Άγχος

[panagioths]

Καλησπέρα σας!
Θα μπω επιτόπου στο θέμα..
Λίγο πριν το καλοκαίρι είχα ένα ατύχημα πάνω στο ερωτικό κομμάτι που με έκανε να αγχοθώ αφάνταστα πολύ με αποτέλεσμα να μην μπορώ να κοιμηθώ όλο το βράδυ. Αφού επιβαιβεώθηκα πως δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας και ότι όλα ήταν εντάξει έκανα τις απαραίτητες εξετάσεις για να σιγουρευτώ..Παρόλα αυτά όμως το άγχος και η ανησυχία παραμένουν ακόμα και σήμερα..Νομίζω πως μετά από αυτό έχω αποκτήσει κάποιου είδους φοβία για τις νόσους και όλο αυτό 5 μήνες περίπου τώρα με έχει κάνει να μην έχω διάθεση πια για σεξ και γενικά ότι συνοδεύεται από συναίσθημα.. Έχω με κάποιον τρόπο απομονώσει τα συναισθήματα για να περιορίσω τους αγχόδεις παράγοντες και μέχρι να συνειδητοποιήσω πως αυτό ήταν απλώς ένας τρόπος άμυνας δικός μου ανησυχούσα και για αυτό.. Πέρασα την πρώτη κρίση άγχους όταν με έναν φίλο κάναμε μια κουβέντα περί μιας νόσου με όλα τα συμπτώματα που την συνοδεύουν(τάση για λιποθυμία, μούδιασμα στα άκρα, δύσπνοια κλπ κλπ)..Τον τελευταίο καιρό που γέμισα την μέρα μου σκόπιμα για να ξεχνιέμαι βλέπω πως δουλεύει αλλά όταν έρχονται τα σαββατοκύριακα έχω μονίμως ένα άγχος που δεν μπορώ να το κάνω καλά..Ύστερα σκέφτομαι πως είναι παράλογο να ανησυχώ για κάτι που δεν μου συμβαίνει και ηρεμώ για λίγο αλλα μετά επανέρχεται..Σήμερα όταν σηκώθηκα ένιωθα λίγο πιο κάτω από το στομάχι ένα γουργουρητό(και δεν ήταν επειδή πεινούσα)..Προσπαθώ να ενημερώνομαι πάνω σε τρόπους αυτοβοήθειας για το άγχος αλλά μόνος μου δεν καταφέρνω πολλά!Θέλω να ξέρω αν είναι κάτι που συμβαίνει έτσι και αλλιώς η πρέπει να κάνω κάτι για να το ξεπεράσω.. Έχω κουραστεί να νιώθω άγχος και έχω όλη την θέληση που χρειάζομαι για να το κάνω.. Θέλω να ξανά βγάλω αισθήματα προς τους άλλους και να τα εννοώ.Μπορεί να οφείλεται σε κάποιο ψυχικό τραύμα..Θέλω να σταματήσω να τα διανοητικοποιώ όλα(αν καταλαβαίνεται τι εννοώ)..Ευχαριστώ για τον χρόνο σας..Περιμένω την απάντησ

η σας!

[panicgirl]

Δοκίμασε να πάς σε κάποιο ψυχολόγο.Πάντα υπάρχει η αιτία που δημιουργεί το άγχος. Το άγχος ξεπερνιέται με πολλούς τρόπους,άλλοι άνθρωποι το έχουν σαν φυσιολογική αντίδραση σε κάποια πράγματα και το μειώνουν από μόνοι τους,άλλοι άνθρωποι όταν φτάσουν σε κάποιο σημείο το άγχος αρχίζει και σωματοποιείται και κυριεύει την ζωή τους.Η γυμναστική βοηθάει πολύ!Εξαρτάται σε τι βαθμό έχει φτάσει το άγχος σου, για αυτό σου λέω δεν είναι κακό να συμβουλευτείς και κάποιον γιατρό της ψυχής.
Θέλει αλλαγή τρόπου σκέψης και διάθεσης απέναντι στα πράγματα,καθώς και εσωτερική ανίχνευση.Να μάθουμε να ακούμε τον εαυτό μας και τα συναισθήματα μας.Να μάθουμε να αγαπάμε τον εαυτό μας και να πιστεύουμε σε αυτόν.
Μόνο έτσι θα μπορέσεις να ξαναβγάλεις αισθήματα και να τα εννοείς.

[panagioths]

Κανω χορό και πιστεύω πως γυμνάζομαι αρκετά.. Όσο χρειάζεται δηλαδή.. κάποια περίοδο μπορούσα να το ελέγξω, τις τελευταίες μέρες όμως ο τρόπος δεν πιάνει.. Σίγουρα θα επισκεφτώ έναν ψυχολόγο και σε ευχαριστώ για την απάντηση και το ενδιαφέρον! Δεν γίνεται να βρίσκω μονίμως τρόπους για να το ξεχνάω, πρεπει να το ξεπεράσω κάποια στιγμή! Ανάθεμα την ωρα και την στιγμή που έγινε αυτό το ατύχημα.. Ειμαι αρκετά αισιόδοξος και αυτός ειναι ένας λόγος που δεν έχω πέσει ακόμα σε κατάθλιψη.. Αυτό που με αγχώνει ειναι η πιθανότητα πως μπορεί να έχω κατι.. Δε θελω να παίζω με το μυαλό μου αλλα όταν μου μπαίνει στο μυαλό δύσκολα συγκεντρώνομαι σε οτιδήποτε άλλο... Μόνο η μουσική με ηρεμεί..