εφηβεια

[stefanos]

Νιωθω περιεργα αυτες τις μερες.Νιωθω οτι ολα γυρω μου κινουνται και εγω τρεχω να τα προλαβω.Αλλες φορες, ειναι τετοια η ταχυτητα τους, που αισθανομαι οτι ειμαι στασιμος.Τι μου συμβαινει;Τι συμβαινει τον τελευταιο καιρο;Γιατι δε μπορω να το βρω;Μια ακομα μεταβατικη περιοδος στη ζωη μου.Πιο περιεργη απο ποτε.Κατι γινεται ηδη και εγω δεν το βλεπω.Κατι θα ξεκινησει συντομα, κατι που θα σπασει τον παγο.Σαν παγοβουνο στο οποιο θα πεσει το πλοιο της ζωης που κινειται αργα και με αγνωστο προορισμο..
Αν προσπαθησω να ερμηνευσω αυτο που μου συμβαινει αυτην την περιοδο, μια λεξη που μπορει να το εξηγησει, ειναι η εφηβεια.Δινω μια μεγαλη εσωτερικη μαχη με αυτο που αποκαλουν εφηβεια.Η σχεση μου με αυτην ειναι, για να το πω απλα, σαν αυτο που λενε "μαζι δεν κανουμε και χωρια δε μπορουμε".Σα να απομακρυνομαι σιγα σιγα απο αυτη, αλλα να θελω να μεινω ακομα σε αυτη και να με τραβαει προς το μερος της ολο και περισσοτερο.Να με κραταει γερα και να με διωχνει ταυτοχρονα.Να θελω να απλωθω πανω της και να απομακρυνεται.Να θελει να με κατακτησει αλλα να μου δινει ημερομηνια ληξης.Να ειναι προστατευτικο καλυμμα και μετα να ξεσκεπαζεται το ψεμμα της.
Γυρναω πισω, τοτε που ημουν εφηβος και δεν το εζησα.Γιατι θα πρεπει τωρα καποιος να μου το υπενθυμιζει συνεχεια;Εγω πως θα ξεπερασω αυτο που δεν εζησα ποτε;Πρεπει να το ξεπερασω;Μηπως απλα αυτο που δεν εζησα ποτε νομιζω οτι δεν το εζησα;Απο την αλλη αυτο που δεν εζησα ειναι κατι που δεν υπαρχει και που ισως ποτε δε θα μπορουσε να υπαρξει.Ισως, απλα εκανα αυτο που μου επετρεπαν οι καταστασεις να κανω.Και ομως, παλι γυρναω πισω και το ταξιδι της επιστροφης μου προκαλει θλιψη και θυμο.Ομως πρεπει να ισορροπησω αναμεσα στο παρελθον που δεν εζησα, οπως τωρα (και οχι τοτε) θα ηθελα, και το μελλον που ειναι αβεβαιο, σε ενα παρον που δε μπορω να εξηγησω.Οι μερες περνανε.Δε με νοιαζει να παγωσω το χρονο.Δεν εχει νοημα.Θελω να ξεφυγω απο αυτη τη φαση.Ομως δε θελω να φυγουν οι μερες.Ειναι αντιφατικο.Να θελω και να μη θελω να περασει ο καιρος.Δε με νοιαζει αν σε λιγο καιρο δε θα θεωρουμαι εφηβος.Με νοιαζει αν θα μετανιωνω που δεν εκανα αυτα που θα μπορουσα να κανω για να δωσω νοημα στην εφηβεια.
Αυτες τις σκεψεις μου προκαλει η εφηβεια.Αλλα τι ειναι εφηβεια τελικα;Ενα δημιουργημα του συχρονου δυτικου τροπου ζωης.Σε μερικες χωρες, η εφηβεια ξεκιναει πιο νωρις, τελειωνει πιο νωρις, ενω σε καποιες δεν υπαρχει καν αυτος ο ορισμος.Καποιοι ψυχολογοι λενε οτι η εφηβεια (σε χωρες οπως η Ελλαδα και αλλες) κραταει μεχρι τα 18, αλλοι μεχρι τα 19, 20 ακομα και τα 21.Ποτε ομως αληθεια παυει κανεις να ειναι εφηβος;Ενας αριθμος αυτοματα σε κανει μη-εφηβο;Και τι σημαινει να εισαι εφηβος;Να φερνεις συνεχως αντιδρασεις στους γονεις σου, να εχεις ξεσπασματα, να ακους τερμα τη μουσικη, να φορας συγκεκριμενες μαρκες ρουχων, να φερεσαι ανωριμα, να σκεφτεσαι την αυτοκτονια, να παιρνεις ναρκωτικα, να εχεις αγωνια για το μελλον, να φαινεσαι και να φερεσαι σαν μεγαλο παιδι;Δηλ. ολα αυτα τα κανεις μονο οταν εισαι εφηβος;Οι ψυχολογοι γραφουν στα βιβλια τα χαρακτηριστικα της εφηβειας σαν κανονες συμπεριφορας.Κανε τα αυτα για να θεωρεισαι εφηβος.Και κανε τα τωρα γιατι σε λιγο καιρο δε θα θεωρεισαι εφηβος.
Εγω ομως δε θελω να βιαζομαι να κανω πραγματα.Ουτε θελω να πιεζομαι να αποδεικνυω την ηλικια μου και οτι ειμαι εφηβος.Ουτε θελω να με νοιαζει αν σε λιγο καιρο το 19 θα γινει 20 και δε θα' ναι πια 19.Τι ειναι στο κατω κατω;Ενας απλος αριθμος.Εχουν δημιουργηθει στην εποχη μας "πρεπει" για την καθε ηλικιακη κατηγορια που δημιουργουν αγχος, πιεση και γενικα αρνητικα συναισθηματα.Οταν εισαι τοσο μπορεις να κανεις αυτο, οταν εισαι τοσο, δε μπορεις.
Παρατηρειται, το φαινομενο, οι εφηβοι να ειναι δυστυχισμενοι, επειδη δε ζουν την εφηβεια τους, ετσι οπως εχει καθοριστει.Τους εχουν κανει να πιστευουν οτι εφηβεια ειναι καλοπεραση, τρελλες κτλ.Μετα την εφηβεια δηλ. ολοι σοβαρευομαστε;Φτανουν και μερικα παιδια στα 21 στα 22 και διαπιστωνουν οτι δεν εχουν ζησει την πολυποθητη εφηβεια.Και πιστευουν οτι ειναι αργα.Αλλα δε φταινε μονο οι ψυχολογοι γι' αυτο.Φταιει και το εκπαιδευτικο συστημα.Γιατι, στα 15-17, ειμαστε συνεχως πανω απο σχολικα βιβλια και τρεχουμε απο φροντιστηριο σε φροντιστηριο και πιεζομαστε αφορητα.Ειμαστε ομως εφηβοι και μας θελουν και οι αλλοι εφηβους.Εμεις ομως δε μπορουμε να ειμαστε.Εννοειται πως θελουμε.Και ποιος δε θελει;Μας κατηγορουν και απο πανω λεγοντας μας αντικοινωνικους.Δεν ξερω αν διαβαζει κανενας γονιος, αλλα να ξερετε οτι κανενα παιδι δεν ειναι αντικοινωνικο επειδη το θελει, και σιγουρα υπαρχουν πολλοι λογοι που συντελουν σε αυτο, και δε φταει το ιδιο το παιδι.Ομως η εφηβεια εχει να κανει με την κοινωνικοτητα;Πρεπει λενε, οι ψυχολογοι, οι εφηβοι, να κανουν παρεα με συνομιληκους τους.Και ομως, η αντικοινωνικοτητα στους εφηβους ειναι ιδιαιτερα αυξημενη.
Δεν ξερω τι συμπερασμα να βγαλω απ' ολα αυτα.Θεωρω ομως οτι αξιζει να αναρωτηθουμε τι ειναι εφηβεια, τι σημαινει για τον ανθρωπο, ποια τα χαρακτηριστικα της, αν γινονται κανονες τα χαρακτηριστικα αυτα, αν τελικα η ιδια η υπαρξη της εφηβειας αποτελει προβλημα, παρα τα προβληματα που λενε οτι αυτη προκαλει.

[Aphelia]

Το έχω διαβάσει από χτες και σκεφτόμουνα ότι δεν έχω ουσιαστικά κάτι να προσθέσω, νομίζω ότι το σκέφτεσαι αρκετά ώριμα το θέμα. Βέβαια το ότι σκεφτόμαστε κάτι ώριμα και πολύπλευρα δε σημαίνει ότι πάει το αποδεχτήκαμε και το λύσαμε. Το ζούμε συγχρόνως. Οπότε το μόνο που μπορώ να πω (κλισέ βέβαια) είναι ζήσε απλά όπως νιώθεις, σπάσε τα δεσμά των πρέπει που έχεις βάλει πρώτα απ΄\'ολα εσύ στον εαυτό σου (οι άλλοι αν νιώθουν ότι εσύ αντιμετωπίζεις τον εαυτό σου διαφορετικά από ότι περιμένουν, θα τσινίσουν λίγο αλλά θα το αποδεχτούν πιο εύκολα από ότι μπορεί να πιστεύεις)