Ειμαι κλεισμένος στο σπίτι εδώ και 4 χρόνια.

[Bizarro]

Παιδιά γεια σας. Είναι πρώτη φορά που λέω τα προβλήματα μου και δεν ξέρω πώς να ξεκινήσω. Να σημειώσω ότι αυτό που θα σας γράψω δεν το έχω συζητήσει απολύτως με κανέναν. Για ευνόητους λόγους δεν θα αναφέρω το πραγματικό μου όνομα, έστω λοιπόν ότι με λένε Πέτρο και είμαι 26 χρονών (πραγματική ηλικία). Θα πω όσο ποιο αναλυτικά γίνεται το πρόβλημα μου. Όπως θα δείτε στο προφίλ μου εδώ στο φόρουμ έκανα λογαριασμό στις 16 Σεπτεμβρίου, δηλαδή πριν 10 μέρες από την ώρα που σας γράφω αυτό το μήνυμα. Δεν έγραψα κάτι νωρίτερα γιατί δεν ήξερα πώς να αναπτύξω τις σκέψεις μου. Λοιπόν ξεκινάμε.

Τελείωσα το 2008 με το ΤΕΙ σε ηλικία 22 χρονών, το έβγαλα κανονικά στα 4 χρόνια χωρίς να χάσω ούτε ένα εξάμηνο. Λόγω κάποιων κακών επιλογών σχετικά με την Πρακτική Άσκηση και τον Στρατό έχασα μια επαγγελματική ευκαιρία και λόγω οικονομικής κρίσης δεν έχω καταφέρει να βρω κάτι. Από τότες είμαι άνεργος όπως και πολύ άλλοι άνθρωποι. Από τότες λοιπόν έχω πέσει σε κατάθλιψη και έχω χάσει την επιθυμία να ασχοληθώ με οτιδήποτε. Δυστυχώς υπάρχουν μερικά πραγματάκια τα οποία δεν βοηθάνε καθόλου στην περίπτωση μου.

Καταρχήν μένω σε ένα κολοχωριό (συγνώμη για την έκφραση) στο οποίο δεν υπάρχουν ευκαιρίες καριέρας και γενικά δεν κινείται φύλλο σε οποιοδήποτε τομέα (εργασία, φιλίες, έρωτας, φυσική άσκηση κλπ). Δυστυχώς δεν μπορούν να με βοηθήσουν ούτε οι γονείς μου ως προς τα οικονομικά (σε κάποια φάση χρωστούσαμε κιόλας) με αποτέλεσμα να μην μπορώ να φύγω από το χωριό για αναζήτηση εργασίας σε κάποια μεγάλη πόλη ή και στο εξωτερικό.

Από τότες λοιπόν έχω κλειστεί στο σπίτι μου, δεν βγαίνω καθόλου έξω, δεν κάνω παρέες, δεν μιλάω με κανέναν, έχω ξεχάσει πώς να μιλάω με άλλους λόγω των προηγούμενων, έχω γίνει υπέρβαρος λόγω ακινησίας, από ερωτική ζωή γιοκ (έχω τουλάχιστον 3 χρόνια να πάω με κοπέλα) και ούτω καθεξής. Όλη την ημέρα μου την περνάω μπροστά στον υπολογιστή, στο ιντερνέτ και στην τηλεόραση. Τις υπόλοιπες ώρες κοιμάμαι. Επίσης το ότι πήρα κάποια κιλά με έκανε να αισθάνομαι πολύ χειρότερα για τον εαυτό μου.

Με το που πήρα το πτυχίο έκανα την βλακεία να υποθέσω ότι θα κάποια στιγμή θα βρω δουλειά, μπορεί να αργήσω να βρω αλλά θα βρω σίγουρα, με αποτέλεσμα να λέω στον εαυτό μου ότι δεν χρειάζεται να ασχοληθώ με το αντικείμενο που σπούδασα, έστω σαν χόμπι, αφού έτσι κι αλλιώς θα ασχοληθώ στην εργασία που δεν έχω βρει ακόμη. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να έχουν περάσει 4 χρόνια και να μην έχω προοδεύσει καθόλου και να έχω μείνει στάσιμος. Δηλαδή περίμενα ότι θα προόδευα όταν θα έβρισκα δουλειά και έτσι δεν ασχολούμουν στο σπίτι, αλλά δουλειά δεν βρήκα ποτές και έτσι δεν προόδευσα. Μάλιστα υπάρχει περίπτωση να έχω ξεχάσει και αρκετά από αυτά που έμαθα.

Με τα πολλά πολλά για να μην τα πολυλογώ, προσπαθώ τον τελευταίο χρόνο να κάνω κάτι σχετικά με τα κιλά μου, ξεκίνησα γυμναστική, και με την ειδικότητα που σπούδασα ξεκίνησα με επαναλήψεις στις σημειώσεις μου, αλλά δεν βλέπω να γίνεται τίποτα με αποτέλεσμα να με πιάνει ακόμη περισσότερη απελπισία και περισσότερη κατάθλιψη και μέχρι στιγμής δεν έχω κάνει καμία πρόοδο. Μάλλον για να λέμε την αλήθεια έκανα πρόοδο στο να με πιάσει όπως είπα περισσότερη απελπισία και περισσότερη κατάθλιψη, κλείνομαι στον εαυτό μου και αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να επηρεάζει και την υπόλοιπη ζωή μου και χάνω ακόμη περισσότερο την επιθυμία να κάνω οτιδήποτε. ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΠΛΕΟΝ ΤΙ ΝΑ ΚΑΝΩ, ΝΙΩΘΩ ΠΑΝΤΕΛΩΣ ΑΧΡΗΣΤΟΣ ΚΑΙ ΦΟΒΑΜΑΙ ΓΙΑ ΤΟ ΠΟΥ ΘΑ ΚΑΤΑΛΗΞΩ ΣΤΟ ΜΕΛΛΟΝ.

[edim]

οι καιροι ειναι δυσκολοι.. ολοι και ολες σπουδαζουμε αποσκοπωντας σε ενα καλυτερο μελλον για μας και τους απογονους μας (οταν και εφοσον ερθουν). Δυστυχως εμεις οι νεοι βιωνουμε την πιο δυσκολη περιοδο οικονομικα. Ευκαιριες εργασιας δεν υπαρχουν, οι σχεσεις εχουν γινει απελπιστικα δυσκολες διοτι οι κοπελες το εχουν χασει εντελως , (ειμαι και εγω γυναικα και ντρεπομαι για το πως εχει εξελιχθει το γυναικειο φυλο, δεν μιλαω για το 100% φυσικα αλλα για ενα μεγαλο ποσοστο)δεν ξερουν τι αποζητανε απο εναν αντρα, δεν ξερουν πως να φερθουν και οι αντρες με την σειρα τους ακροβατουν κτλ κτλ κτλ.. Το χρημα δεν φερνει την ευτυχια αλλα χωρις χρημα σιγουρα δεν μπορουμε να κανουμε και βηματα για να ευτυχισουμε (ενα νεο σπιτι, μια δικη μας δουλεια, μια ωθηση τελοσπαντων). Και εγω που εχω δουλεια λογω συνθηκων (υπαρχει οικογενειακη επιχειρηση) μερικες φορες νοιωθω πως τρελαινομαι. Θελω σαν νεα να κανω τοσα πραγματα και δεν μπορω, δεν εχω την πολυτελεια. Και εχω τελειωσει ενα απο τα καλυτερα πανεπιστημια της χωρας μας. Σε μια αναζητηση εργασιας παρτ ταιμ που ειχα κανει με βιογραφικο απιστευτα καλο, δεν με πηραν ΠΟΥΘΕΝΑ. Η απογοητευση κυριαρχει. Σε καταλαβαινω πραγματικα. Και εγω εχω βαλει κιλα (30 περιπου-πλεον λεγομαι παχουλη ενω παντα ημουν αδυνατη), εχω χαθει απο τον εξω κοσμο, ειμαι αποκλειστικα εντος σπιτιου με το αγορι μου (εκτος απο τις ωρες που παω δουλεια), δεν θελω να βλεπω κανεναν και δεν εχω διαθεση για τιποτα και οταν λεω για τιποτα εννοω ΓΙΑ ΤΙΠΟΤΑ. Αλλα να σου πω και κατι.? Εχω καταλαβει πως το σημαντικοτερο αγαθο ειναι η υγεια. Απαξ και εχουμε υγεια ολα τα αλλα γινονται. Σε καλεσ μου φασεις σκεφτομαι πως εχω υγεια, την οικογενεια μου και γενικα δικους μου ανθρωπους που με αγαπανε πραγματικα, οτι ολος ο κοσμος ειναι δυσκολα οχι μονο εγω και η οικογενεια μου, οτι ολοι περναμε απο περιοδους ασχημες και πολλα αλλα... Η ζωη δεν ειναι κατι το μονοδιαστατο. Πιστεψε σε σενα, στις δυναμεις σου και να ξερεις πως οι αξιοι δεν χανονται !

[ρουλα 24]

μην απελπιζεσαι.αυτη η δυσκολη περιοδος αφορα ολους.ουτε εγω βεβαια ειμαι σε καλυτερη φαση και καταλαβαινω πως νοιωθεις,αλλα προσπαθω οσο μπορω να το παλευω.τι αλλη επιλογη εχουμε αλλωστε;μονο 2 ειναι οι δρομοι.η παλευουμε,οσο δυσκολος κι αν ειναι ο αγωνας η τα παραταμε.το 2ο δεν εχει νοημα και δε βγαζει πουθενα.ειναι ευκολη επιλογη η παραιτηση αλλα δε σωζει οπως νομιζουμε.κανε οτι καλυτερο μπορεις και μην αφηνεσαι στην απογνωση σου.χασε τα κιλα που εχεις παρει αρχικα.ξεκινα γυμναστικη.αυτο θα σε βοηθησει και αμα φτιαξει λιγο η εικονα σου θα αλλαξει και η ψυχολογια σου.υστερα μη μενεις μεσα στο σπιτι.δε βελτιωνει τα πραγματα.γτ ετσι η ζωη προχωραει κι εσυ μενεις πισω.δραστηριοποιησου.βγες εξω.φιλους εχεις;παντως μη κλεινεσαι στον εαυτο σου.η μοναξια κανει τα πραγμτα χειροτερα..το ξερω απο πειρας...

[Bizarro]

Ευχαριστώ για τις απαντήσεις, φίλους έχω ή μάλλον είχα, πλέον έχω χαθεί με όλους. 4 χρόνια είναι πολύς καιρός, πλέον αυτά τα άτομα σήμερα δεν είναι αυτά τα άτομα που γνώριζα πριν 4 χρόνια. Έχω σκεφτεί να ανοιχτώ σε κάποιον φίλο μου αλλά πλέον δεν εμπιστεύομαι κανέναν γιατί όπως είπα δεν τα γνωρίζω πλέον αυτά τα άτομα. Έχω φτάσει στο σημείο να είμαστε άγνωστοι ακόμη και με παιδιά που είμασταν συμαθητές από την 1η δημοτικού μέχρι και την 3η λυκείου, δηλαδή 12 ολόκληρα χρόνια. Δεν ξέρω με ποιόν να μιλήσω, οι γονείς μου έχουν τα δικά τους και δεν θέλω να τους φορτώνω και με τα δικά μου, πραγματικά ποιό πολύ στεναχωριέμαι για αυτούς παρά για μένα.

[ρουλα 24]

στο ξανα λεω.μην αφηνεσαι.αμα ειναι τοσο δυσκολο να ξαναερθεις κοντα με τους παλιους σου φιλους τοτε κανε καινουριους

[Bizarro]

στο ξανα λεω.μην αφηνεσαι.αμα ειναι τοσο δυσκολο να ξαναερθεις κοντα με τους παλιους σου φιλους τοτε κανε καινουριους

Ευχαριστώ για την απάντηση, σχετικά με αυτό όμως, όπως είπα στο αρχικό μύνημα, μένω σε χωριό οπότε είμαστε εμείς και εμείς. Δεν έχω πολλές επιλογές.

[NamelessOne]

Bizarro σε νιώθω και καταλαβαίνω πως είναι να είσαι 4 χρόνια κλεισμένος.
Είμαι και γω 26 χρονών και έχω περάσει πολύ καιρό μέσα στους 4 τοίχους του δωματίου μου.
Απ'ότι καταλαβαίνω εσύ ντρέπεσαι να βγεις γιατί φοβάσαι την κρίση των άλλων, σωστά;

[Bizarro]

Bizarro σε νιώθω και καταλαβαίνω πως είναι να είσαι 4 χρόνια κλεισμένος.
Είμαι και γω 26 χρονών και έχω περάσει πολύ καιρό μέσα στους 4 τοίχους του δωματίου μου.
Απ'ότι καταλαβαίνω εσύ ντρέπεσαι να βγεις γιατί φοβάσαι την κρίση των άλλων, σωστά;

Α μπράβο, μπήκες στην ψυχολογία μου. Για να πω την αλήθεια φοβάμαι κυρίως το τι λένε οι άλλοι για το σώμα μου και τα κιλά μου και κατα δεύτερον για το ότι δεν έχω προκόψει σε κάποια δουλειά. Φυσικά στο θέμα της δουλειάς έχει βάλει το χεράκι της και η οικονομική κρίση. Αυτά τώρα όμως, πριν 4 χρόνια έπεσα σε κατάθλιψη λόγω δουλειάς κυρίως.

[NamelessOne]

Ρε συ είναι μαλακία να φοβάσαι τους άλλους για κάτι που είναι τόσο ανθρώπινο.
Σιγά δηλαδή είσαι άνεργος εσύ και άλλοι 1000000 έλληνες. No big deal!

Το θέμα είναι να καταλάβεις ότι αν κάποιος σε κοροϊδεύει ή σε βλέπει αλλιώς,
τότε είναι ανώριμος και αυτό είναι ΔΙΚΟ ΤΟΥ πρόβλημα. Εσύ πρέπει να κάνεις
ότι χρειάζεται για να καλυτερεύσεις τη ΔΙΚΙΑ ΣΟΥ ζωή.

Μια καλή αρχή είναι να κάνεις γυμναστική καμιά ωρίτσα την ημέρα πηγαίνοντας
για τρέξιμο κτλ. Πόσα κιλά είσαι αν επιτρέπεται;

[Bizarro]

όσον αφορά τι κιλά μου είμουν σταθερά στα 65 όταν ξαφνικά πήρα άλλα 30 και έφτασα στα 95. Είχα κάνει κάποιες προσπάθειες και παλιότερα και κατάφερα να πέσω στα 83 αλλά εδώ και 1-1.5 χρόνο έχω μείνει στάσιμος στα 83. Εδώ όλο και όλο το χωριό μου είναι 2 πλατείες, δεν έχω να πάω πουθενά για γυμναστική. Έχουμε ένα γήπεδο αλλά το κλειδώνουν και το ανοίγουν μόνο για την τοπική ομάδα.

[NamelessOne]

Χμ, για να έχεις 2 πλατείες και τοπική ομάδα παναπεί ότι δεν είστε και εντελώς τρύπα!
Το δικό μου χωριό (που πάω διακοπές) πχ έχει μία πλατεία

Εντάξει, λογικό είναι να παίρνεις κιλά. Αν δεν έχεις τι να κάνεις, κάθεσαι και τρως.
Όμως δεν καταλαβαίνω γιατί δεν μπορείς τουλάχιστον να κάνεις παρέα με τους παλιούς σου φίλους.
Μπορείς να μου εξηγήσεις τι ακριβώς νομίζεις ότι σκέφτονται για σένα;

[Bizarro]

Βασικά αυτό που πιστεύω είναι ότι δεν σκέφτονται τίποτα για μένα. Για να πούμε και του στραβού το δίκιο εγώ αποκόπηκα από αυτούς διότι κλείστηκα στο σπίτι μου, αλλά και αυτοί δεν έχουν κάνει κάποια προσπάθεια να έρθουν σε εποικεινωνία μαζί μου. Εγώ δεν έχω ούτε τηλέφωνά για να επεικοινωνίσω μαζί τους, όλοι έχουν αλάξει τηλέφωνα ενώ εγώ έχω το ίδιο νούμερο 9-10 χρόνια. Μια στο εκατομύρριο αν τους πετύχω στον δρόμο (τις ελάχιστες φορές που βγαίνω) ανταλάζουμε ένα ξερό γειά και τέλος.

[NamelessOne]

Εσύ θες να κάνεις παρέα μαζί τους ή όχι;
Ντάξει το ότι αποκόπηκες δεν λέει κάτι, μπορεί εκείνη την εποχή να ένοιωθες έτσι
άλλα αυτό δεν σημαίνει ότι θα μείνεις μόνος σου για όλη σου τη ζωή.

Επίσης μου φαίνεται περίεργο το ότι δεν προσπάθησαν να επικοινωνήσουν...
Είμαι σίγουρος ότι στην αρχή τουλάχιστον θα σου έκαναν κάποια τηλέφωνα ή κάνω λάθος;

[Bizarro]

Όπως είπα σε ένα προηγούμενο μύνημα έχουν αλάξει και πλέον δεν είναι τα άτομα που γνώριζα πριν 4 χρόνια, η αλήθεια είναι ότι πλέον δεν θέλω να κάνω παρέα μαζί τους θα προτιμούσα να κάνω νέες παρέες αλλά που να βρω νέες παρέες; Φυσικά και στην αρχή μιλούσαμε αλλά με τον καιρό μιλούσαμε λιγότερο και λιγότερο.

[NamelessOne]

Κοίτα, νέες παρέες δεν πρόκειται να κάνεις σε ένα μικρό χωριό, εκτός αν έρθεις Αθήνα ξερωγώ.

Αυτό το "δεν θέλω να κάνω παρέα μαζί τους" μου ακούγεται πάντως κάπως προστατευτικό:
"αυτοί έχουν προχωρήσει στη ζωή τους ενώ εγώ έχω μείνει στάσιμος, οπότε τους αποφεύγω
για να μην κάνουν αδιάκριτες ερωτήσεις, να μην πληγωθεί η περηφάνια μου και τα λοιπά"

Τα παραπάνω δεν τα λέω για να σε κατηγορήσω, τα βασίζω πανω σε αυτά που σκεφτόμουνα
εγώ όταν ήμουν στις χειρότερές μου (εγώ είμαι κοινωνιοφοβικός για να καταλάβεις).