ο δικος μου χωρισμος..

[sadnesss]

Αποφασισα να γραψω και γω τη δικη μ ιστορια...εχω χωρισει εδω και 5 μηνες απο μια σχεση( ο θεος να την κανει σχεση) με καποιον ο οποιοσ ηταν δεσμευμενος!ειχε απλα σχεση πολλα χρονια, ουτε παντρεμενος ουτε τπτ..ειναι ενας πολυ ομορφος αντρας(εγω 26, εκεινος 30) που θα μπορουσε ν εχει οποιαδηποτε(οπως και εκανε εξαλλου)..κ το αναφερω αυτο γτ εκει αποδιδω το γεγονος πως δεχτηκα να ειμαι η δευτερη σχεση, οτι ειχα χαμηλη αυτοεκτιμηση και φυσικα πως ποτε μα ποτε δεν φανταζομουν πως θα μπορουσα να εχω καποιον σαν εκεινον στ πλευρο μ..τ θεμα ειναι πως δεν υπηρχε μονο η σχεση τ κ εγω..στην πορεια καταλαβαινα κ εθελοτυφλουσα πολλες φορες, πως υπηρχαν πολλες αλλες ακομη..περιπετειες ας τις ονομασω καλυτερα..εγω εκει ομως..η κανονικη τ κοπελια δεν καταλαβε ποτε τπτ για μενα γτ ημουν παντα προσεκτικη(η εθελοτυφλουσε κ κεινη, δεν ξερω)..εγω εδωσα τα παντα σε κεινον..2,5 χρονια που ημασταν μαζι του εδωσα ολη μ τη ζωη..τα παρατουσα ολα για εκεινον..περνουσαμε πολλες ωρεσ μαζι κ τον τελευταιο 1-1,5 χρονο 'συγκατοικουσαμε' στ σπιτι που μενω...κοιμομασταν μαζι καθε βραδυ και οχι μονο...προβληματα υπηρχαν, σαφως κ υπηρχαν..ποσο θα ημουν ηρεμη χωρις να ζηλευω την κοπελια τ? η το οτι ηθελε να βγαινει συνεχεια, εκεινη δεν πολυεβγαινε κ γω δεν μπορουσα να παω μαζι τ..αρα ειχε το πεδιο ελευθερο ν παιζει αλλου...ημουν παντα το αποκουμπι τ..ο ανθρωπος π τον στηριζε στ οτιδηποτε χρειαζοταν..ημουν πολυ δυναμικη οταν με γνωρισε, ειχα και εχω πολλα καλα(πολυ καλη δουλεια, αμαξι, σπιτι, οικογενεια, φιλουσ, ανθρωπους π με αγαπουν)και ετσι θεωρω πως τ προσεφερα μια ασφαλεια..κ αυτος δυναμικος ηταν , δεν αντιλεγω, αλλα με μονο προσον την ομορφια τ και ενα πτυχιο π ποτε δεν εκμεταλλευτηκε εκτοσ απο τωρα...παντα ελεγε πως διαφερα απο ολες οσες ειχε γνωρισε(γτ ανεκαθεν κερατωνε την κοπελα τ) και κατεληξε να λεει πως μ αγαπαει οσο δεν αγαπαει κανεναν στον κοσμο..ειναι πολλα π θαθελα να γραψω αλλα δεν γινεται..δεθηκαμε πολυ, καναμε ταξιδια, βολτεσ, κοινεσ εξοδουσ(οχι πολυ συχνα) βρισκομασταν πολλεσ ωρες και γενικοτερα υπηρχε χημεια μεταξυ μας..κ στ συναισθηματικο αλλα και στ σεξουαλικο τομεα..αλλα ποτε δεν του ηταν αρκετη μια-δυο..ηθελε πολλες..αρχισα να καταλαβαινω πολλα και να θυμωνω και να μαλωνω μαζι τ..τον χωριζα για λιγες ωρεσ και μοολις αυτος μ επαιρνε τηλ και μ μιλουσε γλυκα επεφτα ξανα στην αγκαλια τ..εζησα αρρωστημενη κατασταση..φταιω που το δεχτηκα ολο αυτο, εκεινος ηταν ξεκαθαρος απτην πρωτη στιγμη..ελεγα πως δεν ειμαι ομορφη κ δεν εχω ωραιο σωμα για να τον διεκδικησω ν γινω η κοπελα τ γτ θα ντρεπεται να με εμφανιζει(ενω ηδη με εμφανιζε και με γνωρισε σ φιλουσ)οποτε και το καταπινα και καθομουν ναμαι η δευτερη..δεν μπορειε να σκεφτειτε ποσο πολυ τον αγαπω κ ποσο πολυ κλαιω για οσα περασα μαζι τ και δεν θα ειναι ποτε πια εδω...χωρισαμε γτ τον επιασα με αλλη(3η?4η?5η?δεν ξερω) και επειδη τον εβρισα, εξαφανιστηκε γτ λεει τον εκανα ρεζιλι στην κοπελα..χαχα ποσο αστειο πιστευει πως με χωρισε κιοαλασ..στην αρχη κρατησαμε μια επαφη π κατα κυριο λογο ηταν βρισιες και τσακωμοι, η δεν μ μιλουσε για να καταλαβω το λαθος μ οπως ελεγε που τον εκανα ρεζιλι..μετα απο εναν ασχημο καβγα κ αφου μ ειχε κανει τη ζωη κολαση γτ εμαφνιζοταν οπου ημουν, ξεκοψα μαζι τ τελειως για 1,5 μηνα περιπου..τοσο με αφησε ησυχη(επαιρνε που κ που τηλ αλλα δεν τ σηκωνα)..μετα αρχισε ν ερχεται σπιτι μ να στελνει μηνυματα πως τ ελειπα τοσο πολυ π δεν το περιμενε, πως πρεπει να βρισκομαστε γτ δεν γινεται να χαθει η χημεια κ η αγαπη μασ..αλλα παντα φιλικα..και με εριξε ξανα τοσο πολυ ψυχολογικα..του το επετρεψα ξανα και φταιω..και τωρα, 2 μερες μετα απο πολυ εντονο καβγα γτ προφανως τον ενοχλησα ενω ηταν με γκομενα, προσπαθω να συνειδητοποιησω πως εκεινος δεν μ αγαπησε ποτε..ημουν το τελειο θυμα με τα δωρα το σπιτι τη ζεστασια τους πολλουσ τσακωμους βεβαια αλλα παρ ολα αυτα, εκεινη π προφανως δεχομουν τα παντα..να αναφερω πως τον αυγουστο χωρισε και την κοπελα που ειχε χρονια..για να μην τον πρηζει καμια σε οτι κανει..δεν μπορω να καταλαβω γτ χρειαζοταν να με γεμιζει ψεματα πως μ αγαπαει κ δεν μπορει χωρις εμενα..πως ειμαι σημαντικη γι αυτον κ πως παντα θαναι πλαι μ..ημουν η δευτερη, ετσι κι αλλιως δεν ηθελε ποτε ν αλλαξει αυτο..μ ελεγε παντα ετσι ξεκινησε η σχεση μασ, ετσι κ θα παραμεινει..τωρα βεβαια λεει πως ειχε καιρο που τ ειχε τελειωσει το ερωτικο κομματι μαζι μ αλλα με αγαπουσε τοσο πολυ π δεν ηθελε να με αφησει..κ καλα..ειμαι απλεπισμενη...πιαστηκα κοροιδο κα εδωσα τα παντα σε καποιον π απλα κοροιδευε..φταιω , το ξερω πως φταιω..τον αγαπω πολυ, ακομη και τωρα θυμωμενη μαζι του δεν ειμαι..εκανα τα παντα για να τον ξεπερασω(πηγα και σε ψυχολογο)αλλα δεν καταφερνω τπτ..δεν ξερω τι να κανω..οπου κ αν παω ειναι μπροστα μ, τα βραδια δεν μπορω ν κοιμαμαι , παθαινω κρισεις αρκετα συχνα, δεν μπορω ν παρω ανασα..εφοσον δεν μ ηθελε και με κοροιδευε, ασ με αφηνε απτον πρωτο μηνα..αλλα ηταν κ η εκμεταλλευση στη μεση...νομιζω πως θελω να εξαφανιστω..να μη ζω πια..δεν μπορω να το αντιμετωπισω...συγνωμη π σας κουρασα..και ν φανταστειτε ουτε καν σαφη εικονα δεν σας εδωσα... :(

[kerasi]

Δηλ 5 μηνες δεν εχετε καποια επικοινωνια? Και τι αλλο μπορεις να προσθεσεις, που λες δεν εδωσες σαφη εικονα.

[sadnesss]

Αν προσεξεις καλα, ειπα πως ο τελευταιος καβγας μαζι τ ηταν πριν δυο μερες.. Κ πως σ ολο αυτο τ διαστημα μονο 1.5 μηνα δν ειχαμε καμια επικοινωνια.. Ειναι πολλα δν μπορω ν τα γραψω..κ δν υπαρχει λογος ν αναφερω το περνουσα μαζι τ

[secretly]

κοπελια
αν αγαπας εστω και λιγο τον εαυτο σου εξαφανισου απο αυτον τον εγωιστη-παρτακια!
και κατι αλλο...αφου σε βρισκει τοσο ασχημη και ντρεπεται για εσενα τι ειναι αυτο που τον τραβηξε τελικα επανω σου?η καλοσυνη σου που δεν την ηξερε πρωτου σε γνωρισει?
για σκεψου λιγο βαθυτερα...προκειται για καποιον που παρ'ολη την ομορφια του που ζητα συνεχως την επιβεβαιωση της
-ποδοπατοντας οποια πεφτει στην παγιδα γι'αυτο-
προκειται για εναν ανθρωπο που τρεφεται και ζει μεσα απο τις ανασφαλειες και τους φοβους των ανθρωπων...
δεν θα σταθω ομως εδω...τι να κανεις γλυκεια μου την ομορφια αν σου κανει την ζωη κολαση?
λογικο ειναι να νιωθεις ετσι μαζι του...
και το μονο που θα καταφερεις στο τελος θα ειναι να μισεις τον εαυτο σου ολοενα και περισσοτερο που κατα την γνωμη σου δεν θα εισαι αξια να τον ολοκληρωσεις και θα θελει κι αλλη-κι αλλη...κι αλλη..
ολο αυτο θα σε τσακισει κανονικα και θα σου δημιουργησει ανουσια συναισθηματα ενοχης και οταν παραχορτασει θα αλλαξει γκρουπ με γκομενες..ισως και να σε εχει για παντα ετσι παιχνιδι,ισως και να σε κρατησει για μια δυσκολη νυχτα ως καβαντζα..
οπως και να εχει δεν τον ενδιαφερει τι νιωθεις και πως και αυτο ειναι ξεκαθαρο απο οσα περιγραφεις..
εγω θελω να σε ρωτησω κατι..
δεχτηκες να εισαι δευτερη..υπηρξες και τριτη και τεταρτη κτλ..ισως και τελευταια..δεν φταιει λοιπον εκεινος ουτε ειχες το δικαιωμα να τον βρισεις..ο κυριος ηταν ΞΕΚΑΘΑΡΟΣ..εχει βρει και τα κανει..
εσυ πιστευεις πως σεβεσαι τον εαυτο σου???
φυγε αγαπη μου..αλλαξε τηλεφωνα κι εξαφανισυ και θα δεις αυτος ειναι τοσο ανασφαλεις και ανοητος που μολις τον αποριπτεις θα λυσαει..οταν θα επιβεβαιωνεται ομως θα σε ξαναβαζει σε σειρα αναμονης..
ακομη κι αν ησουν η πρωτη δηλαδη εσυ στην θεση της κοπελιας θα σε καλυπτε αυτο??δεν νομιζω..
φυγε και βρες καποιον αλλον ανθρωπο να ξαναζωντανεψεις!ελεος!

[Τάρια]

Sadness
Έχω μπερδευτεί λίγο με ότι γράφεις.Ο τύπος ήθελε ελεύθερη σχεση κι εσυ το κατάλαβες μετα ή απο την αρχη ήταν να ...μέχρι και θηλυκια γάτα?Τελως πάντων,χαραμισες τόσο χρόνο απο τη ζωη σου για έναν παλιανθρωπο,τα χρονια που έρχονται σου αρεσει να τα ζεις με τέτοιες φοβίες?

[sadnesss]

Εχεις απολυτο δικιο σ αυτα π λες.. Κ σ ευχαριστω.. Δν ξερω τ εχω παθει.. Μ εχει κανει ν πιστευω πως μακρια τ ειμαι ενα τπτ.. Πως ποτε κνενας δν θα ασχοληθει μαζι μ οσο κ αυτος.. Παντα πλαι τ θ ενιωθα ανασφαλεια, αυτο τ γνωριζω.. Τ προβλημα μ ειναι γτ δν τ αποβαλλω;; Γτ μου λειπει κ δν μπορω να τον ξεπερασω; Ν ξεπερασω κατι π στην ουσια ποτε σεν ειχα.. Εχω αρχισει κ ανφιβαλλω πολυ για τον εαυτο μ κ τον εγωισμο μ που βλεπω ν εχει καταπατηθει πληρως.. Εχω φερθει πολυ ανωριμα σε σχεση με τη γενικοτερη συμπεριφορα μ.. Δν μπορω ν σταματησω ν σκεφτομαι τ αλλο ηθελε απο μενα κ δν τ το εδωσα.. Τι τ ελειπε που εγω γινομουν χαλι να με πατησει.. Τ εδωσα τ παντα... Οσο για το αν ηταν ξεκαθαρος.. Ηταν ατ κομματι πως υπηρχε η σχεση τ.. Οχι πως ηθελε ναχει 15.. Τωρα θ μ πεις και σε τι διαφερει αυτο.. Δεν ξερω ν απαντησω.. Εφοσον επελεξα αυτο τ λαθος, ηλπιζα εστω ν παραμεινει ετσι.. Κ οχι ν ειμαι μια απτο χαρεμι..

[deleted-member-06-05-2016]

Συμφωνώ με τον/την secretly. Φεύγε μακριά από κάθε άνθρωπο που αδιαφορεί για την προσωπικότητά σου,
όταν πρόκειτε για στενές σχέσεις και δεσμούς, αδιαφορεί δηλαδή για τα συναισθήματά σου και τις πεποιθήσεις σου,
και εν γένει αδιαφορεί για την εσωτερική σου προοδευτικότητα και κατάσταση. Εκτός εάν θέλεις να περνάς καλά,
καιροσκοπικά δηλαδή, αλλά έτσι να μην περιμένεις ποιότητες στην σχέση σου με τον άλλο, δηλαδή να μην περιμένεις
εκτίμηση, αλληλεπεριχώρηση, πίστη, αφοσίωση, και κάθε τι άλλο που πηγάζει από την Αγάπη και τον Έρωτα.

Και μιάς που αναφέρθηκε ο Έρωτας έλα μου και δύο ποιήματα σχετικά:

ΕΡΩΤΑΣ



Δεν είναι η λάμψη του θαύματος
ούτε η αλλαγή ροής του ποταμού της ζωής
που δυό ψυχές ενώνουν σε μια λαμπερή ωραιότητα
μα είναι όταν οι ψυχές αυτές
τ' αρχέτυπα που η φύση μέσα τους φύτεψε
βρουν η μία στην άλλη.


Ω! του παραδόξου έρωτος θαύματος
αρχηγέτες ουράνιων δυνάμεων ερώτων
ποιας δημιουργίας τα κάλλη εργάζεσται
ποιας πλάσης τα όμορφα τέλη προσφέρεται!


Είναι ο έρωτας υπόθεση θεία
ανθρώπων διάβαση με θεία εξουσία
ήλιος τη μέρα λαμπρός, τη νύχτα φεγγάρι γεμάτο
νομοθετήματα θεία
για το καλό των ανθρώπων.




*****************************************



Έρωτας είναι...

Αυγινό φως η ημερότητα του έρωτα, στις ψυχές παντόγνωστα
μονοπάτια ζωγραφίζει σαν τον θεραπευτή, που την ποθητή ία-
ση δωρίζει σε χρέη αγάπης. Στο άγγιγμα με τ' ακροδάχτυλα
της όσφρησης στα κρίνα η δροσιά του γεμίζει με χαραυγή τον
τόπο των εμπνεύσεων στη χώρα των ανθρώπων. Ο έρωτας εί-
ναι οι σιωπηλοί ήχοι της φύσης που καλεί να γνωρίσουμε τη ζωή.
Οι πολύχρωμοι ανοιξιάτικη ανθοί απλωμένοι στα λιβάδια της πλ-
άσης η γλώσσα της, λίγα από τα λόγια που καλούν εμπιστευτικά
να τρυγίσουμε στους ήχους της απολαυστικούς καρπούς θαλπο-
ζωής.

Πανάχραντος στα ξίφη της πεζότητας ακουμπά στα λαμπερά χρ-
ώματα του παγονιού τη στιγμή των πόνων του Γολγοθά. Η θέλ-
ηση της ζωής σταματά στο απάνδεκτα των εποχών της πλάσης.
Ο έρωτας είναι συγκατάβαση στους καρπούς των εποχών, αγάπη
στη σπορά και στο θέρος, στο κλάδεμα και στον τρύγο. Μία στιγμή
αιωνιότητας σπόρος του έρωτα. Και η πλάση γη Άγνωστης Αγαπη-
μένης που καλλιέργεια ποθεί.

Στο χαμόγελο των παιδιών ο περιηγητής των αιώνων την περίτεχνη
ζωγραφιά ιχνηλατεί και στο γέλιο τους τον ύμνο της φύσης για τον
έρωτα σαν άλλες φωνηδίες πουλιών αποκωδικοποιεί. Εραστής της
σοφίας είναι αυτός που επέλεξε τους εκλεκτικότερους καρπούς στη
ζήση. Χαρμολύπη στα ρουθούνια του οι κατακτήσεις. Χαρμοσύνη
τα βασίλεια της ύπαρξης μα στη χώρα των ανθρώπων άπλετη η λύπη
τρομαγμένων πουλιών απ' τη χαμέρπεια ζαλισμένων ανόητων κουρ-
σάρων. Ιερέας μυστικού θεού ο έρωτας, στη στιγμή της πλάσης μιά
στιγμή προσθέτει ακόμη. Έρωτας είναι η ιεροσύνη της ύπαρξης. Κι
ο ποιητής ένας πιστός υπηρέτης της απλά.

Τι είναι έρωτας; Η ιεροσύνη της ελευθερίας.
Τι είναι έρωτας; Μύηση στο φώς.
Τι είναι έρωτας; Το χαμόγελο του παιδιού ζωγραφισμένο απ' τα χέ-
ρια της πλάσης.

Τι είναι έρωτας; Ο πολεμιστής της πλάσης που
στό 'να χέρι το ζύγη κρατά
και στ' άλλο το ξίφος ψηλά.

Η σύνδεση των κόσμων κάτω από την αρμονική ιερουργία της πλάσης,
ο ανθός που λαμπυρίζει τον ήλιο, η πλούσια γύρη κολλημένη στα πόδια
και στο φτέρωμα της μελισσούλας, έρωτας είναι. Το μυστικό πρόσωπο
της άγνωστης αγαπημένης έρωτας είναι.

Έρωτας είναι...



(από το ποίημα "Εσωδρόμια")

[sadnesss]

Σ ευχαριστω παρα πολυ για την απαντηση σ.. Εκει εγκειται τ προβλημα μ.. Γτ αδυνατω ν φυγω μακρια τ εφοσον δν εχω τπτ καλον οαρω απ αυτον τον ανθρωπο; Ουτε εκτιμηση, ουτε αγαπη ουτε τπτ.. Μονη μ τ εφαγα τ κεφαλι μ κ βρισκομαι σ αυτη τη θεση.. Πληγωνομαι πολυ π μ εκανε ν πιστευω πως μ αγαπουσε κ πως ημουν σημαντικη.. Γτ τοσο ψεμα;; Δν χρειαζοταν..

[deleted-member-06-05-2016]

Σ ευχαριστω παρα πολυ για την απαντηση σ.. Εκει εγκειται τ προβλημα μ.. Γτ αδυνατω ν φυγω μακρια τ εφοσον δν εχω τπτ καλον οαρω απ αυτον τον ανθρωπο; Ουτε εκτιμηση, ουτε αγαπη ουτε τπτ.. Μονη μ τ εφαγα τ κεφαλι μ κ βρισκομαι σ αυτη τη θεση.. Πληγωνομαι πολυ π μ εκανε ν πιστευω πως μ αγαπουσε κ πως ημουν σημαντικη.. Γτ τοσο ψεμα;; Δν χρειαζοταν..

Έχω την αίσθηση πως αδυνατείς να κρατηθείς μακριά του επειδή δεν έκανες με τον εαυτό σου μία ειλικρινή συζήτηση έτσι ώστε να ανακαλύψεις αυτά που αποζητά η καρδιά σου και κατόπιν να ρυθμίσεις μέσα σου τον χώρο σου, τα σύνορά σου δηλαδή, με άλλα λόγια τις προϋποθέσεις και τις αρχές που πρέπει να πληρεί το άλλο πρόσωπο για να το εντάξεις, να το βάλεις, μέσα σου, μέσα στην ψυχή σου, στον προσωπικό εσωτερικό σου χώρο. Χρειάζεται, φρονώ, να μάθουμε να προστατεύουμε τον εσωτερικό μας χώρο, την ψυχή μας, με κάθε τίμημα, ακόμη και θυσίες, θυσίες όμως στις οποίες θυσιάζουμε το πρόσκαιρο και επιφανειακό για κάτι πιο ουσιώδες και απαραίτητο, την εσωτερική μας ισορροπία και την στιβαρότητα του χαρακτήρα μας.

[sadnesss]

Τωρα π εχω διαλυθει τι ν κανω; Π εκεινος δν μ μιλαει κ γω ριχνω ολες τις ευθυνες πανω μ; Ποσο χαζη ειμαι π εχω τραβηξει τοσα κ ομως μ λειπει πολυ αυτος ο ανθρωπος απτη ζωη μ; Δν ειμαι καθολου καλα..

[deleted-member-06-05-2016]

Τωρα π εχω διαλυθει τι ν κανω; Π εκεινος δν μ μιλαει κ γω ριχνω ολες τις ευθυνες πανω μ; Ποσο χαζη ειμαι π εχω τραβηξει τοσα κ ομως μ λειπει πολυ αυτος ο ανθρωπος απτη ζωη μ; Δν ειμαι καθολου καλα..

Προφανώς μαζί του βίωσες μοναδικές χαρούμενες και ανεπανάληπτες κατά το παρελθόν σου στιγμές, ίσως και πρωτόγνωρες.
Είναι πολύ πιθανό, μαζί του να συμπλήρωσες ένα εσωτερικό σου κεφάλαιο το οποίο απουσίαζε πριν. Όλοι μας κάτω από όμοιες
περιστάσεις θα νοιώθαμε, νομίζω, όπως κι εσύ στην παρούσα φάση. Αν καταλαβαίνω καλά όμως μέσα από αυτά που γράφεις,
εσύ ωριμάζεις, και είσαι έτοιμη να κάνεις το επόμενο, ενδεδειγμένο από τις συνθήκες της προσωπικής σου πορείας, βήμα.
Και το βήμα αυτό είναι η απεξάρτηση σου από αυτόν τον τύπο. Σου χάρισε όμορφες και μοναδικές στιγμές, δεν εξετάζω την
ποιότητά τους, έχεις πλέον την εμπειρία και της αναμνήσεις σου από την σχέση αυτή, φεύγεις και πας για ανώτερα.

Και τα ανώτερα είναι, συν τω χρόνω που θα τα φέρει στη ζωή σου μέσα, μία σχέση αμοιβαιότητας. Σχέση με έναν άνθρωπο
ο οποίος θα νοιώθει, αλλά και το ίδιο θα σου ανταπωδίδει, πως τον συμπληρώνεις υπαρξιακά. Μία σχέση με αμοιβαία
εκτίμηση, αμοιβαίο ενδιαφέρων, με αμοιβαία αλληλεπεριχώρηση, αμοιβαίο σεβασμό και όλα τα καλά, τέλος πάντων, που
κάθε φυσιολογικός άνθρωπος έχει ανάγκη.

Ο τύπος αυτός ποτέ δεν ενδιαφέρθηκε ουσιαστικά για εσένα. Το κοινό που είχατε και μοιραζόσασταν μαζί και σας σύνδεε,
ήταν οι εφήμερες επιφανειακές χαρές. Όχι πως αυτές είναι κακές από την φύση τους, μα αυτές είναι συμπλήρωμα, όπως
το αλάτι για το φαγητό, και όχι η κεντρική βάση και το θεμελιώδες νόημα μίας σχέσης.

Νομίζω πως για να καταφέρεις το απαραίτητο βήμα που θα σε βγάλει από το συναισθηματικό αδιέξοδο, είναι μία ειλικρινής
συζήτηση με τον εαυτό σου, να βρεις τα υπάρχοντα όρια μέσα σου και να τα επαναπροσδιορίσεις. Να ξέρεις πως η καρδιά
δεν είναι πάντοτε αψεγάδιαστος σύμβουλος, όπως πολύ συχνά συμβουλεύουν οι περισσότεροι σε δυσκολίες και αδιέξοδα: <<Ακολούθα την καρδιά σου κι άστην να σε οδηγήσει>>.
Όχι, πολλές φορές μας πλανεύει. Και με εσένα είναι φανερό πως η καρδιά σου σε πλανεύει. Όμως έχεις, αν διακρίνω σωστά μέσα
από αυτά που γράφεις, την ρωμαλεότητα να πολεμήσεις και να ξεπεράσεις το εσωτερικό σου αδιέξοδο.
Αυτό που χρειάζεται είναι να το αποφασίσεις.

[sadnesss]

Sadness
Έχω μπερδευτεί λίγο με ότι γράφεις.Ο τύπος ήθελε ελεύθερη σχεση κι εσυ το κατάλαβες μετα ή απο την αρχη ήταν να ...μέχρι και θηλυκια γάτα?Τελως πάντων,χαραμισες τόσο χρόνο απο τη ζωη σου για έναν παλιανθρωπο,τα χρονια που έρχονται σου αρεσει να τα ζεις με τέτοιες φοβίες?

καλησπερα!!η θελε ελευθερη σχεση κ σ αυτο το τρυπακι δεχτηκα και μπηκα..ομως μετα απο 2-3 μηνες αρχισε να με ελεγχει να μου κανει ζηλειεσ και αλλα τετοια κ εδειχνε πως δεν θελει να μπλεχτω με καποιον αλλον εγω..και δεχτηκα να μεινω εκει χωρισ ποτε να σκεφτω να κανω κατι με αλλον(αν κ ειχα ολο το δικαιωμα βεβαια) γτ ελεγε πως αυτοσ ηταν ο φιλος μου και ειμαι μονο δικη τ..δεν εδειχνε πως π****δαει καθε τι θηλυκο...αργησα παρα πολυ να το καταλαβω...ηξερα πως παντα κερατωνε την κοπελα τ..αλλα δεν πιστευα οτι τισ ειχε 5-5..οχι δνε θελω να ζησω με τετοιεσ φοβιες σιγουρα..ομως συνεχως κλαιω και τον σκεφτομαι πολυ...

[sadnesss]

Προφανώς μαζί του βίωσες μοναδικές χαρούμενες και ανεπανάληπτες κατά το παρελθόν σου στιγμές, ίσως και πρωτόγνωρες.
Είναι πολύ πιθανό, μαζί του να συμπλήρωσες ένα εσωτερικό σου κεφάλαιο το οποίο απουσίαζε πριν. Όλοι μας κάτω από όμοιες
περιστάσεις θα νοιώθαμε, νομίζω, όπως κι εσύ στην παρούσα φάση. Αν καταλαβαίνω καλά όμως μέσα από αυτά που γράφεις,
εσύ ωριμάζεις, και είσαι έτοιμη να κάνεις το επόμενο, ενδεδειγμένο από τις συνθήκες της προσωπικής σου πορείας, βήμα.
Και το βήμα αυτό είναι η απεξάρτηση σου από αυτόν τον τύπο. Σου χάρισε όμορφες και μοναδικές στιγμές, δεν εξετάζω την
ποιότητά τους, έχεις πλέον την εμπειρία και της αναμνήσεις σου από την σχέση αυτή, φεύγεις και πας για ανώτερα.

Και τα ανώτερα είναι, συν τω χρόνω που θα τα φέρει στη ζωή σου μέσα, μία σχέση αμοιβαιότητας. Σχέση με έναν άνθρωπο
ο οποίος θα νοιώθει, αλλά και το ίδιο θα σου ανταπωδίδει, πως τον συμπληρώνεις υπαρξιακά. Μία σχέση με αμοιβαία
εκτίμηση, αμοιβαίο ενδιαφέρων, με αμοιβαία αλληλεπεριχώρηση, αμοιβαίο σεβασμό και όλα τα καλά, τέλος πάντων, που
κάθε φυσιολογικός άνθρωπος έχει ανάγκη.

Ο τύπος αυτός ποτέ δεν ενδιαφέρθηκε ουσιαστικά για εσένα. Το κοινό που είχατε και μοιραζόσασταν μαζί και σας σύνδεε,
ήταν οι εφήμερες επιφανειακές χαρές. Όχι πως αυτές είναι κακές από την φύση τους, μα αυτές είναι συμπλήρωμα, όπως
το αλάτι για το φαγητό, και όχι η κεντρική βάση και το θεμελιώδες νόημα μίας σχέσης.

Νομίζω πως για να καταφέρεις το απαραίτητο βήμα που θα σε βγάλει από το συναισθηματικό αδιέξοδο, είναι μία ειλικρινής
συζήτηση με τον εαυτό σου, να βρεις τα υπάρχοντα όρια μέσα σου και να τα επαναπροσδιορίσεις. Να ξέρεις πως η καρδιά
δεν είναι πάντοτε αψεγάδιαστος σύμβουλος, όπως πολύ συχνά συμβουλεύουν οι περισσότεροι σε δυσκολίες και αδιέξοδα: <<Ακολούθα την καρδιά σου κι άστην να σε οδηγήσει>>.
Όχι, πολλές φορές μας πλανεύει. Και με εσένα είναι φανερό πως η καρδιά σου σε πλανεύει. Όμως έχεις, αν διακρίνω σωστά μέσα
από αυτά που γράφεις, την ρωμαλεότητα να πολεμήσεις και να ξεπεράσεις το εσωτερικό σου αδιέξοδο.
Αυτό που χρειάζεται είναι να το αποφασίσεις.

ποσο ομορφα μου ακουγονται ολα αυτα που γραφεις και συναμα ποσο δυσκολα και ακατορθωτα να τα πραγματοποιησω..σημερα ξυπνησα με παρα πολυ ασχημη διαθεση..ειμαι στη δουλεια κ ολο κλαιω...νομιζω πως παντα θα μεινω μονη μ να τον περιμενω να γυρισει κοντα μ...η πως παντα θα κατηγορω τον εαυτο μου πως δεν καταφερε να του δωσει οσα ηθελε και γι αυτο τα εκανε ολα..δεν μπορω ν παρω ανασα απτο βαροσ π νιωθω να με πλακωνει..δεν αντεχω αλλο πια

[sadnesss]

Δεν ειναι καλα...

[secretly]

κουκλιτσα βαλε τα αισθηματα σου κατω και τσαλαπατησε τα..γ@@@@ε τα εσυ για εσενα και οχι εκεινος..καποια στιγμη θα περασει...θελει χρονο και ισως ποναει αλλα σκεψου το μετα...
δεν εχει βρεθει ο καταλληλος γιατι εσυ ησουν αφοσιωμενη εκει και δεν ειχες ματια για αλλον και αν δεν θελεις να ξυπνησεις ενα πρωι και να κλαις μετανιωμενη για τα χρονια που του χαρισες ΦΥΓΕ!
δεν υπαρχει δεν μπορω!!εχεις την δυναμη να το κανεις..πριν τον γνωρισεις πως ζουσες?
σε αποδυναμωνει καθημερινα και σε ξευτιλιζει.δωσε τελος αγαπη
ειμαι γυναικα και δεν μπορω να σκεφτω πως θα ανεχομουν κατι τετοιο..κι εγω εχω περασει καταστασεις με τον αντρα μου χρονια πριν..αλλα οχι κι ετσι