Είστε ευγενικοί στις σχέσεις σας;

[gramle]

καθολου. Τα λεω ολα οπως μου ερχονται και δεν σκεφτομαι αν πληγωσω με την συμπεριφορα μου. Τσεκουρατα χωρις κομψοτητες! Αυτο γινεται στην ερωτικη σχεση γιατι στην φιλικη ειμαι εντελως διαφορετικη...

[Pappas10]

Originally posted by Existir
Παππάς10 ή κατά κόσμον Μιχάλης,

αν επιτρέπεται, πόσο χρονών είσαι;

Βιολογικά κλείνω τα 33 τον Αύγουστο. Πνευματικά \"παίζω\" μεταξύ 7 και 26 (όταν έχω κρίσεις ωριμότητας).

[Existir]

Ωστόσο η ωριμότητα της πραγματικής σου ηλικίας φαίνεται απο τις απαντήσεις σου, με αποκορύφωμα αυτήν εδώ

Originally posted by Pappas10
Είμαι φανατικός οπαδός του \"δύο χωρίζουνε δύο φταίνε\". Αρέσκομαι στο να κοιτάω πρώτα τι έκανα εγώ λάθος. Σπάνια επιρρίπτω ευθύνες στην σύντροφο αμέσως, πρώτα αναλογίζομαι τις δικές μου. Δεν με πιάνει απαραίτητα κάποιο \"γαμώτο\". Απλά πάντα καλό είναι να αναλογίζεσαι τι έκανες λάθος (από την επιλογή της συντρόφου έως τη συμπεριφορά σου μέσα σε μία σχέση) ώστε να μην το επαναλάβεις. Έτσι πιστεύω... μπορεί να λέω και αρλούμπες.

Καθόλου αρλούμπες δε λες. Μπράβο σου.

[Pappas10]

Originally posted by Existir
Ωστόσο η ωριμότητα της πραγματικής σου ηλικίας φαίνεται απο τις απαντήσεις σου, με αποκορύφωμα αυτήν εδώ

Originally posted by Pappas10
Είμαι φανατικός οπαδός του \"δύο χωρίζουνε δύο φταίνε\". Αρέσκομαι στο να κοιτάω πρώτα τι έκανα εγώ λάθος. Σπάνια επιρρίπτω ευθύνες στην σύντροφο αμέσως, πρώτα αναλογίζομαι τις δικές μου. Δεν με πιάνει απαραίτητα κάποιο \"γαμώτο\". Απλά πάντα καλό είναι να αναλογίζεσαι τι έκανες λάθος (από την επιλογή της συντρόφου έως τη συμπεριφορά σου μέσα σε μία σχέση) ώστε να μην το επαναλάβεις. Έτσι πιστεύω... μπορεί να λέω και αρλούμπες.

Καθόλου αρλούμπες δε λες. Μπράβο σου.

Σ\' ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια. Δεν ξέρω αν αυτό δείχνει ωριμότητα ή απλά χαρακτήρα. Άλλωστε η παραπάνω \"μέθοδος\" μπορεί να κρύβει και ενοχικές ανωριμότητες.

Εκεί νομίζω ότι βρίσκεται και η χρυσή τομή. Στο να μετατρέπεις την - όποια - αυτοκριτική σου σε αυτογνωσία και συνειδητή συμπεριφορά και όχι σε αυτομαστίγωμα. Θεωρώ ώριμο το ότι έχω καταφέρει να είμαι αρκετά αυτοκριτικός χωρίς να γίνομαι ιδιαίτερα ενοχικός. Αλλά αυτό μπορεί να το κάνει και ένας 25άρης πιστεύω.

Τέλος πάντων. Και πάλι σ\' ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια.

Με εκτίμηση,

Παππάς10 ή κατά κόσμον Μιχάλης.

[anemos]

[quote]Originally posted by alexandros3
Όταν κάτι σας ενοχλεί (ή σας εξοργίζει) το λέτε έξω από τα δόντια, το επεξεργάζεστε και το λέτε με τρόπο συνετό, το καταπίνετε και το βγάζετε αλλού;

Ηρεμία , κατανόηση , αλήθεια .
Ηρεμία ώς προς την αντίδρασή, μακροπρόθεσμα είναι ο σωστότερος και πιο οφέλημος τρόπος.
Κατανόηση και για την θέση του αλλου.
Αλήθεια συμπληρωμένη με ρεαλισμό για την κρίση και την απόφαση.

[husband]

Τον διαβάζω τον τίτλο και λέω \"Τι ευγένεια και ιστορίες τώρα....Ασε δεν θα έχει ενδιαφέρον\"

Και όμως το threadάκι άκρως ενδιαφέρον και οι απόψεις επίσης (όταν αποφάσισα να το διαβάσω το κατάλαβα. Αλλά σε ευγένεια παλι δε με κολλάει)

Λέω τώρα λοιπόν.
Για δες δύο πράγματα είναι εδώ. Ενα είναι αυτές οι πρώτες οι ερωτήσεις

Originally posted by alexandros3
Όταν κάτι σας ενοχλεί (ή σας εξοργίζει) το λέτε έξω από τα δόντια, το επεξεργάζεστε και το λέτε με τρόπο συνετό, το καταπίνετε και το βγάζετε αλλού;
Προτιμάτε να πάτε down in a blaze of glory και να μην σηκώσετε μύγα στο σπαθί σας ή ελέγχετε εαυτό και συναισθήματα και προσπαθείτε να είσαστε πάντα ήρεμοι;

Πως δέχεσαι και πως εκφράζεις την αρνητική κριτική σου.
Χμμμμμμμ νάτα τα δύσκολα. αντί για απαντήσεις μόνο περισσότερες ερωτήσεις μου βγαίνουν όμως.
Γιατί αντιδρώ μια έτσι και μια αλλιώς?
Πόσο μεγάλη σημασία έχει όχι μόνο το τι λες αλλά και το πώς το λές?
Πόσο χρόνο (περιθώριο γενικά) δίνω στον άλλον να σκεφτεί πριν μου απαντήσει.
Πόσο εκφράζω αυτό ακριβώς που θέλω και δεν υπερβάλλω?
Πόσο θέλω να διορθώσω τον άλλο ή πόσο να τον πληγώσω ή πόσο απλά να νιώσω καλύτερα εγώ?
Πόσο είμαι έτοιμος να δεχτώ ότι η αρνητική μου κριτική μπορεί να είναι και λάθος τελικά?
Πόσο είμαι διατεθειμένος στο τέλος να συμβιβαστώ?
Πόσος συμβιβασμός είναι πολύς?
Πόσο νοιάζομαι για μένα? Για τον άλλο? Για την σχέση αυτή καθεαυτή?
Πόσο μπορεί τελικά ο άλλος να αλλάξει?
Πότε enough is enough?
Πότε έκανα ότι μπορούσα?
Πότε είδα μέσα από τα μάτια του άλλου αυτό που του περιγράφω ώς αρνητικό? Και πόσο νόημα έχει να το κάνω αυτό?
Πότε ο εγωισμός είναι μεγάλος και πότε κανονικός?
Εχω και άλλα ερωτήματα αλλά δυσκολεύομαι πολύ να τα εκφράσω. Που και να προσπαθήσω να απαντήσω.
Χώρια που όλα αυτά τα ερωτήματα είναι εις διπλούν. Και όταν δέχομαι και όταν κάνω κριτική.


Και μετά είναι τα άλλα ερωτήματα. Αυτό που προκύπτουν όταν η απόρριψη είναι γεγονός. Όταν δεν έχει νόημα να προσπαθείς για κάτι που έχει συμβεί αντεπιστρεπτεί.

Originally posted by alexandros3
Πως αντιμετωπίζετε την απόρριψη; Λέτε απαλάχτηκα από σένα απαλάχτηκα, ή σας πιάνει το γαμώτο και αρχίζετε να ξεψαχνίζετε τι κάνατε στραβό ή τι έκανε η άλλη/άλλος στραβό;
Κάνετε επιστροφές (καταστροφές) ή μαύρη πέτρα πίσω μου μαύρη σα καλιακούδα;
Όταν κάνει ο άλλος/η επιστροφές πάτε με τα μούτρα πάλι ή βάζετε όρια, ή δεν ανταποκρίνεστε γιατί κάτι χάλασε και πάει;

Μοιράζεστε εσώψυχα ή πάτε σταδιακά και βλέποντας ή κρύβετε τα πάντα (συνταγή για λάθη).

Κλείνετε τα μάτια σας, αφήνετε να σας παρασύρει το συναίσθημα ή πάντα στο πίσω μέρος του μυαλού σας κυριαρχεί η λογική, η προσμέτρηση, η ανάλυση και η αξιολόγηση;

Όταν θέλετε να βγείτε από μια σχέση έχετε το θάρρος να το πείτε ξεκάθαρα και να το αιτιολογήσετε αν σας ζητηθεί ή φτάνετε τα πράγματα σε τέτοιο σημείο που σπάει από μόνη της;

Και ιδιαίτερα προς τις γυναικίες παρουσίες στο φόρουμ, αντέχετε να μην ελέγχετε, δηλαδή να μην πέρνετε τηλέφωνα συνέχεια, να μπορείτε να ηρεμήσετε λιγάκι;

Τότε θα έλεγα ότι κυριαρχεί το συναίσθημα. Η στιγμή. Το χρώμα του ουρανού. Το τελευταίο τραγούδι που άκουσα στο ράδιο.
Μετά από το γεγονός και αφού παρέλθει ο απαραίτητος χρόνος για την χώνεψη (ο οποίοις χρόνος είναι σαφώς μεγαλύτερος όταν την τρώς την πίτα με το χυλό) τότε επανέρχεται η λογική στο τιμόνι.

YΓ Ώρε μάνα μπέρδεμα..... Για ευγένεια μιλάει ο άνθρωπος για ιστορίες για αγρίους γράφω εγώ......

[alexandros3]

Ναι αλλά δεν πειράζει γιατί αυτούς τους άγριους προσπαθούμε να εξημερώσουμε κι εμείς! :D
Αυτό που έχω καταλάβει είναι ότι η ηρεμία, σε σημείο που δεν αισθάνεσαι ότι αδικήσε, πάντα είναι προς το καλύτερο. Και το θάρρος βέβαια να φεύγεις όταν κάτι δεν σε καλύπτει όχι να κάθεσε και να βασανίζεις τον εαυτό σου και την άλλη. Αυτό το λέω για μένα. Γιατί να θυμώσεις όταν μπορείς απλά να φύγεις. Αφότου συζήτησες βέβαια.

[gramle]

Οι περισσοτεροι διστυχως αυτο κανουμε, δεν εισαι ο μονος.
Λιγοι ειναι αυτοι που εχουν το θαρρος να φυγουν απο κατι που δεν τους ικανοποιει.
Οι υπολοιποι (που ειναι και η πλειοψηφια) εθελοτυφλουμε και περιμενουμε αυτο που δεν θα γινει ποτε, να καλυτερεψει η κατασταση

[Kassi]

Originally posted by Pappas10
Είμαι φανατικός οπαδός του \"δύο χωρίζουνε δύο φταίνε\". Αρέσκομαι στο να κοιτάω πρώτα τι έκανα εγώ λάθος. Σπάνια επιρρίπτω ευθύνες στην σύντροφο αμέσως, πρώτα αναλογίζομαι τις δικές μου. Δεν με πιάνει απαραίτητα κάποιο \"γαμώτο\". .

Εμένα το θέμα μου είναι ότι αναλογίζομαι μια ζωή τι λάθος έκανα εγώ.Εξωτερικά βρίζω τους άλλους για λάθη.Αλλά μόλις μπω σπίτι και μείνω μόνη πάντα με κυνηγάει η ενοχή.Το θέμα είναι να μην την αφήνουμε να μας παίρνει από κάτω...(Μας παίρνει)

[Kassi]

Σ\' ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια. Δεν ξέρω αν αυτό δείχνει ωριμότητα ή απλά χαρακτήρα. Άλλωστε η παραπάνω \"μέθοδος\" μπορεί να κρύβει και ενοχικές ανωριμότητες.

Εκεί νομίζω ότι βρίσκεται και η χρυσή τομή. Στο να μετατρέπεις την - όποια - αυτοκριτική σου σε αυτογνωσία και συνειδητή συμπεριφορά και όχι σε αυτομαστίγωμα. Θεωρώ ώριμο το ότι έχω καταφέρει να είμαι αρκετά αυτοκριτικός χωρίς να γίνομαι ιδιαίτερα ενοχικός. Αλλά αυτό μπορεί να το κάνει και ένας 25άρης πιστεύω.

Τέλος πάντων. Και πάλι σ\' ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια.

Με εκτίμηση,

Παππάς10 ή κατά κόσμον Μιχάλης. [/quote]

Είσαι σούπερ Μιχάλη.Πρόλαβα να πω σχεδόν το ίδιο πριν διαβάσω το μήνυμά σου.Μην κάνουμε την αυτοκριτική αυτομαστίγωμα.Αυτό όμως δεν γίνεται απ\'την μια μέρα στην άλλη αλλά όταν οι άλλοι-ο περίγυρος μας δώσει θετικές εμπειρίες και γίνουμε και λιγότερο σκληροί με τον εαυτό μας.Τότε μόνο θα βρούμε τη χρυσή τομή.

[Kassi]

Originally posted by gramle
Οι περισσοτεροι διστυχως αυτο κανουμε, δεν εισαι ο μονος.
Λιγοι ειναι αυτοι που εχουν το θαρρος να φυγουν απο κατι που δεν τους ικανοποιει.
Οι υπολοιποι (που ειναι και η πλειοψηφια) εθελοτυφλουμε και περιμενουμε αυτο που δεν θα γινει ποτε, να καλυτερεψει η κατασταση

Σε αυτούς τους λίγους πάω εγώ...αλλά εγώ το παραχέζω....Τους διώχνω όλους και ίσως μωρέ να ήταν και καλοί αν και τώρα πρόσφατα που το συζητούσα με τη γιατρό μάλλον καλά έκανα από το τι πήρα από αυτούς και τους έδιωξα.Το πρόβλημα μου και αυτό που προσπαθώ να λύσω είναι ο πανικός μου ο οποίος με διακατέχει στις σχέσεις.Μη με κοροιδέψουν,μη με απατήσουν και ότι το βγάζω με μπόλικη επιθετικότητα προς τον άλλο.Και ο άλλος δεν έχει προλάβει να κάνει και τίποτα και τον έχω κατηγορήσει και άδικα(μερικές φορές).Σούπερ.Οπότε αυτό που φοβάμαι είναι ότι θα συμβιβαστώ σε μια σχέση που δεν μου αρέσει όπως συμβιβάστηκα στη σχέση με τους γονείς μου.Έζησα τόση καταπίεση και συμβιβασμό που είναι εύλογο να αισθάνομαι πως δεν μου μένει χρόνος για άλλους συμβιβασμούς και λάθη.Πριν δεθώ συναισθηματικά με τον λάθος φεύγω......
Ναι.Το τόπικ δεν είναι Πόσο ευγενικοί είστε στις σχέσεις σας.Μάλλον στο πόσο άγριοι φέρνει.Καλύτερα είναι \"Πώς είστε στις σχέσεις σας;\"

[husband]

Σε ένα χρηματηστηριακό γραφείο συζητάνε τρείς. Και οι τρείς χάσανε από την επένδυση που κάνανε.

Λέει ο ένας που μάλλον το πήρε απόφαση να πουλήσει και να φύγει με ότι ζημιές έχει. Όμως αυτός έχει επενδύσει λίγα σχετικά. Δεν έριξε όλο το κεφάλαιο του μέσα στην επένδυση. Κράτησε στην άκρη την καβάτζα για μετά. Και άρα το βλέπει ήρεμα και μπορεί να φύγει.

Originally posted by alexandros3
.....Και το θάρρος βέβαια να φεύγεις όταν κάτι δεν σε καλύπτει όχι να κάθεσε και να βασανίζεις τον εαυτό σου....... Αυτό το λέω για μένα. Γιατί να θυμώσεις όταν μπορείς απλά να φύγεις. ........

Λέει η άλλη η οποία θα ήθελε ουσιαστικά να έχει κάνει το ίδιο με τον πρώτο. Να μπορεί να φύγει. Αλλά αυτή δεν έχει επενδύσει λίγα. Εχει μπεί στο μαγαζί από χρόνια. Και έχει ρίξει όλο της το ρευστό μέσα στην επένδυση. Εχει ήδη ξεχάσει τον βασικό κανόνα του χρηματηστηρίου. Κύκλους κάνει. Σε μικρούς ή μεγάλους χρονικούς ορίζοντες.Μία πάνω μία κάτω.

Originally posted by gramle
......Οι υπολοιποι (που ειναι και η πλειοψηφια) εθελοτυφλουμε και περιμενουμε αυτο που δεν θα γινει ποτε, να καλυτερεψει η κατασταση

Η δε τρίτη τα έχει πάρει στο κρανίο με τον υπεύθυνο της χρηματηστηριακής. Δεν τη νιάζει είτε λίγα είτε πολλά που έχει χάσει.Απλά θέλει να κερδίσει ΤΩΡΑ. ΓΙΝΕΤΑΙ?

Originally posted by kassi_21
Εμένα το θέμα μου είναι ότι αναλογίζομαι μια ζωή τι λάθος έκανα εγώ.Εξωτερικά βρίζω τους άλλους για λάθη.Αλλά μόλις μπω σπίτι και μείνω μόνη πάντα με κυνηγάει η ενοχή.Το θέμα είναι να μην την αφήνουμε να μας παίρνει από κάτω...(Μας παίρνει)

ΥΓ Τα όσα αναγράφονται αποτελούν προσωπικές σκέψεις και σε καμία περίπτωση δεν αποτελούν συμβουλές επένδυσης. Επίσης δεν υπάρχουν εγγυημένες αποδόσεις ούτε οι αποδόσεις του παρελθόντος μπορούν να εξομοιωθούν με μελλοντικές

[Existir]

Ρε παιδιά, όλοι καλά τα λέτε αλλά τελικά ΠΟΙΟΣ θα μείνει σε καμμιά σχέση μπορείτε να μου πείτε;

Τον τελευταίο καιρό τα μόνο ζευγάρια που βλέπω σε τρυφερό τετ-α-τετ είναι η γενιά των 25 και κάτω.

Λεω μήπως, να το παλεύαμε λίγο περισσότερο; Μήπως κανείς δεν θα μας προσφέρει αυτό που ακριβώς θέλουμε;

Πότε ακριβώς ξέρουμε πότε με τον άλλον έχουμε εξαντλήσει τα όριά μας;

Ή θα πρέπει να είμαστε μόνιμα σε επιφυλακή για αυτό το ωραίο που είχε πει ο Καμύ στην Πτώση

«Ποιος θα φτύσει πρώτος ποιον, αυτό είν\'όλο. Θα σας πω ένα μεγάλο μυστικό, αγαπητέ μου. Μην περιμένετε την Εσχάτη Κρίση. Συμβαίνει καθημερινά.»

[husband]

Με άρεσαν πολύ οι αγωνιστικές ΄σου προτάσεις και τις προτιμώ από τις ηττοπαθείς χίλιες φορές.
Και αν δεις τον Καμύ ώς ένα βαθιά αγωνιζόμενο και σκεπτόμενο άνθρωπο (ολόκληρο Νόμπελ πήρε) ίσως αυτό να εννοούσε. Αγωνίσου. Κάθε μέρα.

Originally posted by Existir
«.......... Θα σας πω ένα μεγάλο μυστικό, αγαπητέ μου. Μην περιμένετε την Εσχάτη Κρίση. Συμβαίνει καθημερινά.»

Πάντως υπαρξιστής δεν ήταν

ΥΓ Τά έργα του δεν τα έχω διαβάσει ούτε αναλύσει. Γενικές γνώσεις έχω

[Kassi]

Originally posted by alexandros3
.....Και το θάρρος βέβαια να φεύγεις όταν κάτι δεν σε καλύπτει όχι να κάθεσε και να βασανίζεις τον εαυτό σου....... Αυτό το λέω για μένα. Γιατί να θυμώσεις όταν μπορείς απλά να φύγεις. ........

Αλέξανδρε όσο κι αν είναι απλό το θεωρώ πολύ σοφό αυτό το σκεπτικό.Κάτι παρόμοιο συζητούσα με την ψυχίατρο τις προάλλες.Όταν ο άλλος δε σε καλύπτει και βλέπεις ότι ο καθένας κάπως αλλιώς το έχει φανταστεί γιατί να κάθεσαι μαζί από φόβο ότι δεν θα βρεις κάτι άλλο και τρώγοντας ο ένας τα σωθικά του άλλου;Αυτό που μου έλεγε είναι ότι όταν ο ένας χαρακτήρας είναι συμβατικός που θέλει τη δουλειά του την οικογένειά του και όλα τα σταθερά του και σχετίζεται με μία αντισυμβατική,δυναμική,που της αρέσουν οι αλλαγές,τα ταξίδια όση αγάπη κι αν υπάρχει ανάμεσά τους σχέση μάλλον δε θα κάνουν.Γιατί ο ένας θα πρέπει να γίνει ο άλλος.Κι αυτό και για τους δύο είναι καταπίεση και εν τέλει αισθάνεσαι ότι ο άλλος δε σε θέλει γι\'αυτό που είσαι αλλά για κάτι άλλο.Αντί να τα βάζουμε με τον εαυτό μας καλύτερα να φεύγουμε.Είναι δύσκολο το παιχνίδι της αναζήτησης βέβαια.