ΣΕΦΨ: Παρουσίαση βιβλίου \"Μήπως?\" 19-05-07

[harry-hydra]

\"Μιλάμε μαζί - φεύγει το σκοτάδι... 30.143 λέξεις και 32 πρωινά. Κι
εμείς τώρα δα εδώ, δυο φίλες με εναλλασσόμενους ρόλους,
συγγραφέας-καθηγήτρια-ψυχολόγος-άρρωστη-υγιής-θεραπευτής-θεραπευόμενος,
ιδιότητες ρευστές και αβέβαιες, ρούχα άβολα και στενά που μας
καθηλώνουν σε στενάχωρα και ασφυκτικά δωμάτια, τι επιθυμήσαμε,
αλήθεια, μέσα απ\' αυτό το διαλογικό βιβλίο; Να αλλάξουμε ρόλους, να
πετάξουμε τα στενά ρούχα που δεν σ\' αφήνουν να αναπνεύσεις και που
ακόμα και στον ύπνο μάς λένε να τα φοράμε, και να δοκιμάσουμε έναν
περίπατο στον ανοιχτό αέρα. Να συν-αποκαλυφθούμε και ό,τι ζήσουμε στη
διάρκεια του ταξιδιού να το μοιραστούμε με τους άγνωστους
συν-ταξιδιώτες μας σ\' αυτήν την περιπέτεια της ομιλούσας γραφής. Να
σπάσουμε τη σιωπή... \"

Και όμως...ο διάλογος αυτός θα ζωντανέψει ξανά.
Η συγγραφέας του βιβλίου Φ. Τσαλίκογλου σας προσκαλεί να πάρετε μέρος σε αυτόν τον διάλογο πάνω στην ψυχική διαταραχή, στην τρέλα και τη δημιουργία....
Σας περιμένουμε όλους το Σάββατο 19 Μαΐου 2007 στις 12:00 στο
αμφιθέατρο Σάκη Καράγιωργα στο Πάντειο Πανεπιστήμιο για να γίνουμε
όλοι συμμέτοχοι μιας μοναδικής και πρωτόγνωρης εμπειρίας.

Είσοδος:ελεύθερη


Σύλλογος Ελλήνων Φοιτητών Ψυχολογίας
www.gpsa.gr
[email protected]

[Existir]

Μπορώ και να έρθω και γω που δεν είμαι φοιτήτρια;

Ξέχασες να αναφέρεις τα σημαντικότερα: το Μήπως γράφτηκε απο την ψυχολόγο Φωτεινή Τσαλίκογλου και την εκπληκτική συγγραφέα Μαργαρίτα Καραπάνου, η οποία, αν δεν κάνω λάθος υποφέρει απο διπολική διαταραχή.

Υπάρχει κάποιο τηλέφωνο που μπορώ να πάρω;

[harry-hydra]

Φυσικά και μπορείς να παρευρεθείς!

Την παρουσίαση θα την κάνει η ίδια η συγγραφέας και θα είναι μαζί της και η κα Καραπάνου να μιλήσουν για το βιβλίο αλλά και για γενικότερα θέματα που αφορούν την ψυχολογία και τον άνθρωπο.

[Existir]

Θα φροντίσω να είμαι εκεί. :)

[Existir]

harry-hydra,

πως θα μπορούσαμε να ενημερωνόμαστε γενικά για τις ομιλίες του Παντείου, αν και εφόσον η είσοδος είναι ελεύθερη;;;;:)

[raphsssodos]

Originally posted by Existir
Μαργαρίτα Καραπάνου, η οποία, αν δεν κάνω λάθος υποφέρει απο διπολική διαταραχή.

δεν κάνεις.

[harry-hydra]

Aρχικώς να συμφωνήσω και εγώ ότι ισχύει η διπολική διαταραχή και το βιβλίο είναι πραγματικά πολύ καλό. Αξίζει όποιος το έχει διαβάσει να ζήσει αυτόν τον διάλογο από κοντά αλλά και όποιος δεν το έχει διαβάσει να πάρει μία καλή γεύση.

Τώρα απαντώντας στο άλλο ερώτημα, η παρουσίαση δεν είναι του Παντείου αλλά μία πρωτοβουλία του Συλλόγου Ελλήνων Φοιτητών Ψυχολογίας και απλά διεξάγεται στο Πάντειο. Θα ακολουθήσουν και άλλες εκδηλώσεις από τον ΣΕΦΨ που θα αφορούν τα μέλη του κυρίως.

Για περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να ενημερώνεστε από το site του ΣΕΦΨ: www.gpsa.gr και για οποιαδήποτε πληροφορία επικοινωνήστε με το [email protected]

[Existir]

Το βιβλίο το έχω διαβάσει όπως και άλλα της Τσαλίκογλου και της Καραπάνου.

Θαυμάσια η πρωτοβουλία των παιδιών. Συγχαρητήρια.
Το κανόνισα και θα μαι κι εγώ εκεί.:)

:):)

[Existir]

Τι να πει κανείς για την φωτεινή προσωπικότητα της Φωτεινής Τσαλίκογλου; Τέτοιοι άνθρωποι είναι που σε κάνουν να νοσταλγείς τα χρόνια που καθόσουν στα θρανία και που άκουγες με ανοιχτό το στόμα τα λόγια ανθρώπων που είχαν να δώσουν απαντήσεις στα ερωτηματικά σου.

Δεν περίμενα ποτέ οτί οτί η κα Τσαλίκογλου θα ήταν ένας τόσο φιλικός, πρόσχαρος και χαμογελαστός άνθρωπος. Όταν την είδα μπροστά μου, αισθάνθηκα οτί έπρεπε οπωσδήποτε να της μιλήσω. Και το απρόσμενο ήταν οτί αυτή την φιλική καλημέρα που εγώ της έίπα, προκειμένου να αποσπάσω ένα δικό της χαμόγελο για μένα, μετατράπηκε σε απλή, ανθρώπινη κουβεντούλα. Ήταν σαν να την ήξερα χρόνια.\"Ελάτε\" μας έγνεψε αργότερα στο καφενείο καθώς συνόδευε την κα Καραπάνου προς τις σκάλες της αίθουσας.

Για την κα Καραπάνου αισθάνομαι ένα δέος. Δέος λόγω της καταγωγής της, καθώς και λόγω του θρύλου της. Δια ζώσης, αυτή που κάποτε ήταν το κοριτσάκι που ο Σαρτρ αποκαλούσε pauvre Margueritte, είναι το ίδιο κοριτσάκι που έριξε πολλά χρόνια στην πλάτη του πια. Και που όμως, όπως και η ίδια είπε, εξακολουθεί να μην παιρνει τον εαυτό του στα σοβαρά.

Οι δυό τους, χωρίς μικρόφωνα, μίλησαν αρχικά για το έναυσμα της συγγραφής του Μήπως. Ήταν η παραίτηση της Φωτεινής απο αντιπρύτανης που την εξώθησε να απεκδυθεί ρόλους στους οποίους αισθανόταν πως περιορίζεται, μάλλον σαν κίνηση απελευθέρωσης. Ο απεριόριστος θαυμασμός που ένιωθαν η μια για την άλλη καθώς και η αληθινή αγάπη μεταξύ φίλων ήταν πασιφανής. Στόχος δεν υπήρχε, διαμορφώθηκε όμως στην πορεία.

Μου άρεσε να ακούω την κα Τσαλίκογλου, να ασκεί κριτική στο ίδιο της το επάγγελμα και στους κατά κόσμο επαγγελματίες. Μου άρεσε που μίλησε για την σχέση ψυχολόγου και συγγραφέα που ξεκίνησε απο τότε που ξεκίνησε να γράφει και που, όπως κατέληξε, της έδωσε πρόσβαση σε βαθύτερα μέρη του εαυτού της. Μου άρεσε που όπως φάνηκε δεν χρησιμοποιεί τον \"ξύλινο λόγο\" του επαγγελματία αλλά έχει οικειοποιηθεί τον λόγο του διανοούμενου, όχι του δήθεν διανοούμενου, αλλά του ανθρώπου που σκέπτεται πολύπλευρα αλλά κυρίως ελεύθερα.

Συγχαρητήρια στον σύλλογο των φοιτητών της ψυχολογίας για αυτή τους την πρωτοβουλία. Μακάρι να ξαναέχουμε σύντομα τέτοιες εμπνεύσεις στην εφαρμογή τους.