ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ ΚΑΙ ΦΙΛΟΙ

[ioannis2]

Ευχαριστώ και πάλι για τις απαντήσεις σας! Και ιδιαίτερα τον Ioannis 2.

Εγώ δεν εμφανίζω τα συγκεκριμένα παραπάνω συμπτώματα π.χ να χάνω τον ειρμό των σκέψεων και λόγων μου.

Το θέμα της απομόνωσης είναι καίριο και θα συμφωνήσω με τον Ιωάννη.

Το θέμα μου είναι ό,τι δεν είμαι ( πλέον τουλάχιστον) κλεισμένος στο σπίτι και έχω και αρκετό κόσμο γύρω μου.Αυτο ειναι πολύ θετικό. Δυστυχως στην καταθλιψη η εικονα που δεινει το ατομο προς τα εξω ειναι του σκυθρωπου, του λιγομίλητου, του μιζερου κλπ. Τετοια ατομα τα αποφευγουν και ολο αυτο το σκηνικο ειναι αιτια απομονωσης αρα όξυνσης του προβληματος.

Το θέμα είναι τα συμπτώματα αναξιότητας, ανημπόριας κλπ που με συνοδεύουν Όμως δεν διεκδικεις μ αυτο τον τροπο ή αδικεισαι απο τους αλλους ή μενεις αδρανης αρα χανεις ευκαιριες. Ολα αυτα στη συνεχεια, στο μελλον, θα τα αναλογιζεσαι και η συνηδητοποίηση τι εχασες ειναι αιτια καταθλιψη. ....και ό,τι αποφεύγω γενικώς να συζητάω για προσωπικά μου θέματα.Δεν διαφωνω μ αυτο που κανεις. Μπορει να μη σε καταλαβαινουν ή στο τελος με τα λογια τους να σε κανουν να απογοητευεσαι περισσοτερο ή να σε στιγματιζουν ή να τα λενε μετα πίσω από τη ραχη σου ή να σε αποφευγουν όπως σου ξαναεξηγησα. Εκτος μονο σε ατομα της εμπιστοσυνης σου που σε καταλαβαινουν συναμα να τα μιλας.Κόσμο να βγαίνω έξω για καφέ κλπ έχω. Βοηθαει παρα πολύ αυτο , φτιαχνει τη διαθεση, σε κανει να σκεφτεσαι ότι η ζωη ειναι και αλλιως στην ευχαριστη της όψη δλδ και να διερωτασε γιατι μενεις στη δυσαρεστη.Το θέμα είναι βαθύτερο αυτοστιγματίζεσαι όταν έχεις ένα τέτοιο πρόβλημα. Και 2 κολλητοί πού είχα(ή ενδεχομένως έχω και δεν το καταλαβαίνω) δεν με αντέχουν.

Οπότε σχέσεις απο απόσταση μη με γνωρίσει κανείς απο κοντά και εγκαταλείψει πάλι...το πεδίο της μάχης!

Την αποσταση τη δεχομαι ως προς τα να κρατας τα ασχημα αισθηματα σου μακρια τους, μην τους χασεις, επειδη όπως σου ξαναπα, μια ευχαριστη θετικη παρεα βοηθα πολύ εστω και αν δε σε καταλαβαινουν. Κρατας απ αυτους το θετικο.

[Nocash]

Θα σε συμβούλευα να δεις ειδικο αν το πρόβλημα σου ειναι μακροχρονιο και από μονη σου ουσιαστικα δεν πετυχες τιποτα μεχρι σημερα στο να το ξεπερασεις. Δεν διευκρινιζεις αν εχεις παει σε ειδικο στο παρελθον (ψυχολογο, ψυχιατρο κλπ). Εγω δεν εχω παρει καθόλου φαρμακα, καποιες στιγμες όμως νομίζω πως θέλω. Κι οσο πιο χρονιο ειναι το προβλημα κι οσο πιο εντονα ριζωμενο ειναι μεσα σου τοσο πιο δυσκολο δυστυχως ειναι να το ξεπερασεις. Ειναι σαν να χρωστας ενα τεραστιο ποσο όπου θα πρεπει να εργαστεις πολύ σκληρα για πληρωνεις τις δοσεις του δανειου μεχρι να κατορθωσεις να σβησεις το χρεος. Αναλογα εδω χρειαζεται να ψαξεις να βρεις μεσα σου τεραστια ψυχικα αποθεματα απο δυναμη, κουραγιο και πεισμα. Η βοηθεια ειδικου επιβαλλεται , όμως ο κοπος πάλι τοσο μεγαλος θα ειναι. Τουλαχιστον με τον ειδικο θα λειτουργεις μεθοδολογικα, ως εαν να εχεις μπει στο σωστο δρομο, αλλιως χωρις βοηθεια ειδικου θα εργαζεσαι σκληρα όμως θα πελαγοδρομεις γιατι θα λειπει η μεθοδος, ο σωστος τροπος εργασιας δλδ. Μπορει να παλευεις για χρονια.

Καταθλιψη επισης ειναι πχ να εισαι καλεσμενος σε μια παρεα για διασκεδαση, ενω γυρω σου ξεσπουν στο γλέντι εσενα μεσα σου να σε ταραζουν κάθε λογης αρνητικες σκέψεις και εκεινο το αισθημα μελαγχολίας, λύπης και απόγνωσης που χαρακτηριζει την καταθλιψη. Να παλευεις εκεινη τη στιγμη να προσποιηθείς στους αλλους πως γλεντας με ενα φτιαχτο πιεσμενο χαμόγελο και αναλογο φτιαχτο τροπο συμμετοχης στο γλεντι, καποιες στιγμες να κινεις την προσοχη λόγω του υφους του προσωπου σου το οποιο αντανακλα το πως μεσα σου σκεφτεσαι και νιωθεις (ξεχωριζεις λογω του υφους σου αναμεσα τους), εκει να σε πλησιαζουν ακόμα και αγνωστοι και να σου λενε χαμογελασε, διασκεδασε και τετοια. Ασε που τετοιους χαρακτηρες στη συνεχεια δεν τους προσκαλουν ξανα. Όμως, τετοιοι χαρακτηρες ειναι που εχουν πραγματικα αναγκη να βρισκονται σε τετοιους χωρους επειδη η απόρριψη και η μοναξια όπως ξαναπα οξυνουν το προβλημα.
Επισης, το να αποφευγεις να πας να μιλησεις καποιου επειδη δε θελεις να σε αντικρισει σ αυτη την κατασταση και επειδη σκεφτεσαι ότι θα χαλασει η καλη του εντυπωση για σενα. Ομως με το να μην του μιλας στερεισαι πχ μιας ωραιας φιλιας, μιας επαγγελματικης κλπ ευκαιριας, χανεις μια κοπελα που σ αρεσει λόγω της αρνητικης εικονας που φοβασαι πως θα τους προκαλεσεις τη στιγμη που ξερεις πως η εικονα τους για σενα ειναι θετικη.

Ωστοσο η διεκδικητικότητα, το να κατορθωνει το ατομο παρα την καταθλιψη να διατηρει ενα σημαντικο μερος της σκεψης του καθαρο και με αυτο να εργαζεται ( πχ στη δουλεια του ή εξετασεις), το να μη διακατεχεται από φοβο, όλα αυτα υποβοηθουν στο να εχει επιτυχίες, κι οταν λεω επιτυχιες εννοω το οτιδηποτε θα του προκαλουσε χαρα και ικανοποίηση. Αυτο υποβοηθα πολύ στο να μειωθει ή και να ξεπεραστει το προβλημα. Διοτι η ελλειψη διεκδικητικοτητας κι ο φοβος συμβαλλουν στο να αδικειται το ατομο απο τους αλλους, να χανεις ευκαιριες, να στερειται επιτυχιων. Ετσι συσσωρευεται απογοητευση, απωθημενα και πιστευω αυτα συντελουν στο να δημιουργηθει καποτε στη ζωη ή να οξυνθει η καταθλιψη. Δε συζητω εδω για την περιπτωση που η αιτια προκλησης της ειναι ενα ζημιογονο γεγονος.
Εχω διαπιστωσει ότι με την καταθλιψη πεφτει η αποδοση καποιου σε πνευματικη εργασία και επηρεαζει επισης αρνητικα την ικανοτητα του στον προφορικο λογο στη δουλεια ιδιως αν χρειαζεται να μιλησει επί μακρον και τεκμηριωμενα, δυσκολευεται ενω μιλα να κρατησει τη σκεψη του καθαρη. Το να εχεις στη σκεψη σου εκεινο που θα πεις (το να εκφερεις μια ολοκληρωμενη απαντηση ή παρουσιαση) ως στοχο, να το βλεπεις στη σκεψη σου ως τον στοχο συμβαλλει στο να τα καταφερεις χωρις να επηρεαστει εκεινη τη στιγμη η σκεψη σου απο αρνητικές σκεψεις. Το ποσο θεραπευσιμη ειναι όλη αυτη η κατασταση βγαινουν αρκετα μεσα από τα λογια μου.

Με καλυψες σε ολα!!!
Ευχαριστω πολυ...
Δυστυχως εχω παρα πολλα κοινα "συμπτωματα" με αυτα που αναφερεις...