ΝΕΟ ΞΕΚΙΝΗΜΑ ΚΑΙ ΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ ΣΤΗ ΜΕΣΗ...

[stefanos14587]

"Ας μην πιστεύουμε ότι κάποια λάθη, ντε και καλά, είναι προδοσίες. Λάθη κάνουν αυτοί που ψάχνουν και αγωνίζονται. Όποιος δεν κάνει τίποτα δεν κάνει δεν κάνει λάθη. Μόλις τελειώσει κάτι, αρχίζουν όλοι την κριτική. Όμως το θέμα είναι αυτό να το πεις πριν. Ο άλλος πολεμούσε εκεί πέρα και έκρινε ότι αυτό είναι το σωστό. Λάθος; Εντάξει. Δεν το έκανε επίτηδες".
Δημήτρης Μητροπάνος, Esquire

Λοιπόν, μια πρόταση μπορεί να σου αλλάξει τη ζωή. Μια συνέντευξη. Ένα τεύχος περιοδικού. Δε χρειάζεται να διαβάσεις ολόκληρο βιβλίο. Και ένας στίχος μπορεί να σου αλλάξει τη ζωή. Ή καλύτερα τον τρόπο σκέψης. Το ίδιο κάνει. Μάλλον...Η σοφή αυτή κουβέντα του Δημήτρη Μητροπάνου δε θα μπορούσε να συγκινήσει κάποιον σαν εμένα που τον απασχολούν έντονα τα λάθη του παρελθόντος και πέφτει στην παγίδα να τα περιεργάζεται, να τα αναλύει, να τα σκέφτεται ξανά και ξανά, δημιουργώντας παράλληλους παρελθοντικούς κόσμους που σχεδόν πάντα περικλείονται από ιδανικά όμορφες εικόνες. Και φυσικά, όταν μπορώ και ασπάζομαι τον τρόπο σκέψης του Μητροπάνου που θα μπορούσε με απλή γλώσσα να περιγραφεί σαν "έλα μωρέ και τι έγινε, ένα λάθος κάναμε κι εμείς" σίγουρα νιώθω καλύτερα. Όχι απλά καλύτερα. Νιώθω διαφορετικός άνθρωπος. Σαν ένα βάρος να φεύγει από τις πλάτες μου. Σαν να χαλαρώνει το σώμα μου. Παλεύω με την ανήσυχη πλευρά του εαυτού μου και την χαλαρή. Ίσως ποτέ δε θα είμαι μόνο ένα από τα δύο. Θα είμαι συνδυασμός και των δύο και μια ανήσυχος και κάποιες φορές χαλαρός. Και τα δυο, άλλωστε, έχουν τα καλά τους. Αν όμως και στα δύο το πας στα άκρα, τότε γίνεται έως και επικίνδυνο. Δεν πρέπει να είναι κανείς ούτε πολύ ανήσυχος αλλά ούτε πολύ χαλαρός. Εγώ παλεύω να κρατήσω μια ισορροπία.
Τι έλεγα; Α, ναι...αυτό το παρελθόν...δεν ξέρω πια πώς να το διαχειριστώ. Ακόμα και αυτό θέλει ειδικό τρόπο σκέψης...Ξυπνάω καμιά φορά και αντί να σκεφτώ τι έχω να κάνω και να κάνω πρωινό με καλή διάθεση, έρχονται μνήμες από το παρελθόν και με βαραίνουν τόσο που θέλω να συνεχίσω να κοιμάμαι για να μη σκέφτομαι και επειδή νιώθω το σώμα μου βαρύ για να σηκωθώ...
Χρειάζομαι ενέργεια. Έχω όρεξη για ζωή και μάλιστα μεγάλη. Αλλά καμιά φορά τη χάνω...Θέλει προσπάθεια...Θέλω να ανακαλύψω νέα πράγματα, να μπω σε καινούργιους κόσμους διαφορετικούς, να αποκτήσω νέες εμπειρίες. Τι βλακείες λέω...Είναι που είμαι σε περίεργη και μεταβατική φάση, γι' αυτό τα λέω αυτά. Ανακαλύπτω ότι αυτά που έκανα τον τελευταίο καιρό δε με εκφράζουν και βασικά ποτέ δεν με εξέφραζαν. Και τουλάχιστον για κάποια δεν έχω καμια αμφιβολία. Έρχεται κάποια στιγμή στη ζωή σου που λες ότι κάποια πράγματα απλά θα τα βγάλεις εντελώς από τη ζωή σου. Δε γίνεται αλλιώς. Άλλωστε και ο χρόνος πια δεν είναι απεριόριστος. Το αντίθετο. Ο χρόνος τρέχει. Το λέει και ο Μιχάλης Χατζηγιάννης. "Ποτέ μην αφήνεις το χρόνο να πάει χαμένος. Όταν είσαι 20, νομίζεις ότι ο χρόνος είναι μια πολυτέλεια που σου ανήκει δικαιωματικά. Μεγαλώνοντας, καταλαβαίνεις ότι ο χαμένος χρόνος είναι το μόνο πράγμα που δεν αγοράζεται". Ρε Μιχάλη, δε γινόταν να διαβάσω τη συνέντευξη σου όταν ήμουν 18 ή 20. Θα μου πεις, 25 είσαι τώρα, δε σε πήραν τα χρόνια. Εντάξει, αλλά...πόσα πράγματα θα μπορούσα να κάνω διαφορετικά...Μου τη δίνει να σκέφτομαι έτσι...αλλά...
Λοιπόν, σήμερα είναι 15 Οκτωβρίου. Είναι τα μέσα του μήνα, είναι νέα βδομάδα, οπότε όλα αυτά σηματοδοτούν ένα νέο και διαφορετικό ξεκίνημα...Όλα θα είναι διαφορετικά από σήμερα...δηλαδή, σχεδόν όλα. Πάντως, επιτέλους μετά από τόσο καιρό απραγίας και κατάθλιψης, πρέπει να πάρω μπρος...Φτάνουν οι βαρεμάρες, οι ύπνοι...Ώρα για γρήγορους ρυθμούς ξανά...ώρα να δραστηριοποιηθώ...και ας μην περιμένω τα πράγματα να γίνουν τέλεια γιατί δε θα γίνουν ποτέ...πάντα κάτι θα υπάρχει...άλλωστε τι νόημα θα είχε η ζωή αν δεν υπήρχαν πράγματα να σε απασχολούν...το θέμα είναι να μην έχεις κατάθλιψη ή μάλλον το θέμα είναι να τα έχεις καλά με τον ευατό σου...Τέλος πάντων, πέρασα απαίσια τον τελευταίο καιρό, τα πράγματα ήταν πολύ πιεστικά και ζόρικα, αλλά τώρα πρέπει να προχωρήσω μπροστά. Το παρελθόν δε θα το ξεχάσω από τη μια μέρα στην άλλη...θα με επισκέπτεται, ελπίζω όχι συχνά, αλλά εγώ θα πρέπει να μάθω πώς θα το αντιμετωπίζω...

http://anisixosblog.blogspot.gr

[nick cave]

Πώς μπορείς να διαχειριστείς κάτι που δε σου ανήκει? Το παρελθόν έφυγε, δεν αλλάζει. Αν έμαθες κάτι από τα λάθη σου, απόδειξέ το στον εαυτό σου με το να μην τα επαναλάβεις στο παρόν...

[ulver]

Αυτό που έχει μεγαλύτερη σημασία για μένα είναι να αποδεχτώ το παρελθόν μου.Δύσκολη διαδικασία.Με βοηθάει όμως να γυρίζω πίσω και να κοιτώ όχι με τα μάτια του τώρα.Να κοιτώ πως ήμουν τότε.Τι σκέψεις είχα, τι συναισθήματα είχα, πόσο μπερδεμένη ήμουν.Και να λέω στον εαυτό μου, εάν στην ψυχολογική κατάσταση που ήμουν έκανα ότι καλύτερο μπορούσα.Εάν ακόμα και τα λάθη που έκανα, ήταν ότι καλύτερο μπορούσα να κάνω την δεδομένη στιγμή.

[stefanos14587]

και οντως εκανες ο,τι καλυτερο μπορουσες ulver; ποσο καιρο παλευεις να αποδεχτεις το παρελθον σου; και τι βοηθεια εχεις; εχεις βοηθεια απο ειδικο; πως το διαχειριζεσαι;

[stefanos14587]

λοιπον ulver;