διαχείριση θυμού

[kanenas]

Originally posted by anitak
και οι αθεοι θρησκοληπτοι ειναι. εννοω οτι δεν εχει σημασια σε τι ειναι δογματικοι οι γονεις. Όταν η ιδεολογια μπαινει πανω απο την αγαπη, τοτε υπαρχουν μονο απαιτησεις και απαιτησεις και απαιτήσεις... αν το παιδι δεν ανταποκριθει σε αυτες, διακυβευεται η αγαπη των γονιων.

Θα υπερασπιστω το συναφι. Η θρησκοληπτη ιδεολογια (καπως αδοκιμος ορος) επιτασσει συγκεκριμενα καθηκοντα κι υποχρεωσεις οπως αφτα που ταλανισαν εσενα κ την Ιωαννα. Αυτο το καταλαβαινω. Ομως, ποια ειναι η αντιστοιχη \"αθεη ιδεολογια\" κι η υποχρεωσεις;; Πραγματικα, αδυνατω να σκεφτω κατι. Επειδη υπαρχουν 2 ακρα, ΔΕΝ σημαινει οτι ειναι και τα 2 εξισου απροσφορα.

Originally posted by anitak

Σε κάποιο βαθμό είναι η τάση μου να αποφευγω τις εντασεις, αλλα και ένας πολύ σοβαρος λογος ειναι η αναγκη. Όταν δεν εχει κριθει το δικαστηριο ακομη, κι αν με την υπομονη που κανω, μαζευτηκανε 5 γαιδουρια να πουνε στη δικη οτι ειμαι \"οριακη καταθλιπτικη και ως εκ τουτου ακαταλληλη ως μανα\", σκεψου να προστεθει και το \"υστερική\". Όταν ανακαλυψα στο συρταρι του γερου μου εναν φακελλο με διαφορα \"αδιασειστα\" τεκμηρια για να χασω τη δικη [οπως κλεμμενα γραμματα μου κλπ], βρηκα και σημειωμενο απο το χερι του πατερα μου ενα περιστατικο με καθε λεπτομερεια, που προφανως αποδεικνυε την \"κακη\" μου συμπεριφορα: \"στις 24/7/2006 η Κατερινα φωναξε απο τη σκαλα.....\" κλπ.

Κατερινα, γιανα ειμαι ειλικρινης πιστευω οτι τα επιχειρηματα που καταθετεις δεν στεκουν. Ειναι ακριβως ο καταπιεζμενος θυμος που σε αναγκαζει να φερεσαι ως υστερικη καποιες φορες. Κι οσο το καταπινεις, τοσο περισσοτερο πυο μαζευεται. Αν εξεφραζες τη δυσαρεσκεια σου, οποτε κι οπως θα εκρινες εσυ σκοπιμο, χωρις ψεφτο-ηθικους ενδοιασμους να σε δυσκολευουν, αν ελεγες οχι συχνοτερα σ\' ο,τι σε ενοχλει, εστω κ με χαμογελο οπως προτεινε η Ιωαννα, θα αισθανοσουν πολυ πιο ισορροπημενη τωρα.

Η βασικη αποφαση ειναι αυτη: θα κανω αυτο που θελω εγω ή αυτο που με εχουν μαθει να κανω κ περιμενουν απο μενα;

[interappted]

Originally posted by alexandros3

Originally posted by anitak

Originally posted by alexandros3
Στο τέλος ο πατέρας μου δεν κατηγορούσε μόνο τη μάνα μου αλλά κι εμένα ότι και καλά προσέβαλα την γκόμενα του (12 χρονών εγώ)... με έβριζε κτλ. Σκηνές απείρου κάλους... Πανηγύρια.

......................

και τωρα, εχεις καταφερει να ταξινομησεις μεσα σου αυτον τον ανθρωπο και την επιδραση του στη ζωη σου;

Σε πολύ μεγάλο βαθμό ναι...
Δεν τον έχω αποδιοπομπαίο τράγο για κάτι που πάει στραβά και να λέω ήταν επειδή μεγάλωσα χωρίς πατέρα. Αλλά ξέρω βαθειά μέσα μου ότι δεν με αγάπησε. Όχι όσο αγάπησε να μισεί τη μάνα μου. Πλέον όμως δεν έχει τεράστια σημασία. Μεγάλωσα σ\'ένα σταθερό περιβάλλον γεμάτο αγάπη κι ασφάλεια. Αυτό ήταν αυτό που μου έδωσε ο χωρισμός. Τέτοια σκηνικά τα έζησα μόνο μία ή δύο φορές. Μετά πάντα υπήρχε το ΣΠΙΤΙ ΜΟΥ.

αυτο εχει να κανει πρωτα με ενα μπραβο στη μανα σου που σταθηκε σα μανα πρωτα απο ολα κ στο μετεδωσε
με συγκινησε..
η μανα σου μονη της εμενε μαζι σου η με γιαγιαδες κ παπουδες μεγαλωσες?

[alexandros3]

Μόνη της έμενε μαζί μου αλλά οι γονείς της μένανε σχετικά κοντά και βοηθάγανε...

[interappted]

anitak στην πρωτη ψυχοθεραπευτρια που πηγα μου ειπε οτι οι ανθρωποι ευκολα υιοθετουν κατι που στην αρχη παλευουν να το κανουν!
καποια στιγμη με εβαλε να προσποιηθω οτι δεν θυμωνω με την μανα μου..μια μερα μαλωσαμε περιμενε οτι θα επιρρεαζομουν πολυ κι οπως συνηθιζει να κανει εφυγε..πηγε για καφε
οταν ηρθε περιμενε οτι θα ειμαι σκοτεινα μονη μου στο δωματειο μου(σημειωτεων οτι τοτε ειχα καταλαβει οτι ο αντρας μου επερνε akineton διαλυμμενα σε αλκοολ κ ειχα παρει το πιτσιρικι κ γυρισα πισω..στη βαση..)οτι θα ειχα το μωρο (7-8 μηνων ηταν )στο καροτσι κ θα εκλεγα

ανοιξα τα πατζουρια θεωρατα κι οταν ηρθε με βρηκε να παιζω κ να γελαω με το παιδι μου
ηταν σε σοκ!πως εσβησε η δυναμη που ασκει πανω μου??απο μεσα μου ημουν σκατα αλλα ηθελα τοσο πολυ να τη δοκιμασω..
ΑΠΟΔΥΝΑΜΩΣΕ ΤΟΥΣ ΟΛΟΥΣ ΚΙ ΟΣΟ ΤΟ ΚΑΤΑΦΕΝΕΙΣ ΤΟΣΟ ΘΑ ΑΠΟΔΥΝΑΜΟΝΟΝΤΑΙ ΜΕΣΑ ΣΟΥ!

[interappted]

Originally posted by alexandros3
Μόνη της έμενε μαζί μου αλλά οι γονείς της μένανε σχετικά κοντά και βοηθάγανε...

κατι τετοιες στιγμες θελω να μοιασω σε τετοιες μανες..που οσο αντιξοες κι αν ειναι οι συνθηκες τους στο ρολο τους δεν επαυαν να εκπεμπουν σιγουρια κ ασφαλεια στο παιδι τους!!αφου τα καταφεραν αλλες μανες ολες μπορουμε!

[Existir]

Αλέξανδρε, η ιστορία σου είναι σχεδόν πανομοιότυπη με την δική μου.

Δυστυχώς το αίσθημα της ενοχής είναι πολύ πούστικο, έρχεται απο εκεί που δεν το περιμένεις.

Είναι καιρός τώρα που γυροφέρνει στο μυαλό μου αυτή η φράση της Καραπάνου, πως είναι \"μεγάλη βιαιότητα να μην αγαπιέσαι\".

Αλέξανδρε, τα ίδια περνάω και εγώ αλλά εγώ δεν τον εκδικούμαι τον πατέρα μου. Απο την άλλη δεν τον αγαπάω κιόλας. Καμμιά φορά αισθάνομαι πως αν πεθάνει δεν θα με νοιάξει. Ποιά είναι η μεγαλύτερη σκληρότητα; Να αισθάνεσαι έτσι; Ή να σε κάνουν οι άλλοι να αισθάνεσαι έτσι; Λυπάμαι για όλους μας αλλά δεν μπορώ να το βρω μέσα μου να τον λυπηθώ.

Είναι πολύ ωραία και πολύ ουσιαστικά αυτά που λέγονται σε αυτό το θρεντ, όλοι μιλάτε πολύ συνειδητοποιημένα.

Ευτυχώς οι δικοί μου δεν ήταν θρησκόληπτοι. Είμαι σίγουρη πως θα είχα αρρωστήσει πολύ σοβαρά αν μου τύχαινε και αυτό. Απορρίπτω την θρησκεία και τον φανατισμό μετά βδελυγμίας.


Η μεγαλύτερη θρησκεία είναι να αγαπάς τα παιδιά σου. Ήμουν άρρωστη τις τελευταίες μέρες. Μόνο απο την κόρη μου εισέπραξα πραγματική αγάπη και νοιάξιμο.

[anitak]

Originally posted by Existir


Είναι πολύ ωραία και πολύ ουσιαστικά αυτά που λέγονται σε αυτό το θρεντ, όλοι μιλάτε πολύ συνειδητοποιημένα.

χεχε.. καλο.

κανενα, παιρνει και σενα η μπαλλα..

[anitak]

Originally posted by Existir
Η μεγαλύτερη θρησκεία είναι να αγαπάς τα παιδιά σου. .

μωρε, εγώ θα έλεγα σκετο να αγαπας. τα παιδια ειναι μια πολυ καλη προσομοιωση για ολον τον κοσμο.:)

[alexandros3]

Originally posted by Existir
Αλέξανδρε, η ιστορία σου είναι σχεδόν πανομοιότυπη με την δική μου.

Δυστυχώς το αίσθημα της ενοχής είναι πολύ πούστικο, έρχεται απο εκεί που δεν το περιμένεις.

Είναι καιρός τώρα που γυροφέρνει στο μυαλό μου αυτή η φράση της Καραπάνου, πως είναι \"μεγάλη βιαιότητα να μην αγαπιέσαι\".

Αλέξανδρε, τα ίδια περνάω και εγώ αλλά εγώ δεν τον εκδικούμαι τον πατέρα μου. Απο την άλλη δεν τον αγαπάω κιόλας. Καμμιά φορά αισθάνομαι πως αν πεθάνει δεν θα με νοιάξει. Ποιά είναι η μεγαλύτερη σκληρότητα; Να αισθάνεσαι έτσι; Ή να σε κάνουν οι άλλοι να αισθάνεσαι έτσι; Λυπάμαι για όλους μας αλλά δεν μπορώ να το βρω μέσα μου να τον λυπηθώ.

Είναι πολύ ωραία και πολύ ουσιαστικά αυτά που λέγονται σε αυτό το θρεντ, όλοι μιλάτε πολύ συνειδητοποιημένα.

Ευτυχώς οι δικοί μου δεν ήταν θρησκόληπτοι. Είμαι σίγουρη πως θα είχα αρρωστήσει πολύ σοβαρά αν μου τύχαινε και αυτό. Απορρίπτω την θρησκεία και τον φανατισμό μετά βδελυγμίας.


Η μεγαλύτερη θρησκεία είναι να αγαπάς τα παιδιά σου. Ήμουν άρρωστη τις τελευταίες μέρες. Μόνο απο την κόρη μου εισέπραξα πραγματική αγάπη και νοιάξιμο.

Χαίρομαι για την κορούλα σου και περαστικά.

Ποιά είναι η μεγαλύτερη σκληρότητα; Να αισθάνεσαι έτσι; Ή να σε κάνουν οι άλλοι να αισθάνεσαι έτσι;

Δεν βλέπω να υπάρχει κάτι το σκληρό... Το \"αίμα\" δεν σημαίνει τίποτα... Η αγάπη από την άλλη, σημαίνει τα πάντα.
Ο πατέρας μου προσπάθησε να κάνει ό,τι περνούσε από το χέρι του για να με πληγώσει (να πληγώσει δηλαδή τη μάνα μου) κι αν μπορούσε, να με καταστρέψει που θα ήταν η δικαίωση του. Δυστυχώς γι\' αυτόν κι ευτυχώς για μένα δεν τα κατάφερε. Εν μέρει επειδή έπεφτε πάνω στην \"ασπίδα - μάνα\".

Από την πλευρά μου το μόνο μου εύχομαι είναι να κάνω μια ευτυχισμένη οικογένεια. Και βέβαια είναι εγγυημένο ότι θα είμαι Ο χαζομπαμπάς.
Η αυτοκριτική η δική μου έγκειται στο ότι ψάχνω ίσως υπερβολικά πολύ. Απλά δεν θέλω να κάνω λάθος. Θέλω να γνωρίσω, να ζήσω, να δω, να ξεψαχνίσω καλές και κακές καταστάσεις στις σχέσεις, να νοιώσω ώστε όταν έρθει το κατάλληλο πρόσωπο, γιατί κάποια στιγμή θα έρθει, να είμαι έτοιμος, να μπορώ να τη δω, να την αναγνωρίσω και να πω εδώ είμαστε. Ίσως, λόγο του παρελθόντος να είμαι πιο προσεκτικός από ό,τι κάποιος άλλος. Να είμαι πιο \"δύσκολος\", ίσως ακόμα και λίγο άδικος, μερικές φορές.

[anitak]

δυστυχως δεν ειμαι η μονη θυμωμενη εδω μεσα. ο γιος μου μαλλον με νικαει. Εδω και λιγες μερες εχει αρχισει να με \"κατσαδιαζει\" που δε θελω τον μπαμπα και πριν λιγο αποκοιμηθηκε μουτρωμενος μετα απο ακομα μια διενεξη μας. Με απειλησε οτι θα παει να μενει με το μπαμπα και πως δε θα θελει να με βλεπει. εκεινος λεει του ειναι πιο συμπαθης κλπ κλπ.. Εχει κι ενα υφος ρε παιδι μου. ουτε ο γερος μου στα κηρυγματα δε γινεται ετσι.. [\"ξερω τα χαλια σου\" \"φταινε αυτοι οι φιλοι σου που σε υποστηριζουν\" \"εισαι στο λαθος δρομο\" και αλλα ωραια] κι ειναι μονο 8.
Τι να πω...
ξερω οτι το θεμα δεν ειναι να μη χασω το παιδι. Ειναι εκεινο να μη με χασει. Αλλα με τί δύναμη ρε πουστη μου; που εισαι ιωαννα να δεις τασεις φυγης τωρα.. για χαβαη με βλεπω

[kanenas]

Originally posted by anitak

Originally posted by Existir

Είναι πολύ ωραία και πολύ ουσιαστικά αυτά που λέγονται σε αυτό το θρεντ, όλοι μιλάτε πολύ συνειδητοποιημένα.

χεχε.. καλο.

κανενα, παιρνει και σενα η μπαλλα..

Μπα! \"όλη\" ειπε, οχι \"κανενας\"

[anemos]

Αnitak αυτό που λές για τον πατέρα σου είναι τρομερό και συγχρόνως παράξενο.
Πώς μπορεί ένας πατέρας να λειτουργεί έτσι?
Τί μόρφωση έχει ?
Συγγενείς αδέλφια υπάρχουν ? τι λένε γι΄αυτό?
Όσο για αυτούς που σε ονομάζούν καταθλιπτική, τι σε νοιάζει το δικαστήριο δεν πρόκειται να ακούσει τον κάθε άσχετο.
Είμαστε στην χώρα των \"ειδικών\" , χα χα χα. :cool:

[interappted]

Originally posted by anitak
δυστυχως δεν ειμαι η μονη θυμωμενη εδω μεσα. ο γιος μου μαλλον με νικαει. Εδω και λιγες μερες εχει αρχισει να με \"κατσαδιαζει\" που δε θελω τον μπαμπα και πριν λιγο αποκοιμηθηκε μουτρωμενος μετα απο ακομα μια διενεξη μας. Με απειλησε οτι θα παει να μενει με το μπαμπα και πως δε θα θελει να με βλεπει. εκεινος λεει του ειναι πιο συμπαθης κλπ κλπ.. Εχει κι ενα υφος ρε παιδι μου. ουτε ο γερος μου στα κηρυγματα δε γινεται ετσι.. [\"ξερω τα χαλια σου\" \"φταινε αυτοι οι φιλοι σου που σε υποστηριζουν\" \"εισαι στο λαθος δρομο\" και αλλα ωραια] κι ειναι μονο 8.
Τι να πω...

ξερω οτι το θεμα δεν ειναι να μη χασω το παιδι. Ειναι εκεινο να μη με χασει. Αλλα με τί δύναμη ρε πουστη μου; που εισαι ιωαννα να δεις τασεις φυγης τωρα.. για χαβαη με βλεπω

anitak δεν προκειται να χαθει ο γιος σου απο σενα εισαι η μανα του η πηγη της ζωης του ..οσο θυμο και να νιωθει..μεσα του τα παιδια αντιλλαμβανονται πολλα περισσοτερα απο αυτα που δειχνουν η που εμεις νομιζουμε(λογια του παιδοψυχιατρο του γιου μου)απλα αντιδραει..δειξε του ποσο διπλα του εισαι κ γραψε ολους τους αλλους

τασεις φυγης κι εσυ,ε?παμε χαβαη..οπου θες αλλα οχι στα σπιτια μας!!!

[interappted]

Originally posted by anemos

Όσο για αυτούς που σε ονομάζούν καταθλιπτική, τι σε νοιάζει το δικαστήριο δεν πρόκειται να ακούσει τον κάθε άσχετο.

επισης μονο για χρηση ναρκωτικων σου περνουν το παιδι..κι ακομα μανες στη φυλακη ειναι με τα παιδια τους!ΚΑΤΩ ΣΤΗΝ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ ΑΝΗΚΟΥΝ!!!!

[anitak]

Originally posted by anemos
Αnitak αυτό που λές για τον πατέρα σου είναι τρομερό και συγχρόνως παράξενο.
Πώς μπορεί ένας πατέρας να λειτουργεί έτσι?
Τί μόρφωση έχει ?
Συγγενείς αδέλφια υπάρχουν ? τι λένε γι΄αυτό?
Όσο για αυτούς που σε ονομάζούν καταθλιπτική, τι σε νοιάζει το δικαστήριο δεν πρόκειται να ακούσει τον κάθε άσχετο.
Είμαστε στην χώρα των \"ειδικών\" , χα χα χα. :cool:

χμ...
οι γονεις μου ηταν γιατροι μεχρι προπερσι που συνταξιοδοτηθηκαν. Ο πατερας μου ειναι πολυ ισχυρη προσωπικοτητα και κοινωνικα, μαλιστα επελεξε να γινει ιερεας μετα τη συνταξη. Εχει εναν μεγαλο κυκλο που τον υποστηριζει και τον θεωρει σπουδαιο. Τα υπολοιπα αδερφια, 6 τον αριθμο, μια χαρα σπουδαγμενα και αποκατεστημενα συμφωνα με τις επιταγες του αστικου εθιμικου δικαιου, απλα δεν μπορουν να χαλασουν τη σχεση με τον μπαμπα-φαμιλια κι ετσι ολα δεν ειναι στο πλαι μου. Το τελευταιο με διακυμανσεις απο την πληρη εχθροτητα στο \"νιπτω τας χειρας μου\"

Χε.. στο δικαστηριο δεν παρουσιαστηκε ο ιδιος, επειδη λεει ειναι ιερεας. εξουσιοδοτησε ως αντιπροσωπο τον αδερφό του, γιατρο επισης, που επικαλεστηκε την ειδικοτητα του αυτη για τα περι μελαγχολιας..
μην το ψαχνεις. καποια πραματα δεν εχουν σχεση με μορφωση και κοινωνικη ταξη