DON'T LET ME GET ME

[stefanos14587]

Εμμμ...απο που να ξεκινησω; Παντα αυτες οι αρχες με δυσκολευουν. Ολες οι αρχες. Απο την πρωτη μερα στο νηπιαγωγειο μεχρι και το πως θα αρχισω ενα καταθλιπτικο ποστ.
Οι onirama λενε :
τι κι αν σοφος δεν εγινα απ' τα λαθη μου
κυκλους κανω και βουλιαζω μεσ στα παθη μου
Καπως ετσι. Πως γινεται να βλεπεις οτι κατι σου κανει κακο ή τουλαχιστον δε σε βγαζει καπου και να το συνεχιζεις; Ας πουμε καθομαι με τις ωρες και κανω τσατ με αγνωστους στο ιντερνετ και τελικα τιποτα. Εδω και μηνες δεν εχω κανει μια γνωριμια κανονικη, να παω για ενα καφε, να κανω ενα φιλο. Καλα, μη νομιζετε, πως λεω "γεια, τι κανεις; εγω εχω καταθλιψη". Η αληθεια ειναι οτι φοβαμαι την αντιδραση των αλλων, οτι μπορει να με απορριψουν. Και αλλος λαθος. Αν καποιος σε απορριψει σημαινει οτι δε σου αξιζει, αλλα εγω δε λεω να το καταλαβω. Κολλαω στην εμφανιση.
Επισης, με φοβιζει η αντιδραση των αλλων αν τους πω οτι ειχα ιψδ. Πως θα το παρουν; Τι θα σκεφτουν; Ναι, ξερω, παλι ισχυει οτι αν καποιος-α αξιζει να ειναι μαζι σου θα ειναι. Αλλα συνεχεια με πιανουν τετοιες σκεψεις.
Και εχει χειροτερεψει. Εχω φτασει στο σημειο να βλεπω καποιον στο δρομο και να ζηλευω επειδη μοιαζει νορμαλ. Σκεφτομαι οτι εγω με καταθλιψεις, ιψδ δεν εχω κανει νορμαλ ζωη. Νιωθω οτι ολη η στεναχωρια, το αγχος, το στρες, η απογοητευση εχουν περασει στο σωμα μου. Βλεπω αλλους να περπατανε με αυτοπεποιθηση, να μοιαζουν σιγουροι για τον εαυτο τους, να ειναι νορμαλ. Ζηλευω. Ζηλευω τους αλλους και αυτο δεν μου συνεβαινε παλια. Ζηλευω τα ρουχα που φορανε, τα μαλλια τους, τον τροπο που περπατανε. Ζηλευω αυτους που εχουν σχεση με κοπελα παρα πολυ. Ζηλευω αυτους που δουλευουν. Νιωθω ενα αισθημα κατωτεροτητας. Νιωθω οτι ολοι οι αλλοι ειναι καλυτεροι απο μενα.
Και αν δω κανα μοντελο/ηθοποιο με πολυ ωραιο σωμα και αναλογιες εκει γινομαι χαλια.
Και αμα μπω στο facebook και δω ολες αυτες τις χαρουμενες φατσες στα κλαμπ κτλ παλι ζηλευω.
Νιωθω λες και ειμαι ο μονος με καταθλιψη. Προσπαθω να την κανω περα, να τα σβησω ολα απο το μυαλο μου, να κανω σαν να μην υπηρξε αυτο το ασχημο καταθλιπτικο καλοκαιρι, αλλα πεφτω ευκολα...
Κουραζομαι και ευκολα. Δεν ξερω αν ειναι απο το χαπι. Παντως τελευταια κοιμαμαι πολλες ωρες, αν και ελπιζω πως τωρα αυτο θα αλλαξει.
Και ναι, δεν ειναι οτι μισω τον εαυτο μου, αλλα δεν τον αγαπαω κιολας. Και πως να τον αγαπαω, αφου με ταλαιπωρει μοναχα. Βλεπω παντου ατελειες πανω μου. Στη μυτη μου που ειναι καπως λιπαρη, στο μαλλι μου που λιγο πεταει, στην ελια που θα μπορουσε να ειναι σε αλλο σημειο, στις κοκκινιλες στο λαιμο, στα δοντια που δεν ειναι εντελως ισια.
Νομιζω οτι δε θα αρεσω. Πως να αρεσω, αφου δεν αρεσω σε μενα δηλαδη;
Αυτες ειναι οι συνεπειες των πραξεων μου, ή μαλλον της πληρους απραγιας. Να καθομαι ολη μερα σε ενα σπιτι και να σκεφτομαι, να σκεφτομαι, να σκεφτομαι. Ιδου τωρα τα αποτελεσματα.
Αλλα δε θελω να ριξω την ευθυνη πανω μου γιατι ειναι αδικο. Δε φταιω εγω. Δεν ηθελα εγω να περναω τοσο ασχημα, ουτε ηθελα να παθω καταθλιψη και να μισησω τον εαυτο μου. Λιγα πραγματα ειχα αναγκη και θα ηταν ολα αλλιως. Ομως δεν τα ειχα...Και τωρα δυσκολευομαι πολυ να εκτιμησω αυτα που εχω γιατι το μυαλο μου κολλαει συνεχεια σε αυτα που δεν εχω, σε αυτα που δεν κανω και σε αυτα που δεν εχω κανει ή που θα μπορουσα να κανω αλλιως.

Every day I fight a war against the mirror
I can't take the person starin' back at me
I'm a hazard to myself

Don't let me get me
I'm my own worst enemy
It's bad when you annoy yourself
So irritating
Don't wanna be my friend no more
I wanna be somebody else

I cannot find a way to describe it
It's there inside; all I do is hide
I wish that it would just go away
What would you do, you do, if you knew
What would you do

All the pain I thought I knew
All the thoughts lead back to you
Back to what was never said
Back and forth inside my head
I can't handle this confusion
I'm unable; come and take me away

I feel like I am all alone
All by myself I need to get around this
My words are cold, I don't want them to hurt you
If I show you, I don't think you'd understand
Cause no one understands

Ο παράδεισος είναι μακριά, γονατιστός δεν πας πουθενά
σήκω και σκέψου πιο καθαρά
πως ότι είχες δεν είναι μικρό,
ότι κρατάς ίσως να’ ναι αρκετό
πάψε να ψάχνεις της μοίρας τι ήταν γραφτό

ο χρόνος πίσω ξανά δε γυρνά
φαύλος κύκλος που δε σταματά
θολώνεις για λίγο κι αρχίζεις ξανά

μα τι μας μένει τι μας δένει τι τρελαίνει την καρδιά
είναι πάντα, αυτό που έχεις πιο κοντά
μα τι μας μένει τι μας δένει τι τρελαίνει την καρδιά
είναι πάντα, αυτό που έχεις τελικά

ότι λάμπει δεν είναι χρυσός
ίσως να λάμπει γιατί είσαι τυφλός
τι κι αν κανείς λάθη , δεν είσαι θεός

κάθε τέλος καινούρια αρχή, κάθε ψέμα αιώνια αφορμή
κάθε πιστεύω γυρίζει τη γη

μα τι μας μένει, τι μας δένει τι τρελαίνει την καρδιά
είναι πάντα, αυτό που είχες πιο κοντά
μα τι μας μένει, τι μας δένει τι τρελαίνει την καρδιά
είναι πάντα, αυτό που είχες τελικά

[panicgirl]

Δεν είσαι μόνος σου...Ξέρεις πόσοι έχουν προβλήματα αυτοπεποίθησης?Εμένα ο κόσμος μου λέει μια κοπελάρα σαν και εσένα,με ματάρες μπλέ κτλ.Ε λοιπόν να σου πώ κάτι?Όταν κοιτάω στο καθρέφτη βλέπω μια κοπέλα άσχημη με κιλά παραπάνω,και κάθομαι και λέω σιγά εμένα ποιός θα με αγαπήσει,ειδικότερα τώρα που το αγόρι μου με παράτησε για να μεταναστεύσει μετά από τέσσερα χρόνια συγκατοίκησης.Σχέσεις είχα συνεχόμενα από τα 17 μου και αυτοπεποίθηση δυστυχώς έπερνα μόνο από τους συντρόφους μου.Λάθος!Μεγάλο λάθος,έφτασα σε σημείο να αγχώνομαι για την σχέση μου,γιατί το αγόρι μου δεν ήταν τόσο εκδηλωτικό όσο οι προηγούμενοι σύντροφοι μου,και αυτό με ξέκανε ψυχολογικά,γιατί?Γιατί είχα ξεχάσει εμένα...Δυστυχώς όση αγάπη και αν έχεις μέσα σου να δώσεις,όση και να δίνεις αν δεν αγαπήσεις τον εαυτό σου πρώτα μην περιμένεις να σε αγαπήσει κανείς.Σεβασμό και αγάπη απέναντι σε αυτό που είμαστε.Ότι και αν είμαστε.Αυτοί που βλέπεις στο δρόμο και ζηλεύεις,άλλοι μπορεί να είναι πολύ χειρότερα από εσένα και να κρύβονται πίσω από την εμφάνιση τους.Ρε συ κανένας δεν είναι καλά 1/3 πλέον πέρνει φάρμακα ή έχει πάρει τουλάχιστον μια φορά στην ζώη του.Αφού μας μεγάλωσαν μέσα στην ζάχαρη και τώρα επιπλέουμε στα σκατά. Και μην αφήνεις πότε τον εαυτό σου να λέει ποιά θα με κάνει αγόρι της,ή ποιός φίλο του επειδή έχεις κάτι.Και εγώαμα δείς την ντούλαπα μου χωρισμένη σε χρώματα την έχω,αφού βλέπω το monk στην τηλεόραση και λέω ε κάπως έτσι θα γίνω άμα γεράσω και γελάω.Ε και?Αυτό είσαι εσύ!!!Και είσαι μοναδικός,όλο και κάτι καλό θα έχεις,ψάξτο και κάντο όπλο σου.

[Lilith]

Ποσο τα νιωθω ολα αυτα που αναφερεται..πρεπει να παρουμε δυναμη μονη μας δεν γεννηθηκαμε με καταθλιψεις,αγχος κτλ!καποτε ειμασταν και νιωθαμε καλα εως τελεια.τι μας συνεβει μετα?αυτο πρεπει να κατσουμε να αναρωτηθουμε και να λυσουμε.μπορουμε να γινουμε σαν αυτο το φυσιολογικο που επιθυμουμε.αν αφησουμε τις αρνητικες σκεψεις να μας καταβαλουν στο τελος θα μας φανε και ειναι πολυ χειροτερο.τι περισσοτερο εχει ενας "φυσιολογικος" απο εμας?μυαλο?δυναμη?θεληση?κα ι αυτος κλαιει,χτυπιεται,νομιζει,φ� �βαται,νιωθει!ολοι εχουν προβληματα.και εμεις φυσιολογικοι ειμαστε απλα ισως πιο ευαισθητοι και μας περνει απο κατω.το μονο που χρειαζεται ειναι να πατησουμε γερα στα ποδια μας.και εγω σε αυτη την προσπαθεια ειμαι!ολα μεσα στο μυαλο μας ειναι!

[angelos]

Επισης, με φοβιζει η αντιδραση των αλλων αν τους πω οτι ειχα ιψδ. Πως θα το παρουν; Τι θα σκεφτουν; Ναι, ξερω, παλι ισχυει οτι αν καποιος-α αξιζει να ειναι μαζι σου θα ειναι. Αλλα συνεχεια με πιανουν τετοιες σκεψεις.

Οσον αφορα φιλους και γνωστους, δεν υπαρχει κανενας λογος να το μαθουν ποτέ.
Δεν βγαζουμε στη φόρα τετοια προσωπικα μας δεδομενα για κανεναν λογο.

Οσον αφορα συντροφους... εκει πρεπει να το πεις καποια στιγμη.
Αν ειναι σωστη θα μεινει.
Αν δεν ειναι σωστη, θα φυγει.

Αλλα θα ερθει η επομενη...
Αν ειναι σωστη, θα μεινει.
Αν δεν ειναι σωστη, θα φυγει.

Αλλα θα ερθει η επομενη...
Κ.Ο.Κ
Η σωστη παντως (που πρεπει να μας ενδιαφερει), θα μεινει.

Η παραπανω δεν ειναι δικη μου αποψη, ειναι αποψη ψυχιατρου σε δικη μου αναλογη ερωτηση.