Καταναγκαστικη υπερφαγια..θα τελειωσει ποτε??

[hope25]

θα σ προτεινα να τα βρεις 1α με τον εαυτο σου πριν κανεις οτιδηποτε αλλο, καλοι ειναι κ οι ειδικοι και βοηθανε, ομως να πας μονο οταν δεις πως δεν σου μενει να κανεις τπτ αλλο και δεν αντεχεις πλεον! βαλε λοιπον ενα ενα στην σειρα μεσα στο μυαλο σου, η γραψε σε ενα χαρτι τι σε ενοχλει και πως θα μπορουσες να το διορθωσεις! ενα ενα πραγμα την φορα!

μπορεις για να μην βαριεσαι και να το ριχνεις στο φαι, να κανεις κατι αλλο, οπως κλασικα να πας γυμναστηριο η χορο, η ακομα να γινει καπου εθελοντης να βοηθας πχ τα αδεσποτα η καποιο χομπι με χειροτεχνιες η ζωγραφικη η οτιδηποτε πολλα μπορεις να κανεις![/QUOTE]

Horribell ευχαριστω για τις συμβουλες σου..και εγω αυτο προσπαθω να τα βρω με τον εαυτο μου!!!Το ξερω οτι πρεπει να αρχιζω να ασχολουμε με κατι αλλα με εχει παρει απο κατω και δεν εχω ορεξη για τιποτα,ντρεπομαι και για το πως εχω γινει εμφανισιακα..Ομως δεν παει αλλο σκεφτομαι την αλλη βδομαδα μηπως και γραφτω γυμναστηριο..πρεπει να γεμιζω την ημερα μου για να μην εχω στο μυαλο μου το φαγητο αλλα και να κουραζομαι λιγο για να κοιμαμαι κατευθειαν γιατι το βραδυ κυριως ειναι που με πιανουν οι κρισεις υπερφαγιας..

[πίστη]

βράδυ με πιάνουν και μένα.και γενικά εχω καταλάβει ότι με πιανουν όταν δεν εχω κάτι να κάνω...αρα πρεπει να βρουμε κάτι να απασχολούμαστε!!το γυμναστηριο να ξέρεις ανοιγει και την όρεξη!εγώ όταν πηγαινα ετρωγα πιο πολύ από τωρα που δεν πηγαινω,αλλά στανταρ θα σε βοηθήσει και στο χασιμο βαρους...¨)

[hope25]

Λες να φταιει μονο η βαρεμαρα??Εγω παντως οταν πηγαινα γυμναστηριο δεν ειχα ορεξη και πολυ να φαω,συνηθως ετρωγα πριν να παω(που αν κατεληγε σε υπερφαγικο δεν πηγαινα και καθολου) και τις κυριακες αλλα ποτε μετα!!Θυμαμαι ερχομουν εκανα μπανιο,ετρωγα κατι ελαφρυ και μετα τηλεοραση και υπνο..Εσυ ποσο καιρο το αντιμετωπιζεις αυτο??Εχεις καταφερει να το ελενξεις??

[πίστη]

ναι εγώ πλεον το ελέγχω,υπέφερα δύο χρόνια από υπερφαγία!τωρα όμως που το ελέγχω κατάλαβα ότι συνδέετε σχεδον πάντα με τη ψυχολογία μας,με τ γεγονότα που μας συμβαίνουν και πολλές φορές και με τη βαρεμάρα!!παθαίνω υπερφαγικά επεισόδια αλλά πολύ αραιά και συνήθως τις μέρες πριν αδιαθετίσω αλλά εκεί προσπαθώ να δικαιολογω τον εαυτό μου και να μην με παίρνει από κάτω!!είναι υπερβολικά δυσκολο να ξεγύγεις από όλο αυτό!!και το πιο ασχημο συναίσθημα είναι το μετα το επεισόδιο,εκεί που δεν υπάρχει κανένας να σε καταλάβει και απελπίζεσαι.....

[hope25]

Μου δινεις μεγαλη αισιοδοξια..ελπιζω και εγω να το ξεπερασω..Να σε ρωτησω και κατι αλλο..ειδα οτι εισαι φοιτητρια τωρα και προφανως θα ζεις μονη σου.Πιστευεις οτι επαιξε ρολο αυτο στο να το ξεπερασεις?Το λεω αυτο γιατι οταν ζεις μονος μπορεις να ελεγχεις τι μπαινει στο ντουλαπι σου,πλεονεκτημα που δεν το εχεις οταν μενεις με τους δικους σου.Οταν γυρνας για γιορτες εχεις καποια προβληματα με υπερφαγικα λογω του εχεις γυρω σου περισσοτερους πειρασμους??

[BrokeN_DoLL]

hope οπως λεει η πιστη εχει δικιο. συνδεεται με την διαθεση και επειδη εμεις οι γυναικες εχουμε κ τα ορμονικα μας ειναι πιο δυσκολο,

πιστη το ειχα απο μικρη αλλα στα 20 μου εγινε πλυ σοβαρο κ ξεκινησε φυσικα με υπερφαγια, μετα με μανια για υγιηνη διατροφη, μετα σε μανια για διαιτες, μετα σε φοβιες και κρισεις πανικου και εμμονες πως το φαι ειναι δηλητιριασμενο κ μετα η ανορεξια. κ τονιζω, ημουν κ εγω απο παντα το παιδακι με τα λιγο παραπανω κιλα.

το ξεπερασα με γιατρο και φαρμακα, γιατι στην περιπτωση μ το προκαλεσε και η διπολικη επειδη παιζει ρολο, και ενα αλλο που με βοηθησε ηταν να ακουω το σωμα μ. δλδ επιτηδες αφεθηκα και πηρα κιλα και μετα ο οργανισμος μου δεν ηθελε αλλο. και αμεσως αρχισα να χανω. απο τοτε, εδω και 2 χρονια περιπου, εχω την εννοια του παχους κλπ οπως ολες, ομως οχι σε τετοιο τραγικο βαθμο οπως ηταν. θυμαμαι πχ πως ετρωγα ακομα και σκονη ζελε σκετη με κρεμα σωματος και πληρωνα δωματια ξενοδοχειου ωστε να μεινω μονη μ να φαω

ξεπερινιεται αμα δεν το αφησεις να σε νικησει! κατα την γνωμη μου, περνας ασχημη φαση και προσπαθεις να βρεις παρηγορια στο φαγητο!

εσυ ξερεις τι σε κανει να τρως και τι οχι. πχ ξερω ανθρωπους που θελουν να τρωνε του σκασμου οταν ειναι πολυ χαρουμενοι! η οταν εχουν αγχος! εγω πχ οταν εχω αγχος δεν μπορω να φαω, οταν ειμαι ΠΟΛΥ χαρουμενη θελω ομως! κλπ κλπ

[πίστη]

Μου δινεις μεγαλη αισιοδοξια..ελπιζω και εγω να το ξεπερασω..Να σε ρωτησω και κατι αλλο..ειδα οτι εισαι φοιτητρια τωρα και προφανως θα ζεις μονη σου.Πιστευεις οτι επαιξε ρολο αυτο στο να το ξεπερασεις?Το λεω αυτο γιατι οταν ζεις μονος μπορεις να ελεγχεις τι μπαινει στο ντουλαπι σου,πλεονεκτημα που δεν το εχεις οταν μενεις με τους δικους σου.Οταν γυρνας για γιορτες εχεις καποια προβληματα με υπερφαγικα λογω του εχεις γυρω σου περισσοτερους πειρασμους??

εισαι φοβερη!!!!το τι εγινα φοιτητρια με βοηθησε απιστευτα!!!και όταν πηγαινω στις γιορτες τρώω σαφώς πολύ περισσότερο...υπαρχουν στιγμες που τρωω παραπάνω,εκεί χάνω το μπαλάκι και λέω αφού έκανα παρασπονδία θα φάω και άλλο και από αύριο διαιατα.εκεί χάνονται όλα!μετα το υπερφαγικό έρχονται οι τύψεις,οι παρα πολλές τύψεις που ειναι πλέον κατόρθωμα να τις διαχειριστείς και να μν αρχίσεις να κλαιες ή ν κάνεις κακό στον εαυτό σου!παρόλα αυτά το καλοκαιρι που ήμουν στους δικούς μου έκανα υπερπροσπάθιες για να μν ξεφύγω σε υπερφαγικό!εκανα γυρω στα τρια υπερφαγηκά αλλά δεν το άφησα να με πάρει από κάτω και να γυρίσω πίσω...και δω ως φοιτήτρια μπορεί να συμβει κάτι τετοιο αλλά το παλεύω γιατί είναι πολύ ασχημο...οι τυψεις μετα ειναι απαισιες!!!

[πίστη]

hope οπως λεει η πιστη εχει δικιο. συνδεεται με την διαθεση και επειδη εμεις οι γυναικες εχουμε κ τα ορμονικα μας ειναι πιο δυσκολο,

πιστη το ειχα απο μικρη αλλα στα 20 μου εγινε πλυ σοβαρο κ ξεκινησε φυσικα με υπερφαγια, μετα με μανια για υγιηνη διατροφη, μετα σε μανια για διαιτες, μετα σε φοβιες και κρισεις πανικου και εμμονες πως το φαι ειναι δηλητιριασμενο κ μετα η ανορεξια. κ τονιζω, ημουν κ εγω απο παντα το παιδακι με τα λιγο παραπανω κιλα.

το ξεπερασα με γιατρο και φαρμακα, γιατι στην περιπτωση μ το προκαλεσε και η διπολικη επειδη παιζει ρολο, και ενα αλλο που με βοηθησε ηταν να ακουω το σωμα μ. δλδ επιτηδες αφεθηκα και πηρα κιλα και μετα ο οργανισμος μου δεν ηθελε αλλο. και αμεσως αρχισα να χανω. απο τοτε, εδω και 2 χρονια περιπου, εχω την εννοια του παχους κλπ οπως ολες, ομως οχι σε τετοιο τραγικο βαθμο οπως ηταν. θυμαμαι πχ πως ετρωγα ακομα και σκονη ζελε σκετη με κρεμα σωματος και πληρωνα δωματια ξενοδοχειου ωστε να μεινω μονη μ να φαω

ξεπερινιεται αμα δεν το αφησεις να σε νικησει! κατα την γνωμη μου, περνας ασχημη φαση και προσπαθεις να βρεις παρηγορια στο φαγητο!

εσυ ξερεις τι σε κανει να τρως και τι οχι. πχ ξερω ανθρωπους που θελουν να τρωνε του σκασμου οταν ειναι πολυ χαρουμενοι! η οταν εχουν αγχος! εγω πχ οταν εχω αγχος δεν μπορω να φαω, οταν ειμαι ΠΟΛΥ χαρουμενη θελω ομως! κλπ κλπ

σε βρήσκω πολύ σωστή και σε καταλαβαινω απόλυτα,ειχα περασει δυο χρονια ανορεξια και δυο ως βουλιμική!το κλειδί ειναι να αφεθεις και να μη σκεφτεσαι τα κιλά και τς θερμίδες και άλλα τετοια...παντως η αλήθεια είναι οτι δυστηχως δεν φευγει ποτε απο το μυαλό!

[πίστη]

hope οπως λεει η πιστη εχει δικιο. συνδεεται με την διαθεση και επειδη εμεις οι γυναικες εχουμε κ τα ορμονικα μας ειναι πιο δυσκολο,

πιστη το ειχα απο μικρη αλλα στα 20 μου εγινε πλυ σοβαρο κ ξεκινησε φυσικα με υπερφαγια, μετα με μανια για υγιηνη διατροφη, μετα σε μανια για διαιτες, μετα σε φοβιες και κρισεις πανικου και εμμονες πως το φαι ειναι δηλητιριασμενο κ μετα η ανορεξια. κ τονιζω, ημουν κ εγω απο παντα το παιδακι με τα λιγο παραπανω κιλα.

το ξεπερασα με γιατρο και φαρμακα, γιατι στην περιπτωση μ το προκαλεσε και η διπολικη επειδη παιζει ρολο, και ενα αλλο που με βοηθησε ηταν να ακουω το σωμα μ. δλδ επιτηδες αφεθηκα και πηρα κιλα και μετα ο οργανισμος μου δεν ηθελε αλλο. και αμεσως αρχισα να χανω. απο τοτε, εδω και 2 χρονια περιπου, εχω την εννοια του παχους κλπ οπως ολες, ομως οχι σε τετοιο τραγικο βαθμο οπως ηταν. θυμαμαι πχ πως ετρωγα ακομα και σκονη ζελε σκετη με κρεμα σωματος και πληρωνα δωματια ξενοδοχειου ωστε να μεινω μονη μ να φαω

ξεπερινιεται αμα δεν το αφησεις να σε νικησει! κατα την γνωμη μου, περνας ασχημη φαση και προσπαθεις να βρεις παρηγορια στο φαγητο!

εσυ ξερεις τι σε κανει να τρως και τι οχι. πχ ξερω ανθρωπους που θελουν να τρωνε του σκασμου οταν ειναι πολυ χαρουμενοι! η οταν εχουν αγχος! εγω πχ οταν εχω αγχος δεν μπορω να φαω, οταν ειμαι ΠΟΛΥ χαρουμενη θελω ομως! κλπ κλπ

σε βρήσκω πολύ σωστή και σε καταλαβαινω απόλυτα,ειχα περασει δυο χρονια ανορεξια και δυο ως βουλιμική!το κλειδί ειναι να αφεθεις και να μη σκεφτεσαι τα κιλά και τς θερμίδες και άλλα τετοια...παντως η αλήθεια είναι οτι δυστηχως δεν φευγει ποτε απο το μυαλό!

[BrokeN_DoLL]

η αρχη για το καλυτερο που εκανα, ηταν να πεταξω την ζυγαρια. εχω να ζυγιστω 4 χρονια.

καντε το κ εσεις εαν βλεπετε οτι σας οριζει....γιατι πραγματικα ειναι κριμα

μετα απ ολα αυτα ερχονται κ αλλα, οπως η κοινωνικη απομονωση και το συνεχες αισθημα θλιψης. ειναι κριμα νεα ατομα να πασχουν απο τετοιου ειδους φοβιες ενω θα επρεπε να αρπαζουν και να στιβουν την ζωη σαν λεμονι

[hope25]

Αχ,αυτη η ζυγαρια!!!Με αγχωνει υπερβολικα..οταν ειχα αδυνατισει ανεβαινα συνεχεια μηπως πηρα κανενα γραμμαριο..τωρα που παχυνα ανεβαινω βλεπω οτι δεν αδυνατισα και ξ..εσπαω σε υπερφαγικα..τωρα εχω να ζυγιστω 2 ημερες(χθες και σημερα) και δεν εχω κανει μεχρις στιγμης κανενα..ειπα 1 φορα την βδομαδα για να βλεπω την προοδο μου..
Οσο για την κοινωνικη απομονωση και την θλιψη εχουν φτασει σε σημειο να ειναι κομματι της ζωης μου(αναποσπαστο)...

[hope25]

Πιστη μπραβο σου που συγκρατιθηκες ολοκληρο καλοκαιρι και εκανες τοσα λιγα υπερφαγικα,μακαρι να μουν και εγω τοσο δυνατη..

[πίστη]

ειλικρινα στεναχοριεμαι και θα θελα πολυ να σαι βοηθησω, αμα μπορω, γιατι ξερω ποσο δυσκολο ειναι να ελεγχει τη ζωη σου το φαγητο και να μην σε αφηνει ν ευχαριστηθεις αλλα κομματια της,τα οποια ειναι υπεροχα!

[hope25]

Αχ βρε Πιστη μου ευχαριστω!!και εγω θελω να με βοηθησω αλλα ειναι στιγμες που λυγιζω,το καλο ειναι οτι δεν το βαζω κατω και ακομα προσπαθω..

[breakout]

Ειμαι 24 χρονων και εδω και ενα χρονο πασχω απο κρισεις υπερφαγιας.Παντα ημουν το κοριτσι με τα λιγο παραπανω κιλακια(γυρω στα 62 με 1.58 υψος) μετα απο συνεργασια με διαιτολογο εφτασα τα 53 κιλα.Δυστυχως εκει αρχισαν και τα υπερφαγικα μου που με εφτασαν να ζυγιζω 65..Καπου εκει ειδα οτι η κατασταση δεν πηγαινε αλλο ειχα κλειστει στο σπιτι και δεν ηθελα να κανω τιποτα,δεν θα το αφηνα να μου στερησει την ζωη μου.Ξανακανω διατροφη και καταφαιρνω να φτασω στα 57,ομως δεν καταφερα να απαλλαγω ποτε απο αυτον τον ''δαιμονα'',καθε φορα επιστρεφει δριμυτερος,ετοιμος να καταστρεψει εστω και το παραμικρο που εχει μεινει μεσα μου.Πλεον ζυγιζω 70 κιλα (Τα οποια τα πηρα σε 1-2 μηνες),τα υπερφαγικα εχουν γινει πλεον καθημερινα και δεν καταφερνω ουτε για μια εστω μερα να ζησω χωρις αυτα.Εχω κλειστει στο σπιτι,εχω να βγω εξω απο αρχες Σεπτεμβρη.Ολη αυτη η κατασταση με πληγωνει καθημερινα..Γιατι να μην μπορω και εγω να βγω και να διασκεδασω σαν τους αλλους?Να μπορω να φοραω τα ρουχα μου(τζαμπα χωρο πιανουν τωρα στην ντουλαπα μου) και να νιωθω ανετα με τον εαυτο μου.Πλεον δεν μου κανει τπτ ουτε καν οι φορμες μου..Τραγικο??Κουραστικα να τσακωνομαι με τους δικους μου γιατι ολο αυτο με ταραζει.Πλεον δεν εχω διαθεση για τιποτα.Τρεμω την καθε μερα που ξημερωνει γιατι ξερω τι θα ακολουθησει.Ακομα και αν καταφερω να ακολουθησω διατροφη για μια μερα την χαλαω το βραδυ,μιας και δεν μπορω να κλεισω ματι..αν δεν φαω δεν προκειται να κοιμηθω..Ειλικρινα νιωθω τοσο δυστυχισμενη!!!
Θελω να μπορω να τρωω οταν πειναω και οχι να τρωω χωρις λογο μεχρι να σκασω..Δεν μπορω αλλο εχω κουραστει..Δεν θελω να ξανακουσω απο τους δικους μου να αναροτιουνται ''καλα ποιος εφαγε ολο το ψωμι ή το βαζο/κουτι με τα γλυκα ή δεν ξερω και εγω τι αλλο..Γιατι βασανιζω ετσι τον εαυτο μου??Αν συνεχιστει αυτο δεν ξερω και εγω τι θα κανω..
Αν υπαρχει ετσω και ενας που βλεπει τον εαυτο του στην δικη μου ιστορια ή καποιος που εχει βγει νικητης απο αυτον τον εφιαλτη,θα μου εκενε ΠΟΛΥ ΜΕΓΑΛΟ καλο να μου πει ετσω και δυο λογια.Δεν εχω κανεναν να μοιραστω τον πονο μου,ειναι ενα μυστικο που κρυβω μεσα μου και με τρωει..
Συγνωμη αν σας κουρασα..Θα μπορουσα να γραψω ατελειωτες σελιδες γι αυτο που ζω καθημερινα,να γραψω το φοβο,την αγωνια,την λυπη,την απογνωση,την απεχθεια,την δυστυχια..που νιώθω καθε λεπτο που περναει..Πλεον δεν ζω σαν ανθρωπος!!!

hope25 ταυτιστηκα με πολλα παο τα λεγομενα σου!!
δεν εχεις ιδεα ομως ποσο!!!
κ γω εχω τετοια επεισοδια
δεν τρωω πολυ
αλλα θελω να τρωω συνεχεια κ ισως οχι τοσο υγιη πραγματα
κ σου ριχνω κ αρκετα κιλα!!

θ συμφωνησω με τον Κενο κ θ αστο αιτιολογησω αμεσως...
θα ηθελες να μου πεις αν δουλευεις εχεις καποιο χομπι φιλους κτλ??
εγω οσον αφορα το ατομο μου εχω παρατηρησει οτι οσο ειμαι κλεισμενη μεσα
κ πιστεψε με μονο αυτο συμβαιονει μιας κ δεν ισχυει τιποτα αποτι σε ρωτησα
(δηλ ειμαι ανεργη χωρις σχεση φιλους κ χομπι)
κ τρωω απο βαρεμαρα συνηθεια αλλα κ εχω κ συναισθηματικη τροφη
ΑΛΛΑ οταν ειμαι εξω με κοσμο με παρεα η εχω δουλειες στο κεντρο η κανω διαφορα πραγματα το τελευταιο που σκεφτομαι ειναι το φαγητο
δεν ξερω την καθημερινοτητα σου η τις οικονομομικες σου δυνατοτητες
αλλα αν εχεις παρατησει αυτο που ειπα για μενα η καλυτερη λυση ειναι να βρεις νασχοληθεις με κατι για να μην καταφευγειθς στο φαγητο
εμενα ο ψυχολογος μου λεγε οτι μουχει γινει εμμονη ιδεα κ να προσπαθησω να βρω εναν υγιεινο τροπο ζωης να καθιερωσω μιας κ μετα απο τοσους διαιτολογους απλα δεν τους χρεαιζομαι παρα μονο ως μπαμπουλες για ελεγχο
μου λεγε λοιπον να μην το σκεφτομαι κ του λεω δεν γινεται
διοτι αν δεν το σκεφτομαι αφηνομαι στις συνηθειες μου οι οποιες ποιες ειναι ??
να πηγαινω προς την κουζινα κ να τσιμπαω ετσι χωρις να πειναω απαραιτητα
αλλα οταν το σκεφτομαι κ μπαινω στην διαδικασια της διαιτας το μονο που σκεφτομαι ειναι οτι πειναω κ ποτε ειναι το επομενο γευμα μου!! οπως καταλαβαινεις αυτο ειναι ενας φαυλος κυκλος....

το 2005 δουλευα ειχα ερωτυτει κ ειχα μπει σενα προγραμμα
εχασα 30κιλα μονη μου σε 7μηνες χωρις διαιτολογο κ χωρις στερησεις
οτι ηθελα το ετρωγα δεν μου λειπε τιποτα
αυτο που θελω να σου πω ειναι οτι μπορεις να τα καταφερεις
ειμαι σιγουρη καπου εκει μεσα σου βρισκονται οι απαντησεις κ εχεις δυναμη
οι συνθηκες κ τα συναισθηματα δεν βοηθανε το ξερω καλυτερα απο τον καθενα ερμαιο αυτων των σκεψεων ειμαι κ γω
αλλα ολοι εμεις που τρωμε πολυ γεμιζουμε καποια κενα με λαθους κ ανουσιους τροπους
πρεπει να βρεις τροπο να γευτεις αυτα που πραγματικα σε γεμιζουν κ σε κανουν ευτυχισμενη
αν θελεις μου απαντας, εχεις παει σε καποιο ψυχολογο? τοχεις σκεφτει? εχεις την οικονομικη δυαντοτητα?? νομιζω θ σε βοηθουσε... εμενα μεχει βαλει κ γραφω οποτε τρωω τι σκεφτηκα κτλ