ειμαι μόνη μου

[πίστη]

Ηρθε η ώρα να σας πω και γω τη δική μου ιστορία... αλλά επειδη είναι μεγάλη θα την συνοψίσω γιατί δεν θέλω να σας κουράζω...
είμαι παιδί που προέρχεται από οικογένεια που έχω βιώσει ενδοοικογενειακη βία μεταξύ των γονιών μου... στο σχολείο ήμουν πολύ κλειστη και γι αυτό και ήμουν λόγος χλεαυσμού από άλλα παιδιά( βρισιές,ξύλο). ενώ πάντα είχα τις ισσοροπίες παντού και ας μην έιχα νίωσει ποτέ παιδι, ξέσπασα κατά την εφηβεία όπου και έπαθα νευρική ανορεξία!ήταν η πρώτη φορά που οι γονεις μου νοιαστικαν για μένα και ήρθαν κοντά.
Νοσησα από αυτην την ασθένεια μαζί με καταθλιψη στα 15 μου . μετά από ένα εξάμηνο της εκδήλωσης της ασθένειας νοσηλέυτικα . όταν βγήκα από το νοσοκομείο έγινα βουλιμική και απέκτησα κάποιο είδος ψυχωσης χωρις να ξέρω ποιο γιατί ποτε δεν το παραδέχτηκα σε κανένα....
δεν πήγα σχολειό 2 χρόνια ( πρωτη λυκείου και δευτέρα ), ήμουν βουλιμική,αυτοτραυματιζόμ� �υν, έκανα απειρες απόπειρες αυτοκτονίας (που δόξα τω θεο δεν έπιασε καμία) και είχα για αρκετο διάστημα περίεργα οράματα...
τρίτη λυκείου κατάφερα να πάω σχολειο αλλα είχα πολλά κενα και αντιμετώπισα και το ρατσισμό ( προέρχομαι απο μικρη πόλη και ολοι με ηξεραν),ήμουν βουλιμική και έιχα όλα τα παραπάνω αλλά καταφερα και εδωσα εξετάσεις και έγραψα αρκετά καλα!η πολή όπου θα μουν φοιτητρια ήταν παρα πολύ μακρια από το σπίτι μου, εκείνο το καλοκαιρι δούλεψα με τον εαυτό μου και νίκησα όλα τα παραπάνω....
πήγα στη καινούργια μου πόλη και στο καινούργιο μου σπίτι με όνειρα για μια καινόυργια αρχή . . ήμουν καλά,εκανα μια φίλη,ήμουν κοινωνική, όλα καλά . όμως, σε ένα εργαστήριο που είχα ένας καθηγητής με αρκετά άσχημη φήμη με <<έβαλε στο μάτι>> .στην αρχή μου κόλαγε πολύ και μετα μου είπε οτι για να περάσω το μάθημα θα έπρεπε να μαι πιο ανοιχτή μαζι του..
ο καθηγητής αυτός ειχε την ηλικία του πατέρα μου και από ότι έμαθα ήταν αλκοολικός, όπως και ο πατέρας μου για κάποιο διάστημα.ολά αυτα συνέβησαν τα χριστουγεννα, φυσικά με έκοψε σε όλα τα μαθήματα που τον είχα.....
έμεινα μόνη αποξενώθηκα από παντού, υπέφερα σιωπηλά, μιλησα με τη μητέρα μου αλλα μου πε να έκανα μια προσπάθεια να μην εγκαταλείψω τη σχολη και την έκανα...
μόνο που δεν τα κατάφερα έκλεγα από τα χριστουγεννα κάθε μέρα,δεν κοιμόμουν,μειωσα το φαγητό μου και υπέφερα χωρις να βοηθησει κανεις
το καλοκαιρι ειχα αποφασίσιε να αφησω τη σχολή και έδωσα με το 10 τις 100.όμως οι αντοχές μου ηταν μειον .. τα χω δώσει όλα εκεί.
νόσησα για δευτερη φορά απο ανορεξία και καταθλιψη και είχα κρισεισ πανικού αλλα αυτή τη φορά η αρρωστια μου ηταν κρυφη.......
παρα το ελαχιστο σωματικό βάρος που είχα υποκρινόμουν οτι είχα δυσανεξία σε τροφες λόγω άγχους και δεν παραδέχτηκα τη ασθένεια μου ουτε δεχτηκα τη βοήθεια κανενός
έχοντας περάσει σε άλλη σχολή και κοντα στη πόλη μου,πήγα το σεμπτέμβρη να ξεγραφτώ από την αλλη σχολή...πήγα μονη μου...εχοντας μείνει πολλές μέρες νηστικη η καρδια μου δεν αντεξε και ένα βράδυ πριν έρθει η μαμα μου με το μεταφορικό για τα πράγματα, είχα έντονους πόνους στη καρδια,μουδιασμα κ.α.
ηξερα ότι θα πέθαινα, αλλα δεν το επέτρεψα όσο και να ηθελα να τελίωνει όλο αυτό.....
πήρα ασθενοφόρο στις 3 τα μεσανυχτα και πήγα στο νοσοκομείο όπου και η καρδιά μου δεν μπορόυσε να λειτουργήσει λογω υποσιτισμού...εκει κατάλαβα το πόσο ασχημα ειχα φερθει στον εαυτό μου .... αποφασισα να συνελθω...
αρχισα να τρωω και να καταπολεμαω αυτό το μικροβιο του μυαλού χωρις τη βοήθεια κανενός , η κατάθλιψη όμως και οι κρίσης πανικού ήταν απίστευτα οδυνηρές .. δεν άντεχα μονη μου κατέλαβα υπερπροσπάθεις για να ηρεμώ ... είχα φυγει απο τη σχολή ημουν σε μια άλλα σχολή αλλα αυτη τη φορά μονη μου και ταλαιπωρημένη
φετος, τα εχω ξεπεράσει όλα αυτά,είμαι πλεον καλά, αλλα είμαι μόνη μου... . πέρα από τη σχολή που μιλάω με τα παιδιά μετα δεν έχω καμία επαφη. .κλεινουμε στο σπίτι μου και περνάω πολύ χρόνο χαμένη στα βιβλία μου και στο ιντερνετ..μόνο που η μοναξιά πονάει...... ζώ για τη μέρα που θα πάω σπίτι μου, που θα χω παρέα.. δεν θα μαι μόνη....
συγνώμη αν σας κούρασα,προσπάθησα να ειμαι όσο πιο συνοπτική γίνεται...

[betelgeuse]

Ηρθε η ώρα να σας πω και γω τη δική μου ιστορία...αλλά επειδη είναι μεγάλη θα την συνοψίσω γιατί δεν θέλω να σας κουράζω...
είμαι παιδί που προέρχεται από οικογένεια που έχω βιώσει ενδοοικογενειακη βία μεταξύ των γονιών μου...στο σχολείο ήμουν πολύ κλειστη και γι αυτό και ήμουν λόγος χλεαυσμού από άλλα παιδιά( βρισιές,ξύλο). ενώ πάντα είχα τις ισσοροπίες παντού και ας μην έιχα νίωσει ποτέ παιδι, ξέσπασα κατά την εφηβεία όπου και έπαθα νευρική ανορεξία!ήταν η πρώτη φορά που οι γονεις μου νοιαστικαν για μένα και ήρθαν κοντά .
Νοσησα από αυτην την ασθένεια μαζί με καταθλιψη στα 15 μου. μετά από ένα εξάμηνο της εκδήλωσης της ασθένειας νοσηλέυτικα. όταν βγήκα από το νοσοκομείο έγινα βουλιμική και απέκτησα κάποιο είδος ψυχωσης χωρις να ξέρω ποιο γιατί ποτε δεν το παραδέχτηκα σε κανένα . . . .
δεν πήγα σχολειό 2 χρόνια ( πρωτη λυκείου και δευτέρα ), ήμουν βουλιμική , αυτοτραυματιζόμουν, έκανα απειρες απόπειρες αυτοκτονίας (που δόξα τω θεο δεν έπιασε καμία) και είχα για αρκετο διάστημα περίεργα οράματα . . .
τρίτη λυκείου κατάφερα να πάω σχολειο αλλα είχα πολλά κενα και αντιμετώπισα και το ρατσισμό ( προέρχομαι απο μικρη πόλη και ολοι με ηξεραν),ήμουν βουλιμική και έιχα όλα τα παραπάνω αλλά καταφερα και εδωσα εξετάσεις και έγραψα αρκετά καλα ! η πολή όπου θα μουν φοιτητρια ήταν παρα πολύ μακρια από το σπίτι μου , εκείνο το καλοκαιρι δούλεψα με τον εαυτό μου και νίκησα όλα τα παραπάνω . . . .
πήγα στη καινούργια μου πόλη και στο καινούργιο μου σπίτι με όνειρα για μια καινόυργια αρχή . . ήμουν καλά ,εκανα μια φίλη ,ήμουν κοινωνική, όλα καλά . όμως, σε ένα εργαστήριο που είχα ένας καθηγητής με αρκετά άσχημη φήμη με <<έβαλε στο μάτι>> . στην αρχή μου κόλαγε πολύ και μετα μου είπε οτι για να περάσω το μάθημα θα έπρεπε να μαι πιο ανοιχτή μαζι του . .
ο καθηγητής αυτός ειχε την ηλικία του πατέρα μου και από ότι έμαθα ήταν αλκοολικός , όπως και ο πατέρας μου για κάποιο διάστημα.ολά αυτα συνέβησαν τα χριστουγεννα,φυσικά με έκοψε σε όλα τα μαθήματα που τον είχα . . . . .
έμεινα μόνη αποξενώθηκα από παντού , υπέφερα σιωπηλά , μιλησα με τη μητέρα μου αλλα μου πε να έκανα μια προσπάθεια να μην εγκαταλείψω τη σχολη και την έκανα . . .
μόνο που δεν τα κατάφερα έκλεγα από τα χριστουγεννα κάθε μέρα , δεν κοιμόμουν,μειωσα το φαγητό μου και υπέφερα χωρις να βοηθησει κανεις
το καλοκαιρι ειχα αποφασίσιε να αφησω τη σχολή και έδωσα με το 10 τις 100.όμως οι αντοχές μου ηταν μειον..τα χω δώσει όλα εκεί .
νόσησα για δευτερη φορά απο ανορεξία και καταθλιψη και είχα κρισεισ πανικού αλλα αυτή τη φορά η αρρωστια μου ηταν κρυφη . . . . . . .
παρα το ελαχιστο σωματικό βάρος που είχα υποκρινόμουν οτι είχα δυσανεξία σε τροφες λόγω άγχους και δεν παραδέχτηκα τη ασθένεια μου ουτε δεχτηκα τη βοήθεια κανενός
έχοντας περάσει σε άλλη σχολή και κοντα στη πόλη μου,πήγα το σεμπτέμβρη να ξεγραφτώ από την αλλη σχολή . . . πήγα μονη μου . . . εχοντας μείνει πολλές μέρες νηστικη η καρδια μου δεν αντεξε και ένα βράδυ πριν έρθει η μαμα μου με το μεταφορικό για τα πράγματα , είχα έντονους πόνους στη καρδια , μουδιασμα κ.α.
ηξερα ότι θα πέθαινα, αλλα δεν το επέτρεψα όσο και να ηθελα να τελίωνει όλο αυτό . . . . .
πήρα ασθενοφόρο στις 3 τα μεσανυχτα και πήγα στο νοσοκομείο όπου και η καρδιά μου δεν μπορόυσε να λειτουργήσει λογω υποσιτισμού . . . εκει κατάλαβα το πόσο ασχημα ειχα φερθει στον εαυτό μου . . . . αποφασισα να συνελθω . . .
αρχισα να τρωω και να καταπολεμαω αυτό το μικροβιο του μυαλού χωρις τη βοήθεια κανενός , η κατάθλιψη όμως και οι κρίσεις πανικού ήταν απίστευτα οδυνηρές . . δεν άντεχα μονη μου κατέλαβα υπερπροσπάθεις για να ηρεμώ . . . είχα φυγει απο τη σχολή ημουν σε μια άλλα σχολή αλλα αυτη τη φορά μονη μου και ταλαιπωρημένη
φετος, τα εχω ξεπεράσει όλα αυτά,είμαι πλεον καλά, αλλα είμαι μόνη μου . . . . πέρα από τη σχολή που μιλάω με τα παιδιά μετα δεν έχω καμία επαφη..κλεινουμε στο σπίτι μου και περνάω πολύ χρόνο χαμένη στα βιβλία μου και στο ιντερνετ..μόνο που η μοναξιά πονάει. . . . ζώ για τη μέρα που θα πάω σπίτι μου , που θα χω παρέα . . δεν θα μαι μόνη . . . .
συγνώμη αν σας κούρασα , προσπάθησα να ειμαι όσο πιο συνοπτική γίνεται . . .

Πιστη για να φαινεται ολοκληρο το μηνυμα να βαζεις κενα πριν και μετα απο τελειες.

Οσο για αυτα που εγραψες , δεν ξερω τι ακριβως να σου πω , αλλα πιστευω πως θα ηταν καλο να αναζητησεις βοηθεια ειδικου .
Ισως να σε βοηθουσε στο να κοινωνικοποιηθεις παλι και να ξεπερασεις τα προβληματα σου.

[panicgirl]

Κοριτσάκι μου,έχεις περάσει και εσύ πάρα πολλά. Γιατί δεν προσπαθείς να καλέσεις κάποια από τα παιδιά μετά από την σχολή στο σπίτι σου για καφέ? Η για να δείτε καμία ταινία?

[titanic]

Συμφωνώ..
Με όλα αυτά που έχεις περάσει
1) νομίζω ότι θα έπρεπε να πας σε κάποιο ψυχολόγο. Θα δεις, αν βρεις τον κατάλληλο θα σε βοηθήσει αρκετά. Δε θα φανεί αυτό από την αρχή, αλλά ίσως μετά από μήνες, ή 1 χρόνο κτλ..
2) και αυτό που λέει η panicgirl. κάλεσε κάποιον, που νιώθεις πιο κοντά ή που νομίζεις ότι έχετε πιο πολλά κοινά, ή βγείτε και σινεμά και μετά για καφέ..

[πίστη]

το παλεύω!!!έχω παεί σε ψυχολόγο και ψυχιατρο και μου χουν πει ότι γνωρίζω ακριβώς τι πρέπει να κάνω και δεν έχω τίποτα, οτι τα έχω καταφέρει καλά...
η μοναξιά είναι που με διαλύει. ξέρετε το αισθημα οτι δεν έχεις κανένα, ο φόβος ότι άμα πάθεις κάτι εισαι μονος, το να μην έχεις κάποιον όποτε τον θέλεις και όχι να πινεις ένα ξερό καφε...
βεβαια αυτό ειναι πολύ δυσκολο δηλαδη να αποκτήσεις καποια κολλητη παρέα...