τιποτα σημαντικο ζω μοναχα εν λευκω...........

[melina20]

τι εννοεις??πως ξεκινησε σε σενα και τι σου βγηκε στη φορααααα?

[irenek1990]

απο καταθλιψη αρχισε ηπιας μορφης οπου με οδηγησε στο να αυτοτραυματιζομαι οπου οδηγησε σε αποπειρες αυτοκτονιας οπου οδηγησε τελικα σε αμετρητες νοσηλειες σε ψυχιατρικα νοσοκομεια. μετα μου ειπαν οτι πασχω απο οριακη διαταραχη προσωπικοτητας, αλλοι απο ιδεοψυχαναγκαστικη διαταραχη. με εχουν μπερδεψει. τωρα απλα παιρνω φαρμακα κ κανω ψυχοθεραπεια 2 φορες την εβδομαδα. αλλα δεν νομιζω πως θα ξεφυγω ευκολα απαυτη τη κατασταση γιατι ειμαι ετσι απτα 15 κ τωρα ειμαι 22 κ ανα καιρους ξαναπεφτω κ κανω αποπειρες που κ που.

[melina20]

τον αυτοτραυματισμο εχω σκεφτει πολλες φορες κ εγω οπως και την αυτοκτονια κυριως οταν ειμαι εντελως χαλια ειναι κατι το οποιο το βλεπω σαν λυση,οταν βλεπω οτι τιποτα δεν αλλαζει αλλα ταυτοχρονα και σαν αρνηση για να προσπα8ησω γιατι ειναι σαν να εχω συνειδητοποιησει οτι τιποτα δεν 8α αλλαξει οσο κ αν προσπα8ησω.και γι αυτο ειναι ματαιο να προσπα8ησω.απο τη μια σκεφτομαι ετσι,αλλα απο την αλλη ερχεται η γ...μενη η ελπιδα που μ λεει προσπα8ησε η ζωη ειναι μπροστα αλλα ειναι σαν να αυτοεμποδιζομαι να το κανω.ειναι γενικα κατι σαν μια φαση του ολα η του τιποτα.για διαταραχη προσωπικοτητας αλλα δεν οχι για οριακη,μου εκανε νυξη ενας ψυχιατρος,αλλα δεν ηταν σιγουρος μου ανεφερε κατι για φαρμακα και του ειπα δεν 8ελω φαρμακευτικη αγωγη και δεν ξαναπηγα.αλλα αλλες φορες σκεφτομαι να παρω αμα δω οτι ισως καλυτερεψω αλλα τα φοβαμαι.εσυ ειδες καποια βελτιωση

[VanGogh]

Καλησπερα και παλι μελινα! Αυτη η "γ...μενη ελπιδα" που αναφερεις ειναι η πηγη που θα σε ωθει στο να κανεις προσπαθειες για να βρεις τις λυσεις στα προβληματα σου. Αλλωστε αυτη η ελπιδα, που πολλες φορες νιωθουμε οτι εχει χαθει, μας κραταει στη ζωη για να συνεχισουμε να παλευουμε με ο,τι αντιμετωπιζουμε, ειτε ψυχολογικα ειτε σωματικα προβληματα. Για την ερωτηση σου αν κανω καποια θεραπεια να σου πω οτι ειχα σταματησει εδω και καιρο και τα φαρμακα και τις ψυχοθεραπειες αλλά εδω και λιγες εβδομαδες λογω καποιων γεγονοτων ξαναεπεσα, αναγκαστηκα να ξεκινησω και παλι φαρμακευτικη αγωγη. Η αληθεια ειναι οτι με στεναχωρει και μενα αυτη η κατασταση, οτι και παλι πρεπει να παρω φαρμακα αλλά δυστυχως δεν γινεται αλλιως. Ως προς τον φοβο που λες πως εχεις για τα ψυχοφαρμακα, θα σου ελεγα καλα κανεις και τον εχεις αλλά αν χρειαστει να παρεις για να ανακουφιστεις απο καποια συμπτωματα μη φοβηθεις να το κανεις. Φτανει να τα χρειαζεσαι πραγματικα. Ειναι και αυτα ενα μεσο, ενα στηριγμα για να σε ωθησουν να μπορεσεις να συνεχισεις τη παλη. Γνωμη μου θα ηταν, αν νιωθεις πως δε μπορεις να τα βγαλεις μονη σου περα, να επισκεφθεις και παλι εναν ειδικο και να δεις τι θα σου πει. Και μην ξεχνας, δεν εισαι μονη σου... Ειμαστε πολλοι ομοιοπαθεις εδω μεσα...

[irenek1990]

το σιγουρο ειναι οτι αν δεν επαιρνα φαρμακα δεν θα ζουσα τωρα, οποτε δεν το μετανιωνω. μονο οταν με πιασει κ λεω οτι θα τα κοψω παντα ξανακυλαω...

[maraki83]

Μελινακι σε καταλαβαινω απολυτα..πιστεψε με ματια μου ολο
αυτο θα περασει κ ια βγεις πιο δυνατη.εχω περασει απο ολα αυτα τα σταδια
που περιγραφεις.εχω φτασει πατο εχω ξανασταθει στα ποδια μου κ παλι απο την αρχη.παιρνω αντικαταθλιπτικο απο τα 20 μου κ ειμαι 29.εμενα αυτο που με τρελαινει ειναι το αγχος
κ οι πανικοι.δεν εχω ταξιδεψει ποτε να φανταστεισ κ αυτο με ριχνει πολυ
αλλα δεν το βαζω κατω.κ εσυ μην το βαζεισ κατω.