλά αρκετά απλά και αναμενόμενα, θα σου πω το εξής.
Είτε είμαστε άντρες είτε γυναίκες, μας εξιτάρει αυτό που δεν έχουμε δεδομένο, αυτό που δεν έχουμε πλήρως κατακτήσει - ή έτσι νομίζουμε-, αυτό που μας κεντρίζει το ενδιαφέρον. Αντιθέτως, όταν τον άλλον τον έχουμε σίγουρο, αν όποια μαλακία κι αν πούμε ή κάνουμε τελικά την δέχεται, αν μονίμως βάζουμε εμείς τους όρους κι ο άλλος ακολουθεί, τότε παύουμε να τον εκτιμάμε και βαριόμαστε πολύ εύκολα.
Το θέμα του φόβου της δέσμευσης είναι τις περισσότερες φορές μια βολική δικαιολογία για να κρατήσουμε σε απόσταση κάποιον που δεν είμαστε και τρελαμένοι μαζί του, αλλά παρόλ' αυτά καλύπτει κάποια κενά μας ή κάποιον που μας πιέζει περισσότερο απ' όσο αντέχουμε.
Προσωπικά πιστεύω ότι, σε γενικές γραμμές, είναι οι άντρες που έχουν περισσότερο ανάγκη τον γάμο ή την συμβίωση, απ' ότι μια γυναίκα. Απλά, μπορούν να παίζουν συχνά τους ζόρικους, γιατί οι περισσότερες γυναίκες δείχνουν να το ζητάνε απεγνωσμένα.
Η προσωπική μου εμπειρία - όντας κατά του γάμου -μου έδειξε ότι οι περισσότεροι άντρες πασχίζουν να μετατρέψουν σε χαρωπή σύζυγο και νοικοκυρά, μια γυναίκα που θέλει να διατηρήσει την ανεξαρτησία της. Αυτό κάτι λέει.

συμφωνω σε ολα και παλι...
την προηγουμενη εβδομαδα, φιλοξενουσαμε στο σπιτι τον κολλητο του δικου μου με την γυναικα του για αρκετες μερες.
ειχαμε λοιπον πολλες συζητησεις οι 4 μας του τυπου ανδρες-γυναικες-σεξ-σχεσεις κλπ. και οι δυο ανδρες μας ειπαν μ ενα στομα, μια ψυχη "δεν υπαρχει κανενας φοβος δεσμευσης, υπαρχουν μονο γυναικες που δεν μας αρεσουν". και οι δυο, μολις βρηκαν αυτο που ηθελαν απο μια γυναικα, εκαναν αμεσως σχεση .
ταυτιστηκαν βεβαια και με ολες τις γνωστες αποψεις περι του ποσο επιδερμικο και αδιαφορο μπορει να ειναι για εναν ανδρα το σεξ με γυναικα που δεν τον ενδιαφερει και που εγω πιστευω ακραδαντα οτι ισχυει και για πολλες γυναικες κι ας μην τους συμφερει να το παραδεχτουν.
δεν ξερω αν συμφωνουν ολοι οι ανδρες με αυτα αλλα τα εχω ακουσει τοσες πολλες φορες που πιστευω οτι εκφραζουν μια μεγαλη πλειοψηφια.
για την συμβιωση και την αποκατασταση τους συμφωνω επισης. και ο τωρινος μου συντροφος και ο πρωην ειχαν πολυ εντονη επιθυμια να συμβιωσουμε και ο λογος νομιζω ειναι αυτος που λεει η μαριαν. οτι δεν ειχαν καμια πιεση απο μια γυναικα που εβλεπαν ανεξαρτητη.

[Frini]

Κορίτσια μου δεν θα μπορούσα να συμφωνήσω περισσότερο μαζι σας