Το πείραμα του Rozenhan
ICPS banner

[ Όροι Χρήσης Forum - ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΡΟΣΕΚΤΙΚΑ ] [ Προστασία ανηλίκων ]

Results 1 to 6 of 6
  1. #1
    Senior Member
    Join Date
    Jan 2010
    Posts
    2,605

    Το πείραμα του Rozenhan

    Λογικοί σε τρελάδικα - Το πείραμα του Ρόζενχαν


    Tο συγκεκριμένο πείραμα (το οποίο δεν είναι κατασκευασμένη είδηση) δεν είχε ως υποκείμενα τους «τρελούς», αλλά τους ψυχιάτρους και την ψυχιατρική επιστήμη εν γένει.


    Συνέβη στην Αμερική. Το 1972.

    Ο εμπνευστής του, ο Ντέιβιντ Ρόζενχαν, δίδασκε σε ένα μικρό πανεπιστήμιο «ηρωικό αλτρουισμό»!

    Κάπως αυθόρμητα αποφάσισε να κάνει ένα αντιδεοντολογικό πείραμα (και σίγουρα όχι και τόσο επιστημονικό) για να ελέγξει κατά πόσο το ψυχιατρικό διαγνωστικό σύστημα μπορούσε πράγματι να διακρίνει τους σώφρωνες από τους παράφρονες.

    Τηλεφώνησε σε οκτώ φίλους του και τους ρώτησε αν θα ήθελαν να προσποιηθούν τους παράφρονες για ένα μήνα.

    Εκείνοι δέχτηκαν με χαρά (δεν είχαν τίποτα καλύτερο να κάνουν;).

    Έτσι άρχισε η εκπαίδευση (αν και οι μισοί από αυτούς ήταν ψυχολόγοι και ψυχίατροι, οπότε γνώριζαν τα συμπτώματα). Ένα βασικό κομμάτι της εκπαίδευσης ήταν να μάθουν να κρύβουν τα χάπια κάτω από τη γλώσσα τους και να τα φτύνουν μετά.

    Πέντε μέρες πριν παρουσιαστούν σε δημόσια και ιδιωτικά νοσοκομεία σταμάτησαν να πλένουν τα δόντια τους, να ξυρίζονται (άντρες και γυναίκες) και να κάνουν μπάνιο.

    Έπειτα φόρεσαν παλιά και λίγο βρώμικα ρούχα και σκορπίστηκαν σε όλη την Αμερική.

    Παρουσιάστηκαν στα επείγοντα ψυχιατρικών περιστατικών και δήλωσαν μόνο: «Ακούω μια φωνή να λέει γκντουπ».

    Ο Ρόζενχαν είχε επίτηδες διαλέξει αυτή τη λέξη, γιατί δεν υπήρχε καμιά αναφορά μέχρι τότε σε ακουστικές ψευδαισθήσεις που να παραπέμπουν σε κόμικ. Πέρα από αυτή την φράση δεν προσποιούνταν κανένα άλλο σύμπτωμα.

    Σε κάθε ερώτηση απαντούσαν με ειλικρίνεια (πέρα από το όνομα και το επάγγελμα τους).

    Και ο ίδιος ο Ρόζενχαν παρουσιάστηκε στα επείγοντα παραπονούμενος για εκείνο το καρτουνίστικο «γκντουπ».

    Όλοι οι «ασθενείς» εξετάστηκαν βιαστικά και διαγνώστηκαν με «παρανοειδή σχιζοφρένεια» (εκτός από έναν που έπασχε από «μανιοκαταθλιπτική ψύχωση»).

    Σε όλους έγινε εισαγωγή.

    Μόλις εκείνοι βρεθήκαν στο ψυχιατρείο, ανέφεραν στους γιατρούς ότι η φωνή είχε σταματήσει και αισθάνονταν πλέον μια χαρά.

    Όμως οι γιατροί δεν τους πίστευαν.

    Ο μέσος όρος παραμονής τους στο ψυχιατρείο ήταν 19 ημέρες -παρότι εκείνοι από την πρώτη μέρα διαβεβαίωναν ότι δεν άκουγαν πλέον τη φωνή.

    Η πιο μακρόχρονη παραμονή ήταν 52 μέρες. (52 μέρες έγκλειστος σε ψυχιατρείο δεν είναι η καλύτερη εμπειρία που μπορείς να έχεις στη ζωή σου).

    Οι ψυχίατροι μάλιστα είχαν αξιολογήσει κάποια χαρακτηριστικά από τη ζωή των «ασθενών» έτσι ώστε να ταιριάζουν με τη διάγνωση τους.

    Έγραφαν για κάποιον: «Άντρας, λευκός, ετών 39 [...] με μακρύ ιστορικό αξιοσημείωτης αμφιθυμίας [...] απουσία συναισθηματικής σταθερότητας.» κα.

    Κάτι πολύ παράξενο είναι ότι ενώ οι γιατροί και το νοσηλευτικό προσωπικό αντιμετώπιζαν τους «ασθενείς» ως ασθενείς (βάναυσα πολλές φορές), οι υπόλοιποι ασθενείς, οι αληθινοί ασθενείς του ψυχιατρείου αντιλαμβάνονταν ότι οι 9 δεν ήταν «τρελοί»!

    Για παράδειγμα κάποιος νεαρός ασθενής πλησίασε το Ρόζενχαν και του είπε: «Εσύ δεν είσαι τρελός. Ή δημοσιογράφος είσαι ή καθηγητής.»

    Όσο καιρό ήταν έγκλειστος ο Ρόζενχαν συμπεριφερόταν απολύτως φυσιολογικά και κρατούσε διαρκώς σημειώσεις. Αυτό οι γιατροί το χαρακτήρισαν «συμπεριφορά γραφής», και το θεώρησαν μέρος της παρανοειδούς σχιζοφρένειας του.

    Όταν τελικά τον άφησαν να φύγει δημοσίευσε τα πορίσματα του στο περιοδικό Science, με τίτλο: «On being sane in insane places.»

    Σάλος ξέσπασε στην Αμερική. Οι ψυχίατροι έσπευσαν να υπερασπιστούν την επιστήμη τους.

    Από κάποιο νοσοκομείο έριξαν το γάντι στο Ρόζενχαν. Τον προκάλεσαν να τους στείλει όσους ψευδοασθενείς ήθελε -με ό,τι ψευδοσυμπτώματα προτιμούσε- και εκείνοι θα τους αποκάλυπταν.

    Εκείνος δέχτηκε. Θα τους έστελνε τους επόμενους τρεις μήνες ένα μυστικό αριθμό ψευδοασθενών και οι ψυχίατροι θα έπρεπε να καταλάβουν ποιοι ήταν ψυχικά υγιείς.

    Μετά τους τρεις μήνες το προσωπικό του νοσοκομείου ανακοίνωσε -με βεβαιότητα- ότι είχε εντοπίσει 41 από τους ψευδοασθενείς του Ρόζενχαν.

    Όμως ο Ρόζενχαν δεν είχε στείλει κανέναν!

    Η ψυχιατρική δεν ήταν απλώς γυμνή. Ήταν ξεβράκωτη.

    Οι διαγνώσεις μέχρι τότε γίνονταν με το DSM, το «Διαγνωστικό και Στατιστικό Εγχειρίδιο Νοητικών Διαταραχών». Μέχρι το πείραμα του Ρόζενχαν χρησιμοποιούσαν τη δεύτερη έκδοση του, το DSM II, του 1968.

    Μετά το πείραμα μια επιτροπή ψυχιάτρων πρόσθεσε διακόσιες σελίδες και δημιούργησαν το DSM III. Όλες οι αμφισημίες και οι ασάφειες εξοβελίστηκαν. Η διαγνωστική μέθοδος εξυγιάνθηκε. Η ψυχιατρική είχε ανανήψει.

    Το 2004, η Lauren Slater, η συγγραφέας του βιβλίου «Το κουτί της ψυχής», απ' όπου προέρχονται όλες αυτές οι πληροφορίες, αποφάσισε να ξανακάνει το πείραμα του Ρόζενχαν, μόνη της.

    Σταμάτησε να πλένεται, να κάνει αποτρίχωση, φόρεσε παλιά ρούχα και παρουσιάστηκε σε ένα ψυχιατρείο λέγοντας ακριβώς την ίδια φράση: «Ακούω μια φωνή να μου λέει γκντουπ».

    Το αποτέλεσμα ήταν κάπως διαφορετικό από την προηγούμενη φορά.

    Ο ψυχίατρος την εξέτασε για δέκα λεπτά, χωρίς να της κάνει καμιά ερώτηση για το μορφωτικό της επίπεδο ή την ποιότητα της ζωής της, τη διέγνωσε ως ελαφρώς ψυχωτική και της συνταγογράφησε Risperdal (ένα αντιψυχωτικό) με συνοδεία αντικαταθλιπτικών.

    Τις επόμενες οκτώ μέρες η Λόρεν πήγε σε οκτώ διαφορετικά νοσοκομεία. Η αντιμετώπιση ήταν η ίδια: Κανείς δεν της έκανε εισαγωγή, αλλά της έγραψαν -συνολικά- 25 αντιψυχωτικά και 60 αντικαταθλιπτικά. Η εξέταση ήταν πάντα το ίδιο επιπόλαια. Αλλά, όπως λέει χαρακτηριστικά η συγγραφέας: «Όλοι φρόντιζαν να πάρουν το σφυγμό μου».

    Το πείραμα του Ρόζενχαν δεν έδειξε ότι η ψυχιατρική είναι λανθασμένη, αλλά ότι οι ψυχίατροι κάνουν διαγνώσεις «επιδημιολογικά».

    Αν κάθε μέρα εξετάζεις είκοσι ανθρώπους που πάσχουν από μανιοκατάθλιψη είναι φυσιολογικό να διαγνώσεις ως μανιοκαταθλιπτικό και κάποιον ο οποίος είναι απλώς κυκλοθυμικός.

    Επιπλέον οι κοινωνικές συνθήκες υπαγορεύουν τις διαγνώσεις στους ψυχιάτρους.

    Πριν είκοσι και τριάντα χρόνια τα παιδιά που δεν μπορούσαν να «κάτσουν ήσυχα για ένα λεπτό» ή αρνούνταν να κάνουν τα μαθήματα τους, ήταν μόνο άτακτα παιδιά ή «διαόλου κάλτσα».

    Τώρα πάσχουν από ελλειμματική προσοχή και υπερκινητικότητα.

    Στην Αμερική ένα μεγάλο ποσοστό αυτών των παιδιών αρχίζουν τα ψυχοφάρμακα λίγο μετά το μητρικό γάλα. Στην Ελλάδα, για την ώρα, τα πηγαίνουν στον ψυχολόγο (ο οποίος δεν επιτρέπεται να συνταγογραφεί φάρμακα). Όμως είναι και εδώ «προβληματικά παιδιά».

    Τα αντικαταθλιπτικά είναι πιο συνηθισμένα πλέον από τον καφέ και το τσιγάρο (τα τελευταία είναι ανθυγιεινά).

    Οι γέροι που έπιναν μια νταμιτζάνα κρασί στην καθισιά τους ήταν κάποτε «γερά ποτήρια». Τώρα αν πίνεις πάνω από τρία ποτήρια τη βδομάδα θεωρείσαι «λανθάνων αλκοολικός».

    Οι μητέρες που φωνάζουν στα παιδιά τους χρειάζονται ψυχολογική υποστήριξη, τα ζευγάρια που τσακώνονται οικογενειακό σύμβουλο και οι μακροχρόνια άνεργοι χρειάζονται (όχι δουλειά), αλλά κάτι που θα τους κάνει να χαμογελάνε καθώς θα περνάνε τη θηλιά στο λαιμό τους.

    Μάλλον ο Άλντους Χάξλεϊ, στον Θαυμαστό Καινούριο Κόσμο του, είχε προβλέψει σωστά: Για όποιον αισθανόταν άσχημα υπήρχε το «σόμα», το γαλάζιο χάπι, το οποίο χορηγούσε δωρεάν η κυβέρνηση, και έκανε τους πάντες ευτυχισμένους.

    Τα αντικαταθλιπτικά είναι το «σόμα» της εποχής μας.

    Προειδοποίηση: Μη δοκιμάσετε να κάνετε -με τους εαυτούς σας ως υποκείμενα- το πείραμα του Ρόζενχαν στην Ελλάδα. Θα βρεθείτε ισόβια έγκλειστοι στη Λέρο, γυμνοί, χωρίς φαΐ και ηλεκτρικό ρεύμα.



    George Moutzouris

  2. #2
    Junior Member
    Join Date
    Nov 2012
    Posts
    17
    Η Ψυχιατρική δεν είναι ανεξάρτητη από το πολιτικο-κοινωνικο-πολιτισμικό σύστημα, όπου αναπτύσσεται. Ορισμένες διαταράχες αφορούν, λ.χ. , συγκεκριμένες εθνο-πολιτισμικές ομάδες.
    Αυτό δεν αναιρεί την χρηστικότητά της, εντός πλαισίου, όπου εφαρμόζεται, απλά, μην περιμένει κάποιος ότι οι κανόνες διάγνωσης έχουν τον ίδιο βαθμό αυστηρότητας, όπως σε άλλους κλάδους.

  3. #3
    Senior Member
    Join Date
    Oct 2012
    Posts
    122
    καποιος ψυχιατρος ελεγε οτι η ψυχωση ειναι η διαφωνια μεταξυ γιατρου και ασθενη και οτι η σχιζοφρενεια δεν υπαρχει αντικειμενικα σαν ενα κρυολογημα στον οργανισμο.Συμφωνω απολυτα με τον ΤΥΡ οτι η ψυχιατρικη εξαρταται απο τα κοινωνικα συστηματα,,,ποσα παραλογα υπαρχουν στην κοινωνια μας που τα θεωρουμε φυσιολογικα?

  4. #4
    Senior Member
    Join Date
    Dec 2011
    Posts
    2,987
    Δεν χρειαζεται να τα εκμηδενιζουμε ολα . Το οτι υπαρχουν ψυχιατροι που δεν κανουν σωστα την δουλεια τους ή που κανουν διαγνωσεις και συνταγογραφουν φαρμακα για ψυλλου πηδημα δεν σημαινει οτι δεν υπαρχουν ψυχικα νοσηματα.

  5. #5
    Senior Member
    Join Date
    Jan 2010
    Posts
    2,605
    Quote Originally Posted by betelgeuse View Post
    Δεν χρειαζεται να τα εκμηδενιζουμε ολα . Το οτι υπαρχουν ψυχιατροι που δεν κανουν σωστα την δουλεια τους ή που κανουν διαγνωσεις και συνταγογραφουν φαρμακα για ψυλλου πηδημα δεν σημαινει οτι δεν υπαρχουν ψυχικα νοσηματα.
    Φυσικά υπάρχουν ψυχικά νοσήματα όπως υπάρχουν και σωστοί ψυχίατροι και ψυχολόγοι.
    Και τυχαίνει να είμαι από τους μεγάλους υποστηρικτές της ψυχοθεραπείας και της σωστής συνταγογράφησης.
    Πάντα όμως υπάρχει και η άλλη όψη του νομίσματος.

  6. #6
    Senior Member
    Join Date
    Sep 2011
    Location
    Ναυταθλητικός Όμιλος Ποδηλατών Βάρκιζας "Ο Βουκεφάλας
    Posts
    2,253
    Mπορεί να είναι δύσκολο
    να προσδιοριστεί η γραμμή ανάμεσα στη λογική συμπεριφορά
    και στην απόκκλιση
    ακόμα και από τους γιατρούς
    ή ακόμα και το να προσποιείσαι κάτι που δεν είσαι
    να μη γίνεται αντιληπτό
    γιατί τα κριτήρια για το τι είναι λογικό και τι όχι
    είναι πολύ επιφανειακά.
    Και ό,τι κάποτε χαρακτηρίζεται συμπεριφορά
    που ξεφεύγει γενικότερα
    -όχι μόνο από τους ψυχίατρους-,
    αργότερα μπορεί να θεωρηθεί φυσιολογική.
    Ή κάποιος που θεωρείται λίγο "φεύγα"
    να έχει εξέλιξη που εκπλήσσει.
    Π.χ. πολλοί συγγραφείς δεν ήταν διαγνωσμένοι με διαταραχές;
    Ο Μιχαήλ Άγγελος, ο Νας και άλλοι
    δεν είχαν διαγνωσμένη σχιζοφρένεια;
    Και π.χ. γιατί ορισμένοι που ψηφίζονται και βουλευτές στην Ελλάδα
    να θεωρούνται λογικοί από τους ψυχίατρους
    και δεν τους έχουν κλείσει ακόμα μέσα
    με αυτά που κάνουν;
    Όλα σχετικά είναι... :-)

Similar Threads

  1. Το πείραμα έδειξε... ανθρωπιά τέλος!
    By Chemistry in forum Ψυχολογική Υποστήριξη & Αυτοβοήθεια
    Replies: 20
    Last Post: 29-12-2011, 12:02
  2. Το πειραμα Υπακοης
    By πιεσμενη in forum Συζητήσεις Ψυχολογικού Ενδιαφέροντος
    Replies: 11
    Last Post: 28-09-2011, 08:21
  3. Ενα πειραμα.
    By CampoGalliano in forum Ψυχολογική Υποστήριξη & Αυτοβοήθεια
    Replies: 3
    Last Post: 07-08-2011, 11:58
  4. Eνα πειραμα το νερο που μπορει να αλλαξει την κοσμοθεωρια μας :):):):):)
    By Adzik in forum Ψυχολογική Υποστήριξη & Αυτοβοήθεια
    Replies: 30
    Last Post: 10-02-2011, 05:22
  5. Ένα ενδιαφέρον πείραμα
    By Oneiroplasmenos in forum Ψυχολογική Υποστήριξη & Αυτοβοήθεια
    Replies: 13
    Last Post: 09-07-2010, 21:20

Posting Permissions

  • You may not post new threads
  • You may not post replies
  • You may not post attachments
  • You may not edit your posts
  •