ομαδικη ψυχοθεραπεια μονοι μασ

γεια σε ολουσ τουσ ομοιοπαθεισ.εχω ξαναγραψει στο forum.ειμαι 30 χρονων και υποφερω και εγω απο κρισεισ πανικου και ανχωδη διαταραχη.αυτο που θα ηθελα να προτεινω ειναι μηπωσ θα μασ βοηθουσε μια συναντηση[οσοι φυσικα θελουν]σε εναν χωρο καπου εξω να σηζηταγαμε τα προβληματα μασ.σαν ψυχουεραπεια.εγω παντωσ θα ηθελα πολυ να συζητησω με καποιουσ απο εδω μεσα απο κοντα και αμεσα.φυσικα οχι σε καφετερια σε εναν εξωτερικο χωρο.οσοι δεν θελουν για τουσ δικουσ τουσ λογουσ να το κανουν δεν ειναι υποχρεωτικο.ενα χωρο που εχω σκεφτει ειναι κατω απο την ακροπολη μεσημερακι ωστε να μην υπαρχει ουτε ιχνοσ αμφιβολιασ οτι προσπαθω να υποκινησω κατι η οτι ειμαι καποιοσ ψυχοπαθεισ.τελοσπαντον μπορει να το κουρασα αν καπου ειμαι λαθοσ μου λετε τισ γνωμεσ σασ???????ποιοσ θα το ηθελε?????

Πολυβιε μου καλημερα...
Κι εγω θα ημουν μεσα σε τετοιες συναντησεισ ανοιγματος και στηριξης...μα το προβλημα ειναι πωσ για να δουλεψει κατι τετοιο και να λειτουργισει...χρειαζεται συντονιστης...αλλιωσ θα ειναι μια ομορφη συναντιση με φιλουσ-αγνωστουσ για καφε..

νομιζω πωσ χρειαζεσαι περισσοτερο εναν φιλο...


...ολοι μας χρειαζομαστε

Πάντως παιδιά οι Άγγλοι που είναι πολύ μπροστά σε σχέση με μας κάτι τέτοια τα κάνουν!

Εξάλλου δεν θέλει και την τρελή αυτο-οργάνωση, απλά κάποιος παίζει τον ρόλο του
dungeon master (βλέπε dungeons & dragons, όσοι έχουν παίξει καταλαβαίνουν τι εννοώ).

Οι υπόλοιποι λένε τα προβλήματά τους και ο ένας βοηθάει τον άλλο. Ούτως ή άλλως, οι
περισσότεροι έχουμε πάει σε ψυχολόγο και είναι εύκολο να επισημάνουμε τα "λάθη" στη
σκέψη του άλλου (στον εαυτό μας είναι που έχουμε το κώλυμα)

Πάντως αυτό προϋποθέτει οργάνωση (μέσω emails) για την ώρα και τον τόπο κάθε βδομάδα
καθώς και κάποιες αρχικές συναντήσεις έτσι ώστε να μάθει ο ένας τον άλλο και να μη φοβάται
να ανοιχτεί. Τέλος, πρέπει να υπάρχει κάποια "πειθαρχία" στον σκοπό των συναντήσεων αλλιώς
όπως είπε ο φίλος πάνω μετατρέπονται σε συναντήσεις για καφέ (nothing wrong with that)

Ξέχασα να γράψω ότι κάθε συνάντηση θα πρέπει να αποτελείται από όσο το δυνατόν πιο
ομοιοπαθή άτομα για να υπάρχει μια στοιχειώδης αλληλοκατανόηση. Πχ σαν παράδειγμα:

Οι άνθρωποι που πάσχουν από αγχώδεις διαταραχές δεν έχουν όλοι το ίδιο πρόβλημα.
Αυτοί που παθαίνουν πανικούς έχουν πρόβλημα κυρίως με το έντονο άγχος ή πολυπληθείς
χώρους και ούτω καθεξής αλλά δεν φοβούνται τους ανθρώπους! Αντιθέτως, για τους
κοινωνιοφοβικούς ισχύει το ανάποδο. Οπότε υπάρχει μικρή επικάλυψη μεταξύ αυτών των
δύο διαταραχών τόσο όσον αφορά τις αιτίες όσο και στον τρόπο ψυχοθεραπείας και η
κοινή ομαδική θεραπεία δεν θα είχε πολύ νόημα.

Αυτάαα

εγω πιστευω οτι μιλωντασ με ανθρωπουσ που εχουν το ιδιο προβλημα με εμενα θα ενιωθα πιο καλα.θα επαιρνα δυναμη.μιλω παντα για εμενα.μια προταση εκανα.οσον αφορα Adzik που μου λεσ για τουσ φιλουσ χωρισ παρεξηγηση εχω και μαλιστα πολυ καλουσ.....απλα οσοι δεν το εχουν περασει δεν το καταλαβαινουνη η το καταλαβαινουν εωσ ενα σημειο.θα ηθελα να ακουσω και αλλων παιδιων τισ γνωμεσ.συντονιστησ κατα την γνωμη μου δεν ειναι απαραιτητοσ.