Την γνώμη σας...

[μαρκελα]

Αυτο ακριβως ! η εφηβεια ειναι απο μονη της μια δυσκολη φαση ....αν ειναι και τα υπολοιπα γυρω σου μπαχαλο .....φοβαμαι εννοειται και το θεμα κληρονομικοτητας .Γενικα..ανησυχω πολυ . Ψυχολογο θα παμε σιγουρα δεν εχω βρει ακομα

Εννοείς το θέμα κληρονομικότητας εξ αιτίας της διαταραχής του πατέρα της; Απ' όσο ξέρουμε δεν υφίσταται τέτοιο θέμα αν το περιβάλλον της παραμένει ισορροπημένο!

[kami]

Δεν ξέρω τι σε να συμβουλέψω παραπάνω, λογικά είναι πράγματα που και μόνη σου βλέπω να σκέφτεσαι, μάλλον αυτό που θες να δεις είναι κατά πόσο οι δικές σου απόψεις είναι σωστές και υποστηρίζονται...

θα σου πω τη γνώμη μου ως μητέρα και εγώ και σύζυγος επί αυτών των θεμάτων που αναφέρεις...ελπίζω να σε βοηθήσει ή να σου δώσει περισσότερη αυτοπεποίθηση...

συλλογικά καλά κάνετε και κάνετε όλοι μαζί προσπάθειες...

η κόρη σου μάλλον δεν ξέρει τι είναι αυτό που και εκείνη ακόμα την εκνευρίζει, πολλά νεύρα μπορεί να είναι ξεσπάσματα από το ιστορικό της, άλλα μπορεί να είναι λόγω της συμβίωσης της με έναν άλλον άντρα που δεν είναι πατέρας της και εξαιτίας της επιλογής σου αναγκαστικά ανέχεται και σέβεται σε καθημερινή βάση. Αυτό στην αρχή μου πέρασε από το μυαλό βλέπω και εσύ το αναφέρεις - αναγνωρίζεις μέσα σου ίσως πιθανόν γιατί προχώρησες σε δεύτερο γάμο μετά την τραυματική εμπειρία που της άφησε ο πρώτος. Αν στην πορεία της ζωής της δεν νιώθει άνετα με τον σύντροφο σου, γνώμη μου είναι να το δεις αυτό και να της αναγνωρίσεις και το δικαίωμα να ζήσει μόνη της αν επιθυμεί κατόπιν ενηλικίωσης...

Δευτερον η κορη μου δεν θελει ουτε να ακουει για μετακομιση αφου θα αλλαξει σχολειο φιλες κτλ

και έχει δίκιο, έχει υφάνει έναν κοινωνικό ιστό θα είναι οτι χειρότερο μετά την αλλαγή στο σπίτι να γίνει και αυτό στο σχολείο της. Αν ήμουν κόρη σου δεν θα σου ξαναμιλούσα....

Εχω κουραστει απο αυτην την συνεχη διαμαχη στο κατω κατω δεν νομιζω οτι ο νυν μπορει να επεμβαινει στα θεματα του παιδιου σε σχεση με τον πατερα της

Δεν πιστεύω οτι έχει δικαίωμα ούτε και εγώ. Ναι μην τον αφήνεις να σε γεμίζει με τύψεις και ενοχές δεν λειτουργούν έτσι οι σχέσεις ενοχικά. Ήδη με την πρόταση του για μετακόμιση δεν φαίνεται να αντιλαμβάνεται τι μπορεί να επιφέρει αυτό στη δική σου σχέση με την κόρη σου. Όπως και να το κάνεις αυτός είναι το καινούριο μέλος σε μία ήδη προυπάρχουσα οικογένεια και οφείλει να σεβαστεί τα όρια και τις καταστάσεις που προϋπήρχαν.

Σημερα δεν ακολουθει καμια φαρμακευτικη αγωγη λέει ότι δεν πίνει οτι είναι καθαρος το ιδιο μου λεει και η μικρη που τον βλεπει , εδω και αρκετο καιρο δεν με ενοχλει όπως παλιοτερα πχ που ερχοταν κατω απο το σπιτι και εβριζε και εμενα και το παιδι.

Αυτό είναι λάθος κατά τη δική μου άποψη, εμπιστεύεσαι την κόρη σου και τη ψυχολογία της σε ένα άτομο που είναι κατά τα άλλα αψυχολόγητο. Θα έλεγα να απαιτήσεις για να βλέπει την κόρη του και να μπορείς να τον εμπιστευτείς (γιατί λες πως σε φάσεις μανίας βγάζει ένα διασκεδαστικό προφίλ - αλλά ούτε αυτό είναι θετικό) να πάει σε ψυχίατρο και να ακολουθήσει φαρμακευτική αγωγή. Ψυχίατρο τον οποίο θα γνωρίζετε και θα εμπιστευόσαστε...


α

λλα εχω την εντυπωση οτι το παιδι πρεπει να εχει μια πληρη και σαφη εικονα...για το ποια πραγματικα ειναι η κατασταση του πατερα του....
βεβαια το λεω με καθε επιφυλαξη...

συμφωνώ σε αυτό, νομίζω είναι αρκετά μεγάλη για να καταλάβει οτι ο μπαμπάς της χρειάζεται μέριμνα από γιατρούς ώστε να μπορεί και αυτός συνειδητά να συμβάλλει στην διαμόρφωση του. Αν και σταματήσατε να είστε τυπικά οικογένεια, για αυτήν νοητά θα είστε πάντα εσείς η οικογένεια σας και οφείλει να γνωρίζει την κατάσταση.

Όσο για τα ξεσπάσματα της θα σε συμβούλευα να μην δίνετε σημασία όταν αυτά παρουσιάζονται, αποφεύγοντας δηλαδή να δώσετε προσοχή που στην ουσία για ένα παιδί που αισθάνεται οτι παραμελείται μπορεί να είναι και επιβράβευση τη στιγμή εκείνη. Αντίθετα καλωσορίστε το διάλογο και επιλύστε τις διαφορές σας όταν είναι ήρεμη, χαλαρή και ευχάριστη για να περάσετε το μήνυμα ότι η προσοχή σας στρέφεται σε αυτήν όταν είναι έτοιμη για συζήτηση ενώ αντίθετα δεν επιδέχεστε να δώσετε καμία αξία σε κανένα ξέσπασμα χωρίς προφανή αιτία. Ο σκοπός είναι μακροπρόθεσμα να καταλάβει πως για να πάρει την προσοχή σας χρειάζεται να επικοινωνήσει τις ανάγκες της, αντί να τις μεταβάλλει σε θυμό.

[faith]

Σας ευχαριστω όλους για τις απαντησεις ,

Μαρινα εχεις δικιο πρεπει να παψω να αποδιδω ολη της την συμπεριφορα σε αυτα που εχουν συμβει γιατι οντως ενοχοποιουμε και υπερπροστατευω, οπως ειπε και η kuxumuxu πραγματι υπαρχει ψυχολογικος εκβιασμος απο μερους της .....Να φανταστειτε εχει τυχει να εχω γυρισει 11 το βραδυ απο δουλεια ολη μερα κομματια να ειναι σε διακοπες ολη μερα σπιτι ξαπλα τηλεοραση και fb να μπαινω σε ενα σπιτι αχουρι και να λεει με υφος πειναω φτιαξε μου να φαω, πλυνε μου το τζην μου για αυριο ή αυριο θα ερθουν οι φιλες μου να μαζεψεις το σπιτι !!!!!! Εγώ: τι εκανες ολη μερα δεν μπορουσες να μαζεψεις λιγο; Απάντηση...Oχι ειναι δικη σου υποχρεωση

[faith]

Εννοείς το θέμα κληρονομικότητας εξ αιτίας της διαταραχής του πατέρα της; Απ' όσο ξέρουμε δεν υφίσταται τέτοιο θέμα αν το περιβάλλον της παραμένει ισορροπημένο!

Επειδη ακριβως θεωρω οτι το περιβαλλον της δεν ειναι απολυτα ισορροπημενο

[faith]

Δεν ξέρω τι σε να συμβουλέψω παραπάνω, λογικά είναι πράγματα που και μόνη σου βλέπω να σκέφτεσαι, μάλλον αυτό που θες να δεις είναι κατά πόσο οι δικές σου απόψεις είναι σωστές και υποστηρίζονται...

θα σου πω τη γνώμη μου ως μητέρα και εγώ και σύζυγος επί αυτών των θεμάτων που αναφέρεις...ελπίζω να σε βοηθήσει ή να σου δώσει περισσότερη αυτοπεποίθηση...

συλλογικά καλά κάνετε και κάνετε όλοι μαζί προσπάθειες...

η κόρη σου μάλλον δεν ξέρει τι είναι αυτό που και εκείνη ακόμα την εκνευρίζει, πολλά νεύρα μπορεί να είναι ξεσπάσματα από το ιστορικό της, άλλα μπορεί να είναι λόγω της συμβίωσης της με έναν άλλον άντρα που δεν είναι πατέρας της και εξαιτίας της επιλογής σου αναγκαστικά ανέχεται και σέβεται σε καθημερινή βάση. Αυτό στην αρχή μου πέρασε από το μυαλό βλέπω και εσύ το αναφέρεις - αναγνωρίζεις μέσα σου ίσως πιθανόν γιατί προχώρησες σε δεύτερο γάμο μετά την τραυματική εμπειρία που της άφησε ο πρώτος. Αν στην πορεία της ζωής της δεν νιώθει άνετα με τον σύντροφο σου, γνώμη μου είναι να το δεις αυτό και να της αναγνωρίσεις και το δικαίωμα να ζήσει μόνη της αν επιθυμεί κατόπιν ενηλικίωσης...



και έχει δίκιο, έχει υφάνει έναν κοινωνικό ιστό θα είναι οτι χειρότερο μετά την αλλαγή στο σπίτι να γίνει και αυτό στο σχολείο της. Αν ήμουν κόρη σου δεν θα σου ξαναμιλούσα....



Δεν πιστεύω οτι έχει δικαίωμα ούτε και εγώ. Ναι μην τον αφήνεις να σε γεμίζει με τύψεις και ενοχές δεν λειτουργούν έτσι οι σχέσεις ενοχικά. Ήδη με την πρόταση του για μετακόμιση δεν φαίνεται να αντιλαμβάνεται τι μπορεί να επιφέρει αυτό στη δική σου σχέση με την κόρη σου. Όπως και να το κάνεις αυτός είναι το καινούριο μέλος σε μία ήδη προυπάρχουσα οικογένεια και οφείλει να σεβαστεί τα όρια και τις καταστάσεις που προϋπήρχαν.



Αυτό είναι λάθος κατά τη δική μου άποψη, εμπιστεύεσαι την κόρη σου και τη ψυχολογία της σε ένα άτομο που είναι κατά τα άλλα αψυχολόγητο. Θα έλεγα να απαιτήσεις για να βλέπει την κόρη του και να μπορείς να τον εμπιστευτείς (γιατί λες πως σε φάσεις μανίας βγάζει ένα διασκεδαστικό προφίλ - αλλά ούτε αυτό είναι θετικό) να πάει σε ψυχίατρο και να ακολουθήσει φαρμακευτική αγωγή. Ψυχίατρο τον οποίο θα γνωρίζετε και θα εμπιστευόσαστε...


α

συμφωνώ σε αυτό, νομίζω είναι αρκετά μεγάλη για να καταλάβει οτι ο μπαμπάς της χρειάζεται μέριμνα από γιατρούς ώστε να μπορεί και αυτός συνειδητά να συμβάλλει στην διαμόρφωση του. Αν και σταματήσατε να είστε τυπικά οικογένεια, για αυτήν νοητά θα είστε πάντα εσείς η οικογένεια σας και οφείλει να γνωρίζει την κατάσταση.

Όσο για τα ξεσπάσματα της θα σε συμβούλευα να μην δίνετε σημασία όταν αυτά παρουσιάζονται, αποφεύγοντας δηλαδή να δώσετε προσοχή που στην ουσία για ένα παιδί που αισθάνεται οτι παραμελείται μπορεί να είναι και επιβράβευση τη στιγμή εκείνη. Αντίθετα καλωσορίστε το διάλογο και επιλύστε τις διαφορές σας όταν είναι ήρεμη, χαλαρή και ευχάριστη για να περάσετε το μήνυμα ότι η προσοχή σας στρέφεται σε αυτήν όταν είναι έτοιμη για συζήτηση ενώ αντίθετα δεν επιδέχεστε να δώσετε καμία αξία σε κανένα ξέσπασμα χωρίς προφανή αιτία. Ο σκοπός είναι μακροπρόθεσμα να καταλάβει πως για να πάρει την προσοχή σας χρειάζεται να επικοινωνήσει τις ανάγκες της, αντί να τις μεταβάλλει σε θυμό.

Σε ευχαριστω παρα παρα πολυ με βοηθησε παρα πολυ η απαντηση σου να σκεφτω ορισμενα πραγματα .Εχεις απολυτα δικιο ( δεν το ειχα σκεφτει ποτε ) συζηταμε μονο οταν εχει ξεσπασματα ποτε οταν ειναι καλα ( ποσο χαζη ειμαι; )
Συμφωνω και για τον πατερα της ειναι λαθος να μην το εχω απαιτησει και το εχω κανει εις βαρος του παιδιου τελικα γιατι συνειδητοποιω οτι δεν αντεχω να μπω σε αυτην την διαμαχη γιατι ξερω οτι θα αρνηθει και θα καταληξουμε σε τσαμπουκαδες ή τελικα δικαστήρια

[Frini]

Καλημέρα faith
Κορίτσι στην εφηβεία και με όλα τα προβλήματα και θέματα που ανέφερες είναι φυσικο να έχει αντιδραστικές και αρνητικές συμπεριφορες.
Από τον τρόπο που γράφεις , νιώθω ότι είσαι άνθρωπος-σύντροφος-μητέρα που νοιάζεσαι, σκέφτεσαι και δεν αφήνεις τα πράγματα χύμα στο κύμα ..τα επεξεργάζεσαι. Οπότε ξεκινάμε από ένα θετικο.Από εμπειρία σου λέω ότι αν συνεχίσεις έτσι οπλισμένη με υπομονή και αγάπη, παρατηρώντας όσο είναι εφικτο ότι έχει σχέση με την κορη σου, τις παρέες της , τις αντιδράσεις της, ακόμα και ναμη φανουν άμεσα τα αποτελέσματα , κάποια στιγμή θα την δεις να κατανοει , να γλυκαινει και να περνάει σ' αλλη φάση. Θελει όμως συζητήσεις συνέχεια όσο γίνεται ηρεμες, ψάξιμο διακριτικο για το πως νιώθει και σίγουρα να της βάλεις και όρια, σταθερά και ήρεμα χωρις φωνές και υστερίες. Είναι από τα πράγματα που έχουν αποτελεσμα έστω και μη άμεσα. Ας πουμε ότι είναι γενικος κανόνας (ας μου επιτραπει η έκφραση) για όλα τα παιδιά που περνουν εφηβεία,
Τώρα ας περάσουμε στις ιδιαιτερότητες που έχουν να κάνουν με την διαφορετική ιδιοσυγκρασία του κάθε παιδιου και με τις συγκεκριμένες συνθήκες.
Καταλαβαίνω ότι είναι απολυτα φυσικο να γίνεσαι υπερπροστατευτική. Δυστυχώς οφείλουμε σαν γονεις να ψάχνουμε διαρκώς για να βρουμε το μέτρο, ναι μεν να προσέχουμε και να προστατευουμε τα παιδιά μας μας χωρις όμως και να τα παραχαιδευουμε..Δυσκολο πολυ...Στις απαιτήσεις όταν ιδιαιτερα γίνονται παράλογες πρέπει να μπαινει ένα φρενο, εξηγούμε΄ήρεμα και με επιχειρήματα γιατί δεν μπορουν να ικανοποιηθούν και μένουμε σταθεροι σ' αυτο. Καλο είναι να μην υπεραναλυουμε ένα θέμα κάθε φορά.
Θα πρότεινα οι συζητήσεις να γίνονται κυρίως με εσάς τις δύο (μάνα-κόρη) . Αυτο δεν σημαίνει ότι δεν θα συμπεριλαμβάνουν και τον άντρα σου αλλά όχι πάντα.Θα ήταν επίσης καλο κάποιες φορές να γίνονται και εκτος σπιτιου. Να πάτε ας πουμε για ένα καφεδάκι οι δυο σας. Είναι σημαντικο να νιώθει ότι υπάρχει η άρρηκτη σχέση που υπήρχε μεταξύ σας πριν τον γάμο και ότι παραμένεις το σημειο αναφοράς της.(κάτι που δεν το νιώθει με τον πατέρα της και λογικα ουτε με τον τωρινο σου σύντροφο και ειναι λογικο)
Η παρουσία του άντρα σου σύμφωνα με την γνώμη μου, πρέπει να είναι πιο διακριτική. Είναι πολυ σημαντικο να κερδίσει την εμπιστοσύνη της και να έχει ένα σωστο αντρικο πρότυπο. Φυσικά και θα συμμετέχει αλλά όχι σ' όλα και με τρόπο όχι κάθετο. Νομίζω ότι οφείλει κάθε τρίτος άνθρωπος να είναι διαλλακτικος και διακριτικος στις περιπτώσεις αυτές. Αλλωστε είναι μια σχέση που χρειάζεται χρονο για να ευδοκιμήσει. Εξήγησε το αυτο στον άντρα σου με όμορφο τρόπο για να το νιώσει-απο ότι κατάλαβα δεν έχει δικά του παιδιά-δεν τον αφήνεις απ' έξω, αλλά χρειάζεται χρόνος για να μπορέσετε να γίνεται οικογένεια και υπομονη και από την πλευρά του.
Τώρα στην σχέση με τον πατέρα της, δύσκολο να ειπωθει κάτι με βεβαιοτητα. Από τη στιγμή που η μικρή θέλει να τον βλέπει δεν μπορεις να το απαγορεύσεις. Ίσως όχι με αυτήν την συχνότητα...δεν ξέρω..σίγουρα είναι ασφαλής μαζί του? Μίλησες για ακραίες συμπεριφορές δικές του..Δεν αποκλειεται να της βάζει λογια, μην το αποκλειεις , προσπάθησε όσο μπορεις να το μάθεις, ρωτώντας της πως ειναι ο μπαμπάς , τι λέτε κτλ...οχι άμεσα φυσικα.Στα έξοδα του παιδιού γιατί δεν συμμετέχει?
Στο θέμα της μετακόμισης θα προτεινα να μην γίνει άμεσα. Το παιδι αυτή τη στιγμή δεν είναι για μεγάλες αλλαγές και το μονο που θα καταφέρετε αν της το επιβάλλετε είναι η απομάκρυνση της. Μπορείτε όμως να το συζητάτε απο καιρο σε καιρο, να δημιουργήσετε ένα θετικο κλιμα σιγά σιγά γύρω απ' αυτο, ώστε μελλοντικά να το δει σαν μια ελκυστική προοπτική.

Σαφέστατα ένας καλος συμβουλος θα σας βοηθούσε παρα πολυ.

[Frini]

Το σπίτι αχουρι είναι δυστυχώς φαινόμενο γενικευμένο..και σαφέστατα φταιμε οι γονεις για αυτο . Οφείλουμε να κάνουμε ξεκάθαρο από πολυ μικρή ηλικια στα παιδιά μας, οτι έχουν και υποχρεώσεις αν θέλουν να έχουν λογο και δικαιωματα μεσα στο σπίτι.
Ότι δεν είναι δουλειά της μάνας μονο οι δουλειες του σπιτιου και πρέπει ολα τα μελη να συμμετέχουν κατά το μέρος που τους αναλογει.

[faith]

Η παρουσία του άντρα σου σύμφωνα με την γνώμη μου, πρέπει να είναι πιο διακριτική. Είναι πολυ σημαντικο να κερδίσει την εμπιστοσύνη της και να έχει ένα σωστο αντρικο πρότυπο. Φυσικά και θα συμμετέχει αλλά όχι σ' όλα και με τρόπο όχι κάθετο. Νομίζω ότι οφείλει κάθε τρίτος άνθρωπος να είναι διαλλακτικος και διακριτικος στις περιπτώσεις αυτές. Αλλωστε είναι μια σχέση που χρειάζεται χρονο για να ευδοκιμήσει. Εξήγησε το αυτο στον άντρα σου με όμορφο τρόπο για να το νιώσει-απο ότι κατάλαβα δεν έχει δικά του παιδιά-δεν τον αφήνεις απ' έξω, αλλά χρειάζεται χρόνος για να μπορέσετε να γίνεται οικογένεια και υπομονη και από την πλευρά του.


Τώρα στην σχέση με τον πατέρα της, δύσκολο να ειπωθει κάτι με βεβαιοτητα. Από τη στιγμή που η μικρή θέλει να τον βλέπει δεν μπορεις να το απαγορεύσεις. Ίσως όχι με αυτήν την συχνότητα...δεν ξέρω..σίγουρα είναι ασφαλής μαζί του? Μίλησες για ακραίες συμπεριφορές δικές του..Δεν αποκλειεται να της βάζει λογια, μην το αποκλειεις , προσπάθησε όσο μπορεις να το μάθεις, ρωτώντας της πως ειναι ο μπαμπάς , τι λέτε κτλ...οχι άμεσα φυσικα.Στα έξοδα του παιδιού γιατί δεν συμμετέχει?

.

Φρινη ο αντρας μου ενω γενικα δεν εχω παραπονο φερετε αψογα στην μικρη την αγαπαει εχει δεχτει απειρες φορες επιθεσεις και ασχημη συμπεριφορα με υπομονη, διαλογο και γενικα προσπαθει πολυ .Οτι ζητησει η μικρη θα το εχει την ιδια στιγμη, θα τρεξει αν χρειαστει, θα ενδιαφερθει για τους βαθμους για το σχολειο για τα αγγλικα της. Την πηγαινοφερνει οπου του ζητησει κτλ .Εχει ομως ενα κακο ...εχει μαθει να τα εχει ολα υπο ελεγχο την ζωη του να καθοδηγει αυτος να αποφασιζει αυτος και γενικα αν εχει μια γνωμη δεν του την αλλαζεις .Επισης ειναι ανυπομονος επειδη παντρευτηκαμε πχ θεωρουσε οτι ξαφνικα θα λυνοντουσαν ολα τα προβληματα και θα γινομασταν αυτοματα οικογενεια . Του τα εχω εξηγησει ολα αυτα ... Αυτο που ξεχασα να σας πω ειναι οτι οταν εκεινος σταματα τις προσπαθειες να την πλησιασει τοτε η μικρη τον αναζητα θα του πιασει αυτη κουβεντα , θα του ζητησει κατι, θα τον παρει τηλεφωνο να μην αργησει το βραδυ για να δουμε ταινια πχ.

Ρωτας γιατι δεν συμμετεχει στα εξοδα του παιδιου ο πρωην ..γιατι ειναι μ. Γιατι ετσι ! ας τον παω δικαστικα μου λεει γιατι εγω αποφασισα να χωρισουμε να τα βγαλω περα μονη μου ..και αφου τωρα επισης παντρευτηκα ας τα πληρωνει ο αντρας μου .....Οταν του λεω το παιδι δεν του ..Γιαννη να τα πληρωνει αυτος αλλα δικο μας απανταει να φυγετε τοτε απο το σπιτι που το μισο ειναι στο ονομα μου και δεν ζηταω ενοικιο ...ασε τωρα τι να πεις ( ενας απο τους λογους της μετακομισης βασικος αλλα μπορουμε να μετακομισουμε σε αλλο σπιτι στην ιδια περιοχη)

[betelgeuse]

Πιστευω οτι τα υπολοιπα μελη εχουν καλυψει τα ερωτηματα σου σε μαγαλο βαθμο , αλλα ας πω και εγω την γνωμη μου.
Η κορη σου ισως λογω συναισθηματικων δεσμων να μην βλεπει καθαρα τον χαρακτηρα του πατερα της , αλλα προφανως μεγαλωνοντας θα δει τα πραγματα πιο καθαρα.
Το βρισκω απολυτα λογικο το οτι δεν θελεις να εχει πολλες επαφες μαζι του , αλλα αν της το επιβαλλεται τοτε θα εχετε αντιθετα αποτελεσματα.
Οσο για την μετακομιση , την βρισκω καλη ιδεα αρκει να πατε σε μια περιοχη που να σας βολευει ολους. Πχ να μην χρειαστει να αλλαξει σχολειο , αλλα να ειστε και εσεις πιο κοντα στην δουλεια σας , και να γλυτωσετε απο τις υστεριες του πρωην συζυγου.
Oσο για το οτι δεν συμμετεχει οικονομικα , και δικαστικα να τον πας δεν νομιζω να αλλαξει κατι , αν δεν θελει δεν θα πληρωνει .Δεν υπαρχει νομος που να του επιβαλλει να νοιαστει για το παιδι . Και με τον δικο μου πατερα καπως ετσι ηταν τα πραγματα. Καθε δευτερο σκ πηγαιναμε εκει και το πρωτο πραγμα που εκανε ηταν να μας αφησει στις αδερφες του και να βγει με φιλους.Επισης δεν πληρωνε ποτε διατροφη.
Το αποτελεσμα ειναι τωρα πλεον που ειμαι ενηλικη απλα να μην εχω καμμια επαφη μαζι του.

[Frini]

Καλημέρα faith...ναι καταλαβαίνω απολυτα τι μου λες για τον άντρα σου..το χω ζήσει.Όμως δεν πρέπει να είναι ανυπόμονος, οικογένεια θα γίνετε με τον καιρο και εφόσον περάσετε από αρκετά στάδια. Από την άλλη πιστεύω ότι δεν είναι καλο να τρέχετε και οι δυο σας να καλύψετε τις απαιτήσεις της μικρής. Νιώθω τους λογους αλλά δεν της κάνει καλο και σαφέστατα ουτε και σε εσάς.Αγάπη, υπομονή αλλά και όρια. Τα παιδιά κατά βάθος θέλουν να τους βάζεις όρια, όσο και αν αντιδρουν. Το να βάζω όρια στο παιδί μου δεν σημαίνει ότι δεν το αγαπάω , το αντίθετο....Συμβουλή μου, όταν η συμπεριφορά της μικρής γίνεται επιθετική, αντιδραστική, πες της "όταν ηρεμήσεις τότε θα ασχοληθώ μαζί σου και θα μιλήσουμε" και μην λογομαχεις μαζί της. Όταν είναι ήρεμη εξήγησε της χαλαρά και με σταθερότητα.
Όσο για τον πατέρα της να είσαι σίγουρη ότι μεγαλώνοντας θα κάνει τις συγκρίσεις και θα καταλάβει. Η επιρροη του όσο πάει θα γίνεται και μικροτερη, αν της εξασφαλίσετε από την δική σας πλευρά ένα υγιες περιβάλλον.

[faith]

Kαλημέρα σε όλους και ευχαριστω παλι για τις αποψεις και συμβουλες σας.
Φρινη έχεις δίκιο τα παιδια χρειαζονται όρια έτσι νιωθουν ασφαλεια το γνωριζω πολλες φορες δυσκολευομαι να το τηρησω. Απο την μια εγω λόγω ενοχων είμαι στην τσιτα να καλυπτω καθε της απαιτηση και απο την αλλη ο αντρας μου σε προσπαθεια να κερδισει την συμπαθεια της κανει ακριβως το ιδιο λαθος με μενα !! Ελπιζω και πιστευω να βρουμε καποια στιγμη τις ισορροποιες μας με την βοηθεια και καθοδήγηση ενος ειδικου. Η αληθεια ειναι οτι αισθανομαι και εγω ιδιαιτερα πιεσμενη ψυχολογικα ( δεν εχω περασει και λιγα τα τελευταια χρονια ) δεν ξερω ποιο το σωστο και ποιο το λαθος τι αποφασεις να παρω και τι οχι ...και ολα αυτα συν το καθημερινο αγωνα επιβίωσης που δινουμε ολοι μας.
Οσο για τον πατερα της γνωριζω οτι θα καταλαβει μονη της οσο περναν τα χρονια ήδη το εχει καταλαβει (οτι δεν μπορει να βασιστει επανω του για τιποτα ) και ειναι ενα κομματι που νομιζω οτι την πληγωνει

[Frini]

Κορίτσι μου όλοι οι γονεις (άλλοι περισσοτερο άλλοι λιγοτερο) δυσκολεύονται με τα όρια που θα βάλουν στα παιδιά τους. Και οι ενοχές είναι ένας πολύ κακος σύμβουλος. Απλα παλεύουμε κάθε μέρα για τις ισορροπίες μας και τις ευθραυστες ισορροπίες των παιδιών μας.
Αρκει να μην ξεχνιομαστε. Όσο μπορούμε να είμαστε εκεί δυνατοι με υπομονη σταθερότητα και αγάπη.
Αυτά θα βοηθήσουν και την κόρη σου να ξεπεράσει (όσο είναι εφικτο) τις πληγές από τον πατέρα της

[kerasi]

Καλα τι θελει να βλεπει απο εναν τελειωμενο που σας εκανε τοσα? Χαζη ειναι? Δωστον ακυρο πες της και ελα στα συγκαλα σου....να δει την ατομικη της προοδο ανεπηρεαστη απο κακες επιρροες και να επουλωσει τις πληγες του παρελθοντος. Με τον πατριο τι γινεται? Για προσεξε το το θεμα γτ πολλα γινοντε.

[deleted-member141015]

Βρε κεράσι, το κορίτσι είναι μικρό κι είναι και πατέρας της... Εδώ μεγάλοι άνθρωποι και χωρίς τέτοιο δεσμό, δυσκολεύονται να καταλάβουν και να απομακρυνθούν από ανθρώπους που όχι μόνο δεν τους προσφέρουν τίποτα, αλλά μπορεί να τους ζημιώσουν. Τόσα θέματα σχετικά διαβάζουμε εδώ και βλέπουμε και στον περίγυρο. Αλλά σίγουρα, για να διευκολυνθεί η μικρή να καταλάβει και να αποφασίσει, χρειάζεται απ' τη μια ένα σταθερό και ζεστό περιβάλλον, με υπομονή αλλά και όρια, από την άλλη ειλικρίνεια και ξεκάθαρη παράθεση δεδομένων που αφορούν στον πατέρα της.

[nick cave]

Γενικά, όταν κατηγορούμε ένα γονιό μπροστά στο παιδί του, το παιδί από αντίδραση υπερασπίζεται το γονιό του και τείνει να τον πλησιάσει περισσότερο και να του συμπαρασταθεί. Μπορεί η φέιθ να εκθέσει στη μικρή την κατάσταση υγείας του πατέρα της αποφεύγοντας χαρακτηρισμούς για εκείνον. Ας αφήσει τη μικρή να σχηματίσει μόνη της άποψη για τον πατέρα της, όντας πλέον υποψιασμένη...