Στα όρια...

[marian_m]

Πες μου κατι σε παρακαλω. Πώς καταλαβαινεις οτι αξιζει τον κοπο? Εννοω αν συναισθηματικα εισαι εμπλεκομενος, πώς διαχωριζεις αυτο το 'αξιζει τον κοπο?' Και αμα περασεις την πορτα και τελικα εχεις κανει λαθος?

Για μένα είναι απλό. Αν αισθάνομαι καλά, ευτυχισμένη, ικανοποιημένη, αν ξυπνάω χαρούμενη και πέφτω για ύπνο επίσης χαρούμενη και ανάλαφρη, τότε βρίσκομαι σε σωστό δρόμο. Αν το περισσότερο διάστημα, δε νιώθω καλά, τότε δεν αξίζει τον κόπο.
Αυτό προϋποθέτει, ότι ξέρω πώς είναι να είμαι καλά. Γιατί, αν δεν το έχω ζήσει ποτέ, τότε μπορεί να νομίζω ότι το να ζω με αγωνία, πόνο, κλάμμα και στην αναμονή, είναι φυσιολογικό.

[deleted-member141015]

Πες μου κατι σε παρακαλω. Πώς καταλαβαινεις οτι αξιζει τον κοπο? Εννοω αν συναισθηματικα εισαι εμπλεκομενος, πώς διαχωριζεις αυτο το 'αξιζει τον κοπο?' Και αμα περασεις την πορτα και τελικα εχεις κανει λαθος?

Εξαρτάται τι εννοεί ο καθένας με το 'αξίζει τον κόπο'. Αξίζει τον κόπο για να συμβεί τι? Και πώς αξιολογείς εκ των υστέρων το 'λάθος'?
Για εμένα, είναι καλό να δίνουμε χρόνο στους ανθρώπους, να είμαστε ανοιχτοί να τους γνωρίσουμε, να τους καταλάβουμε, να μάθουμε τον εαυτό μας μέσα από την αλληλεπίδραση.
Επίσης, είναι καλό να ακούμε αυτό που νιώθουμε, υπό την προϋπόθεση βέβαια ότι έχουμε καλή επαφή με το συναίσθημα μας.
Μέσα σε μια τέτοια διαδικασία θα υπάρξουν και δυσκολίες και πιέσεις και απρόοπτα και συγκρούσεις. Ας τα δούμε σαν ευκαιρίες κι όχι σαν ματαιώσεις και προβλήματα.

Όμως δεν ταιριάζουν όλοι με όλους. Ακόμα, η κατανόηση δεν συνεπάγεται αυτόματα κι αποδοχή. Τέλος, αν παρά τη συναισθηματική εμπλοκή, δεν νιώθουμε γενικά καλά στο εδώ και τώρα με τον εαυτό μας, χρειάζεται να δούμε τι προξενεί το άγχος, τη δυσφορία, τη θλίψη και κατά περίπτωση, να φεύγουμε.

[Remedy]

Για μένα είναι απλό. Αν αισθάνομαι καλά, ευτυχισμένη, ικανοποιημένη, αν ξυπνάω χαρούμενη και πέφτω για ύπνο επίσης χαρούμενη και ανάλαφρη, τότε βρίσκομαι σε σωστό δρόμο. Αν το περισσότερο διάστημα, δε νιώθω καλά, τότε δεν αξίζει τον κόπο.
Αυτό προϋποθέτει, ότι ξέρω πώς είναι να είμαι καλά. Γιατί, αν δεν το έχω ζήσει ποτέ, τότε μπορεί να νομίζω ότι το να ζω με αγωνία, πόνο, κλάμμα και στην αναμονή, είναι φυσιολογικό.

το ιδιο απλο ειναι και για μενα .
το πρωτο κριτηριο ειναι η αμοιβαιοτητα.... η μονομερης επιθυμια δεν ειναι κατι το οποιο "δουλευεται" για να καταληξει σε σχεση, ειναι απλα μαζοχισμος η καποιο χειροτερο προβλημα.
οταν υπαρχει αμοιβαιοτητα, ξερεις πολυ καλα τι αξιζει και τι οχι οταν εισαι χαρουμενος και ευτυχισμενος με καποιον και εχεις την καθημερινοτητα που σου αρεσει μαζι του .
οι ερωτικες σχεσεις δεν ειναι πικρο φαρμακο να το παιρνουμε με υπομονη με την ελπιδα οτι θα γινουμε καλα... πρεπει να λειτουργουν απ την αρχη ως το τελος με τροπο που να ειμαστε χαρουμενοι.
συνηθως οι "καλλιεργειες" σχεσεων που δεν τραβανε ειναι απλα καλυμμενη αρνηση να εγκαταλειψουμε κατι που μας εγκατελειψε ηδη...

[julias]

το ιδιο απλο ειναι και για μενα .
το πρωτο κριτηριο ειναι η αμοιβαιοτητα.... η μονομερης επιθυμια δεν ειναι κατι το οποιο "δουλευεται" για να καταληξει σε σχεση, ειναι απλα μαζοχισμος η καποιο χειροτερο προβλημα.
οταν υπαρχει αμοιβαιοτητα, ξερεις πολυ καλα τι αξιζει και τι οχι οταν εισαι χαρουμενος και ευτυχισμενος με καποιον και εχεις την καθημερινοτητα που σου αρεσει μαζι του .
οι ερωτικες σχεσεις δεν ειναι πικρο φαρμακο να το παιρνουμε με υπομονη με την ελπιδα οτι θα γινουμε καλα... πρεπει να λειτουργουν απ την αρχη ως το τελος με τροπο που να ειμαστε χαρουμενοι.
συνηθως οι "καλλιεργειες" σχεσεων που δεν τραβανε ειναι απλα καλυμμενη αρνηση να εγκαταλειψουμε κατι που μας εγκατελειψε ηδη...

Remedy, η αμοιβαιοτητα ειναι προυποθεση. Απλα πολλες φορες, μεσα στο πλαισιο αυτο,υπαρχουν και συγκρουσεις και πιεσεις. Εκει πρεπει καποιος να εχει το κριτηριο να δει, να καταλαβει το συναισθημα του και να κρινει αν 'αξιζει τον κοπο' ή οχι...