Απωθημένα...

[AnnaK]

K να μην σε θέλει, αυτός θα χάσει. Τι σκας, δε θα βρεις άλλα αγόρια; Πολύ το σκέφτεσαι, πρότεινέ του κ αν σε θέλει θα δεχτεί, αλλιώς θα βρει καμιά δικαιολογία.

Οκ θα το δοκιμάσω και αν έχω νεότερα θα ενημερώσω! :D Ευχαριστώ πολύ για τις απαντήσεις σας, παιδιάααα!!!!!!

[AnnaK]

Καλησπέρααα! Επιστρέφω χωρίς νεότερα, απλά για να με βοηθήσετε σε ένα άλλο θεματάκι που αντιμετωπίζω με τον συγκεκριμένο και το οποίο πρέπει να λύσω οπωσδήποτε. Γενικά στις σχέσεις μου δεν είμαι τρελά ζηλιάρα. Ειδικά όταν είμαι σίγουρη για τον άλλο και τα συναισθήματά του, είμαι μια χαρά. Ζηλεύω βέβαια αλλά σε φυσιολογικά επίπεδα. Με τον συγκεκριμένο, μάλλον επειδή επικρατεί όλη αυτή η ασάφεια, ζηλεύω υπερβολικά. Μπορεί δηλαδή να συναντήσουμε μια γνωστή του, να αρχίσει εκείνη να του την πέφτει (η οποία φυσικά έχει το ελεύθερο από τη στιγμή που δεν είμαι κοπέλα του), αυτός να είναι μαζί της ευγενικός αλλά χωρίς να της το κόβει, κι εγώ από δίπλα να τρελαίνομαι. Το κακό σε όλο αυτό είναι ότι επειδή γενικά είμαι "ανοιχτό βιβλίο", δεν το κρύβω και πολύ καλά ότι έχω ζηλέψει εκείνη τη στιγμή. Έχει τύχει κιόλας να του την πω που καθόταν και χαριεντιζόταν - όπως σήμερα καλή ώρα. Το αστείο είναι ότι εκείνος μπαίνει στη διαδικασία να μου απολογείται για να με πείσει ότι δεν ήταν δικό του φταίξιμο κι ότι δεν ανταποκρινόταν στο πέσιμό της. Έχει καταντήσει γελοίο το σκηνικό. Γιατί η αλήθεια είναι ότι εγώ δεν έχω δικαίωμα ούτε να του τη λέω ούτε να του ζητάω λογαριασμό για ό,τι κάνει. Όπως κι εκείνος δεν έχει καμία υποχρέωση να μου απολογείται για το αν ανταποκρίθηκε ή όχι στο πέσιμο της καθεμίας. Δεν αναγνωρίζω τον εαυτό μου. Και είναι ένα συναίσθημα τόσο άσχημο που πραγματικά πρέπει κάτι να κάνω για να σταματήσω να το νιώθω.

[kerasi]

Μην αγχωνεσαι, αφου ειναι κολημενος στο μυαλο 10 χρονια με το απωθημενο του, επομενως με οποια κ να νταραβεριστει δε λεει τιποτα. Ειναι νεκρος μεσα του. Aυτο να σκεπτεσαι.

[AnnaK]

Γεια σας και πάλι!!! Επιστρέφω μετά από πολύ καιρό για να σας πω τα νέα μου - δεν είναι σημαντικά αλλά έχω ανάγκη νομίζω να τα πω κάπου.

Με το παιδί δεν έχει σημειωθεί καμία πρόοδος. Η κατάσταση είναι λίγο-πολύ η ίδια. Τώρα στο γραφείο έχουν έρθει άλλες δυο κοπελιές. Περιττό να πω ότι και οι δυο από την πρώτη εβδομάδα με ρώτησαν ξεχωριστά η καθεμία αν τρέχει κάτι με το παιδί γιατί, όπως είπαν, έχουν παρατηρήσει τη χημεία που έχουμε κι έτσι υπέθεσαν ότι είτε έχουμε σχέση είτε την πέφτει ο ένας στον άλλον. Τα αστειάκια, λοιπόν, πάνε κι έρχονται, το φλερτάκι καλά κρατεί, οι σκηνές ζήλιας υπάρχουν κι αυτές πού και πού...αλλά μέχρι εκεί. Ώσπου την προηγούμενη εβδομάδα με πιάνει η μια από τις δυο καινούριες -στην οποία είπα τελικά ότι μ αρέσει αυτός- και μου λέει να του το πω γιατί πλησιάζει ο καιρός που θα φύγουμε και ότι αυτό θα μου κάνει καλό γιατί θα μου φύγει ένα βάρος κλπ. Κι ανάμεσα σε όλα αυτά μου είπε ότι πολλές φορές όταν ήταν μόνοι τους, ήταν έτοιμη να του το πει εκείνη για να το μάθει. Της είπα, λοιπόν, κι εγώ ότι δεν με νοιάζει καθόλου κι αν θέλει πια τόσο πολύ ας του το πει εκείνη αντί για μένα, απλά για να του ανοίξει τα μάτια. Όπως κι έγινε. Και η απάντησή του ήταν ότι το είχε ψιλοκαταλάβει κι ότι δεν είναι ότι δεν του αρέσω, αλλά ότι το έχουμε συζητήσει το θέμα και ξέρω πώς έχει η κατάσταση μέσα του (προφανώς αναφερόταν στο γεγονός ότι εκείνος σκέφτεται ακόμα την άλλη κι ότι κι εγώ κρατάω επαφές ακόμα με το παιδί που μου άρεσε παλιά). Τέλος πάντων, η αλήθεια είναι ότι δεν σοκαρίστηκα από την απάντησή του γιατί την περίμενα λίγο-πολύ. Έχει αποφασίσει προφανώς να ζήσει με το φάντασμά της κι είναι ικανοποιημένος με αυτό. Μετά τη συζήτηση αυτή που είχε με την κοπέλα, η συμπεριφορά και η δική του και η δική μου είναι ακριβώς η ίδια σαν να μην έχει γίνει τίποτα απολύτως (να διευκρινίσω ότι εγώ υποτίθεται ότι δεν ξέρω πως μίλησαν οι δυο τους για μένα). Δεν νομίζω βέβαια ότι έχει σημασία πλέον γιατί η Παρασκευή αυτή είναι η τελευταία μου μέρα στη δουλειά - σ εκείνον ακόμα δεν το έχω ανακοινώσει ότι θα φύγω. Είμαι απίστευτα στεναχωρημένη και για εμένα γιατί για άλλη μια φορά έπεσα με τα μούτρα σε κάτι που δεν έβγαλε πουθενά κι έχω μείνει μόνη μου να κλαίω τη μοίρα μου. Αλλά είμαι στεναχωρημένη και για εκείνον γιατί βλέπω ότι είναι κολλημένος και ταυτόχρονα καταδικασμένος να μένει σε μια τέτοια κατάσταση η οποία δεν του αξίζει στην τελική - αλλά και ποιος μπορεί να το κρίνει αυτό; Ο καθένας κάνει τις επιλογές του και κανείς δεν μπορεί να βοηθήσει κανέναν αν δεν πάρει πρώτα την άδεια του άλλου. Το μόνο που ελπίζω είναι να μπορέσω να ξεκολλήσω γρήγορα -ανώδυνα είναι μάλλον δύσκολο- γιατί ούτε σε μένα αξίζει όλο αυτό.

Αυτά. Απλά ήθελα να τα πω κάπου. Ευχαριστώ για το χρόνο σας.

[kerasi]

Εκτος δουλειας εχετε βρεθει ποτε?

[AnnaK]

Αυτές τις δύο φορές που σας είχα πει παλιά - άλλη φορά ποτέ. Ήθελα δλδ να του προτείνω πολλές φορές αλλά κώλωνα γιατί φοβόμουν ότι θα αρνιόταν.

[kerasi]

Που μενει? Εννοω σε σχεση με σενα μενει κοντα?

[AnnaK]

Όχι, είμαστε αρκετά μακριά. Και κανείς από τους δύο δεν έχει αμάξι.

[kerasi]

Τηλεφωνο και φβ τα χει τα δικα σου?

[AnnaK]

Ναι τα έχει κανονικά. Κι εγώ τα δικά του.

[kerasi]

Καποια συναδερφος μηπως του εχει πει οτι θα φυγεις την παρασκευη?

[AnnaK]

Όχι, στην κοπέλα αυτή το είπα μόνο και της ζήτησα να μην του το πει. Δεν ξέρω γιατί το κάνω αυτό αλλά τέλος πάντων...

[αλεξανδρος_77]

εμενα αυτο μου φαινετε σαν δικαιολογια για να μην κανει κατι η τουλαχιστον αυτη την εντυπωση εχω

[kerasi]

Καλυτερα να μη το γνωριζει οτι θα φυγεις. Ας ερθει εκεινη η μερα και βλεπουμε. Μετα θα δειξει. Παντως δεν ειναι απαραιτητο να ξεκολησει απο την αλλη. Πολλες φορες μπορει με τον τροπο σου να βοηθησεις καποιον να μπει σε κατι αλλο, ας μην εχει ξεκολησει απολυτα στο μυαλο.

[AnnaK]

Κοίτα Αλέξανδρε, μπορεί όλα αυτά να είναι μια δικαιολογία. Το πιο λογικό θα ήταν αυτό αφού σε όλους μας φαίνεται αφύσικο για έναν άνθρωπο να είναι κολλημένος έτσι με κάποιον για τόσο πολύ καιρό. Όμως, το πιστεύω ότι θα του λείψω. Ίσως όχι εγώ προσωπικά, ίσως μόνο η καλή παρέα και η πλάκα που κάναμε στη δουλειά. Και τα πειράγματα που εξακολουθεί να μου κάνει πιστεύω ότι δεν μπορεί να τα κόψει, του βγαίνουν φυσικά κι αυθόρμητα γιατί με αγαπάει και νοιάζεται για μένα. Ίσως όχι ερωτικά -αν ήταν ερωτικά θα το είχε δείξει αργά ή γρήγορα- αλλά φιλικά σίγουρα. Να ξεκολλήσει από την άλλη είναι δύσκολο απ' ό,τι φαίνεται. Ό,τι κι αν κάνω. Κι η αλήθεια είναι κι ότι προσπάθησα και ότι ταιριάζουμε σε πολλά πράγματα. Μάλλον εκεί Τετάρτη-Πέμπτη θα του πω ότι φεύγω - αν δεν το μάθει βέβαια από αλλού.