ΦΟΒΟΣ-ΑΓΧΟΣ ΔΕΣΜΕΥΣΗΣ

[eva12]

panic girl κ εμενα προσφατο ειναι,απο τον ιουνιο!!αλλα ευτυχως η γιατρος που παω ειναι κατα των φαρμακων γιατι θεωρει πως καταστελλουν την δουλεια της ψυχοθεραπειας κ εγω βεβαια η ιδια ειμαι κατα,λογω προσωπικης εμπειριας που εζησα σαν παιδι στο σπιτι μου,απο συγγενικο μου προσωπο κ ειδα ποσο χαλια σε κανουν τα ψυχοφαρμακα!!!ετσι δεν παιρνω αγωγη κ πολυ χαιρομαι γι αυτο!!!κι εγω κανω μικρα βιματα,πιεζω τον εαυτο μου να βγαινω για καφε 2 φορες την εβδομαδα,να περπαταω βολτα με τα σκυλια μου κ γενικα να ανακτησω σταδιακα οτι εκανα κ παλια!!θελει δουλεια,κοπο,υπομονη αλλα θα τα καταφερουμε!!ενα βημα τη φορα...αλλα να χερες ποσο χαιρομαι οταν τα καταφερνω!!!χαζο αν σκεφτεις οτι πριν ενα χρονο ημουν απολυτα φυσιλογικη!!ενταξει ειχα μικροπροβληματα στις σχεσεις μου αλλα τουλαχιστον ημουν λειτουργικη στην καθημερινοτητα μου!!!!αλλα μετα σκεφτομαι πως ημουν 3 μηνες πριν κ βλεπω ποση βελτιωση εχω κανει οποτε παιρνω θαρρος κ κουραγιο!!!

[panicgirl]

Μπράβο σου Eva μου,και εγώ κατά των φαρμάκων είμαι,άσχετα που αναγκάστηκα να τα πάρω.Δυστυχώς,εγώ είχα πολύ δυνατές κρίσεις με διάρροια,με τάσεις λιποθυμίας και αποπροσωποίηση,ακόμη και δέκατα.Και δυστυχώς μία την έπαθα εν ώρα οδήγησης και από τότε σοκαρίστηκα άσχημα.Κάνω και ψυχοθεραπεία.Και εγώ προσπαθώ να βγαίνω καθημερινά και να κάνω πράγματα,απλά νιώθω πως όλο αυτό είναι μία κλεψύδρα και κάποια στιγμή θα τελειώσουν οι ευκαιρίες και θα ξανακυλήσω με τις κρίσεις.

[eva12]

οχι μη το σκεφτεσαι αυτο!!!εγω ειχα κυριως θεμα με το στομαχι αλλα σοβαρο θεμα!!φαντασου οτι εφτασα στο σημειονα κανω κ γαστροσκοπηση θεωροντας πως κατι εχω γιατι δεν γινεται να μην μπορει το στομαχι μου να δεχτει τροφη κ να ποναει συνεχεια(δεν εκανα ποτε εμετο απλα κ μονο στην ιδεα να φαω αναγουλιαζα κ οταν καποια στιγμη ηρεμουσα κ πεθαινα απο την πεινα,ετρωγα κ ξανα τα ιδια!!σκεψου οτι σχεδον για 2 μινεσ επαιρνα αντιεμετικα καθημερινα για να μην κανω εμετο,με το που ξυπναγα χαπακι,στο γραφειο χαπακι,μονο σπιτι μου ηρεμουσα).κ εχω περασει κ απο ζαλαδεσ,να νομιζω πως θα λιποθυμησω,να μου κοβεται η ανασα,δυσπνοια κ γενικα ολα αυτα τα ωραια ψυχοσωματικα!!!!!αλλα δε το βαζω κατω,οταν παει ναμε πιασει παιρνω βαθιες ανασες,σκεφτομαι ωραια πραγματα,βαζω ακουστικα απο το κινητο κ ακουω μουσικη,παντως κανω κατι για να ξεχαστω!!ειπες εν ωρα οδηγησης...ξερεις ποσο σημαντικο ειναι που οδηγεις κ δε το αφησες απο φοβια??γιατι εγω το αφησα...οποτε δες το θετικα!!!!τι ακριβως εχεις εσυ?τα φαρμακα σε εχουν βοηθησει?

[panicgirl]

Ναι βλέπω κάποια αλλαγή με τα φάρμακα.Αλλά ο φόβος-φόβος.Εσύ έπαιρνες αντιεμετικα εγώ emodium!!!Δυστυχώς,εγώ είχα φτάσει σε σημείο να μην μπορώ να κρατηθώ,και ευτυχώς αυτό μου συνέβη σπίτι.Απίστευτους πόνους στο έντερο.Σουβλιες.Όσο για το στομάχι άστο.Εμετό και πάλι εμετό από την στεναχώρια.Τώρα τρώω λίγο,αλλά έχει κλείσει το στομάχι μου και με το ζόρι τρώω.Έχω κόψει τα πάντα από βλακείες,ούτε junk food,ούτε γλυκά,ούτε ζάχαρη.Διάρροιες είχα μέχρι και το Οκτώβρη.
Δυστυχώς εμένα εκτός από αγχώδη διαταραχή,με κυνήγησε ή μάλλον με κυνηγάει λίγο και η κατάθλιψη.Αντικαταθλιπτικ� � παίρνω μόνο,τα αγχολυτικά τα έκοψα.
Μην φανταστείς πως κάνω τρελές αποστάσεις με το αμάξι.Δεκάλεπτα και τέταρτα το πολύ σε απόσταση από το σπίτι,αλλιώς με συνοδηγό πάω παντού!
Έχω πολλές διακυμάνσεις στην διάθεση,την μια μέρα είμαι καλά,την άλλη όχι τόσο.Προσπαθώ πολύ να κάνω δουλειά με τον εαυτό μου.Άλλες φορές μου την δίνει και λέω δεν γα@@@ται θα το κάνω.Όπως εχτές που μπήκα σε λεωφορείο και σήμερα που πήγα σε ένα καφέ με κάποιους φίλους,αλλά οδήγησα μόνη μου μέχρι εκεί,πάρκαρα μακρυά επίτηδες για να περπατήσω μέσα σε κόσμο.Όμως,φοβάμαι να αναγνωρίσω τις επιτυχιες μου,ξέρω πως μπορεί να το ξαναπάθω.
Ναι είναι τρομερό το πως είμασταν φυσιολογικοί και πόσο χρειάζεται να προσπαθήσουμε τώρα.Όλα πια έχουν διαφορετική γεύση και οσμή,αλλά προσπαθώ να χαίρομαι τις μικρές ώρες μου μακρυά από το φόβο,τον πανικό και το άγχος.Ναι με πονάει πολύ,με πονάει που κάθε πρωί που σηκώνομαι φοβάμαι,ποτ νιώθω πως δεν έχει γυρισμό,αλλά προσπαθώ,προσπαθώ για εμένα,με πιέζω με σπρώχνω,με κλωτσαω,πέφτω και ξανασηκωνομαι και πάλι τα ίδια.

[John11]

Ε δεν ειναι τοσο απλο!!!ξερεις τι ειναι να θες να κανεισ μια φυσκιολογικη σχεση κ να ζησεις ολα τα ωραια κ τα κακα βεβαια που εχει μια σχεση κ να μην μπορεις??να γνωριζεις φυσιολογικους κ εναδιαφεροντες ανθρωπους που σε νοιαζονται κ θελουν να ειναι μαζι σου κ να κανεις τα παντα(τα παντα ομως) για να τους διωξεις απο κοντα σου???και μετα να μενεις μονη κ να λες παλι θαλασσα τα εκανα,τι σκτα τρεχει με εμενα??

Εύα, έχεις σκεφτεί ποτέ ότι αυτά που νομίζεις ότι είναι έτσι, στην ουσία μπορεί να μην είναι έτσι; Π.χ. όταν πρωτοείχα προβλήματα σαν και εσένα, έριξα το "φταίξιμο" σε μένα. Τελικά, αρκετά χρόνια μετά, διαπίστωσα ότι μερικά άτομα που νόμιζα ότι ήταν Α τελικά ήταν Β. Και αυτός ήταν ο λόγος που "δυσανασχετούσα" εσωτερικά να κάνω πράγματα, ακριβώς όπως τα περιγράφεις για τον εαυτό σου. Έβγαινε αυτόματα αυτό. Όμως τώρα έχω την εξήγηση.
Π.χ. λες "να γνωριζεις φυσιολογικους κ εναδιαφεροντες ανθρωπους που σε νοιαζονται κ θελουν να ειναι μαζι σου κ να κανεις τα παντα...". Αυτές οι δύο κουβέντες, είναι σημαντικές. Μπορείς να εξετάσεις πάρα πολύ προσεκτικά αν ισχύουν αυτά για κάθε άτομο στο οποίο αναφέρονται;

[eva12]

Εύα, έχεις σκεφτεί ποτέ ότι αυτά που νομίζεις ότι είναι έτσι, στην ουσία μπορεί να μην είναι έτσι; Π.χ. όταν πρωτοείχα προβλήματα σαν και εσένα, έριξα το "φταίξιμο" σε μένα. Τελικά, αρκετά χρόνια μετά, διαπίστωσα ότι μερικά άτομα που νόμιζα ότι ήταν Α τελικά ήταν Β. Και αυτός ήταν ο λόγος που "δυσανασχετούσα" εσωτερικά να κάνω πράγματα, ακριβώς όπως τα περιγράφεις για τον εαυτό σου. Έβγαινε αυτόματα αυτό. Όμως τώρα έχω την εξήγηση.
Π.χ. λες "να γνωριζεις φυσιολογικους κ εναδιαφεροντες ανθρωπους που σε νοιαζονται κ θελουν να ειναι μαζι σου κ να κανεις τα παντα...". Αυτές οι δύο κουβέντες, είναι σημαντικές. Μπορείς να εξετάσεις πάρα πολύ προσεκτικά αν ισχύουν αυτά για κάθε άτομο στο οποίο αναφέρονται;

καλημερα john11!!καταρχας εννοειται οτι πρωτα εριχνα το "φταιξιμο" σε ολους τους αλλους εκτος απο μενα!!κλασσικη περιπτωση!!μεσω της ψυχοθεραπειας εντοπισα οτι η δικη μου φοβια διωχνει τους αλλους!!ποσα να αντεξει καποιος ανθρωπος,οσο και να νοιαζεται?κ οταν λεω φυσιολογικος,εννοω ενας ανθρωπος που δεν τον κατακλιζουν οι φοβιες του,αλλα τις υπερνικα προχωρα!!πχ στη δουλεια μου δεν ειχα ποτε τετοια θεματα,διεκδικω,ειμαι δυναμικη κ φροντιζω να γινομαι απαραιτητη!!οι συναδελφοι μου,οι διευθυντες μου εχουν να λενε τα καλυτερα!!!στις σχεσεις μου παλι...ενα δραμα!!μαλλον μου αρεσει να ζω στο δραμα,περιπλοκες σχεσεις,ακαταλληλοι αντρες που κουβαλανε τα δικα τους κ εγω πρεπει να τους "φτιαξω"!!αμα βρεθει κανενας νορμαλ,δεν μου κανει για διαφορους λογους,τον απορριπτω γτ μαλλον δεν ξερω πως να συμπεριφερθω εγω σωστα η αν θα ειμαι αρκετα καλη να τον κρατησω η ενδιαφερουσα κοπελα...κ γενικα ειμαι ατομο με αρκετη αυτοπεποιθηση αλλα στις σχεσεις αυτη εξαφανιζεται!!!κ σαφως εχω γνωρισει κ ατομα που δεν καναεν για μενα κ ενδεχομενψς δεν εκανα κ εγω για αυτους!!!

[eva12]

Ναι βλέπω κάποια αλλαγή με τα φάρμακα.Αλλά ο φόβος-φόβος.Εσύ έπαιρνες αντιεμετικα εγώ emodium!!!Δυστυχώς,εγώ είχα φτάσει σε σημείο να μην μπορώ να κρατηθώ,και ευτυχώς αυτό μου συνέβη σπίτι.Απίστευτους πόνους στο έντερο.Σουβλιες.Όσο για το στομάχι άστο.Εμετό και πάλι εμετό από την στεναχώρια.Τώρα τρώω λίγο,αλλά έχει κλείσει το στομάχι μου και με το ζόρι τρώω.Έχω κόψει τα πάντα από βλακείες,ούτε junk food,ούτε γλυκά,ούτε ζάχαρη.Διάρροιες είχα μέχρι και το Οκτώβρη.
Δυστυχώς εμένα εκτός από αγχώδη διαταραχή,με κυνήγησε ή μάλλον με κυνηγάει λίγο και η κατάθλιψη.Αντικαταθλιπτικ� � παίρνω μόνο,τα αγχολυτικά τα έκοψα.
Μην φανταστείς πως κάνω τρελές αποστάσεις με το αμάξι.Δεκάλεπτα και τέταρτα το πολύ σε απόσταση από το σπίτι,αλλιώς με συνοδηγό πάω παντού!
Έχω πολλές διακυμάνσεις στην διάθεση,την μια μέρα είμαι καλά,την άλλη όχι τόσο.Προσπαθώ πολύ να κάνω δουλειά με τον εαυτό μου.Άλλες φορές μου την δίνει και λέω δεν γα@@@ται θα το κάνω.Όπως εχτές που μπήκα σε λεωφορείο και σήμερα που πήγα σε ένα καφέ με κάποιους φίλους,αλλά οδήγησα μόνη μου μέχρι εκεί,πάρκαρα μακρυά επίτηδες για να περπατήσω μέσα σε κόσμο.Όμως,φοβάμαι να αναγνωρίσω τις επιτυχιες μου,ξέρω πως μπορεί να το ξαναπάθω.
Ναι είναι τρομερό το πως είμασταν φυσιολογικοί και πόσο χρειάζεται να προσπαθήσουμε τώρα.Όλα πια έχουν διαφορετική γεύση και οσμή,αλλά προσπαθώ να χαίρομαι τις μικρές ώρες μου μακρυά από το φόβο,τον πανικό και το άγχος.Ναι με πονάει πολύ,με πονάει που κάθε πρωί που σηκώνομαι φοβάμαι,ποτ νιώθω πως δεν έχει γυρισμό,αλλά προσπαθώ,προσπαθώ για εμένα,με πιέζω με σπρώχνω,με κλωτσαω,πέφτω και ξανασηκωνομαι και πάλι τα ίδια.

καλημερα panic girl!!ΣΕ ΝΙΩΘΩ ΑΠΟΛΥΤΑ!!!αλλα εστω κ το δεκαλεπτο που οδηγεις ειναι κατι!!κ να αναγνωριζεις στον εαυτο σου ολα αυτα σαν επιτυχιες!!!γιατι ΕΙΝΑΙ!!κ εγω καμια φορα λεω ελεοσ ρε ευα,χαιρεσαι γτ καταφερες να πας για κφε 2 ωρες??αλλα μετα λεωναι,αφου δεν ειμαι καλα κ το καταφερα μπραβο μου!!!!θελει πολυ προσπαθεια κ οσο για την καταθλιψη που λες οτι σε κυνηγαει,κ μενε κυνηγαει αλλα δεν τηνα φηνω να με πιασει!!!εμενα με διεγνωσε σχεδον τα ιδια με σενα,ελφρια καταθλιψη αφου εκλαγια συνεχως κ τασεις αγοραφοβιας κ πανικου!!εχω να μπω σε μεσα μαζικης μεταφορας κανα 6μηνο...εγω που τα επαιρνα καθε μερα!!!αλλα οκ,θα το ξε[ερασω κ αυτο κ υπαρχουν παντα και τα ταξι!!οσο για τα γαστρεντερικ προβληματα που λες,ειχα κ εφω παρομοια...οχι τοσοο εντονα,αλλα ξερω τι παει να πει πονος στο εντερο...!!!!κι εγω προσπαθω να φτιαξω διατροφη αλλα μονο το τσιγαρο δεν μπορω να κοψω!!προς το παρον..αυτα για τωρα!!παω να φυγω για το γραφειο,μη με πιασει κ καμια κριση πανικου πως δε θα προλαβω να παω κ θα αργησω...χεχεχε!!το διακομωδο οπωσς καταλαβαινεις,γτ αν δεν βαλουμε κ το χιουμορ στη ζωη μας τοτε αστα!!!