ΓΝΩΡΙΖΕΤΕ ΚΑΠΟΙΟΝ ΠΟΥ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΕ??

[breakout]

καλησπερα σε ολους κ καλως σας βρηκα

θ προσπαθησω να ειμαι συντομη για να μην σας κουρασω

απο τελη Αυγ ξεκινησα σε ψυχολογο γνωσιακη ψυχοθεραπεια
2φ την βδομαδα μιας κ παιρνει 25€ κ οπως θ καταλαβετε παρακατω ειμαι απελπισμενη για αποτελεσματα
κ σημερα ξεκιναω αγωγη xanax 0.5mg k seropram 20mg 1 απο το καθενα καθε βραδυ

να τα παρω απο την αρχη

ειμαι 26χρ κ εχω ζησει ολη μου τη ζωη μεσα σε ανασφαλιες κομπλεξ αγχος κ φοβο
δεν εχω κανει ποτε σχεση, δεν νιωθω οτι αξιζω, ειμαι απαισιοδοξη κ εχω καταντησει
αυτο που ολοι σιχαινομαστε ενα παθητικο κλαψομ..κο ατομο

το χειροτερο στη περιπτωση μου ειναι η αδρανεια μου
ο ψυχολογος λεει ειναι λογω ματαιωσης κ παραιτησης
αλλα εγω δεν μπορω να το καταλαβω
οταν καποιος πιασει πατο
κ ξαφνικα ξυπνησει θ κανει τα παντα για να ερθει η πολυποθητη αλλαγη κ γω βρισκομαι παθητικη
ενω ξερω τι πρεπει να κανω δεν κανω τιποτα

του ξεκαθαρισα απο την αρχη οτι με μενα δεν πιανουν τα λογια
θελω πραξεις θελω να βλεπω ενα ζωντανο κινητρο κ οχι ενα υποθετικο μακρινο στοχο
γιατι οταν εχεις κανει την αυτοκριτικη σου κ τον απολογισμο σου
κ βλεπεις ποια ειναι τα λαθη σου οι αδυναμιες αλλα κ τι πρεπει να κανεις να τα διορθωσεις
πως μπορει να σε βοηθησει καποιος αλλος?
εννοω δεν ειναι οτι θακουσω κατι που δεν εχω σκεφτει
κ η αναφορα στο παρελθον με κουραζει οτι εγινε εγινε κ δεν αλλαζει
το να μου πει δηλ δεν φταις εσυ ησουν παιδι κ δεν μπορουσες να καταλαβεις οτι δεν ειναι απορριψη αλλα λαθος αλλου δεν αλλαζει αυτο που εγινε ουτε αυτο που κατελειξα να νιωθω

πολυλογω.. χωρις να χω πει κ κατι ουσιαστικο για το ποια ειναι τα πραγματα που με απασχολουν
η ουσια ειναι πως κρυφτηκα πισω απο το γεγονος οτι ειχα καποια παραπανω κιλα τ
αφησα να μου γινει εμμονη
κ απο το γυμνασιο αν κ ειχα καταλαβει οτι ειχα καταθλιψη δεν εκανα τιποτα
τα χρονια περνουσαν κ επιβιωνα ..απλα... μετα απο πολλα ασχημα περιστατικα
κλειστηκα στο δωματιο μου για 6-7μηνες
κ απο τοτε (2007) απλα υπαρχω
ολα συσωρευτηκαν κ εχουν κανει γερες ριζες με αποτελεσμα
να μην εχω αυτοπεποιηθηση, να νιωθω κενη, αδεια, μονη, μουδιασμενη, παθητικη, κολλημενη, αδιαφορη, αχρηστη, δεδομενη, κατεστραμενη, δειλη, γερασμενη,
απογοητευμενη απο τα τοσα χρονια που αφησα να περασουν κ εφτασα σε σημειο ν μοιαζουν ολα βουνο
παλευω να ξυπνησω να βγω να ζησω αλλα δε μπορω
κ στη τελευταια συνεδρια του το ειπα...
δεν βλεπω ναλλαζει κατι κ οτι ισως τα φαρμακα βοηθησουν
σημερα θ τα ξεκινησω κ αγχωθει λογω παρενεργιων
αλλα κ φοβου αν θ πιασουν

το θεμα μου ειναι οτι βλεπω τη ζωη να φευγει κ δεν το αντεχω
δεν νιωθω κατι ναλλαζει... δεν μπορω να φανταστω οτι θαγαπησω τον εαυτο μου κ οτι καποιος μπορει να αγαπησει εμενα...

η ερωτηση μου ειναι
ταχετε καταφερει? ξερετε καποιον ο οποιος εβλεπε τοσο αρνητικα κ τοσο απαισιοδοξα τα πραγματα κ η ζωη του να βελτιωθηκε?? υπαρχει καποιος ο οποιος να σιχαινοταν τον εαυτο του κ τελικα να τον αγαπησε? εστω κ λιγο?

[deleted-member30-03]

ειμαι λιγο παραπανω σε ηλικια, αν κι εκανα λιγες σχεσεις, εχω παρομοιο προβλημα. δυστυχως δε βλεπω λυση, και ειδικα τωρα και με τη κριση ολα γινονται χειροτερα.

[kerasi]

Δεν καταλαβα πως ξεκινησε το θεμα. Τα κιλα σε εκαναν να νιωθεις ασχημα ή αντιμετωπιζες αλλα προβληματα που σε επηρεασαν ψυχολογικα και αρα και στη διατροφη?

[breakout]

παντα κατηγορουσα τα κιλα μου...
δηλ νομιζα αν εχανα τα κιλα θ αρπαζα τη ζωη απτα μαλλια
(γκομενοι, ομορφα ρουχα, αυτοπεποιηθηση , αποδοχη κτλ)
ΜΕΓΑ ΛΑΘΟΣ
μου πηρε χρονια να καταλαβω οτι πραγματικα κρυβομουν πισω απο αυτο
θ ηταν κουραστικο να πω ολη την ιστορια της ζωης μου ..
η ουσια ειναι
πως τοσα χρονια δεν ενιωθα ανετα κ ακομα δεν νιωθω με το σωμα μου κ τον εαυτο μου
απεκτησα κ συναισθηματικη τροφη οποτε δεν ειναι ευκολο να τα χασω αν κ ξερω τι πρεπει να κανω μετα απο τοσους διαιτολογους εχω παρει πτυχιο
απλα τωρα που καταλαβαινω καποια πραγματα δεν μπορω να αποβαλλω ολα οσα αισθανομαι
στη λογικη τα καταλαβαινω αλλα με νικανε κατα κρατος τα συναισθηματα
κ οσο μεγαλωνω μπαινουν δυσκολιες οπως αυτο της σχεσης
με φριακρει, κ με κανει να τα βλεπω ολα αρνητικα οτι ακομα κ να τα καταφερω κ μεχρι να τα καταφερω πως θ πεις στον αλλο οτι εισαι 28 πχ χρονων παρθενα...?? καποτε ελεγα αρεσει κ θελουν ναναι ο πρωτος κ δεν εχεις μετρο συγκρισης αλλα μια ερευνα στο νετ ειδα οτι ολοι οι αντρες φρικαρουν κ δεν το βρισκω φυσιολογικο μακρια κτλ... οποτε πνιγομαι σε ολα.... γαιυτο ρωταω..ξερετε καποιον που τα καταφερε?? διοτι δεν ξερω αν το πιστευω οτι θ μπορεσω ν αβγω απο τους φαυλους κυκλους που εχω φτιαξει...

[deleted-member30-03]

θ ηταν κουραστικο να πω ολη την ιστορια της ζωης μου ..

εγω θυμαμαι και το παλιο σου το θεμα, γιατι ειχα απαντησει και τοτε.

τα κιλα δε τα θεωρω προβλημα, αν δεν ειναι υπερβολικα να σου δυσκολευουν τη ζωη. ουτε το οτι εισαι παρθενα ειναι, αν εισαι προθυμη να προχωρησεις, και δε κολλας σε φοβιες οπως συνηθιζουν.

εμενα δε μου φταινε τα κιλα αλλα το χαζο μου το κεφαλι, το περιβαλλον που ζω, και που ειμαι επιλεκτικος, και δυσκολευομαι να βρω ανθρωπους να ταιριαξω.

κι οταν καταφερα και ειχα τις κοπελες που ηθελα, καθε φορα κατι πηγαινε στραβα, ειτε αγχονομουν, ειτε αδιαφορουσα, ειτε δε ταιριαζαμε τελικα, και τελος.

γιατι δε δοκιμαζεις να κοινωνικοποιηθεις απλα για φιλια πρωτα, να εχεις μια στανταρντ παρεα, κι απο εκει να προχωρησεις ?

[breakout]

γιατι δεν εχω πλεον φιλους... ποτε δει ειχα...
οταν απομονωνηθηκα το συνειδητοποιησα
μιας κ δεν ηρθε κανεις να με ταρακουνησει..
οποτε τωρα εχασα ολες τις επαφες μου οι οποιες δεν ηταν ουτως η αλλως πολλες
αυτο ελεγα στο ψυχολογο : οτι κ να λεμε αν δε βγω εκει εξω δεν προκειται ναλλαξει κατι
κ ενω ειμαι διατεθιμενη να κανω υπερβασεις ( μιας κ μου ειναι δυσκολο να βγαινω)
δεν εχω ατομα ...δεν εχω δουλεια, δεν εχω λεφτα για χομπι κ αυτα τα 3 ειναι βασικα για να ανοιξει ο κυκλος σου
ετσι μενω κλεισμενη σενα σπιτι..πως μπορω να γνωρισω καποιον ετσι??
ακομα κ οταν λεω βγες μονη σου σπανια το κανω μιας κ δεν εχω ορεξη δεν γινεται κατι (πως θ μπορουσε αλλωστε?)

[kerasi]

ντεστινυ φανταζομαι δε γεννηθηκες με τα κιλα. Στην πορεια θα εγινε. Πριν τα κιλα λοιπον αντιμετωπιζες καποια προβληματα? Ή πηρες κιλα κ μετα? Δεν εχω καταλαβει.

[breakout]

εμενα δε μου φταινε τα κιλα αλλα το χαζο μου το κεφαλι, το περιβαλλον που ζω, και που ειμαι επιλεκτικος, και δυσκολευομαι να βρω ανθρωπους να ταιριαξω. κι οταν καταφερα και ειχα τις κοπελες που ηθελα, καθε φορα κατι πηγαινε στραβα, ειτε αγχονομουν, ειτε αδιαφορουσα, ειτε δε ταιριαζαμε τελικα, και τελος.

?

τι εννοεις το περιβαλλον που ζεις? υπαρχει καποια καταπιεση ας πουμε?
οκ το νασαι επιλεκτικος κ γω τοχω (σε φυσιολογικο βαθμο)
κ οκ το να μην πετυχει (το γιατι το ξερεις εσυ)
αλλα αν εισαι εκει εξω μην τα παρατας καποια στιγμη θ βρεις αυτο που πραγματικα θες κ σου αξιζει

[breakout]

κερασακι μου οχι μαλιστα ημουν πολυ ομορφη στη πρωτη δημοτικου αρχισα να παιρνω κιλα
κ οντας αδυναμη ολες οι κοροιδιες σε συνδυασμο οτι ημουν κλειστο ατομο
αρχισα να δημιουργω διαστρεβλωσεις τυπου δεν αξιζω ειμαι αδιαφορη ασχημη κτλ κ αυτες διογκωθηκαν επαναληφθηκαν κ με καθε τροπο της επιβεβαιωνα....
ακομα κ τωρα με βριζουν κ μου λενε οτι εχω πολυ ομορφα χαραχτηριστικα πολυ γλυκια τα ματια μου γαλαζια κλτ αλλα εγω ποτε δε με αποδεχτηκα κ δεν βοηθησε κ ο περιγυρος μου δηλ δεν ακουσα ποτε απο το γυμνασιο που ξεκινησα διαιτες πχ δεν πειραζει εισαι μια χαρα στο μελλον ξαναπροσπαθεις οποτε μεσα απο μια μμονη των κιλων εχασα καθε ιχνος αυτοεκτιμησης ασχολουμουν μονο με αυτο κ εχασα ολη τη μπαλα κ τον εαυτο μου...
οποτε τωρα που προσπαθω να με πεισω οτι υπαρχουν εξω αντρες που ανρεσουν οι μπαμπατσικες δε μου βγαινει ειμαι τοσο ανασφαλης που μαλλον το βγαζω προς τα εξω...
το θεμα μου ομως εδω παραδοξως δν ειναι τα κιλα
αλλα αν ξερετε καποιον που αγαπησε τον εαυτο μου
αν τα φαρμακα οντως βοηθανε..
θελω να πιαστω απο καπου....

[deleted-member30-03]

γιατι δεν εχω πλεον φιλους... ποτε δει ειχα...
οταν απομονωνηθηκα το συνειδητοποιησα
μιας κ δεν ηρθε κανεις να με ταρακουνησει..
οποτε τωρα εχασα ολες τις επαφες μου οι οποιες δεν ηταν ουτως η αλλως πολλες
αυτο ελεγα στο ψυχολογο : οτι κ να λεμε αν δε βγω εκει εξω δεν προκειται ναλλαξει κατι
κ ενω ειμαι διατεθιμενη να κανω υπερβασεις ( μιας κ μου ειναι δυσκολο να βγαινω)
δεν εχω ατομα ...δεν εχω δουλεια, δεν εχω λεφτα για χομπι κ αυτα τα 3 ειναι βασικα για να ανοιξει ο κυκλος σου
ετσι μενω κλεισμενη σενα σπιτι..πως μπορω να γνωρισω καποιον ετσι??
ακομα κ οταν λεω βγες μονη σου σπανια το κανω μιας κ δεν εχω ορεξη δεν γινεται κατι (πως θ μπορουσε αλλωστε?)

και να βγεις αμα δεν υπαρχει καπου συγκεκριμενα να πας ή καποιο ατομο να δεις, τζαμπα κοπος ειναι. κι εγω κυκλοφορω συνηθως οταν εχω κατι να κανω ή καποιον να δω, μονος δε βρισκω λογο να παω οπουδηποτε.
γιατι δε ψαχνεις σε sites με κοσμο σαν το facebook.com ή το zoo.gr ομως και να κανονισεις με καποιους για εξω πχ. περισσοτερο ενδιαφερον θα υπαρχει για σενα που εισαι κοπελα.

τι εννοεις το περιβαλλον που ζεις? υπαρχει καποια καταπιεση ας πουμε?
οκ το νασαι επιλεκτικος κ γω τοχω (σε φυσιολογικο βαθμο)
κ οκ το να μην πετυχει (το γιατι το ξερεις εσυ)
αλλα αν εισαι εκει εξω μην τα παρατας καποια στιγμη θ βρεις αυτο που πραγματικα θες κ σου αξιζει

καταρχην θεωρω καταπιεση και το οτι ζω διπλα σε μεγαλη λεωφορο, αλλα ειναι και το οτι δεν εχω δικο μου σπιτι, ουτε καν δικο μου χωρο. ολη μερα με τους γονεις, λες και ζω σε γηροκομειο. δουλεια και λεφτα δεν υπαρχουν επισης, οπως ουτε φιλοι ή γνωστοι πλεον. κι ετσι δεν εχω κι εγω που να παω, οσο κι αν τις περισσοτερες φορες θα ηθελα να ειμαι οπουδηποτε αλλου εκτος απο εδω.

[breakout]

καταρχην θεωρω καταπιεση και το οτι ζω διπλα σε μεγαλη λεωφορο, αλλα ειναι και το οτι δεν εχω δικο μου σπιτι, ουτε καν δικο μου χωρο. ολη μερα με τους γονεις, λες και ζω σε γηροκομειο. δουλεια και λεφτα δεν υπαρχουν επισης, οπως ουτε φιλοι ή γνωστοι πλεον. κι ετσι δεν εχω κι εγω που να παω, οσο κι αν τις περισσοτερες φορες θα ηθελα να ειμαι οπουδηποτε αλλου εκτος απο εδω.

ποσο σε καταλαβαινω, κ γω μετα τη τελευταια μου δουλεια οπου εμενα μονη
(μιας κ ειμαι πολυ περηφανη ως ανθρωπος) ηταν μεγαλη ηττα οτι ξαναγυρισα σπιτι
ξερω οτι δεν ειναι παρηγορητικο αυτο που θ πω αλλα 9/10ετσι ειναι
οκ δεν ειναι κ η πιο ιδανικη κατασταση αλλα αν δεν υπαρχει καταπιεση κ ελεγχος (οπως σε μια φιλη μου στην ηλικια μου οι γονεις της ειναι τραγικοι δεν ξερω πως αντεχει) νομιζω μπορεις οσο μπορεις να το παραβλεψεις...
το πραγματικο προβλημα ειναι η δουλεια οπου κ νοωθεις χρησιμος κ εισια οικονομικα ανεξαρτητος κ ολο κ κατι γινεται κ ολο
κ κατι θ πεις ακουσεις βγεις.... κ μαζι με τη δουλεια πανε κ τα λεφτα οπου εισαι πιο ανετος να ασχοληθεις με καποια χομπι πχ εγω θελω κιθαρα...

γιατι δε ψαχνεις σε sites με κοσμο σαν το facebook.com ή το zoo.gr ομως και να κανονισεις με καποιους για εξω πχ. περισσοτερο ενδιαφερον θα υπαρχει για σενα που εισαι κοπελα.

το φβ το βαρεθηκα δεν μπαινω καθολου
σταματησα οταν ειδα οτι κανεις δεν μιλαει
κ δεν ειμαι απο αυτους που πλησιαζουν τους αλλους
ειμαι πολυ κοινωνικη χαμογελαστος κ εξω καρδια που λεμε αλλα μονο οταν νιωσω ασφαλεια κ αφεθω....
οσο για το ζοο μια φορα μπηκα νομιζω ολοι μπαινουν για cyber
κ για ναμαι ειλικρινης φοβαμαι... το να γνωρισω καποιον δηλ να συναντηθω, τρεμω την απορριψη κ ξερω οτι θ φαω πολυ κραξιμο γιαυτο που λεω αλλα ακομα κ οταν ειχα χασει τα 30κιλα ημουν πολυ ομορφη (τολμω να πω τωρα που βλεπω τις φωτο τοτε δεν τοβλεπα) παλι δεν ειχα ουτε ενα πεσιμο ενα φλερτ κατι.... αρα κατι σκατα κανω κ δεν ξερω τι... προφανως εκπεμπω την ανασφαλεια μου κ δεν κατηγορω κανεναν πλεον πρεπει να ναι πολυ ντεκαβλε....με τρομαζει οποτε αρχιζω κ μιλαω κ μετα απο λιγο μου λενε θες να συναντηθουμε? σκεφτομαι ΤΑ ΧΕΙΡΟΤΕΡΑ!!! οτι θ φρικαρει θ φυγει τρεχοντας οτι θαπογοητευτει οτι δεν θαμαι ενδιαφερον δεν θαχω τι να πω κτλ κτλ κτλ

[tasakiou]

Τι να πω..καθώς διάβαζα το στορυ αναγνώρισα πολλά κομμάτια από μένα! Αν θες να κρυφτείς ή αν έχεις μάθει να κρύβεσαι σίγουρα θα βρεις δικαιολογία να μην κάνεις κτ..η αλήθεια είναι ότι αυτό είναι δυσκολία και φόβος να πάρεις την ευθύνη της ζωής σου και αν δν σε έχουν μάθει οι γονείς σου εσύ πως να το κάνεις ως ενήλικας? Σαν το διάβασμα ή σαν το ποδήλατο..είναι ευκολότερο να το μάθεις στα παιδικά σου χρόνια! Σα να μην ξέρεις να περπατάς και ξαφνικά να σε αφήνουν ελεύθερο να περπατήσεις στο δρόμο..είναι ζόρικο έτσι? Και πως να μην κάνεις λάθος, πως να μην φοβηθείς,πως να μην κλειστείς στον εαυτό σου? Πολλά από τα μοτίβα της ζωής μας επαναλαμβάνονται..μόνο όταν τα καταλάβουμε θα μπορέσουμε να κάνουμε κτ γι'αυτό!Destiny από τη στιγμή που έχεις καταλάβει κάποια πράγματα είσαι σε καλό δρόμο..

[breakout]

Τι να πω..καθώς διάβαζα το στορυ αναγνώρισα πολλά κομμάτια από μένα! Αν θες να κρυφτείς ή αν έχεις μάθει να κρύβεσαι σίγουρα θα βρεις δικαιολογία να μην κάνεις κτ..η αλήθεια είναι ότι αυτό είναι δυσκολία και φόβος να πάρεις την ευθύνη της ζωής σου και αν δν σε έχουν μάθει οι γονείς σου εσύ πως να το κάνεις ως ενήλικας? Σαν το διάβασμα ή σαν το ποδήλατο..είναι ευκολότερο να το μάθεις στα παιδικά σου χρόνια! Σα να μην ξέρεις να περπατάς και ξαφνικά να σε αφήνουν ελεύθερο να περπατήσεις στο δρόμο..είναι ζόρικο έτσι? Και πως να μην κάνεις λάθος, πως να μην φοβηθείς,πως να μην κλειστείς στον εαυτό σου? Πολλά από τα μοτίβα της ζωής μας επαναλαμβάνονται..μόνο όταν τα καταλάβουμε θα μπορέσουμε να κάνουμε κτ γι'αυτό!Destiny από τη στιγμή που έχεις καταλάβει κάποια πράγματα είσαι σε καλό δρόμο..

tasakiou μου η αληθεια ειναι πως μεγαλωσα μονη μου, εγινα ανεξαρτητη απο πολυ μικρη
κ οντας κλειστη ποτε δε ζητησα βοηθεια
επεισα τον εαυτο μου οτι μπορω να κανω ολα μονη μου γιατι δεν ειχα αλλη επιλογη
κ τωρα συνειδητοποιω οτι δεν μπορω να ταχω ολα στους ωμους μου αλλα αν αφεθω κ πω
οκ δεν μπορω μονη μου θελω καποιον διπλα μου, η πραγματικα (οτι δηλ δεν υπαρχει κανεις) απλα θ με συνθλιψει κ δεν ξερω αν μπορω να διαχειριστω κ αυτο τωρα
κ ο ψυχολογος αυτο που μου λεει οτι εγιναν πολλα λαθη απο τους γονεις
αλλα οπως ειπα οτι εγινε εγινε κ δεν αλλαζει
η ουσια ειναι πως αν δεν εχεις μαθει να βαζεις τονε αυτο σου πρωτο κ να τον αγαπας κ να τον φοντιζεις κ να τον σεβεσαι κ να πιστευεις οτι αξιζει (οχι το κλασικο πως θ το κανουν οι αλλοι αν δεν το κανεις εσυ) αλλα που θ πατησεις εσυ για να σηκωθεις οταν δεν εχεις ουτε τον εαυτο σου??? απο που σκατα πρεπει να αντλησω δυναμη επιμονη κ επιμονη κ θεληση κ να προσπαθησω να σηκωθω κ να κανω τις αλλαγες οταν δεν πιστευω οτι μπορω αξιζω κτλ... βλεπεις το φαυλο κυκλο...??

ειπες οτι αναγνωριζεις πολλα κοινα με σενα... θ ηθελες να μοιραστεις σε τι φαση εισαι τωρα? ακομα κ μικρα βηματα πως τα εκανες τι σε βοηθησε?

[gossamer]

destiny - σε νιωθω . Γιατι και εγω ξεκινησα το εντονο αγχος που πλεον οδηγηθηκε σε καταθλιψω λογω εικονας.
Δηλ. ενιωθα ανεπαρκης σε ολα.. σε φιλους , για το σωμα για την εξυπναδα για ολα!

εχασα λοιπον πολλα κιλα και εγινα αυτο που πιστευουμε οι περισσοτερες γυναικες ως "ιδανικο" για μενα ηταν τα 50 κιλα. Λες και μετραει ο αριθμος..
και ομως αλλαγη δεν ειδα.. χειροτερα εγινα. με επιασαν προβληματα με την υγεια μου και ξαναπηρα κιλα. Ναι στεναχωρηθηκα αλλα πλεον 4 χρονια μετα καταλαβα
οτι οντως εχω προβληματικη εικονα εαυτο του. Να ξερεις οτι τα ΚΙΛΑ δεν σε χαρακτηριζουν. Ομως ειναι λογικο απο την στιγμη που δεν εχεις την εικονα π θες να στεναχωριεσαι.
απλα σκεψου εμενα σαν παραδειγμα ..απο τοτε που εχασα τα κιλα ξεκινησανε τα προβληματα μου. Και εγω νομιζα οτι θα ηταν αλλιως
αλλα ειδες ΟΧΙ τελικα. τα παντα ξεκινανε αν αγαπαμε τον εαυτο μας. Εγω τον σεβομαι αλλα ομως δεν τον φροντιζω.
Ζω με πονους εδω και χρονια λογω της καταπιεσης...

[gossamer]

και επειδη λεφτα ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝΕ. σου αρεσει να βλεπεις σειρες? εγω ¨χανομαι" με το βλεπω σειρες και ταινιες.
ξεχνιεμαι .. δοκιμασε το!

προς το παρον η αληθεια ειναι αυτη. εγω εχω 4 χρονια ετσι και ακομα δεν εχω βγει..

Μακαρι ολοι να τα καταφερουμε