Η μητέρα μου ήταν ένας υπέροχος άνθρωπος

[husband]

Φίλη E8,
Δεν ξέρω αν έπρεπε να το γράψω ή όχι αλλά τουλάχιστον ένας οδηγός έχει εδώ και 4 μέρες που το διπλοσκέφτεται και το όταν και το πώς παρκάρει στο πεζοδρόμιο.
ΥΓ ακόμα λέξεις για να σου εκφράσω την (συμπαράσταση???) στο πόνο σου δεν βρίσκω. Μόνο ευχομαι κάθε μέρα να απαλύνουν τα αρνητικά συναισθήματα που νιώθεις και να κυριαρχήσουν τα καλά, τα όμορφα.

[e8]

Σε ευχαριστώ πολύ.
Προσπαθώ αλλά είναι δύσκολο, πονάω .......
Πονάω πολύ , μου λειπει, έχω εφιάλτες .........
Κάποτε ίσως καταφέρω και κοιμηθώ χωρις αυτές τις εικόνες ....
--------
Μας έλειψες να το ξέρεις !!
Δεν μας γράφεις πια τα νέα σου !!
Να εισαι πάντα καλά και σε ευχαριστώ για όλα.

[husband]

ΣΥΓΝΩΜΗ.

[Alterego]

Ειναι φορες που νιωθω τοσο μικρος απεναντι στον αλλο..ετσι και τωρα,μπροστα στο μεγαλειο της δυναμης σου υποκλινομαι.Οι ανθρωποι σε τετοιες στιγμες μοιαζουν τοσο δυνατοι που ουτε οι ιδιοι το αντιλαμβανονται.Θα ερθει εκεινη η λυτρωτικη ημερα που καρτερας για να λυτρωθεις απο τις βαναυσες σκεψεις σου και ηρεμη να κλεισεις τα ματια σου να κοιμηθεις,να ξεκουρασεις την ψυχη σου,το εχει αναγκη.Εχε πιστη,μπορεις;Μπορεις...Εχε πιστη..Καλη δυναμη και να ξερεις πως δεν εισαι μονη σε αυτο.Ολοι θελουν με κοπο και πεισμα να ειναι εκει κοντα σου.Τα λογια μοιαζουν φτωχα το ξερω,μα ειναι ενας τροπος κι αυτος.Πιστη λοιπον...

[e8]

husband

Σε ευχαριστώ , αλλά οσο και να ειναι αληθινό αυτό που μου έγραψες,οσο και να καταλαβαίνω την καλή σου πρόθεση με πόνεσε πολύ και ξέρεις γιατί ?
Γιατί την δική μου υπέροχη μητέρα, την ΠΑΤΗΣΕ κυριολεκτικά , ένα αυτοκίνητο !!! Εκεί μπροστά στα μάτια μου !!!
Ουτε καν σταμάτησε..........

Φυσικά η ζωη συνεχίζει τον δρόμο της..... φυσικά θα την ακολουθήσω......ολοι αυτό κάνουμε.........ομως ο πόνος είναι μεγάλος.....

Alterego
Βάλσαμο πραγματικά τα λόγια σου....
Σε ευχαριστώ....ειναι παρήγορο να ξέρω ότι το μοιράζομαι μαζί σας, ότι θα θέλατε να με βοηθήσετε και το κάνετε πιστέψτε με με αυτά τα λόγια σας.

Δεν ξέρω πότε θάρθει η νύχτα που θα καταφέρω να κοιμηθώ ήρεμη, δεν ξέρω πότε θα σταματήσουν οι σκέψεις να με βασανίζουν, δεν ξέρω πότε θα πάψω να αισθάνομαι ένοχη που ήταν εκείνη στην έξω πλευρά του δρόμου..........................

Δεν ξέρω πόσο κακό ειναι για την ψυχή μου, αλλά δεν μπορώ καν να αισθανθώ μίσος για τον άγνωστο αυτό που έκανε το κακό και έφυγε......λες και δεν το έχω συνειδητοποιήσει ακόμα....

Σας έχω ανάγκη, να το ξέρετε..
Σας ευχαριστώ

[epanastatis]

καποιες στιγμες δεν εχεις τι να πεις στον πονο του αλλου.εγω δεν εχω να σου πω πολλα.μονο οτι ο θεος να ειναι μαζι σου και να σε προστατευει στην ζωη σου σε οτιδηποτε περνας.

[ex_hus]

Originally posted by e8

Δεν ξέρω πόσο κακό ειναι για την ψυχή μου, αλλά δεν μπορώ καν να αισθανθώ μίσος για τον άγνωστο αυτό που έκανε το κακό και έφυγε......λες και δεν το έχω συνειδητοποιήσει ακόμα....

Με κίνδυνο η αδαημοσύνη μου να γίνει αιτία για κακό παρά καλό (ξανά) νιώθω την ανάγκη να σου γράψω.
Και εγώ δεν ξέρω αν είναι καλό ή κακό. Ξέρω όμως ότι στα συναισθήματα δεν υπάρχει καλό η κακό. Απλά υπάρχουν. Ασε αν θες το μίσος σου να βγεί. Βρίσε τον, ευχήσου ότι πιο μαύρο σου έρθει, εκτόνωσέ το. Και να ξέρεις οι ευχές πραγματοποιούνται ΜΟΝΟ από τον ΘΕΟ (την μοίρα, τους ανθρώπους ανάλογα με τα πιστεύω του καθενός).
Δεν θές να εκφραστείς έτσι? Όχι ακόμα? Δεν θα σου κάνει καλό? Μη το κάνεις λοιπόν. Γράψε ένα γράμμα σε καμια εφημερίδα και ζήτα του να κάνει κάτι καλό. Να επανορθώσει το ξέρω ότι είναι αδύνατο. Αλλά ζήτα του κάτι καλό. Ζήτα του να γίνει δωρητής οργάνων ας πούμε. Ετσι για σένα. Για να νιώσεις ΕΣΥ καλά. Ε πίστεψέ με. Θα το διαβάσει. Οτι του ζητήσεις θα το κάνει. ΚΑι ας μη το μάθεις εσύ ποτέ.
Να σε αντιγράψω λίγο? ΑΓΩΝΙΣΟΥ, ΜΗ ΤΑ ΠΑΡΑΤΑΣ.
Φιλικότατα

[e8]

Καλησπέρα
Ευχαριστώ που κάνετε τον κόπο και μου απαντάτε.

Προσπαθώ...
Οι νύχτες μου δύσκολες, ο φόβος του εφιάλτη με κρατά μακριά απο το κρεββάτι.
Πολλές φορές σκέπτομαι να γράψω κάτι εδώ, να πω πόσο μου λείπει, μα στο τέλος κρατιέμαι γιατί όλοι έχετε τόσα προβλήματα που το θεωρώ υπερβολικό να γράψω για κάτι που έτσι και αλλοιώς δεν μπορει να αλλάξει πια.
Αστε που φοβάμαι μήπως κάποιος μου απαντήσει ότι είμαι υπερβολική και έτσι σταματώ και τα κρατάω μέσα μου.
Ερχονται στιγμές που πνίγομαι όμως.
Πνίγομαι με το άδικο που συνέβη.
Με παίρνει το παράπονο που ήρθαν έτσι τραγικά τα πράγματα .
Φοβάμαι ότι η κατάθλιψη που τόσα χρόνια θεραπεύω με τόσο κόπο, δυσκολίες και φάρμακα θα γυρίσει πιο δυνατή.
Πάνω που ειχα καταφέρει να την εξασθενήσω σε υπερβολικό βαθμό.

[e8]

epanastati
σε ευχαριστώ
Πιστεύω ο Θεός να δώσει γαλήνη στην ψυχή μου.

ex_hus
Δεν αισθάνομαι να θέλω να βρίσω ή να ευχηθώ κάτι κακό γιαυτόν. δεν τον ξέρω, δεν θα τον μάθω ποτέ. Δεν αισθάνομαι μίσος, ίσως γιατί γενικά είναι ένα ανύπαρκτο συναίσθημα αυτό σε μένα.
Να του γράψω ?? χμμμμμ
Δεν θέλω να του μιλήσω ποτέ , ούτε και με αυτό τον τρόπο.
Αν έχει συνείδηση, θα έχει ήδη αφυπνιστει. Δεν χρειάζεται εμένα να το κάνω. Αν πάλι δεν έχει, άδικα θα προσπαθήσω.
Σε ευχαριστώ

[apostoliad]

Originally posted by e8
Η μητέρα μου ήταν ένας υπέροχος άνθρωπος !!
Αγωνίστηκε σε όλη της την ζωή.
Μας έδωσε μια όμορφη ζωή, γεμάτη αγάπη και φροντίδα .
Εφυγε τραγικά.......
Οχι πριν μια εβδομάδα...όπως είπα...αλλά πριν ένα μήνα....είναι για μένα σαν μια μέρα πριν ......
Ετοιμαζόταν να πάρει την σύνταξή της, να ξεκουραστεί πιά...... δούλεψε πολύ....και περισσότερο από όσο άντεχε ...
Ενα αυτοκίνητο έτρεχε....πέρασε ξυστά από το πεζοδρόμιο που περπατάγαμε...
Ακούστηκε ένα τσάφφφφφφφ και εκεί...μπροστά στα μάτια μου ....έγινε κομμάτια ............
Το αυτοκίνητο χάθηκε...................
Ούτε καν σταμάτησε να δει τι έγινε.............
Ακούω το ουρλιαχτό μου ακόμα και τώρα........... εκείνη δεν πρόλαβε να πει λέξη......
Κλείνω τα μάτια μου και την βλέπω εκεί.....μέσα στο αίμα της.....
....................................
Μπαίνω εδώ και διαβάζοντας όλων σας τις ιστορίες προσπαθώ να ξεχάσω τα δικά μου ......
Να ξεχάσω την εικόνα της μητέρας μου στην άσφαλτο.....
Να ξεχάσω όλα τα άσχημα που η ζωή φύλαγε για μένα.....και δεν ήταν λίγα......προσπαθώ να κοιμηθώ......προσπαθώ να συνεχίσω .....προσπαθώ να ξεχάσω.....προσπαθώ να συνέλθω.....

Νάστε όλοι καλά........

[apostoliad]

πιστεύω οτι η μητέρα σου θα είναι πάντα κοντά σου και θα σε προστατεύει.
Εχοντας εμπειρία στα μεταφυσικά σου λέω οτι σιγουρα βρίσκεται σε εναν πιο γαλήνιο κόσμο απο τον δικόμας. Απλα το συμβολαίο της ζωής της έληξε απότομα. Εκείνη θα είναι πιο ευτυχισμένη αν εσύ καταλάβεις και μειώσεις τον πόνο σου, η μητέρα σου θέλει να σε βλέπει χαρούμενη . Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ. κουράγιο !!!!!

[gramle]

Originally posted by e8
Καλησπέρα
Ευχαριστώ που κάνετε τον κόπο και μου απαντάτε.

Προσπαθώ...
Οι νύχτες μου δύσκολες, ο φόβος του εφιάλτη με κρατά μακριά απο το κρεββάτι.
Πολλές φορές σκέπτομαι να γράψω κάτι εδώ, να πω πόσο μου λείπει, μα στο τέλος κρατιέμαι γιατί όλοι έχετε τόσα προβλήματα που το θεωρώ υπερβολικό να γράψω για κάτι που έτσι και αλλοιώς δεν μπορει να αλλάξει πια.
Αστε που φοβάμαι μήπως κάποιος μου απαντήσει ότι είμαι υπερβολική και έτσι σταματώ και τα κρατάω μέσα μου.
Ερχονται στιγμές που πνίγομαι όμως.
Πνίγομαι με το άδικο που συνέβη.
Με παίρνει το παράπονο που ήρθαν έτσι τραγικά τα πράγματα .
Φοβάμαι ότι η κατάθλιψη που τόσα χρόνια θεραπεύω με τόσο κόπο, δυσκολίες και φάρμακα θα γυρίσει πιο δυνατή.
Πάνω που ειχα καταφέρει να την εξασθενήσω σε υπερβολικό βαθμό.

Ποτε να μην ξανασκεφτεις ετσι. Εμεις ειμαστε εδωγια να λεμε οτι εχουμε μεσα μας αλλά και για να ακουμε.
Αυτο που εζησες ηταν παρα πολυ ασχημο. Ποιος θα σε κρινει οτι εισαι υπερβολικη? να τα βγαζεις απο μεσα σου. Ειναι το μοναδικο που θα σε κανει να νιωσεις λιγο καλυτερα.
Κουραγιο, ολοι ειμαστε μαζι σου

[Tass]

Είμαστε εδώ και σε ακούμε και μέσα από την καρδιά μας σου ευχόμαστε να βρεις την δύναμη και το κουράγιο να περάσεις και αυτή την μέρα και την επόμενη και την επόμενη..


Είμαστε εδώ κι ας μην μας βλέπεις. Η σκέψη μας είναι εκείνη που μας ενώνει μαζί σου.

[Lenaki]

Originally posted by e8
Σας ευχαριστώ για την κατανόηση παιδιά, νάστε πάντα καλά.

Πονάω πολύ,δεν μπορείτε να φανταστείτε πόσο.

Σκέφτομαι αυτόν τον παλιάνθρωπο που ούτε καν σταμάτησε !!
Σκέφτομαι όλους αυτούς που με αδιαφορία παρκάρουν πάνω στα πεζοδρόμια και αναγκάζουν τους πεζους να κατεβαίνουν στο ρείθρο του πεζοδρομίου με άσχημα αποτελέσματα πολλες φορές.
Σκέφτομαι ότι έτυχε και ήταν εκείνη στην έξω πλευρα.......

Εφιάλτης οι σκέψεις ....οι εικόνες στο μυαλό μου......πονάω πολύ.....
Μου λείπει η μανούλα μου.....όσο περνάνε οι μέρες και συνειδητοποιώ τι έγινε πονάω βαθειά στην ψυχή μου.....

σας ευχαριστώ

Ήταν οι τελευταίες στιγμές, εκείνες που βρισκόταν σε ένα δικό της κόσμο. Δεν επικοινωνούσε με το περιβάλλον...Της κρατούσα το χέρι...Κάποια στιγμή το ακούμπησα απαλά στο μάγουλό μου και ψιθύρισα σχεδόν από μέσα μου \"Μανούλα μου λείπεις..\"...Ένιωσα το χέρι της να συσπάται και ασυναίσθητα έστρεψα το κεφάλι μου προς το πρόσωπό της. Αντίκρυσα τα μάτια της ανοικτά να με κοιτάζουν με αυτή τη γλύκα που δε συγκρίνεται με τίποτα στον κόσμο...Και την άκουσα να λέει \"..Και θα σου λείψω κι άλλο κοριτσάκι μου...σ\'αγαπώ και είμαι εδώ, πάντα...\" Μου χαμογέλασε γλυκά και έκλεισε ξανά τα μάτια της...

Καταλαβαίνω πώς νιώθεις e8... Καταλαβαίνω ΑΚΡΙΒΩΣ.
Πονάει,ναι... Έχουν περάσει από τότε ένας χρόνος και τέσσερις μήνες...Κι ακόμη νιώθω εκείνο τον απίστευτα δυνατό πόνο. Και όσο περνάει ο καιρός γίνεται πιο βασανιστικός, πιο οξύς...Είναι μόνιμος και αδιαπραγμάτευτος ο θάνατος...

Δεν ξέρω αν έχουν κάποια συνοχή αυτά που γράφω...δεν είναι πολύ ξεκάθαρο το μυαλό μου αυτή τη στιγμή και τα δάκρυα τρέχουν ασταμάτητα από τα μάτια μου...

Δε θα σου πω \"υπομονή\"...Θα σου ευχηθώ από τα βάθη της ψυχής μου να τη ΝΙΩΘΕΙΣ γιατί είναι δίπλα σου. Και θα είναι πάντα. Ο φύλακας άγγελός σου...η μανούλα σου.