ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ ΚΑΙ ΑΠΟΣΥΡΣΗ-ΑΠΟΦΥΓΗ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ

[ioannis2]

Πιστευω ότι καταθλιψη προκαλεί αυτογνωσία, επίγνωση. Η καταθλιψη ειναι αποτελεσμα της προσγειωσης του ατομου από την ψευδαισθηση στην οποια ζει ότι όλα βαινουν καλώς στην πραγματικότητα του, η οποία προφανώς δεν το αναπαύει. Καταθλιψη ειναι η αντιληψη της θεσης στην οποια πραγματικα βρίσκεται το άτομο και αναγνωριση της δυσκολιας στο να την αλλάξει ή να ξεφυγει απ αυτή.
Ως προς το θεμα καταθλιψη και επαφη με τους ανθρωπους, η καταθλιψη κάποτε εχει το αντιθετο αποτελέσμα απ αυτο που οι συμφορουμητες πιο πανω περιγραφουν, ήτοι, το άτομο επιδιωκει τη συναναστροφή, θελει να ειναι κοντα σε άλλους, επιζητα ακομη μεσα στην καταθλιψη του νεες φιλίες. Η συνανατροφη αυτη του προσφερει ανακουφιση και χαρά και φανταζει σαν λυση. Ίσως αυτο συμβαινει όταν η καταθλιψη ειναι μεταξυ αλλων συναισθηση της μοναξιας στην οποια ζει το ατομο που όμως δεν το γεμιζει.

[nflu]

Γιαννη ....σε αυτο που λες οτι ειναι η αντιληψη της θεσης στην οποια βρισκετε το ατομο...δεν ξερω αν ισχυει τουλαχιστον για ολους....
εμενα ας πουμε ..αν εξαιρουσες μια βαρια ερωτικη απογοητευση και οικονομικα προβληματα...κατα τα αλλα δεν μου λειπε τιποτα....και οι ανθρωποι γενικα με συμπαθουσαν ευκολα και αποζητουσαν την συναναστροφη μαζι μου....
αν μπορυσα να δω τα πραγματα απεξω...θα εβλεπα...οτι απλα χανω χρονο και ζωη....μονο και μονο γιατι η εικονα που ειχα για τον εαυτο μου ηταν η χειροτερη και γιατι αντι να βλεπω ανοιχτους οριζοντες...εβλεπα ορθωμενους τοιχους παντου......
δεν ξερω....σε βοηθα βεβαια να κανεις βουτια στον εαυτο σου...και να ερθεις σε απολυτη μοναδικη επαφη...αλλα ειναι εξαιρετικα επιπονο...τοσο που δεν βρισκεις νοημα..χαρα και ουσια σε τιποτα...
πφφφ....τρεμω και μονο στην ιδεα ...οτι θα μπορουσα να ξανακυλησω σε εκεινη την απεραντη αιχμηρη θλιψη.....που σκοτεινιαζε καθε χρωμα και καθε ανασα στην ζωη μου....

[nflu]

γιαυτο ξωτικουλι...πρεπει ..να αρχιζεις να πετας και να ξεφορτωνεσε φορτια....δεν γινεται αλλιως...

[Θεολόγος]

Ο Ioannis 2 καθώς και το Ξωτικό με περιγράφουν θεωρώ! Στη σύνθεση των απόψεων τους βλέπω την κατάστασή μου.

Ο φαύλος κύκλος της ανατροφοδότησης της κατάθλιψης....(φοβερό πράγμα! μυστήριο πραγματικά!)

Και η αντίφαση...απόσυρση αλλά παράλληλα ψάξιμο για νέες παρέες....

Δύο κομβικά σημεία.

Αυτό που λέει επίσης ο Ioannis 2 με βρίσκει σύμφωνο.Η κατάθλιψη είναι ευκαιρία να τοποθετηθείς στη ζωή σου...και να δείς τα θέματα που είχες κρύψει κάτω απ'το χαλάκι!
Τουλάχιστον στη δική μου περίπτωση ισχύει...και με το παραπάνω!

[soft]

πφφφ....τρεμω και μονο στην ιδεα ...οτι θα μπορουσα να ξανακυλησω σε εκεινη την απεραντη αιχμηρη θλιψη.....που σκοτεινιαζε καθε χρωμα και καθε ανασα στην ζωη μου....

Καθε μερα καθε πρωι επαναλαμβανω στον εαυτο μου αυτα τα λογια "εγω εκει δεν ξαναπαω"
Κια αν καποιες φορες αισθανομαι οτι κατι αρχιζει να μη μου πηγαινει καλα,γιατι τα σημαδια μου ειναι πολυ γνωριμα ,"δραστηριοποιουμαι" οσο δυσκολο και αν μου ειναι ...

[nflu]

ναι σοφτ....ακριβως ετσι...
και θεολογε...σχετικα με αυτο που λες κι εσυ ...οτι ειναι ευκαιρια να τοποθετηθεις στην ζωη σου....εξαρταται κι απο το τι καταθλιψη εχεις....γιατι αν εχεις απο αυτη που βαρας το κεφαλι σου στον τοιχο....το μονο που μπορεις να δεις ειναι τον τοιχο να σκαει στην μαπα σου

[Θεολόγος]

Και τους τοίχους...και τα πατώματα έχω δει....

Όταν μπορώ όμως(και γενικά πλέον μπορώ) κάνω την ενδοσκόπηση μου....

Η δική μου κατάθλιψη είναι μετατραυματική...οπότε έχω μπόλικο υλικό για επεξεργασία....

[ioannis2]

Γιαννη ....σε αυτο που λες οτι ειναι η αντιληψη της θεσης στην οποια βρισκετε το ατομο...δεν ξερω αν ισχυει τουλαχιστον για ολους....το έθεσα ως μορφη εκδήλωσης της καταθλιψης και όχι ως κατι που ισχυει για ολους
αν μπορυσα να δω τα πραγματα απεξω...θα εβλεπα...οτι απλα χανω χρονο και ζωη....μονο και μονο γιατι η εικονα που ειχα για τον εαυτο μου ηταν η χειροτερη και γιατι αντι να βλεπω ανοιχτους οριζοντες...εβλεπα ορθωμενους τοιχους παντου......
...(

για το δευτερο, μήπως μιλάμε για χαμηλή αυτοεκτίμηση? τα αποτελεσματα της χαμηλής αυτοεκτίμησης, ητοι κανει το ατομο πραγματα κατωτερα των πραγματικων του δυνατοτητων, αμα το ατομο εκ των υστερων και κατοπιν τετελεσμενων γεγονοτων αναλογιστεί με αυτο που σου βαζω σε μπολτ το λαθος που εκανε και τη ζημια που επαθε, ολο αυτο ειναι πιστευω αιτια καταθλιψης. Το ζητημα ειναι αν μπορεις να τα διορθωσεις ή να ψαξεις για εναλλακτικες επιλογες που επισης σε ευχαριστουν σε σχεση με αυτα που εχασες.

[nflu]

για το δευτερο, μήπως μιλάμε για χαμηλή αυτοεκτίμηση? τα αποτελεσματα της χαμηλής αυτοεκτίμησης, ητοι κανει το ατομο πραγματα κατωτερα των πραγματικων του δυνατοτητων, αμα το ατομο εκ των υστερων και κατοπιν τετελεσμενων γεγονοτων αναλογιστεί με αυτο που σου βαζω σε μπολτ το λαθος που εκανε και τη ζημια που επαθε, ολο αυτο ειναι πιστευω αιτια καταθλιψης. Το ζητημα ειναι αν μπορεις να τα διορθωσεις ή να ψαξεις για εναλλακτικες επιλογες που επισης σε ευχαριστουν σε σχεση με αυτα που εχασες.

ααα....ναι ...σιγουρα ηταν και χαμηλη αυτοεκτιμηση....και κοινωνικη φοβια και πολλα αλλα μαζι...παρε να χεις...απολα ειχε ο μπαξες...
αλλα δεν ξερω...σιγουρα για τον καθενα ειναι διαφορετικο...εμενα με χτυπησε η δευτερη τουλαχιστον...ακαριαια...αλλ α ολα υπεβοσκαν σιγουρα μεσα μου για χρονια....
προσωπικα η καταθλιψη ...μονο πισω με πηγε...δεν με βοηθησε να δω και να ξεκαθαρισω τιποτα...μπορουσαν ολα να ειχαν γινει με τον ομορφο τροπο...με την τριβη με τους ανθρωπους...την αγαπη,την χαρα και την ηρεμια...
τι σκ@@@ α μουτζα εριξα στον εαυτο μου....ακομα δεν μπορω να καταλαβω....

[ioannis2]

ααα....ναι ...σιγουρα ηταν και χαμηλη αυτοεκτιμηση....και κοινωνικη φοβια και πολλα αλλα μαζι...παρε να χεις...απολα ειχε ο μπαξες...
αλλα δεν ξερω...σιγουρα για τον καθενα ειναι διαφορετικο...εμενα με χτυπησε η δευτερη τουλαχιστον...ακαριαια...αλλ α ολα υπεβοσκαν σιγουρα μεσα μου για χρονια....
προσωπικα η καταθλιψη ...μονο πισω με πηγε...δεν με βοηθησε να δω και να ξεκαθαρισω τιποτα...μπορουσαν ολα να ειχαν γινει με τον ομορφο τροπο...με την τριβη με τους ανθρωπους...την αγαπη,την χαρα και την ηρεμια...
τι σκ@@@ α μουτζα εριξα στον εαυτο μου....ακομα δεν μπορω να καταλαβω....

Ετσι ειναι νφλου, ο απολογισμος αυτο λεει, ότι ριξαμε σκατά τον εαυτο μας. Το ότι υπεβοσκαν μεσα μας για χρονια το καταλαβαινουμε τη δεδομενη στιγμη που θα πρεπει να παρουμε σημανικες αποφασεις, που θα πρεπει να κανουμε σοβαρες ενεργειες. Εκει ως δια μαγειας βγαινουν όλα τους στην επιφανεια, κανουν τη ζημια, ητοι τις λαθος αποφασεις/πραξεις κλπ και μετα ειναι σαν να σε παιρνει το ρεμα. Συμφωνω ότι αρκετες φορες δεν μας βοηθα να δουμε και να ξεκαθαρισουμε τιποτα, αντιθετα κρατα το μυαλο σε τελμα, σχεδον το νεκρωνει, αδυνατει να σκεφτει λογικα ακομα και για τα πιο απλα πραγματα.

[nflu]

ναι....η καταθλιψη σε κανει να μη μπορεις να σκεφτεις λογικα ακομα και τα πιο απλα πραγματα...ή τουλαχιστον να τα βλεπεις παντα μεσα απο το πρισμα της δικης σου συγχισης...
η ουσια ειναι οτι το καλυτερο ειναι να ζεις...παρα να αναλωνεσε σε ατελειωτες σκεψεις για την ζωη...οποιος μπορει και το κανει....ειναι ευτυχης και εχει πιασει το νοημα.....

[ioannis2]

....
η ουσια ειναι οτι το καλυτερο ειναι να ζεις...παρα να αναλωνεσε σε ατελειωτες σκεψεις για την ζωη...οποιος μπορει και το κανει....ειναι ευτυχης και εχει πιασει το νοημα.....

αυτό ειναι το νόημα της ζωής ....βαζω κι ενα χαμογελο μπας κι αλλαξει η διαθεση...

[Deleted20082014]

κι εγω οταν ειχα καταθλιψη...ημουν οπου φυγει φυγει....
δεν μπορουσα να αντεξω κανεναν πανω απο 15 λεπτα...βαρια...μετα αρχιζε να ποναει το κεφαλι μου..να αντιδρα σπασμωδικα το σωμα μου ..λες και με ειχαν κλεισει σε κλουβι και ηθελα να το βαλω στα ποδια επι τοπου....
οταν εβλεπα πως καποιος με συμπαθουσε τρομαζα ακομα περισσοτερο....ουτε μπορουσα να καταλαβω το γιατι...ουτε να διαχειριστω την συμπαθεια του...οποτε παλι τρεχαλα....

ασχημη εσωτερικη παγιδα η καταθλιψη..πας και βαζεις οικειοθελως το κεφαλακι σου στις δαγκανες....κι η παγιδα γινεται ο καλυτερος φιλος και το πιο ασφαλες καταφυγιο.....

Με περιγράφεις!!! Όποτε βγαίνω με γνωστούς μου, γυρίζω σπίτι με πονοκέφαλο... Δεν έχω πολλές αντοχές και νιώθω καταπιεσμένη.
Επίσης, όταν βλέπω ότι κάποιος με συμπαθεί, κάνω ό,τι μπορώ για να τον αποφύγω.
Αντιθέτως, όταν είμαι σπίτι μου και διαβάζω, χαζεύω, κάνω δουλειές, όταν περπατάω στο δρόμο μόνη μου, νιώθω μια απέραντη ευτυχία και γαλήνη.
Δεν ξέρω πώς να το εξηγήσω...

[nflu]

Με περιγράφεις!!! Όποτε βγαίνω με γνωστούς μου, γυρίζω σπίτι με πονοκέφαλο... Δεν έχω πολλές αντοχές και νιώθω καταπιεσμένη.
Επίσης, όταν βλέπω ότι κάποιος με συμπαθεί, κάνω ό,τι μπορώ για να τον αποφύγω.
Αντιθέτως, όταν είμαι σπίτι μου και διαβάζω, χαζεύω, κάνω δουλειές, όταν περπατάω στο δρόμο μόνη μου, νιώθω μια απέραντη ευτυχία και γαλήνη.
Δεν ξέρω πώς να το εξηγήσω...

ναι....αστα να πανε....τα ιδια...μονο που εγω δεν ενιωθα πουθενα ευτυχια...αλλα μονο ασφαλης τουλαχιστον...

δεν ξερω γιατι συμβαινει αυτο...ισως εχει να κανει με το βαρος της πιεσης που νιωθεις οτι πρεπει να ανταπεξελθεις σε εναν δυσβασταχτο για σενα κοινωνικο ρολο.....
ισως οτι δεν νιωθεις πραγματικα ψυχικη επαφη με κανεναν....αυτο τουλαχιστον ενιωθα εγω...πραγμα που τωρα που το σκεφτομαι...το βρισκω καπως εγωιστικο....αφου ...προτου καλα καλα γνωρισω και δεθω με ανθρωπους τους απεριπτα....
οσο για την συμπαθεια....νομιζω πως ηταν σε μενα τουλαχιστον...και φανταζομαι και σε σενα...επειδη δεν ειχα παρει ιχνος τρυφεροτητας απο την οικογενεια μου.....κι ετσι την συμπαθεια των αλλων απλα δεν ηξερα καν τι να την κανω

[ioannis2]

...τα ιδια...μονο που εγω δεν ενιωθα πουθενα ευτυχια...αλλα μονο ασφαλης τουλαχιστον...

δεν ξερω γιατι συμβαινει αυτο...ισως εχει να κανει με το βαρος της πιεσης που νιωθεις οτι πρεπει να ανταπεξελθεις σε εναν δυσβασταχτο για σενα κοινωνικο ρολο.....
ισως οτι δεν νιωθεις πραγματικα ψυχικη επαφη με κανεναν....αυτο τουλαχιστον ενιωθα εγω...πραγμα που τωρα που το σκεφτομαι...το βρισκω καπως εγωιστικο....αφου ...προτου καλα καλα γνωρισω και δεθω με ανθρωπους τους απεριπτα....
οσο για την συμπαθεια....νομιζω πως ηταν σε μενα τουλαχιστον...και φανταζομαι και σε σενα...επειδη δεν ειχα παρει ιχνος τρυφεροτητας απο την οικογενεια μου.....κι ετσι την συμπαθεια των αλλων απλα δεν ηξερα καν τι να την κανω

Όπως ειπες, η καταθλιψη σε κανει να μην σκεφτεσαι λογικα. Ειναι σαν να εχει θολώσει το μυαλο κι ετσι δεν μπορεις να αποδωσεις , ιδιως αν αυτο αφορα πνευματικη εργασια. Το μυαλο εχει κολλήσει σε ενα συναισθημα μελαγχολίας, λύπης, απόγνωσης. Ειναι σαν να εχει κυριαρχησει αυτο σε όλη σου τη νοηση σαν ανθρωπος. Καποτε η καταθλιψη μεσα σου ειναι μονο αυτο το συναισθημα. Αλλες φορες το συναισθημα αυτο γυροφερνει στα γεγονοτα τα οποια ειναι αιτια του προβλήματος. Κατα τα λοιπα το μυαλο μενει σε αδρανεια αφου η καταθλιψη σε κρατα κολλημενο. Καταβαλλεις τεραστια προσπάθεια να την απωθησεις εστω για λίγο ωστε να αποδωσεις σε κατι που πρεπει να κανεις πχ δουλεια, το οποιο προϋποθετει πνευματικη εργασία. Ειναι φορες που καθεσαι με τις ωρες στον καναπε ή μενεις στο κρεβατι χωρις να κανεις τιποτα, απλα μονο η σκεψη λειτουργει κυριαρχουμενη απο το συναισθημα αυτο ή και από ανακληση των γενεσιουργων της καταθλιψης γεγονοτων. Η ανακληση ξεκινα το συναισθημα το οποιο με τον καιρο εδραιώνεται και στο τελος αυτο που γυροφερνει στο μυαλο ειναι το συναισθημα. Αμα εχεις καταθλιψη δεν μπορεις να νιωσεις πουθενα ευτυχία. Ευτυχια θα νιωσεις μονο αν συμβουν πραγματα που υποσυνειδητα ποθουσες τα οποια όμως λογω της καταστασης αυτης αδυνατεις να πραγματωσεις.
Αμα δεν εχεις παρει τρυφερότητα, δεν ξέρεις τον τροπο να προσφερεις τρυφερότητα στους αλλους κι ετσι οι αλλοι σου ανταποδιδουν το χωρις τρυφεροτητα το οποιο τους δινεις. Η ελλειψη ψυχικη συυνδεσης που νιωθεις μπορει να ειναι το αποτελεσμα.