ΑΠΛΑ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΙ

[Devil_Randime]

Παρα πολυ ωραιο devil! Σε ευχαριστω!!! Εχεις δικιο! Και εσυ να χαιρεσαι λοιπον, δεν ειμαστε ρομποτακια!

At your services my dear

[pinko8]

Εχεις απολυτο δικιο σε αυτα που λες, μονο που στη δικη μου περιπτωση ειναι ακομα πιο προφανες! Η μητερα μου ειχε καποιο σοβαρο ψυχιατρικο προβλημα, και αυτοκτονησε πριν απο 7 χρονια. Φυσικα και το ξερω οτι ολα ξεκινανε απο εκει, το ψαχνω και ειμαι ηδη πολυ καλυτερα χωρις φαρμακα, μονο με το μυαλο μου! Σε ευχαριστω, γραφεις πολυ ωραια by the way!
αναφερομουνα στη μαρικα, ξεχασα να κανω παραθεση

ευτυχια καλησπερα...διαβασα χθες την αναρτηση σου,θελω να σου πω οτι μου εκανε πολυ μεγαλη εντυπωση και το χω στο μυαλο μου ολη μερα...καταρχας να σου πω οτι λυπαμαι πολυ γιθα το χαμο της μητερας σου...εχασα και γω προσφατα το μπαμπα κ μπορω να καταλβω πλεον ποσο σκληρος ειναι ενας θανατος δικου σου ανθρωπου..
θαθελα να σε ρωτησω σχετικα με αυτο που γραφεις γιατο οτι καταφερες να αισθανθεις πολυ καλυτερα χωρις φαραμκευτικη αγωγη...εχω ακουσει,διαβασει -χωρις η ενημερωση μου να ειναι αυτη που θα πρεπε να ειναι-οτι δεν μπορεις να ξεπερασεις ενα τετοιο προβλημα υγειας χωρις τη βοηθεια ειδικου..ειναι πολυ δυσκολο και αν το αφησεις μπορει η κατασταση να επειδυνωθει...εσυ πως μπορεσες να πετυχεις κατι τετοιο?
εγω βλεπω με τον εαυτο μου που εχω πολυ μεγαλη αναγκη να μιλησω με καποιον ειδικο αλλα φοβαμαι πολυ να ξεκινησω φαρμ.αγωγη και ολο το αναβαλλω εξαιτιας αυτου του φοβου μου....βλεπω ομως οτι ισως τελικα να μου κανω μεγαλυτερο κακο..και ολο αυτο με φοβιζει υπερβολικα...εσυ πως γινεται να ξεπερασες κατι τετοιο μονη σου?δεν θελω να σε φερω σε δυσκολη θεση αλλα θα εκτιμουσα οποια απαντηση σου...

[eutuxia]

ευτυχια καλησπερα...διαβασα χθες την αναρτηση σου,θελω να σου πω οτι μου εκανε πολυ μεγαλη εντυπωση και το χω στο μυαλο μου ολη μερα...καταρχας να σου πω οτι λυπαμαι πολυ γιθα το χαμο της μητερας σου...εχασα και γω προσφατα το μπαμπα κ μπορω να καταλβω πλεον ποσο σκληρος ειναι ενας θανατος δικου σου ανθρωπου..
θαθελα να σε ρωτησω σχετικα με αυτο που γραφεις γιατο οτι καταφερες να αισθανθεις πολυ καλυτερα χωρις φαραμκευτικη αγωγη...εχω ακουσει,διαβασει -χωρις η ενημερωση μου να ειναι αυτη που θα πρεπε να ειναι-οτι δεν μπορεις να ξεπερασεις ενα τετοιο προβλημα υγειας χωρις τη βοηθεια ειδικου..ειναι πολυ δυσκολο και αν το αφησεις μπορει η κατασταση να επειδυνωθει...εσυ πως μπορεσες να πετυχεις κατι τετοιο?
εγω βλεπω με τον εαυτο μου που εχω πολυ μεγαλη αναγκη να μιλησω με καποιον ειδικο αλλα φοβαμαι πολυ να ξεκινησω φαρμ.αγωγη και ολο το αναβαλλω εξαιτιας αυτου του φοβου μου....βλεπω ομως οτι ισως τελικα να μου κανω μεγαλυτερο κακο..και ολο αυτο με φοβιζει υπερβολικα...εσυ πως γινεται να ξεπερασες κατι τετοιο μονη σου?δεν θελω να σε φερω σε δυσκολη θεση αλλα θα εκτιμουσα οποια απαντηση σου...

Καλησπερα! Και εγω λυπαμαι, ειναι οντως πολυ δυσκολο και σκληρο... Βασικα εγω ειχα πιο μεγαλο προβλημα τα τελευταια δυο χρονια...Ενιωθα απλα ασχημα, ενα βαρος συνεχεια, δεν ειχα διαθεση να κανω τα πραγματα που μου αρεσαν καποτε, πολλες μερες ξυπνουσα και ελεγα "οχι ρε γαμωτο, δε θελω"... χαλουσα τις σχεσεις μου μονη μου...καποιες φορες επινα πολυ, και αυτο με εκανε να ξεχνιεμαι για λιγο αλλα μετα ηταν χειροτερα... Ενα βραδυ ειχα πιει πολυ, συνεβη και κατι που με σοκαρε, και τοτε αρχισα να κλαιω με λυγμους, δε κλαιω γενικα ευκολα, και σαν να μιλουσε καποιος αλλος και οχι εγω, ειπα το εξης "θελω να παω στη μαμα μου"... απο εκει ειναι που αρχισαν να αλλαζουν τα πραγματα, με την εννοια οτι σα να βγηκε το βαρος απο μεσα μου...τη στιγμη εκεινη τρομαξα παρα πολυ, πηρα τηλεφωνο ενα δικο μου ανθρωπο και του ειπα, ελα και πηγαινε με σε ενα γιατρο, δεν αντεχω αλλο...Αυτο. Την αλλη μερα οντως πηγα σε ψυχιατρο, του ειπα πως νιωθω κτλ, μου εξηγησε οτι δεν εχω καποιο σοβαρο, ανιατο προβλημα, και οτι απλα περνουσα μια μειζονα καταθλιψη....Μου προτεινε φαρμακα για να με βοηθησουν στην αρχη, και να το κανουν πιο ευκολο αλλα ΔΕ με υποχρεωσε να τα παρω! Ειπα πως οχι, θα προσπαθησω μονη μου...Απο εκει και μετα αυτο που στην ουσια αλλαξε ηταν η συνειδητοποιηση... Οτι εγω καταλαβα τι μου συνεβαινε και γιατι...Και εφοσον εγω το καταλαβα, μπορω και μονη μου να το αλλαξω...Τις επομενες 3 μερες ημουνα οντως ρακος, χαλια, εξαντλημενη...ΑΛΛΑ και ηρεμη για πρωτη φορα...Κατα καποιο τροπο δηλαδη ειχα εκτονωθει, ειχα ξεσπασει...Και απο εκει και περα, σιγα σιγα, μερα με τη μερα ολο και καλυτερα...Απο εξωτερικους παραγοντες με βοηθησαν πολυ 2 καλοι φιλοι, αλλοι ανθρωποι που αγαπαω, ολοι αυτοι δηλαδη που με ακουσαν, μου εδωσαν δυναμη και μου εδειξαν τη συμπαρασταση τους...Οσον αφορα εμενα, απλα αρχισα να το ψαχνω το θεμα μεσα μου, να βρισκω τις απαντησεις μου, για παραδειγμα Τι με εκανε ετσι? Γιατι εκανα αυτο? Γιατι τοτε φερθηκα ετσι? Τι μου κανει καλο? Τι μου κανει κακο? Τι θελω να αλλαξω? Τι θελω να κρατησω? Ποιες συμπεριφορες μου με καταπιεζουν? Και ξεκινησα σιγα σιγα να αλλαζω, να επανεκτιμω και γενικα να επαναπροσδιοριζω τον εαυτο μου! Δε ξερω αν το εξηγω καλα, αλλα καπως ετσι! Αυτο που εχω εγω παντως να σου προτεινω κατ αρχην, ειναι να μη φοβασαι τον ειδικο! Δηλαδη εσυ αν σπασεις το ποδι σου θα το αφησεις σπασμενο επειδη φοβασαι το γιατρο? Καπως ετσι παει και αυτο, και επειδη η καθε περιπτωση ειναι διαφορετικη, εκεινος θα σου δωσει τις γραμμες...Δε θα σε υποχρεωσει κανεις να παρεις φαρμακα χωρις λογο, και επισης δεν ειπα ποτε οτι τα φαρμακα ειναι αχρηστα! Ουτε και τα φοβαμαι! Απλα ενιωθα οτι μπορω χωρις αυτα και ηθελα να το παλεψω μονη μου! Γιατι ολα ξεκινανε απο εμας. Δεν αποκλειω ομως να κανω καποια στιγμη ψυχαναλυση, γιατι υπαρχουν και πραγματα στο υποσυνειδητο μας που χωρις να το καταλαβαινουμε μας προκαλουν συναισθηματα και αντιδρασεις, και πιστευω ενας ειδικος μπορει να σε βοηθησει σε αυτο με τις γνωσεις του. Ας πουμε εκεινο το βραδυ εγω εβγαλα αυτο που υποσυνειδητα με βασανιζε και δεν ηθελα να το δω, γιατι καμια φορα το πενθος ειναι υπουλο πραγμα! Δε ξερω αν σε βοηθησα, με 2 λογια θεωρω οτι το πρωτο βημα ειναι να δεις ενα ειδικο, και το δευτερο ειναι να πεις εσυ ο ιδιος ΘΕΛΩ και ΜΠΟΡΩ!

[pinko8]

Καλησπερα! Και εγω λυπαμαι, ειναι οντως πολυ δυσκολο και σκληρο... Βασικα εγω ειχα πιο μεγαλο προβλημα τα τελευταια δυο χρονια...Ενιωθα απλα ασχημα, ενα βαρος συνεχεια, δεν ειχα διαθεση να κανω τα πραγματα που μου αρεσαν καποτε, πολλες μερες ξυπνουσα και ελεγα "οχι ρε γαμωτο, δε θελω"... χαλουσα τις σχεσεις μου μονη μου...καποιες φορες επινα πολυ, και αυτο με εκανε να ξεχνιεμαι για λιγο αλλα μετα ηταν χειροτερα... Ενα βραδυ ειχα πιει πολυ, συνεβη και κατι που με σοκαρε, και τοτε αρχισα να κλαιω με λυγμους, δε κλαιω γενικα ευκολα, και σαν να μιλουσε καποιος αλλος και οχι εγω, ειπα το εξης "θελω να παω στη μαμα μου"... απο εκει ειναι που αρχισαν να αλλαζουν τα πραγματα, με την εννοια οτι σα να βγηκε το βαρος απο μεσα μου...τη στιγμη εκεινη τρομαξα παρα πολυ, πηρα τηλεφωνο ενα δικο μου ανθρωπο και του ειπα, ελα και πηγαινε με σε ενα γιατρο, δεν αντεχω αλλο...Αυτο. Την αλλη μερα οντως πηγα σε ψυχιατρο, του ειπα πως νιωθω κτλ, μου εξηγησε οτι δεν εχω καποιο σοβαρο, ανιατο προβλημα, και οτι απλα περνουσα μια μειζονα καταθλιψη....Μου προτεινε φαρμακα για να με βοηθησουν στην αρχη, και να το κανουν πιο ευκολο αλλα ΔΕ με υποχρεωσε να τα παρω! Ειπα πως οχι, θα προσπαθησω μονη μου...Απο εκει και μετα αυτο που στην ουσια αλλαξε ηταν η συνειδητοποιηση... Οτι εγω καταλαβα τι μου συνεβαινε και γιατι...Και εφοσον εγω το καταλαβα, μπορω και μονη μου να το αλλαξω...Τις επομενες 3 μερες ημουνα οντως ρακος, χαλια, εξαντλημενη...ΑΛΛΑ και ηρεμη για πρωτη φορα...Κατα καποιο τροπο δηλαδη ειχα εκτονωθει, ειχα ξεσπασει...Και απο εκει και περα, σιγα σιγα, μερα με τη μερα ολο και καλυτερα...Απο εξωτερικους παραγοντες με βοηθησαν πολυ 2 καλοι φιλοι, αλλοι ανθρωποι που αγαπαω, ολοι αυτοι δηλαδη που με ακουσαν, μου εδωσαν δυναμη και μου εδειξαν τη συμπαρασταση τους...Οσον αφορα εμενα, απλα αρχισα να το ψαχνω το θεμα μεσα μου, να βρισκω τις απαντησεις μου, για παραδειγμα Τι με εκανε ετσι? Γιατι εκανα αυτο? Γιατι τοτε φερθηκα ετσι? Τι μου κανει καλο? Τι μου κανει κακο? Τι θελω να αλλαξω? Τι θελω να κρατησω? Ποιες συμπεριφορες μου με καταπιεζουν? Και ξεκινησα σιγα σιγα να αλλαζω, να επανεκτιμω και γενικα να επαναπροσδιοριζω τον εαυτο μου! Δε ξερω αν το εξηγω καλα, αλλα καπως ετσι! Αυτο που εχω εγω παντως να σου προτεινω κατ αρχην, ειναι να μη φοβασαι τον ειδικο! Δηλαδη εσυ αν σπασεις το ποδι σου θα το αφησεις σπασμενο επειδη φοβασαι το γιατρο? Καπως ετσι παει και αυτο, και επειδη η καθε περιπτωση ειναι διαφορετικη, εκεινος θα σου δωσει τις γραμμες...Δε θα σε υποχρεωσει κανεις να παρεις φαρμακα χωρις λογο, και επισης δεν ειπα ποτε οτι τα φαρμακα ειναι αχρηστα! Ουτε και τα φοβαμαι! Απλα ενιωθα οτι μπορω χωρις αυτα και ηθελα να το παλεψω μονη μου! Γιατι ολα ξεκινανε απο εμας. Δεν αποκλειω ομως να κανω καποια στιγμη ψυχαναλυση, γιατι υπαρχουν και πραγματα στο υποσυνειδητο μας που χωρις να το καταλαβαινουμε μας προκαλουν συναισθηματα και αντιδρασεις, και πιστευω ενας ειδικος μπορει να σε βοηθησει σε αυτο με τις γνωσεις του. Ας πουμε εκεινο το βραδυ εγω εβγαλα αυτο που υποσυνειδητα με βασανιζε και δεν ηθελα να το δω, γιατι καμια φορα το πενθος ειναι υπουλο πραγμα! Δε ξερω αν σε βοηθησα, με 2 λογια θεωρω οτι το πρωτο βημα ειναι να δεις ενα ειδικο, και το δευτερο ειναι να πεις εσυ ο ιδιος ΘΕΛΩ και ΜΠΟΡΩ!

με βοηθησες παρα πολυ!!σευχαριστω που εκανες τον κοπο να μου απαντησεις...εχω φτασει και γω αρκετες φορες στα ορια μου..και υπηρξαν και αλλες που ενιωσα οτι εχω πιασει πιατο αλλα δυστυχως εζησα και εφτασα ακομα πιο κατω!!!!!τωρα ειναι η 1ηφορα που το αποφασισα οτι δεν παει αλλο!!πρεπει να ερθω αμεσα σε επαφη...εγω ειμαι ετσι τα τελ.3χρονια...και ναι εχω περασει δυσκολα και συνεχιζω και περναω αλλα ο τροπος που το χειριζομαι καταλαβαινω οτι μου δημιουργει εχτρα προβληματα με αποτελεσμα να βουλιαζω ακομα παραπανω μεσα σε ολο αυτον τον λαβυρινθο...ειναι καποιοι περιοδοι που θα νιωσω λιγο πιο δυνατη,θα πεισμωσω,θα γινω λιγο πιο αισιοδοξη αλλα με ενα εξωτερικο ερεθισμα-σημαντικο ή μη-θα ξανακιλησω...και ολο αυτο το πανω κατω με κανει ενοχικη,ευερεθιστη..γιαυτο φοβαμαι οτι σιγουρα θα χρειαστει φαρμ.αγωγη-κατι που με φοβιζει-και μου φανταζει στα ματια μου εμποδιο!!!
μπορει να μην σε ξερω ,αλλα διαβαζοντας το μην σου σε νιωθω αγωνιστρια..αν και εχω συζητησει με τον εαυτο μου και καταλαβαινω τις αδυναμιες μου,που οφειλεται η καταχνια μου μου ειναι δυσκολο να το αντιμετωπισω μονη μου...μονο σε θαυμα ελπιζω,αλλα και την πιστη μου την εχασα!!

[eutuxia]

με βοηθησες παρα πολυ!!σευχαριστω που εκανες τον κοπο να μου απαντησεις...εχω φτασει και γω αρκετες φορες στα ορια μου..και υπηρξαν και αλλες που ενιωσα οτι εχω πιασει πιατο αλλα δυστυχως εζησα και εφτασα ακομα πιο κατω!!!!!τωρα ειναι η 1ηφορα που το αποφασισα οτι δεν παει αλλο!!πρεπει να ερθω αμεσα σε επαφη...εγω ειμαι ετσι τα τελ.3χρονια...και ναι εχω περασει δυσκολα και συνεχιζω και περναω αλλα ο τροπος που το χειριζομαι καταλαβαινω οτι μου δημιουργει εχτρα προβληματα με αποτελεσμα να βουλιαζω ακομα παραπανω μεσα σε ολο αυτον τον λαβυρινθο...ειναι καποιοι περιοδοι που θα νιωσω λιγο πιο δυνατη,θα πεισμωσω,θα γινω λιγο πιο αισιοδοξη αλλα με ενα εξωτερικο ερεθισμα-σημαντικο ή μη-θα ξανακιλησω...και ολο αυτο το πανω κατω με κανει ενοχικη,ευερεθιστη..γιαυτο φοβαμαι οτι σιγουρα θα χρειαστει φαρμ.αγωγη-κατι που με φοβιζει-και μου φανταζει στα ματια μου εμποδιο!!!
μπορει να μην σε ξερω ,αλλα διαβαζοντας το μην σου σε νιωθω αγωνιστρια..αν και εχω συζητησει με τον εαυτο μου και καταλαβαινω τις αδυναμιες μου,που οφειλεται η καταχνια μου μου ειναι δυσκολο να το αντιμετωπισω μονη μου...μονο σε θαυμα ελπιζω,αλλα και την πιστη μου την εχασα!!

Καταλαβαινω ακριβως τι εννοεις! Ετσι ενιωσα κι εγω, οτι επιασα πατο! Αλλα αυτο που λες, εκεινες οι φασεις που πεισμωνεις και γινεσαι πιο αισιοδοξη, δειχνουν οτι εχεις μεσα σου τη θεληση και αφου την εχεις μπορεις! Αν σου πει ο γιατρος να παρεις φαρμακα και εσυ νιωθεις οτι δε μπορεις να το παλεψεις μονη σου παρτα, για αρχη, για να σου κανουν λιγο πιο ευκολη την εξοδο απο το λαβυρινθο που λες! Αλλωστε τα αντικαταθλιπτικα δεν ειναι κατι τοσο φοβερο, ξερεις ποσος κοσμος εχει παρει κατα καιρους? Ο γιατρος μου εξηγησε οτι απλα ρυθμιζουν την εκκριση μιας ουσιας που ευθυνεται για τη διαθεση. Οσο δε ζητας βοηθεια γινεσαι χειροτερα γιατι ειναι και ο φοβος, τι εχω, τι μου συμβαινει... Και ολο αυτο γινεται ενας φαυλος κυκλος! Παρτο λοιπον ψυχραιμα το θεμα και κυριως σκεψου οτι δεν εισαι η μονη, παρα πολλοι εχουν περασει τα ιδια, δεν εχεις καποιο φοβερο προβλημα! Λοιπον do it και πες μας τα νεα!

[pinko8]

Καταλαβαινω ακριβως τι εννοεις! Ετσι ενιωσα κι εγω, οτι επιασα πατο! Αλλα αυτο που λες, εκεινες οι φασεις που πεισμωνεις και γινεσαι πιο αισιοδοξη, δειχνουν οτι εχεις μεσα σου τη θεληση και αφου την εχεις μπορεις! Αν σου πει ο γιατρος να παρεις φαρμακα και εσυ νιωθεις οτι δε μπορεις να το παλεψεις μονη σου παρτα, για αρχη, για να σου κανουν λιγο πιο ευκολη την εξοδο απο το λαβυρινθο που λες! Αλλωστε τα αντικαταθλιπτικα δεν ειναι κατι τοσο φοβερο, ξερεις ποσος κοσμος εχει παρει κατα καιρους? Ο γιατρος μου εξηγησε οτι απλα ρυθμιζουν την εκκριση μιας ουσιας που ευθυνεται για τη διαθεση. Οσο δε ζητας βοηθεια γινεσαι χειροτερα γιατι ειναι και ο φοβος, τι εχω, τι μου συμβαινει... Και ολο αυτο γινεται ενας φαυλος κυκλος! Παρτο λοιπον ψυχραιμα το θεμα και κυριως σκεψου οτι δεν εισαι η μονη, παρα πολλοι εχουν περασει τα ιδια, δεν εχεις καποιο φοβερο προβλημα! Λοιπον do it και πες μας τα νεα!

μεσα απο την καρδια μου ενα ευχαριστω,μεγαλο!!!!
εκανα την αρχη και πηρα τηλεφωνο,μεσ τη βδομαδα θα μου κλεισουν ραντεβου απο τα κεντρα ψυχικης υγειας και προς το παρον περιμενω...δεν μπορω να πω οτι ειμαι καλυτερα,αλλα νιωθω ενα βημα μπροστα...ξαλαφρωσα και μονο με την αποφαση να κλεισω ραντεβου...επρεπε να γινει πολυ καιρο αυτο το βημα αλλα..ποτε δεν ειναι αργα!ετσι λενε,ασ το πιστεψω!!!να εχεις μια ομορφη και τυχερη μερα...θα επικοινωνησω ξανα!!!

[eutuxia]

μεσα απο την καρδια μου ενα ευχαριστω,μεγαλο!!!!
εκανα την αρχη και πηρα τηλεφωνο,μεσ τη βδομαδα θα μου κλεισουν ραντεβου απο τα κεντρα ψυχικης υγειας και προς το παρον περιμενω...δεν μπορω να πω οτι ειμαι καλυτερα,αλλα νιωθω ενα βημα μπροστα...ξαλαφρωσα και μονο με την αποφαση να κλεισω ραντεβου...επρεπε να γινει πολυ καιρο αυτο το βημα αλλα..ποτε δεν ειναι αργα!ετσι λενε,ασ το πιστεψω!!!να εχεις μια ομορφη και τυχερη μερα...θα επικοινωνησω ξανα!!!

Μπραβο!!! Θα δεις οτι δεν ειναι τιποτα, μολις πας εκει θα βγουν ολα απο μεσα σου και θα νιωσεις ηδη καλυτερα! Καλη σου μερα! Κeep in touch!

[pinko8]

Μπραβο!!! Θα δεις οτι δεν ειναι τιποτα, μολις πας εκει θα βγουν ολα απο μεσα σου και θα νιωσεις ηδη καλυτερα! Καλη σου μερα! Κeep in touch!

Σημερα το πρωι ειχα το πρωτο μου ραντεβου μετην κοιν.λειτουργο απο το κεντρο ψυχικης υγειας!!!!

ευτυχως ηταν πολυ γλυκια και προσιτη και με κανε να νιωσω πολυ χαλαρα,με ρωτησε καποια πραγαμτα για την οικογενεια και τη ζωη μου και δυτστυχως δεν αντεξα ,ξεσπασα σε κλαμματα και απο κει κ περα με πηρε η μπαλα,δεν σταματησα να κλαιω ασε που ενιωθα κια ασχημα για τη κοπελα οι την φερνω σε δυσκολη θεση,με ερωτησεις δικες τις και μεσα απο συζητησει που ειπε οτι θα μου κλεισει ραντεβου με ψυχολογο για να κανω καποιε συνδρειεσ μαζι της που θα με βοηθησει ολο αυτο να μπορεσω να παω παρακατω ετσι οπως πρεπει,οτι δεν χρειαζεται να με διε καποιος ψυχιατρος γιατι απο την εικονα μου κρινει οτι δεν εχω προβλημα καταθλιψης απλα θα πρεπει να εχω μια στενη επαφη με μια ειδικο που θα με βοηθησει....
ολο αυτο το 15μερο αποτοτε που ειχα κλεισει ραντεβου ειχα ηρεμησει πολυ,ειχα μπει σε ταξη και μου κανε πολυ καλο η ιδεα οτι θα ερθω σε επαφη με εναν ειδικο που μπορεσει να μου πει τι μου φταιει επιτελους....δεν ξερω απολυτα βεβαια αν ειναι σιγουρο το συμπερασμα οτι δεν θα χρειαστω ψυχιατρο...οπως χθες με ενα εξωτερικο ερεθιμα παλι εγινα χαλια...
ασ ελπισω οτι ολα θα παρουν το δρομο τους σιγα σιγα και θα βηρεθουν και οι απαντησεις και οι λυσεις μεσα μου...
σευχαριστω πολυ ευτυχια μου....να συντανας μονο χαρες στη ζωουλα σου!!