4χρονος-περιεργη συμπεριφορα 8 μηνες μετα τη γεννηση της αδερφης του

[Kassy]

O γιος μου ειναι 4 ετων και παει προνηπιο...τον Απριλη γεννησα την κορη μου και μεχρι στιγμης λεγαμε οτι παει πολυ καλα το θεμα με το γιο μου διοτι δεν ειχε εκδηλωσει ζηλια...τον τελευταιο καιρο ομως εχει αλλαξει παρα πολυ η συμπεριφορα του...απο κει που ηταν ενα παιδι που δεν μπορουσες να το βαλεις μεσα στο σπιτι ,τωρα δεν ξεκολλαει απο τον καναπε και θελει να ειναι ολη την ωρα μαζι μου...με το μωρο παιζει ωραια και δειχνει να την αγαπα,αλλα μαλλον η ολη κατασταση του εχει δημιουργησει ενα ειδος μαλαγχολιας που ειτε αργησε να εκδηλωθει ή εμεις αργησαμε να το αντιληφθουμε μιας και δεν εκδηλωσε ποτε ως τωρα επιθετικη συμπεριφορα απεναντι στο μωρο. Ενω περσι κοιμοταν καλα τα βραδια και ειχε παψει να σηκωνεται απο εφιαλτες, ειναι ενας μηνας τωρα που αυτο ειναι καθημερινο φαινομενο...συμβαινει ακομα και στον μεσημεριανο υπνο...παραμιλα, κλαει και εχω την αισθηση οτι δεν τα θυμαται μετα...αμα του μιλησω μου ζητα να κοιμηθω πλάι του...ευτυχως δεν ειχε καμια αντιρρηση ως τωρα να παει στο σχολειο...και οχι μονο αυτο αλλα δε θελει και να αργει.Μου ειπε ομως η δασκαλα του την Παρασκευη οτι ολη την εβδομαδα ηταν πολυ ανησυχη η συμπεριφορα του,οτι αρχισε να χτυπα τα παιδια,να μην ακουει,να βγαζει γλωσσα και αλλα τετοια...σημειωτεον οτι και απο τιμωριες δεν πτοειται πολυ...και σε μας εχει γινει πολυ αυθαδης παντως.Δεν ξερω πώς να το χειριστω...προσπαθω να κανουμε οσο γινεται περισσοτερα πραγματα μαζι...απο περσι που ημουν εγκυος καθιερωσαμε να του διαβαζω ενα βιβλιο πριν κοιμηθει κατι που το λατρευει και το θελει τοσο πολυ και καταφερα και δεν αλλαξα αυτη τη συνηθεια ακομα και οταν ειχα νεογεννητη τις πρωτες ημερες την κορη μου...οποτε μπορουμε διαβαζουμε και αλλες ωρες και προσπαθω να ειμαι συνεχεια κοντα του, θελει να τον ταΪζω εγω καποιες φορες (εκτος και αν πεινα παρα πολυ)και παρολο που ξερω οτι δεν ειναι σωστο, ειμαι ελαστικη διοτι βλεπω τη μελαγχολια του και δε θελω να τον τσιτωνω και αλλο...βαζει με το παραμικρο τα κλαματα και εχει αρχισει να μπεμπεκιζει και στην ομιλια του...του εξηγουμε τα θετικα του να ειναι μεγαλος και οχι μωρο αλλα δε θελω να τον τσιτωνω για τετοια θεματα,πιστευα οτι ειναι φυσιολογικο σταδιο και οτι αμα αισθανθει οτι δεν απορριπτεται και δεν μπαινει σε δευτερη μοιρα οτι θα υποχωρουσε μονο του...η αληθεια ειναι οτι λογω του οτι θηλασα ενα εξαμηνο μπηκε καπως σε δευτερη μοιρα ο μικρος,ομως η περιοδος αυτη τωρα εχει ληξει. Με προβληματιζει το γεγονος οτι μεταφερει τωρα αυτη τη συμπεριφορα και στο σχολειο και δεν ξερω πού μπορει αυτο να βγαλει...φοβαμαι μηπως καποια στιγμη ζοριστει πολυ εκει και δε θελει μετα να παει σχολειο.Εχω σκεφτει να παω σε παιδοψυχολογο,το θεμα ειναι οτι ειμαστε παρα πολυ μακρια απο το κεντρο και για το μικρο καθε φορα που κανουμε τετοια διαδρομη ειναι σκοτωμα...αμα υποθεσουμε οτι πηγαιναμε μαζι σε συνεδρεια και μονο απο την κουραση του δε θα συμμετειχε οπως θα μπορουσε να το κανει ενα αλλο παιδι...εχει κανεις σας παρομοια εμπειρια;Πώς το χειριστηκε;

[λιλιουμ]

Παλινδρομηση το λενε αυτο, και συμβαινει πολυ συχνα σε παιδια που απεκτησαν αδερφακι προσφατα.. Το παιδι αισθανεται οτι εχασε τα πρωτεια του και ζηλευει.. Καλο ειναι οταν ειναι να φροντισετε την αδερφουλα του, πρωτα να χαιδευετε και να αγκαλιαζετε εκεινον και μετα μαζι να φροντιζετε το μωρο, να το χαιδευετε, να το αλλαζετε κλπ, οσο αυτο ειναι εφικτο. Να συμμετεχει δηλαδη, και να προηγειται της φροντιδας και στοργης, γιατι τοσο καιρο αυτη ηταν η δεδομενη κατασταση, και ξαφνικα ανατραπηκε. Περισσοτερα μπορει να σας πει ενας παιδοψυχολογος.