φοβος καποιος ειναι εκει

[interappted]

ο φοβος οτι οι φοβοι μου θα ξεφυτρωνουν συνεχεια μπροστα μου..

[Kassi]

Λολ ρε.Κοίτα την ρώτησα κάποιες συνεδρείες μετά γιατί με ρώτησε στις αρχές αν περιμένουμε άλλον και είπε απλά γιατί συνήθως υπάρχουν άτομα που συνοδεύονται..χαχα..Βέβαια εμένα άλλος μου φάνηκε ο σκοπός της ερώτησης..Έπρεπε να της πω \"Ναι.Μισό να μπει κι ο φίλος μου ο Σνούπι\".Κάγκελο δεν θα έμενε.Εγώ θα περνούσα όχι από ένα αλλά από 50 ψυχομετρικά τεστ.Στην ανάγκη θα δημιουργούσαμε και ένα Minessota 3..(MMPI3)..Χαχα......Είχα δει παλιά μια ταινία για έναν τύπο που είχε έναν φανταστικό φίλο ένα κουνέλι..Και όπου πήγαινε πήγαινε μαζί του.Φιλαράκια κι έτσι.Οπότε ήμουνα προετοιμασμένη.Χαχαχαχαχα� �αχα..Ο προηγούμενος δεν χρειάστηκε να με ρωτήσει περί παρακολούθησης γιατί του ξεφούρνισα από μόνη μου ότι με σκέφτονται...Τον γλίτωσα απ\'τον κόπο..χαχα.

[psychology]

Ευχαριστω κασσυ που εψαξες και λοςτρε.ειλικρινα.λοιπον θα σας μιλησω γι αυτο που παθενω.συνυθως το παθενω οταν ειμαι καπου κληστα σε κανενα δωματιο π.χ. να σας πω ενα σκινηκο ,εχω πολλα.δουλευω πρωσορινα αποθηκαριος σε μια αποθηκη σε ενα σουπερ μακετ μια μερα ημουν μονος μου και οπως ημουν μονος μου σε μια στιγμη τον νοιθω πισω μου με ποιανει μια ανατριχιλα..και ξεκινουσε απο τα ποδια και σιγα σιγα τσιτωνε η τριχα μου.γυρναω και δεν ηταν κανεις καθος ψαχνομουν ανατριχιασμενος και φοβισμενος κοιτω σε μιαν ακρη της αποθηκης και βλεπω μονο τα ματια του δεν ειδα σωμα ηταν πολυ αγρια και με κοιτουσαν επιμονα.....εκεινη τη στγμη μου κοπηκαν τα ποδια η καρδια μου χτυπουσε επιμονα.δεν μπορουσα να το χωνεψω.και σε μια στιγμη οπως ειχα παγωσει..συνηδητητοποιο γυρω μου τι γυνεται ....και τρεχω...τρεχω και παω στης σκαλες που οδηγουν στο καταστημα.σε λιγο καιρο θα ανοιξω σπιτι και θα μεινω μονος μου αυτη η ιδεα της μοναξιας με εχει συγκλωνησει.φοβαμαι να τον αντιμετοπισω

[Aphelia]

Να αντιμετωπίσεις τι; Το φόβο σου ή αυτόν που σε ακολουθεί; Πιστεύεις πραγματικά ότι σε ακολουθεί κάποιος;

Μετά από το συμβάν που περιγράφεις τι σκέφτηκες; Ότι ήταν αλήθεια αυτό που συνέβει, ότι μπορεί να ήταν καμιά γάτα, ότι μπορεί να έκαναν παιχνίδια τα μάτια σου μέσα στο σκοτάδι ή ότι το δημιούργησε το μυαλό σου;

Αυτά συνέβαιναν από παλιά ή τώρα τελευταία που σκέφτεσαι να μείνεις μόνος σου;

[psychology]

για σου ahelia τι κανεις.κοιτα να σου πω εχει κανα μηνα που το ειδα αυτο.καμια γατα αποκλειεται για τι ειμουν στη δουλεια και ειναι αποθκη τροφιμων και εχει 200 φαρμακα.το ειχα αυτο το συναισθημα απο παλια με εχει συγκλονισει.οταν ειδα τα ματια του ηταν τοσο αχονευτο που νομιζα οτι ειδαν πουλακια τα ματια μου

[e8]

Γεια σου Στήβεν.

Θάθελα να ξέρα κάτι να σου το πω και ως δια μαγείας να φύγουν όλοι οι φόβοι σου. Ειλικρινά θα τόθελα.
Ομως αυτό δεν γίνεται .
Αν σκέπτεσαι ότι δεν είναι τίποτα εκει και δεν υπάρχει λόγος να φοβάσαι δεν βοηθάει?
Σίγουρα με την βοήθεια ειδικού θα το ξεπεράσεις .
Ευχομαι να πάνε όλα καλά.

[Aphelia]

Φυσικά η γάτα (ή ο αρουραίος) είναι μια πολύ μικρή πιθανότητα αλλά δε παύει να υπάρχει ως πιθανότητα (χωρίς φυσικά να λέω ότι ήταν αυτό). Πιο πολλές πιθανότητες έχει η περίπτωση να δημιουργήθηκε από το μυαλό σου. Είτε σαν ιδέα είτε σαν παιχνίδι των ματιών σου (π.χ. αν πριν το βλέμμα σου το είχες στραμμένο προς το φως και ξαφνικά το γύρισες προς το σκοτάδι, οπότε έβλεπες αυτό που λέμε πουλάκια) ή σαν ένα παιχνίδι του εγκεφάλου σου κατά τη διαδικασία της φυσικής αντίληψης από την πρόσληψη της πληροφορίας μέχρι την κατανόησή της. Το θέμα είναι ότι εσύ το εξέλαβες με αυτό τον τρόπο. Εγώ με τη λογική, τις εμπειρίες μου και αυτά που έχω ακούσει ή γνωρίζω στη ζωή μου δίνω μηδενική πιθανότητα στο να ήταν πραγματικά κάποιος εκεί (γιατί φαντάζομαι ότι αν ήταν υπαρκτό πρόσωπο π.χ. κάποιος κλέφτης θα έβλεπες και κάποια χαρακτηριστικά του προσώπου του).
Το ζήτημα όμως είναι τι εσύ πιστεύεις ότι σου συμβαίνει.
Να σου πω ένα παράδειγμα από δική μου εμπειρία. Παλαιότερα είχα συχνά την εντύπωση ότι άνθρωποι που βρίσκονταν στον ίδιο χώρο με εμένα με κοίταζαν έντονα. Εγώ εκείνη τη στιγμή δεν τους κοίταζα, μπορεί να ήταν στο πλάι μου. Με έπιανε η ιδέα και ένιωθα ότι με κοιτάνε έντονα. Γύριζα το πρόσωπό μου προς αυτούς αλλά επειδή ντρεπόμουνα να τους κοιτάξω κατάματα τους κοίταγα χρησιμοποιώντας την περιφερειακή μου όραση. Τότε οι υποψίες μου ενισχύονταν και είχα πραγματικά την εντύπωση ότι τους βλέπω να με κοιτάνε. Τις λίγες φορές όμως που βρήκα το θάρρος να τους κοιτάξω κατάματα ανακάλυψα ότι τελικά οι άνθρωποι δε με κοίταγαν καθόλου. Αυτό έγινε μέσα στα χρόνια αρκετές φορές ώστε τελικά να καταλάβω ότι 1) το μυαλό μου δημιουργούσε την ιδέα εξαρχής ότι με παρατηρούνε ίσως από το άγχος που μου δημιουργούσε η παρουσία τους δίπλα μου (π.χ. συνέβαινε πιο συχνά με αγόρια που σε πιάνουν οι σκέψεις μήπως του αρέσω, μήπως με κοιτάει κλπ) και 2) η περιφερειακή μου όραση (η οποία επειδή δεν είναι πολύ καθαρή στους ανθρώπους συνήθως αποτελείται κατά μεγαλύτερο ποσοστό από τη γνώση μας, την ιδέα που έχουμε για κάτι) μου έπαιζε παιχνίδια. Ε, με τον καιρό, αφού δοκίμασα πολλές φορές αυτή την ιδέα μου και ανακάλυψα ότι δεν είναι σωστή, σταδιακά σταμάτησα να την εμπιστεύομαι και τώρα πια σχεδόν ποτέ δεν με πιάνει. Γιατί ακόμα κι αν περάσει σαν φλας από το μυαλό μου θα την απορρίψω στιγμιαία, ότι κοίτα να δεις ιδέα σου είναι, έχεις ανακαλύψει πολλές φορές στο παρελθόν ότι είναι λανθασμένη.
Θα ήθελα να σε ρωτήσω τα εξής. Τι πιστεύεις ότι συμβαίνει, τι είναι; Και γιατί σου δημιουργεί τρόμο;