ΙΨΔ ΚΑΙ ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ

[cina]

Συνήθως ο ψυχαναγκαστικός νιώθει ακεφιά, ατολμία , απώλεια ή απουσία ελπίδας. Αυτά τα συμπτώματα είναι συνηθισμένα στην κατάθλιψη. Η διάθεση των ψυχαναγκαστικών είναι συνήθως μειωμένη και πεσμένη. Έτσι όσο καταθλιπτικός αισθάνεται τόσο λιγότερο μπορεί να αντισταθεί στη διαταραχή αυτή. Από την άλλη πλευρά μπορεί η βελτίωση της διάθεσης που θα επέλθει μέσω ευνοϊκών συνθηκών της ζωής ή ακόμα και διαμέσου των φαρμάκων, με τα γνωστά αντικαταθλιπτικά, μπορεί να επηρεάσει θετικά και τον ψυχαναγκασμό.Υπάρχουν ενδείξεις ότι μια συγκεκριμένη ουσία, με το όνομα Χλωμιπραμίνη, που κανονικά δίνεται στην κατάθλιψη, μπορεί επίσης να οδηγήσει σε βελτίωση και τον ψυχαναγκαστικό ασθενή. Αν βασικά δρα έμμεσα με το να βελτιώνει τη διάθεση ή αν πραγματικά επιδρά άμεσα στους ψυχαναγκασμούς , δεν έχει εξηγηθεί ακόμη ικανοποιητικά.

[betelgeuse]

Σε αυτο δεν διαφωνω ραφαελα.
Απλα πολλες φορες υποτιματε ο βιολογικος παραγοντας και ακουγονται αποψεις , οπως το οτι ο πασχων το θελει αυτο που του συμβαινει ή οτι ειναι αδυναμια του. Πραγμα που δεν ισχυει......

[cina]

Σε αυτο δεν διαφωνω ραφαελα.
Απλα πολλες φορες υποτιματε ο βιολογικος παραγοντας και ακουγονται αποψεις , οπως το οτι ο πασχων το θελει αυτο που του συμβαινει ή οτι ειναι αδυναμια του. Πραγμα που δεν ισχυει......

Συχνά οι ψυχαναγκαστικοί δεν μπορούν να φανταστούν μια ζωή χωρίς ψυχαναγκασμούς.Η σκέψη ότι θα κινούνται ελεύθεροι, όπως οι άλλοι στην καθημερινή ζωή, τούς είναι σε τέτοιο βαθμό ξένη, ώστε να ακυρώνεται και να μην φτάνει στην φαντασία τους. Δεν φαντάζονται τη ζωή χωρίς Ψυχαναγκασμό σαν απελευθέρωση από τους Φόβους , τους κόπους και τα βάσανα , αλλά σαν μία εντελώς καινούρια ύπαρξη της οποίας τους κανόνες του παιχνιδιού θα πρέπει τώρα να μάθουν από την αρχή.Και σ' αυτό το σημείο το να χάσουν τον Ψυχαναγκασμό τους θα σήμαινε γι' αυτούς να παραδώσουν κάτι. Αυτό έχει σχέση με το συναισθηματικό δέσιμο που έχουν με τον Ψυχαναγκασμό. Θέλω να πω πως εντάξει ο βιολογικός παράγοντας ,δηλ. η προδιάθεση που ο καθένας έχει για μία αρρώστια,αλλά δεν φτάνει αυτό. Και για την διατήρηση της ασθένειας φταίει ο τρόπος σκέψης μας που δύσκολα αλλάζει , όπως εξήγησα παραπάνω.Στην ουσία δεν θέλουμε εμείς να αλλάξουμε πραγματικά, είμαστε συναισθηματικά δεμένοι με τον Ψυχαναγκασμό. Παρά την ταλαιπωρία μας , μας αρέσει να αυτομαστιγωνόμαστε, σαν τη μοναδική επιβεβαίωση της ύπαρξή μας.Φοβόμαστε να δούμε παραπέρα. Φοβόμαστε να αντικρύσουμε το άγνωστο, το απρόβλεπτο.

[jackrabit]

Τι θες να πεις, εγώ ως επί το πλείστον φαντάζομαι και έχω εμμονές με πράγματα που δεν υπάρχουν , δηλ. είμαι ψυχωτική;

δεν εννοω εσενα,,απλα αναφερα μια περιπτωση,,εννοειται οτι δεν ειναι ολοι οι ψυχαναγκασμοι απο ψυχωση,,,,

[cina]

Εγώ για παράδειγμα τελευταία έχω έντονο το φόβο της τρέλας. Μήπως ακούσω φωνές, μήπως έχω οπτικές παραισθήσεις, μήπως νομίζω πως κάποιος με παρακολουθεί και θέλει να μου κάνει κακό, μήπως...μήπως... και η φαντασία να καλπάζει. Βέβαια έχω συνείδηση του παραλόγου , και αυτό κάνει τη διαφορά από την ψύχωση.Καμιά φορά όμως φοβάμαι και απελπίζομαι μήπως κάποια στιγμή πάψω να διακρίνω τι είναι πραγματικότητα και τι όχι, και χάσω την μπάλα. Κανένας με παρόμοια ανησυχία;;

[betelgeuse]

Αυτο που λες τωρα cina ειναι απο τις κλασσικες ιδεοληψιες ενος ιδεοψυχαναγκαστικου.
Και εγω το εχω αυτο , και ενα σωρο αλλα.......

[cina]

Σ' ευχαριστώ betelguese, θεωρώ πως είσαι ένα αρκετά κατατοπισμένο άτομο για την ιδψ. Όταν νιώθεις για παράδειγμα να σε κατακλύζει μία τρελή ιδέα ψυχωσικού τύπου , πώς ηρεμείς, εγώ φοβάμαι μην αρχίσω κάποια στιγμή να πιστεύω στις τρελές ιδέες και με κλείσουν σε ψυχιατρείο, το χειρότερο σενάριο. Φοβάμαι πολύ.

[betelgeuse]

Συνηθως απλα επαναλαβανω στον εαυτο μου οτι ειναι απλα μια ιδεοληψια και οτι δεν μπορει να γινει πραγματικοτητα , και οτι τοσα χρονια ποτε δεν εχει συμβει κατι απο αυτα που φοβομουν.
Μερικες φορες προσπαθω να κανω κατι αλλο , συνηθως μιλαω στο τηλεφωνο ή διαβαζω κατι , ωστε να απασχολησω το μυαλο μου.

Η αληθεια ειναι οτι εχω μαθει πλεον να μην τρομαζω με τις ιδεοληψιες , παλιοτερα παθαινα κρισεις πανικου εξ αιτιας τους , αλλα μερικες φορες ακομα δεν μπορω να το κοντρολαρω.
Πχ την προηγουμενη εβδομαδα ενας συμφοιτητς μου μου εδωσε ενα κομματι σοκολοτα και μου κολλησε οτι κατι εχει μεσα και το πεταξα. Ενω ηξερα οτι ειναι ιδεοληψια δεν μπορεσα να το ελεγξω....

[jackrabit]

εγω καμια φορα σκεφτομαι το συμπτωμα της συγχυσης οπου δεν ξερεις που βρισκεσαι ποιος εισαι τι λες και τι κανεις,,,επισης σκεφτομαι και για την αλτσχαιμερ στα γεραματα,,,,,,οπου τα χεις χαμενα που λενε και ξεχνας ακομα και ποιος εισαι,,,

[cina]

Γενικά αναρωτιέμαι, αν υπάρχουν όρια στη γκάμα των ιδεοληψιών. Πότε θεωρείσαι ότι έχεις ξεφύγει; Μπορείς δηλ. να σκέφτεσαι οτιδήποτε, όσο παράλογο και αν είναι, αρκεί να καταλαβαίνεις ότι είναι παράλογο; Και η απόδειξη γι' αυτό είναι το άγχος που σε κατακλύζει , όταν λες ,τι σκέφτηκα πάλι η βλαμμένη; Ας με διαφωτίσει κάποιος έμπειρος-η.

[Raffaella]

Γενικά αναρωτιέμαι, αν υπάρχουν όρια στη γκάμα των ιδεοληψιών. Πότε θεωρείσαι ότι έχεις ξεφύγει; Μπορείς δηλ. να σκέφτεσαι οτιδήποτε, όσο παράλογο και αν είναι, αρκεί να καταλαβαίνεις ότι είναι παράλογο; Και η απόδειξη γι' αυτό είναι το άγχος που σε κατακλύζει , όταν λες ,τι σκέφτηκα πάλι η βλαμμένη; Ας με διαφωτίσει κάποιος έμπειρος-η.

Αν εχεις απολυτη συναισθηση οτι ειναι παραλογο, θεωρειται απλως ιδεοληψια, οχι κατι σοβαροτερο.Οταν συνειδητοποιεις οτι ειναι παραλογο, οντως μπορει να σε αγχωσει, γιατι βλεπεις οτι υπαρχουν σκεψεις που δεν ελεγχεις, αλλα σε καθησυχαζει κιολας, γιατι γνωριζεις οτι μπορεις να το διωξεις...

[Raffaella]

Επισης, οσο μεγαλο αγχος κι αν προκαλειται, κι οσο παραλογο περιεχομενο κι αν εχουν οι ιδεοληψιες, δεν σημαινει οτι "κινδυνευεις να ξεφυγεις"...Ειχα διαβασει καπου οτι πολλοι, λογω του παραλογου περιεχομενου των ιδεοληψιων, φοβουνται για σχιζοφρενεια κλπ, αλλα στην πραγματικοτητα δεν σχετιζεται με κατι τετοιο.

[cina]

Αν εχεις απολυτη συναισθηση οτι ειναι παραλογο, θεωρειται απλως ιδεοληψια, οχι κατι σοβαροτερο.Οταν συνειδητοποιεις οτι ειναι παραλογο, οντως μπορει να σε αγχωσει, γιατι βλεπεις οτι υπαρχουν σκεψεις που δεν ελεγχεις, αλλα σε καθησυχαζει κιολας, γιατι γνωριζεις οτι μπορεις να το διωξεις...

Και αν δυσκολεύεσαι να το διώξεις, παρά τις προσπάθειες που έχεις κάνει με ψυχολόγο, απλά ανακουφίζεσαι προσωρινά; Και όταν το άγχος βαράει κόκκινο σε ένταση ή/και διάρκεια και τότε δυσκολεύεσαι πραγματικά να διακρίνεις, αν αυτό το παράλογο που σκέφτεσαι, είναι μόνο σκέψη ή μήπως είναι και πίστη; Δεν ξέρω αν με καταλαβαίνεις.

[betelgeuse]

Cina το παραλογο της ιδεοληψιας το καταλαβαινεις παντα , και η αποδειξη ειναι το αγχος που νιωθεις εκεινη την στιγμη.
Αυτο που ειναι δυσκολο ειναι οτι οταν ερχεται η ιδεοληψια , σε μπλοκαρει το αγχος σου και δεν μπορεις να ηρεμησεις...
Αν δεν την θεωρουσες παραλογη δεν θα σε τρομαζε.
Πχ στο παραδειγμα που ειπα πιο πανω με την σοκολατα , ηξερα οτι δεν ειναι σωστο και οτι ειναι παραλογο να σκεφτομαι οτι κατι εχει μεσα , αλλα το αγχος μου με εκανε να την πεταξω και μετα ενιωθα ασχημα.
Αν ηταν ψυχωση πχ θα νομιζα οτι καλα εκανα και την πεταξα και οτι οντως ειχε κατι μεσα . Δεν θα αντιλαμβανομουν δηλαδη οτι δεν ηταν σωστο.

[jackrabit]

μηπως ισχυει και κατι ενδιαμεσο?δηλαδη να μην μπορεις να ξερεις σιγουρα,,να εισαι σε διλειμα,,να πιστευεις οτι μπορει να ειναι πραγματικοτητα αλλα μπορει και να ειναι μια ιδεοληψια,,,,να μην εχεις μια απολυτη αποψη,,νομιζω αυτο εννοει η cina