ΑΝ ΣΑΣ ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΜΕΓΑΛΟ..ΥΠΟΜΟΝΗ!ΕΧΕΙ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ. :)

[Ζετακι]

Γεια σας, θα ηθελα να μιλησω για ενα ''αιωνιο'' προβλημα μου το οποιο και αυτη τη στιγμη που γραφω νιωθω περιεργα διοτι δεν το εχω αποδεχθει πληρως. Ξεκιναει απο μικρη ηλικια και αφορα τη μητερα μου.Δεν εχουμε καλες σχεσεις ασχετα το οτι μερικες φορες δινουμε(βασικα δινω)τοπο στην οργη και εχουμε καποιες καλες στιγμες. Δεν ξερω αν εγω τα θελω ολα τελεια αν ματαια προσπαθω να τα κανω καλυτερα η απλα να ειναι αδυνατον να αλλαξω τον τροπο μιας 48χρονης μητερας. Την αγαπαω υπερβολλικα παρ'ολο που μερικες φορες νιωθω πως δν ειναι αμοιβαιο διοτι βγαζει πολυ κακια σαν ανθρωπος αλλα καταβαθως ισως να ειναι καλη.Ηταν διπλα μας δεν μας παρατησε και ηταν με τον δικο της τροπο καλη μητερα. Το προβλημα ειναι το εξης..η συμπεριφορα της. Προσβαλλει, βριζει, μειωνει τα ιδια της τα παιδια. Η αδερφη μου η οποια ειναι 25 ειχε φυγει απ το σπιτι γι αυτο το λογο αλλα τωρα ειναι το καλυτερο της παιδι. Εγω λοιπον, απο τα 12 περιπου αρχισαν να μην μου αρεσουν καποια πραγματα. Ειχα εντονη εφηβεια, ηθελα να ακολουθω αλλα κοριτσια τα οποια ηταν πιο ελευθερα αλλα το απαγορευε με ασχημο τροπο. Και παλι δν εχω παραπονο. Τωρα που ειμαι 18 σκεφτομαι οτι εβγαινα και ημουν ανετη σε πολλα θεματα δν εχω παραπονο. Αλλα ο χαρακτηρας της ηταν και ειναι απαισιος. Ολο με κανει να αισθανομαι οτι φταιω για πολλα θεματα..για τα νευρα της πχ κ για αλλα. Επισης με συγκρινει με την αδερφη μου και οτι δεν ειμαι σαν αυτην καλη..υπακουη και αλλα..το οτι δεν ειμαι σαν το αδερφο μου τον μικρο δεν εχω σεβασμο και πολλα αλλα. Πως γινεται να μην εχω σεβασμο αφου πολλους ανθρωπους που γνωριζω και βλεπω πως ειναι αξιολογοι και σωστοι αμεσως νιωθω σεβασμο γι αυτους?Πιστευω πως ειμαι ενα εξυπνο ατομο κ ομως με κανει να νιωθω χαζη και ταπεινωμενη συνεχως. Ειμαι πολυ πληγωμενη, αυτη ειναι η αληθεια. Δεν ξερω αν αυτο λεγεται αναισθησια αλλα δεν το εχει καταλαβει καθολου. Συνεχως παραπονιεται οτι εγω την βριζω κ οτι εγω εγω ασχημη συμπεριφορα απεναντι της και το λεει σε ολους και κανενας δν τολμαει να της φερει αντιρρηση. Δεν εχουν κριτικη σκεψη? Αν ενα παιδι δεν του φερεσαι ωραια πως γινεται να σου φερθει αυτο? αν απο κατι τοσο ασημαντο γινεται ενας τεραστιος χαμος και λεγονται λογια τοσο ασχημα (δν θελω να πω λεπτομερειες) πως γινεται να μην την πω τρελη? μερικες φορες αναρωτιεμαι ειμαι τοσο λαθος...δν ξερω.Της ριχνω βαρος με λιγα λογια στο οτι δν εχει διαπεδαγωγησει κανεναν μας σωστα, κ ομως..ειμαι σιγουρη οτι θα ειμαι καλυτερη μητερα. Κανενας δν ξερει πως να εισαι μητερα δν το σπουδαζεις αλλα το να εισαι σωστος ανθρωπος ειναι εμφυτο. Και η μητερα της δεν την διαπεδαγωγησε σωστα. Ειναι καρμπον εδω που τα λεμε αλλα δεν της ριχνω τοσο βαρος..ειναι γυναικα του 40 μεγαλωσε σε σκληρες συνθηκες δν σημαινει οτι και το παιδι της πρεπει να μεγαλωσει με τον ιδιο τροπο τα παιδια της. Μου λεει συνεχως επισης οτι δεν ειμαι ικανη για τιποτα..Πραγματικα ενω νιωθω τοσο δυναμικο ατομο με κανει να νιωθω ανικανη και αχρηστη.Δεν κανω κατι πχ καποια δουλεια του σπιτιου και ειμαι ανικανη δν ειμαι τακτικη ειμαι ανευθυνη, αλλα φοβαμαι να κανω κατι διοτι αν δεν το κανω σωστα γινεται χα μος! συνεχως λεει οτι κανενας δν μπορει να τα κανει σαν αυτη κανενας δν ειναι καλυτερος απο κεινη, και δν με αφηνει να κανω πολλα πολλα. Μετα με κατηγορει. Και μετα λεει πως ε...δν πειραζει θα ρθει η ωρα που θα τα κανει και αυτα! Οχι. Δεν ειναι τρελη!!Το χειροτερο ομως ειναι πως δν εχω κανεναν να με υποστηριξει..γιαγια μητερα πατριος εινα τα ιδια.Και τωρα που το σκεφτομαι και η αδερφη μου μπροστα της συμφωνει. Μολις φευγει μου λεει ποσο δικιο εχω..ειμαι απεγνωσμενη. Θελω να ξεπερασω ολα αυτα τα προβληματα δν θελω αλλο να με τρελενουν και να κλαιω συνεχεια. Καθομαι 2 μηνες μεσα δν εχω ορεξη να βγω ειμαι μια ωραια κοπελα και ουτε καν εχω ορεξη να εχω συντροφο ουτε φιλες εδω που τα λεμε. Εχω κλειστει ολοκληρωτικα στο εαυτο μου. Θα σας πω ομως γιατι..νιωθω πως θα επιβαρυνω τον αλλο και οτι δν εχω κατι να του δωσω. Ειμαι πολυ απορροφημενη στα δικα μου. Αν δεν λυθουν δεν μπορω να προχωρησω ειμαι κολλημενη εδω. Εχω ομως τοσα πολλα να δωσω..ειμαι πολυ ευαισθητος ανθρωπος μ αρεσουν πολλα πραγματα εχω πολλα ενδιαφεροντα αλλα σκεφτομαι κιολας μηπως δν ειμαι και ικανη? Τελειωσα το λυκειο και ελεγα να μαθω ρωσικα..λατρευω τις ξενες γλωσσες. Μαθαινω πολυ γρηγορα και μου αρεσουν ολες εκτος γερμανικα :Ρ Οταν της ελεγα οτι θελω να μαθω ρωσικα με κοροιδευε και μου εδινε μουτζες. Με ελεγε αχρηστη και σιγα μην κατσω εγω να σχοληθω..Οποτε δεν με ξερει. Δεν ξερει τι ανθρωπος ειμαι , ενω προσπαθω να της δειξω με καθε τροπο ποσα πραγματα μου αρεσουν δν βλεπει. Οποτε ειναι αναισθητη. Καθεται ολη μερα και παιζει παιχνιδακια στον υπολογιστη (καταραμενη τεχνολογια) και δεν δινει βαση. Μονο να κανει τον δικτατωρα και τον δερβεν αγα ξερει. Που λετε, περιμενω σε 2 μηνες να δουλεψω που θα κλεισω τα 18 και να παω ρωσικα..της το χα πει καιρο πριν ειχε πει πως θα με βοηθησει και δν σηκωνε κουβεντα.Εγω αυτα τα φοβαμαι γιατι σε οτι με εχει βοηθησει μου το χτυπαει μετα και μετανιωνω πολυ που δεχτηκα. Οπως και αυτη!Αποκει και περα λοιπον, δν ρωτησε καν που ελεγε πως θα ρωτησει. Τελος παντων, ειμαι ενα ανοιχτομυαλο ατομο εχω πολυ διαφορετικο μυαλο απο ολη την οικογενεια..δεν μπορει ουτε να καταλαβει ουτε να δεχτει. Συγχωρω, προσπερναω, μου αρεσει το καλο, το σωστο και το ανοιχτο. Οχι κοπμπλεξ οχι στενομυαλοι ανθρωποι οχι κακοι ανθρωποι. Αυτα τα λιγα για μενα..συγγνωμοι αν σας κουρασα αλλα ειχα την αναγκη να τα πω καπου...να τα γραψω εστω, και θα παρακαλουσα να μου απαντησετε. Θα προτιμουσα ατομα που ειναι σχετικοι διοτι εχω ακουσει γιαφορα τοσα χρονια οπως μην δινεις σημασια..που εχει καταντησει βαρετο.Σας ευχαριστω πολυ!

[nick cave]

Ζέτα, η επίκριση και η απόρριψη είναι ο τρόπος που επέλεξε η μητέρα σου για να νιώθει πως έχει τον έλεγχο της ζωής της και των ανθρώπων γύρω της. Λέω "επέλεξε" γιατί πιστεύω πως ακόμα και όταν βιώνουμε δύσκολες και τραγικές συνθήκες, εμείς αποφασίζουμε τη στάση που θα κρατήσουμε στη ζωη. Η δικαιολογία "έτσι έμαθα από το σπίτι μου" μπορεί να ισχύει για ένα νέο άνθρωπο που τώρα ανοίγει τα φτερά του, όχι όμως για κάποιον που έχει κάνει οικογένεια. Από εκεί και πέρα, τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας επιλέγουν το δικό τους ρόλο. Η αδελφή σου επέλεξε το ρόλο του υποχωρητικού παιδιού, που δε φέρνει αντιρρήσεις και δεν αρθρώνει το δικό της λόγο. Οπως βλέπεις, αυτό της έχει ήδη στοιχίσει την απώλεια της ταυτότητάς της. Αλλιώς φέρεται μπροστά στη μητέρα σας, αλλιώς όταν είσαστε μόνες. Αυτό δείχνει οτι θα δυσκολευτεί να διεκδικήσει τα θέλω της και την ευθύνη της ζωής της.

Είναι καλό που διαχωρίζεις τη θέση σου από τον τρόπο που συμπεριφέρεται η μητέρα σου. Είναι καλό που διαπιστώνεις πως σαν άνθρωπος διαμορφώνεις μιά δική σου ποιότητα, δική σου προσωπικότητα και δικές σου αξίες. Επέμεινε σε αυτό που είσαι και καλλιέργησέ το: την αγάπη και την εμπιστοσύνη στη ζωή και τους ανθρώπους, την πίστη στον εαυτό σου και στις δυνατότητες που έχεις. Κυνήγησε τα όνειρά σου και μην επηρεάζεσαι από τον αρνητισμό της μητέρας σου. Μην αφήσεις τη γνώμη της για σένα να υπονομεύσει την επιθυμία σου να ζήσεις και να εξελιχθείς. Αξίζεις, αρκεί να το πιστέψεις.

Για όσο διάστημα θα ζεις κάτω από την ίδια στέγη, μην αφήνεις τη μητέρα σου να σου κλέβει την ενέργειά σου. Μπορεί να νιώθεις ευγνωμοσύνη για εκείνη επειδή ήταν πάντα δίπλα σου και καλά κάνεις. Αυτό όμως δε σημαίνει πως της χρωστάς τη ζωή σου. Η ζωή είναι δική σου κι εκείνη οφείλει να το σεβαστεί αυτό. Να της το υπενθυμίζεις σε κάθε ευκαιρία με σταθερό και αποφασιστικό τρόπο, αποφεύγοντας να εμπλακείς σε καυγάδες και συζητήσεις μαζί της...

[Τάρια]

Ζετα!Καλησπέρα
Το ίδιο θέμα είχα κι εγω με τη μητέρα μου,μέχρι που έφτασα 18 και τις εδειξα πως μου συμπεριφερόταν.
Άσχημο αλλα τα πάντα πληρώνονται με το ίδιο νόμισμα.
Εσυ,τόσο καιρο που σε κατακρίνει,δεν της είπες ποτε πως πρέπει να κοιτάξει τον εαυτο της αφού ,όπως η ίδια ισχυρίζεται,γεννησε μια " άχρηστη" κόρη;Δεν της είπες :καλύτερα ρωσικά παρα μια κοιμισμενη μάνα που παίζει στον υπολογιστή ή βλέπει βαριεστημενες βλακείες στην τηλεόραση;
Το ότι ειναι μητέρα σου,δεν σημαίνει πως έχει δικαίωμα να σε κάνει σαν τα μούτρα της.Αλλωστε ειναι αδύνατον να γινει κάτι τέτοιο αφού το μορφωτικό επίπεδο ειναι διαφορετικό.
Μόνο οταν δείξεις στον άλλο τι ειναι καταλαβαίνει τα λαθη του και για εσένα ήρθε η ώρα να της δείξεις και τι ανθρωπος ειναι αλλα και τι μυαλό κουβαλάει.
Οταν θα γινουν αυτα,τότε πλέον δεν θα δίνεις σημασία.Κυριολεκτικα....

[Ζετακι]

Γεια σου Ταρια..ευχαριστω για την απαντηση οπως και τον Νick.Θα ηθελα να σου πω οτι λογια 'σκληρα' της εχω πει αρκετες φορες μηπως και καταλαβει αλλα οχι μονο δεν την νοιαζει αυτα που λεω..μου λεει πως οταν μεγαλωσω εγω θα μετανιωσω γι αυτα που λεω και θα την παρακαλαω για να μου μιλησει ..

[Τάρια]

Τότε κορίτσι μου ειναι ώρα ή να ζητήσει επαγγελματική βοήθεια ή πολυ απλα να μην της δίνει κυριολεκτικά σημασία.Μην της μιλάς για τίποτα και κανέναν.Το να μην την υπολογίζεις θα ειναι σαν να την έχει χες!!νη.

[kerasi]

εδωσες εξετασεις? περασες καπου? με τι θες ν ασχοληθεις? ισως αποτελεσει εφαλτηριο για να κανεις κατι νεο, ανεπηρεαστη απ τα προβληματα.

[Ζετακι]

Γεια σας..ευχαριστω για τις απαντησεις σας..προτιμω μια λυση η οποια θα με κανει ουτε να μετανιωσω αλλα πουτε να μην με καλυψει. Δεν θα ηθελα να καταφυγω σε επαγγελματικη βοηθεια θα προτιμουσα κατι το οποιο θα μου διατηρουσε και την ψυχικη μου υγεια αλλα και να ειναι αποτελεσματικο.Ειναι παρα πολυ εγωιστρια αυτα που ειπε και εκανε..και πιστεψε και οτιδηποτε τελος παντων ισως να τα μετανιωσει πολυ αργα η...ισως και ποτε αν της δειχνω οτι τιποτα δν με ενοχλησε. Παντα ομως της ''την λεω'' και αυτο δν της αρεσει και τοσο...η αδερφη μου πχ δν το κανει. Πολλες φορες συμφωνει, σε πραγματα που τα βρισκω τελειως λαθος. Κατηγορουμαι λοιπον για οχι σωστο σκεπτικο η οχι χαρακτηρας ετσι οπως το θελει εκεινη κτλ.Ειναι πολυ κυκλοθυμικη και μια ειναι καλα μια χαλια..μια τα παμε καλα μια σκοτωνομαστε αλλα παντα μενει κατι..δλδ δν ξεχασα ποτε.Ισως και εκεινη..αλλα πρεπει να καταλαβει οτι αυτα που δεν ξεχασε απο μενα ηταν καθαρα δημιουργημα δικο της.Δεν ειναι οτι δεν φταιω πουθενα..της εχω πει 'βαριες'κουβεντες που ισως την πονεσαν αντι να προσπαθησω να το συζητησω..πραγμα ακατορθωτο με εναν αμορφωτο ανθρωπο βασικα αλλα επρεπε να προσπαθησω. Επισης οσον αφορα την αδερφη μου δεν νομιζω οτι δεν θα μπορει να διεκδικησει τα θελω της οπως λεει ο Νick αλλα το αντιθετο απο μενα. Τα καταφερε γιατι δεν τα επαιρνε τοσο κατακαρδα σαν εμενα. Παντα μου ελεγε οτι δεν της δινει σημασια και πραγματικα ηταν κατι εξωπραγματικο και μαγικο..αναρωτιομουν πως εμενε ανεπηρεαστη..και τα καταφερε τελεια. Την θαυμαζω.Με λιγα λογια...δεν προσπαθω να αλλαξω εναν μεγαλο ανθρωπο, μια μανα..για μενα θελω λυση.Να μπορω να μενω ανεπηρεαστη..να μπορω να μην δινω σημασια κυριολεκτικα και να ειμαι ηρεμη και ησυχη.Να μπορω να τα ξεπερναω αυτα και να ειμαι σιγουρη για τον εαυτο μου γιατι ολο αυτο με εχει κανει να μην ειμαι..

[Τάρια]

Ζετα,η βοήθεια ειναι για την μητέρα σου,εσύ δεν την έχεις ανάγκη.Και άρχισε να κανείς ότι κι η αδερφή σου.Απο το ένα αυτή θα μπαίνουν κι απο το άλλο θα βγαίνουν.Ειναι απλούστατο.Και άρχισε ρωσικά χωρίς την άδεια της,δεν την χρειάζεσαι καθόλου.
Καλό ξεκίνημα


"οταν σπάσει ο καθρέφτης και ξαφνικά το είδωλο ειναι σπασμένο,ή θα κολλησεις το γυαλί ή θα αλλαξεις καθρέφτη αφού αλλάξεις εσυ"

[μαρκελα]

Γεια σας..ευχαριστω για τις απαντησεις σας..προτιμω μια λυση η οποια θα με κανει ουτε να μετανιωσω αλλα πουτε να μην με καλυψει. Δεν θα ηθελα να καταφυγω σε επαγγελματικη βοηθεια θα προτιμουσα κατι το οποιο θα μου διατηρουσε και την ψυχικη μου υγεια αλλα και να ειναι αποτελεσματικο.Ειναι παρα πολυ εγωιστρια αυτα που ειπε και εκανε..και πιστεψε και οτιδηποτε τελος παντων ισως να τα μετανιωσει πολυ αργα η...ισως και ποτε αν της δειχνω οτι τιποτα δν με ενοχλησε. Παντα ομως της ''την λεω'' και αυτο δν της αρεσει και τοσο...η αδερφη μου πχ δν το κανει. Πολλες φορες συμφωνει, σε πραγματα που τα βρισκω τελειως λαθος. Κατηγορουμαι λοιπον για οχι σωστο σκεπτικο η οχι χαρακτηρας ετσι οπως το θελει εκεινη κτλ.Ειναι πολυ κυκλοθυμικη και μια ειναι καλα μια χαλια..μια τα παμε καλα μια σκοτωνομαστε αλλα παντα μενει κατι..δλδ δν ξεχασα ποτε.Ισως και εκεινη..αλλα πρεπει να καταλαβει οτι αυτα που δεν ξεχασε απο μενα ηταν καθαρα δημιουργημα δικο της.Δεν ειναι οτι δεν φταιω πουθενα..της εχω πει 'βαριες'κουβεντες που ισως την πονεσαν αντι να προσπαθησω να το συζητησω..πραγμα ακατορθωτο με εναν αμορφωτο ανθρωπο βασικα αλλα επρεπε να προσπαθησω. Επισης οσον αφορα την αδερφη μου δεν νομιζω οτι δεν θα μπορει να διεκδικησει τα θελω της οπως λεει ο Νick αλλα το αντιθετο απο μενα. Τα καταφερε γιατι δεν τα επαιρνε τοσο κατακαρδα σαν εμενα. Παντα μου ελεγε οτι δεν της δινει σημασια και πραγματικα ηταν κατι εξωπραγματικο και μαγικο..αναρωτιομουν πως εμενε ανεπηρεαστη..και τα καταφερε τελεια. Την θαυμαζω.Με λιγα λογια...δεν προσπαθω να αλλαξω εναν μεγαλο ανθρωπο, μια μανα..για μενα θελω λυση.Να μπορω να μενω ανεπηρεαστη..να μπορω να μην δινω σημασια κυριολεκτικα και να ειμαι ηρεμη και ησυχη.Να μπορω να τα ξεπερναω αυτα και να ειμαι σιγουρη για τον εαυτο μου γιατι ολο αυτο με εχει κανει να μην ειμαι..

Ζετάκι μου,
δεν είσαι προέκταση της μητέρας σου, μπορεί εκείνη για τους λόγους της.. να την εξυπηρετεί να σε βλέπει έτσι, εσύ όμως είσαι ένας μοναδικός και ξεχωριστός άνθρωπος, που αξίζει το καλύτερο!
Αυτό, που χρειάζεται να έχεις σαν στόχο, είναι κάποια στιγμή να φύγεις μέσα απ' αυτό το περιβάλλον, γιατί δεν σε βοηθάει στο να προχωρήσεις και να ικανοποιήσεις σωστά τις ανάγκες σου.
Δεν χρειάζεται να συγκρούεσαι μαζί της, είναι δύσκολο ν' αλλάξει.., εσύ όμως μπορείς ν' αλλάξεις, όσο αναγκαστικά παραμένεις κάτω απ' την ίδια στέγη, κυρίως τον τρόπο,
που βλέπεις τα πράγματα! Δηλ. δεν χρειάζεται να εμπλέκεσαι τόσο συναισθηματικά, αλλά περισσότερο κι όσο μπορείς με την λογική, να παρατηρείς αντικειμενικά τις καταστάσεις..
Έτσι, δεν θα σ' επηρεάζουν τα όσα σου λέει και σιγά-σιγά, όσο θα βλέπει ότι δεν ανταποκρίνεσαι, μπορεί και ν' αλλάξει κι εκείνη τον τρόπο, που φέρεται! Δεν αποκλείεται με την ίδια απορριπτική
συμπεριφορά, να είχε διαπαιδαγωγηθεί κι η ίδια, είτε απ' τον αυστηρό πατέρα της είτε απ' την αυστηρή μητέρα. Αυτά τα άτομα είναι συνήθως πολύ ανασφαλή και κάτω απ' αυτή την αυταρχική
εικόνα, κρύβουν ένα πολύ φοβισμένο χαρακτήρα, που μεγάλωσε με πολλά πρέπει κι ένα σωρό απαγορεύσεις. Κάποια στιγμή θα μπορούσες, αν βέβαια το ήθελες, να την ρωτήσεις, τί είν' αυτό που
την κάνει να συμπεριφέρεται κατ' αυτό το τρόπο. Υπήρξε χειραγώγηση απ' τους δικούς της; Την μείωναν και την απαξίωναν; Στερήθηκε κάτι που το ήθελε πολύ και τώρα ζηλεύει τα παιδιά της; :)

[Ζετακι]

Μαρκελλα μου ευχαριστω για την απαντηση..ξερω πολυ καλα τι εχει περασει και ολα αυτα που ειπες τα βιωσε απο τη μητερα της γι αυτο λεω παραπανω οτι με το τροπο που εμαθε συνεχιζει..ανωριμο αλλα δεν εκανε κατι καλυτερο.Ναι το προβλημα ειναι οτι δεν το βλεπω πολυ αντικειμενικα και αυτο το βιωνω μονο με τη μητερα μου..αλλα προσπαθω!ηδη υπαρχει μια προοδος ..δν δινω πολυ σημασια..δν ασχολουμαι πολυ..αλλα παντα θα ειναι η ιδια ..Δεν με παιρνει ομως πια να ασχολουμαι κιολας..μετα απο τοσα χρονια ειδα πως κανενας δεν με υποστηριξε και αν ελεγαν οτι εχω δικιο μπροστα της ολοι το βουλωναν..εχουν τα ιδια μυαλα δν γινεται αλλιως.

[Ζετακι]

θα ειχα κανει πολλα πραγματα ταρια μου αν ηταν ετσι αλλα δεν ειναι! ειναι ο μονος ανθρωπος που μπορει να βοηθησει..εγω δν εχω απο πουθενα εισοδημα..

[nflu]

Οχι μονο να μην ασχολεισε....απο το ενα αυτι να μπαινουν κι απο το αλλο να βγαινουν.....
δυστυχως εχω περασει παρομοιες καταστασεις...συν ξυλο και αισχρολογιες......
ψυχολογικοι και συναισθηματικοι εκβιασμοι ειναι ολα αυτα....μεχρι να υποκυψεις και να γινεις μαριονετα...κι αν το κανεις κι αυτο για να βρεις την ησυχια σου ...θα βρει αλλα.....
ειναι και σε δυσκολη ηλικια η μανα σου...αλλα ειναι και θεμα χαρακτηρα...με τα χρονια μπορει και να ηρεμησει...αλλα μεχρι τοτε αν την αφησεις θα σου ρουφηξει το αιμα....
κανε υπομονη και προετοιμασε την εξοδο σου...οπως και να ναι.....δεν γινεται να μεινεις με την αδερφη σου αν βρεις δουλεια?
τιποτα δεν ειναι πιο σημαντικο απο την ψυχικη σου γαληνη και ισορροπια ..ακομα κι αν χρειαστει να τρως ενα κομματι ψωμι την ημερα μονο...πιστεψε με....

[μαρκελα]

Μαρκελλα μου ευχαριστω για την απαντηση..ξερω πολυ καλα τι εχει περασει και ολα αυτα που ειπες τα βιωσε απο τη μητερα της γι αυτο λεω παραπανω οτι με το τροπο που εμαθε συνεχιζει..ανωριμο αλλα δεν εκανε κατι καλυτερο.Ναι το προβλημα ειναι οτι δεν το βλεπω πολυ αντικειμενικα και αυτο το βιωνω μονο με τη μητερα μου..αλλα προσπαθω!ηδη υπαρχει μια προοδος ..δν δινω πολυ σημασια..δν ασχολουμαι πολυ..αλλα παντα θα ειναι η ιδια ..Δεν με παιρνει ομως πια να ασχολουμαι κιολας..μετα απο τοσα χρονια ειδα πως κανενας δεν με υποστηριξε και αν ελεγαν οτι εχω δικιο μπροστα της ολοι το βουλωναν..εχουν τα ιδια μυαλα δν γινεται αλλιως.

Να μην ξεχνάς ποτέ, ότι είσαι ένα δυνατό και πολύ ικανό κορίτσι με προσόντα, που διεκδικεί και μπορεί κάποια στιγμή να τα βγάλει πέρα μόνο του και ανεξάρτητο.
Οι αρνητικοί χαρακτηρισμοί της να μην σ' αγγίζουν πλέον, ας βρίσκουν τοίχο! Οι υπόλοιποι δεν αντιδρούν και πάνε με τα νερά της, γιατί είναι δύσκολο, να την έχουν αντιμέτωπη.
Ν' αντλείς κουράγιο από σένα και ν' αρχίσεις σιγά-σιγά να κάνεις παρέες, νάχεις φίλες, δραστηριότητες και να διαβάζεις όσο μπορείς περισσότερο!.. Καλή συνέχεια σου εύχομαι. :)

[Ζετακι]

Και εγω τα περασα αυτα..προσπαθουσαν να με παρουν απ τα χερια της για να μην με σκοτωσει..δεν θυμαμαι τους λογους αλλα ηταν φρικτο..επειση την εβριζα ισχυριζεται..η ετσι θελει να θυμαμαι για να ειναι ''ηρεμη''αυτη. Επισης, δεν εχει σχεση η ηλικια ηταν απο μικρη ετσι.Ειναι καθαρα θεμα χαρακτηρα.Εκβιασμοι(συμφων ω απολυτα οτι ειναι εκβιασμοι) ομως γιατι?τι να καταφερει με αυτο?Με την αδερφη μου δεν γινεται συγκατοικει αλλα ετσι κ αλλιως δεν θα συγκατοικουσα με ατομο που δεν ταιριαζω καθολου..οπως και να χει οταν μπορεσω προτιμω να παω καπου μονη μου.Σιγουρα δεν ειναι τιποτα πιο σημαντικο απ την ψυχικη γαληνη και ισορροπια και το διαπιστωσα τωρα που την εχασα..

[nflu]

δεν εχει νοημα να ρωτας γιατι κοριτσι μου....απλα τρεχα....
ετσι ειναι αυτος ο ανθρωπος...ετσι ξερει να επικοινωνει....σε οποιονδηποτε δεν της δινει αποκλειστικη υπακοη και υποταγη γινεται εχθρος της.....σιγουρα εχει τα δικα της ψυχολογικα...ενας ψυχολογος θα μας τα εξηγουσε αυτα καλυτερα....κι εγω αναρωτιομουν γιατι αλλα ειναι μια κατασταση που δεν παλευεται...δεν υπαρχει ακρη για να την πιασεις και να ξεδιπλωσεις το κουβαρι...
εισαι εκει μεσα στο σπιτι...αποκλειστικο παιχνιδι της μανας σου για να ξεσπα τα ψυχολογικα της.....αυτο μονο ζωη δεν ειναι και το καταλαβαινεις ή οχι σου κανει πολυ μεγαλο κακο....απλα τρεχα οσο πιο γρηγορα μπορεις να φυγεις απο αυτη την κατασταση.......
θα μου πεις δυσκολο.....αλλα τι να πω...καλη δυναμη...