Ο αδερφός μου

[anewuser]

Έιμαι φοιτητής σε άλλη πόλη από αυτή που μένουν οι γονείς μου και ο αδερφός μου, και δυστυχώς όσο να'ναι σαν άτομο έχω τα προβλήματά μου και αρκετά ψυχολογικά σκαμπανεβάσματα, αλλά το θέμα για το οποίο γράφω έιναι η κατάσταση του αδερφού μου.
Έχω έναν αδερφό ένα χρόνο μεγαλύτερο από μένα ο οποιός είναι κι αυτός φοιτητής στην πόλη μόνιμης κατοικίας σε αντίθεση με μένα.
Ο αδερφός μου από τη στιγμή που ξεκίνησε γυμνάσιο άρχισε να κλείνεται σα χαρακτήρας (όχι ό,τι εγώ ήμουν ο ορισμός του κοινωνικού ατόμου στο γυμνάσιο το άκρως αντίθετο αλλά είχα 2-3 ΄φίλους να μιλάω), στο λύκειο ο αδερφός μου συνέχισε την ίδια πορεία ως άτομο καθώς και μέχρι τώρα ως φοιτητής. Δεν ανοίγεται σε άτομα, δεν κάνει παρέες, δεν βγαίνει έξω, δεν έχει μιλήσει ποτέ σε μια κοπέλα, γενικά δεν μιλάει με άλλα άτομα, παρά μόνο με τους γονείς μου και με μένα όταν με βλέπει.
Στα χρόνια του σχολείου θεωρούσα ότι εντάξει εγώ έχω τους φιλους μου, ας φτιάξει ο αδερφός μου δικές του παρέες, δλδ δεν θεωρούσα φυσιολογικό τα αδέρφια να έχουν κοινές παρέες, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι απέκλεια τον αδερφό μου, όταν έβγαινα που δεν έβγαινα κ πολλές φορές στο γυμνάσιο για κανα μπασκετάκι κ τέτοια με κανα φιλο του έλεγα να ρθει, αλλά αυτό που παρατηρώ έιναι ότι όταν λέω στον αδερφό μου να ρθει μαζί μου κάπου με φίλους μου, όταν είμαστε μαζί όλοι έιναι σαν να μην υπάρχει, δεν μπαίνει στη διαδικασία της κοινωνικοποίησης, να κάνει μια πλάκα, να πει κτ για τη σχολή του, για τα όνειρά του, γτ το τι θα ήθελε να κάνει, που να ταξιδέψει, έστω κτ να κεντρίσει το ενδιαφέρον του ακροατή.

Η αλήθεια έιναι ότι από τη στιγμή που τέλειωσα το λύκειο και έφυγα από το σπίτι μέχρι κ το δεύτερο έτος έιχα αφήσει τελέιως τον αδερφό μου, ήμουν σε αλλη πόλη, κοίταζα να περνάω καλά, να πάρω και κανα ρουχαλάκι (τα οικονομίκά στο γυμνάσιο και στο λύκειο δεν ήταν και τόσο καλά, και σαν παιδίά και έφηβοι στερηθήκαμε αρκετά πράγματα η αλήθεια είναι, και αυτή η στέρηση μου βγήκε στην προ δντ περίοδο, ΄τωρα δεν με νοι΄ζει γτ έχω όσα χρειάζομαι από υλικά πράγματα), όταν πήγαινα στην οικογένειά μου και έβγαινα με τους παλιούς μου φίλους ντρεπόμουν να πω και στον αδερφό μου να ρθει γτ έλεγα να τον κάνω τι , δεν θα μιλάει, δεν θα πει κάτι αστείο, δεν θα πει κτ γενικώς, ή το μόνο θέμα που μπορεί να αναπτύκει ως άτομο είναι τα περί σχολής, αλλά γενικά με τη συγκεκριμένη συζήτηση πόσο μπορέις να κρατάς ένα άτομο στο ενδιαφέρον, ειδικά αν πρόκειται για ένα καινούριο άτομο που γνωρίζεις, κατευθείαν ο άλλος θα ξέρει τα πάντα για σένα και θα πει μέσα του αυτός δεν έχει ζωή πέρα από τη σχολή, γιατί να ασχοληθώ μαζί του.
Πριν αρχίσω το τρίτο έτος δύο χρόνια πριν μας συ΄νέβη εμένα και του αδερφού μου ένα δυσάρεστο γεγονός μας την πέσαν κάποιοι και το ένα τσογλάνι παραλίγο να μαχαιρώσει τον αδερφό μου, εξαιτίας αυτού του γεγονότος έχω έρθει πιο κοντά στον αδερφό μου νιώθωντας καπώς τύψεις που τον παραμέλησα τόσο καιρό ειδικά μετά το σχολείο και του λέω όταν θα βγω αν θέλει να ρθει και τέτοια αλλα και πάλι στο πίσω μέρος του κεφαλιού μου εν μέρει ψιλοντρέπομαι.
Η αλήθεια είναι ότι ο αδερφός μου πιστεύω αισθάνεται κάπως άσχημα που εγώ σπουδάζω σε άλλη πόλη από την άποψη ότι περισσότερα λεφτά πάνε σε μένα, ό,τι έχω περισσότερα ρούχα, αλλά απτην άλλη όταν του λέω γιατί δεν κάνεις αυτό πχ γτ δεν πας γυμναστήριο, λέει δεν προλαβαίνω, η σχολή κτλ, δεν λέω, η σχολή του έχει περισσότερο επιβαρυμένο ωράριο από τη δικιά μου, αλλλά αυτό τι σημαίνει ότι όλοι οι συμφοιτητές του δεν κάνουν κάτι άλλο?!
Δεν του αρέσει η κατάσταση στην οποία βρίσκεται, αλλά απτην άλλη δεν κάνει τίποτα άλλο για να την αλλάξει, δεν προσέχει τον εαυτό του, δεν κάνει μπάνιο συχνά, φορά συνέχεια τα ίδια ρούχα (δεν θα μπατιρίσουμε αν του πάρουμε κάποια ρούχα παραπάνω, αλλά αυτός αυτό νομίζει-χώρια ότι ποτέ δε θέλει να χωνίσει κτ, εστω κι αν είναι απόλυτα αναγκαίο-τότε αναγκαστικά η μητέρα μου ή ο πατέρας μου θα πάνε να του αγοράσουν κάτι, κτ που δεν είναι σωστό), δεν λέω η αλήθεια είναι ότι έχω ενα εμφανισιακό πλεονέκτημα σε σχέση με τον αδερφό μου αλλά αυτός είναι ψηλό0τερος από μένα, αλλά και πάλι αν δεν έχεις καλλιεργήσει το χαρακτήρα σου τί εικόνα θα δώσεις στον κόσμο, του ατιμέλητου, που δεν παίρνει πολλές αποφάσεις κτλ.
Έχω και γω τα δικά μου ψυχολογικά, αλλά όταν σκέφτομαι την κατάσταση του αδερφού μου αισθάνομαι επιπλέον άσχημα, αλλά κι αυτός ενώ σιγουρα θα θέλει, δεν το παίρνει απόφαση να αλλάξει, το θέμα είναι ότι τα χρόνια περνάνει, και κάποια στιγμή θα είμαι εγώ και ο αδερφός μου, μπορέι να δουλέυουμε και σε διαφορετικές χώρες, τότε τι θα κάνει, θα ζει όπως τώρα?!
Σαν αδέρφια γενικά είμαστε δεμένοι αλλά δεν πολυμιλάμε, πχ αν βγω έξω με ένα φίλο μου και με τον αδερφό μου, δε θέλω να πω κτ σχετικά με μια κοπέλα που γνώρισα και να το ακούσει κι ο αδερφός μου, ούτε κάνουμε χαβαλέ μαζί, γενικά δεν κάνουμε πράγματα μαζι, όπως άλλα αδέρφια που είναι σα στενοί φίλοι, πάνε διακοπές μαζί, συζητάνε τα πάντα μαζί, γελάνε μαζί, βγαίνουν με τους φίλους τους όλοι έξω μαζί.
Δεν ξέρω, η αλήθεια έιναι ότι θέλω ο αδερφός μου να αλλάξει όχι για μένα (καλά to be honest) και για μένα αλλά προπάντως για τον ίδιο, δεν λέω ότι εγώ είμαι ευτυχισμένος στη ζωή μου,αλλά αν δεεν είμαι εγώ μία ο αδερφόςμ ου δεν είναι 100....

[path]

ούτε κάνουμε χαβαλέ μαζί, γενικά δεν κάνουμε πράγματα μαζι, όπως άλλα αδέρφια που είναι σα στενοί φίλοι, πάνε διακοπές μαζί, συζητάνε τα πάντα μαζί, γελάνε μαζί, βγαίνουν με τους φίλους τους όλοι έξω μαζί.
>>
Aυτο που το είδες πάλι ?? αστα ,,οι σχεσεις μεταξυ αδερφων ειναι ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΤΙΚΕΣ ! ειται αυτο βγαινει αμεσα σε κόντρα ,,ειται βγαινει σ ενα ''παθητικο'' πλαίσιο (οπως στη δικιά σας περίπτωση )

β) λες οτι εσυ εισαι 100 φορες πιο ευτυχισμένος απ τον αδερφο σου ! Εισαι σίγουρος ???
Μήπως τα πολλα απ αυτα που εσυ παρατηρείς σαν μειονεκτηματα (πχ ναναι ατιμελητος , να μην ψωνίζει καινουργια ρούχα , να μην ειναι εξωστρεφης ,κλπ κλπ ) ειναι ΕΠΙΛΟΓΕΣ του ?!
Μήπως ο αδερφος σου συνειδητα εχει επιλεξει να εχει εναν χαρακτηρα, που παρ ολο που εχει χαραξει ετσι εναν διαφορετικο δρομο απο εσενα, του δίνει τη πληροτητα που αυτος ..μπορει να αντλησει απ τη ζωη τελος παντον ?

[elis]

Αδερφέ αυτός μπορεί να την παλεύει έτσι μόνος του εσυ τι χτι σε νοιάζει αν τον δεις να μην την παλεύει τότε να χωθείσ για σένα θέλεις να αλλάξει δεν τον έχεις αποδεχτεί γι αυτό τα λες αυτα

[Μαρούλι]

Δεν καταλαβαίνω σε τι αποσκοπεί το μήνυμά σου;;;

Λές οτι νοιάζεσαι για τον αδελφό σου, αλλά κατά βάθος παραδέχεσαι οτι δεν τον γουστάρεις ως άτομο. Εγώ διακρίνω μια αντίφαση. Όταν αγαπάς κάποιον, τον δέχεσαι όπως είναι, προσαρμόζεσαι στην καθημερινότητά του, μπαίνεις στον κόσμο του- όπως κι αν είναι αυτός ο κόσμος. Κάπως έτσι βλέπω εγώ τουλάχιστον την αγάπη. Τον βρίσκεις βαρετό, χωρίς κανένα ελκυστικό στοιχείο. Μάλιστα. Τον βλέπεις με τα μάτια του κόσμου, όπως θα τον έβλεπε ένας ξένος, που δεν τον έχει ζήσει καθόλου. Προσωπικά ΔΕΝ νομίζω οτι υπάρχουν άνθρωποι βαρετοί. Ο κάθε άνθρωπος έχει το κάτι ενδιαφέρον. Μπορεί όταν είστε μαζί στον ίδιο χώρο, ο αδερφός σου να μην μπορεί να εκδηλώσει τα θετικά του χαρακτήρα του, ακριβώς επειδή βρίσκεσαι δίπλα του εσύ- ο οποίος ξέρεις οτι έχεις πλεονεκτήματα απέναντί του και συμπεριφέρεσαι (εκούσια ή ακούσια) ώς ο ''χαρισματικός'' της οικογένειας.

Λές οτι δεν μπορείς να μιλήσεις για τις γκόμενές σου μπροστά του. Άρα, δεν τον βλέπεις καν ως φίλο, πόσω μάλλον ως αδερφό. Τι θα συμβεί δηλαδή αν αναφέρεις κάτι προσωπικό σου σε εκείνον; Τι μπορεί να σου κάνει; Θα σε ειρωνευτεί; Θα νιώσει μειονεκτικά και δεν το θέλεις; Δεν το καταλαβαίνω αυτό! Σου ζήτησε ποτέ ο αδερφός σου να είσαι τυπικός μαζί του; Σε απέφυγε ποτέ; Σου είπε οτι δεν θέλει την παρέα σου;

Αυτό που συμπεραίνω είναι οτι προσπαθείς να τον αγαπήσεις, αλλά δεν σου βγαίνει. Σε αυτή την περίπτωση, αφησέ τον να βρεί το δρόμο του. Άφησέ τον μόνο, όσο σκληρό κι αν ακούγεται. Πιστεύω οτι κι εκείνος ενδόμυχα έχει καταλάβει οτι εσύ ποτέ δεν τον βλέπεις ΙΣΟΤΙΜΑ, γι'αυτό και δεν είναι ο εαυτός του. Στο κείμενό σου δεν παύεις στιγμή να τονίζεις τις διαφορές σου από εκείνον, βλέπω μια σύγκριση από την αρχή ώς το κλείσιμο της εξομολόγησής σου... Γιατί κολλάς σε αυτή τη σύγκριση; Δεν έχει σημασία άν εσύ έχεις κατακτήσει τις Χ επιτυχίες ενώ εκείνος έχει μόνο αποτυχίες στο ενεργητικό του. Δηλαδή περιμένεις να είναι τέλειος (σαν εσένα!) για να τον αποδεχτείς; Ντρέπεσαι για αυτόν; Γιατί; Δεν το έχει ανάγκη! Άλλο αγάπη και άλλο οίκτος. Άν αισθάνεσαι λύπηση για αυτόν, άφησέ τον να ψαχτεί με άλλα άτομα. Προπαντός μην του υπενθυμίζεις ποιές οι αδυναμίες του. Τι θα βγεί με αυτό; Κάθε άνθρωπος έχει την δική του τύχη.

[ioannis2]

Προς το παρον εσυ μην τον αποκλειεις από τις παρεες. Μπορει εσυ να τον θεωρεις ανιαρο ατομο για τους αλλους κι ότι σε κανει ρεζιλι με την παρουσια του, οι αλλοι όμως μπορει να τον αντικριζουν ως ενδιαφερον ατομο, να τον αποδεχονται με βαση τα δικα τους κριτηρια τα οποια μπορει να διαφερουν απ τα δικα σου και μεσα απο τη συναναστροφη μαζι τους να υποβοηθηθει στο να γινει αυτο που θες γι αυτον, η αλλαγη. Η απομονωση δε θα του δωσει τα ερεθισματα, τα ερεθισματα θα τα παρει κοντα στους αλλους. Με αλλα λόγια δίνε του ερεθισματα, το αν θα τα υιοθετησει ή οχι θα ναι τελικα δικο του θεμα. Από τη στιγμη που τον θες ν αλλάξει πιστευω αυτος ειναι πολύ καταλληλος τροπος βοηθειας.

[anewuser]

Δενθέλωνα πιστεύψ ότι οι σχέσει μεταξύ των αδερφιών είναι ανταγωνιστικές, τα αδέρφια είναι οικογένεια, αυτοούς θα έχεις για στήριγμα πέρα από τους γονείς σου, γι'αυτό και επιζητώ μια πιο υγίη και καλή σχέση με τον αδερφό μου.Δεν είπα ότι είμαι 100 πιο ευτυχισμένος από τον αδερφό μου, έχει διαφορά αυτό που έιπα.
Πάντως ναι συμφωνώ έχω θέμα με το να αποδεκτώ τον αδερφό μου ακριβώς έτσι όπως έχει διαμορφώσει τον τρόπο που ενεργεί, θέλω να χει παρέες να βγαίνει έξω να περνά καλά να πηγαίνει εκδρομές και να μην εξαρτιέται από το πότε θα κατέβω εγώ, θα μου πείτε που έίπατε ήδη ότι αυτός μπορεί 'ετσι να γουστάρει, σεβαστό, αλλά αυτός ο τρόπος ζωής δεν θα βγάλει σε κάτι, ο αδερφός μου σαν χαρακτήρας δεν παραδέχεται κάτι εύκολα, αλλά ξέρω ότι αυτό τον πειράζει ψυχολογικά, ειδικά τις τελευταίες βδομάδες δεν είναι καλά, και στενοχωριέμαι και γω.
Δεν γίνεται να κάνεις μια τέτοια ζωή σπίτι σχολή σπίτι και στη σχολή να μην μιλάς με κανέναν, δεν είναι υγιές, πρέπει να το αλλάξει, δεν το λέω για μένα, γιαυτόν φυσικά, οι άνθρωποι γιαυτό υπάρχουν, γι να αλληλεπιδρούν μεταξύ τους, κανείς σε αυτό τον κόσμο δεν μπορέι μόνος του. και σε καμία περίπτωση δεν το παίζω εγώ ο χαρισματικός και καλά.. Τέλοσπάντων, εγώ θα προσπαθώ όσες φορές είμαι με τον αδερφό μου να του λέω να έρχεται και από κει στηρίζεται σε αυτόν.

[agnwstos]

λοιπον εμενα ο αδερφος μου ηταν τελειως διαφορετικος απο εμενα ειχαμε 2 χρονια διαφορα τον εχασα πριν 3 χρονια απο ατυχημα πριν κλεισει ακομα τα 20 εγω ημουν παρα πολυ κλειστος χαρακτηρας ντροπαλη πιο μαζεμενη..ο αδερφος μου μεσα στις παρεες κοινωνικος γεματος ζωντανια ηθελε να κανει την τρελα του η μερα κ η νυχτα δλδ εμεις οι 2 ...ωστοσο ειχαμε αδυναμια ο ενας τον αλλον εκεινος με καμαρωνε μου λεγε συνεχεια να πηγαινω μαζι του εγω δεν πηγαινα γτ ντρεπομουν τους φιλους του παρολο που ημασταν τοσο διαφορετικοι μου λεγε πολλα προσωπικα του με εμπιστευοταν ηξερε πως θα τον ακουσω κ δεν θα πω τιποτα σε κανεναν και γω ομως τον καμαρωνα που ηταν διαφορετικος απο μενα ηταν ολα οσα εγω δεν ημουν κ του χα κ γω αδυναμια ηταν ο μεγαλος αδερφος εκεινος που με προστατευε θελω να σου πω πως εκεινος οχι μονο δεν ντρεποταν αλλα καμαρωνε για μενα βεβαια εγω ειμαι κοπελα δεν ξερω πως ακριβως ειναι η σχεση μεταξυ 2 αγοριων αδερφων με δεχοταν οπως ημουν...αλλα απο οτι βλεπω σε αυτο που εχεις γραψει φαινεται πως ντρεπεσαι για τον αδερφο σου δεν τον εχεις αποδεχτει κ προσπαθεις να τον αλλαξεις οχι για εκεινον αλλα για σενα για να μπορεις να τον παιρνεις μαζι σου κ να μην ντρεπεσαι καλο θα ειναι να προσπαθησεις να μιλησεις μαζι του να προσπαθησετε να ερθετε πιο κοντα να ανοιχτειτε ο ενας τον αλλον καντε συζητησεις να σου πει τι τον απασχολει για ποιο λογο εχει κλειστει στον εαυτο του αν ενδιαφερεσαι πραγματικα κανε αυτο σημασια εχει να αρχισει να σου μιλαει κ μετα ισως κ ν μπορεσεις να τον βοηθησεις....εννοειται να τον παιρνεις κ μαζι σου στις παρεες σου κ αφου βλεπεις πως ειναι πιο κλειστος προσπαθησε να τον εντασεις στην κουβεντα οταν βγαινετε με φιλους σου .....μακαρι να χα κ γω τον αδερφο μου να ανοιγαμε παλι αυτες τι συζητησεις που καναμε τοτε ...μην τον αφησεις να κλειστει τελειως στον εαυτο του αδερφος σου εινα κανε μια προσπαθεια

[Μαρούλι]

Χαίρομαι που έχεις τέτοιες προθέσεις. Πρέπει να ξέρεις οτι οι άνθρωποι που είναι ''φύσει'' μοναχικοί, δεν το κάνουν επίτηδες, ούτε από σνομπισμό, ούτε φυσικά και διασκεδάζουν με την μοναξιά- απλώς (λέμε τώρα απλώς) δεν πιστεύουν οτι ΑΞΙΖΕΙ ΤΟΝ ΚΟΠΟ να ανοίξουν την καρδιά τους σε κάποιον. Μιλάω βάσει πείρας τώρα. Είναι βαρύ να τολμήσεις να είσαι ο ΕΑΥΤΟΣ σου με κάποιον και ξαφνικά ο άλλος να εξαφανιστεί. Η απόρριψη στους μοναχικούς ανθρώπους είναι 20 φορές πιο δυσβάσταχτη απ'όσο στους 'φυσιολογικούς' ανθρώπους, διότι τους κλείνει στο καβούκι τους. Πάνω που πάνε να κάνουν ένα βήμα πρός, κάνουν πέντε πίσω.. Αντίθετα, αρκεί μια φορά τη βδομάδα, δυό φορές το μήνα να βγείς μαζί του, ούτε κάν παραπάνω, για να του ανυψώσεις το ηθικό και να κάνεις την ζωή του υποφερτή. Εγώ βιώνω κάτι παρόμοιο με την αδελφή μου: παλιά, ούτε βλεπόμασταν, ούτε μιλούσαμε, ούτε βγαίναμε παρέα. Τώρα, έχουμε βρεί διαύλο επικοινωνίας και βοηθά αφάνταστα. Άν θέλεις στείλε μου pm για να το συζητήσουμε πιο διακριτικά, μιας και είναι ίδια περίπτωση.

[makedreams]

[QUOTE=path;412633]ούτε κάνουμε χαβαλέ μαζί, γενικά δεν κάνουμε πράγματα μαζι, όπως άλλα αδέρφια που είναι σα στενοί φίλοι, πάνε διακοπές μαζί, συζητάνε τα πάντα μαζί, γελάνε μαζί, βγαίνουν με τους φίλους τους όλοι έξω μαζί.
>>
Aυτο που το είδες πάλι ?? αστα ,,οι σχεσεις μεταξυ αδερφων ειναι ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΤΙΚΕΣ ! ειται αυτο βγαινει αμεσα σε κόντρα ,,ειται βγαινει σ ενα ''παθητικο'' πλαίσιο (οπως στη δικιά σας περίπτωση )

θα διαφωνησω μαζι σου...υπαρχουν υπεροχες αδελφικες σχεσεις..οπως εγω με την αδερφη μου που ειμαστε σαν κολλητες..αρκει να το θελουν και τα 2 αδερφια κ ολα τα αλλα ερχονται..

[ioannis2]

.... Πρέπει να ξέρεις οτι οι άνθρωποι που είναι ''φύσει'' μοναχικοί, δεν το κάνουν επίτηδες, ούτε από σνομπισμό, ούτε φυσικά και διασκεδάζουν με την μοναξιά- απλώς (λέμε τώρα απλώς) δεν πιστεύουν οτι ΑΞΙΖΕΙ ΤΟΝ ΚΟΠΟ να ανοίξουν την καρδιά τους σε κάποιον. Μιλάω βάσει πείρας τώρα. Είναι βαρύ να τολμήσεις να είσαι ο ΕΑΥΤΟΣ σου με κάποιον και ξαφνικά ο άλλος να εξαφανιστεί. Η απόρριψη στους μοναχικούς ανθρώπους είναι 20 φορές πιο δυσβάσταχτη απ'όσο στους 'φυσιολογικούς' ανθρώπους, διότι τους κλείνει στο καβούκι τους. Πάνω που πάνε να κάνουν ένα βήμα πρός, κάνουν πέντε πίσω.. Αντίθετα, αρκεί μια φορά τη βδομάδα, δυό φορές το μήνα να βγείς μαζί του, ούτε κάν παραπάνω, για να του ανυψώσεις το ηθικό και να κάνεις την ζωή του υποφερτή. ....

Συμφωνώ απόλυτα μαζι σου. Το να αποτυπωνεις με ακριβεια αυτο το συμπερασμα - συμβουλη παει να πει πως ειτε εχεις εσυ η ιδια βιωσει τετοια κατασταση ή πλησιασες και εδωσες την ευκαιρια σε τετοιους ανθρωπους σε βαθμο που κατανοησες τη φυση του προβληματος.
Το ότι ειναι μοναχικός κάποιος δε σημαινει ότι δεν εχει να δωσει. Ισως τα ατομα τα οποια τον περιβαλλουν να μην του παρεχουν τους καταλληλους διαυλους επικοινωνιας και αυτος να ναι ο λόγος που στους αλλους φανταζει κλειστος κι απομακρος και σιγουρα δεν το κανει επιτηδες πολλω δε μάλλον δεν ειναι σνομπισμός. Αν και εχει πολλά να δωσει μπορει να εχει θεματα με φοβο, χαμηλη αυτοεκτιμηση, καταθλιψη τα οποια τον αποτρεπουν στο να ξανοιχθει και να μιλησει ανετα, που στους αλλους οι οποιοι δεν τον εχουν πλησιασει αυτη η μορφη εκδηλωσης δινει εντυπωση κλειστου και μοναχικου ανθρωπου. Μιλαμε παντα γι αυτους που δεν επελεξαν να ειναι μοναχικοι αλλα παρουσιαζουν αυτη τη δυσκολια στην επικοινωνια.