Πως θα επρεπε να συμπεριφερομαι στις κρισεις πανικου του αντρα μου?

[Tass]

Ημουν 31. Ε και; Και τώρα να μου συνέβαινε πάλι το ίδιο θα έκανα. Η ζωή μου δεν έχει τελειώσει, απεναντίας ακόμα δεν έχει αρχίσει!

[gramle]

Συμφωνω και εγω απολυτα και με τους δυο σας. Φοβαμαι ομως οπως ειπα και πριν οτι θα βιαστω λογω ηλικιας (δεν με παιρνει και πολυ ακομα για δευτερο παιδι) και θα κανω παλι λαθος επιλογες.

[Tass]

Κι αν ο παππούς μου είχε ροδάκια; Τι θα ήταν; Συγνώμη για το απότομο του ύφους αλλά αν αρχίσεις με το \"κι αν...\" δεν θα τελειώσεις ποτέ και φυσικά δεν θα καταλήξεις πουθενά. Αν δεν το δοκιμάσεις δεν θα μάθεις ποτέ αυτό το \"κι αν\". Και πίστεψέ με, θα σε τρώει μιά ζωή...

[Tass]

Να βιαστείς λόγω παιδιού; Στις μέρες μας μπορούμε να τεκνοποιούμε και στα 40+. Κοίτα πρώτα να κάνεις κάτι για σένα και μετά θα κάνεις και άλλο παιδί. First things first.

[gramle]

Εχεις απολυτο δικιο, αυτο το \"αν\" θα με φαει. Γιατι εχω τετοιες ανασφαλειες ρε γαμοτο μου?

[Tass]

Γιατί είσαι άνθρωπος. Αν ήσουν φυτό δεν θα τις είχες, πίστεψέ με!

Χαμογέλα λίγο, δώσε λίγο χρόνο στον εαυτό σου, όλα αυτά που σκέφτεσαι, νιώθεις και φοβάσαι είναι απολύτως φυσιολογικά. Δεν είσαι μόνη σου εδώ. Σε ακούμε και είμαστε κοντά σου έστω και εξ΄αποστάσεως.

[gramle]

Να σαι καλα, πραγματικα εισαι ενα πολυ σωστο και ισορροπημενο ατομο. Ειναι πολυ τυχεροι αυτοι που σε εχουν και ως συντροφο και ως φιλη.
Σου ευχομαι τα καλυτερα

[Tass]

Και με την σειρά μου σου εύχομαι το ίδιο!

Αντε... με συγκίνησες μεσημεριάτικο!

(και είμαι και ευσυγκίνητη γενικότερα λόγω εγκυμοσύνης...)

[Sofia]

αχχχχχχχχχχχχχχχχχ,αντε με το καλο βρε Tass.....))))) ενα τυχερο παιδακι θα ναι νομιζω με τα μυαλα που κουβαλας))

[Tass]

Και ξανά εμφανίζονται τα χαρτομάντηλα..

Ευχαριστώ πολύ Σοφία μου, να΄σαι καλά. Από αυτά που διάβασα ίδιου τύπου μυαλά κουβαλάμε. Σε καλό να μας βγούνε.. χιχιχι.

[Sofia]

και γω αυτο εύχομαι, αλλα και το βλέπω)))!!!!!!

βλεπω οτι τελευταια το φορουμ ανθισε)) πολυ χαιρομαι

[anitak]

Γκραμπλ, θα ηταν επιπολαιο να προσπαθησει καποιος να σε πεισει να προχωρησεις χωρις να λαβεις σοβαρα τους δισταγμους σου. Το λέω αυτό όχι επειδή πιστεύω ότι έχουν βάση, αλλά επειδή ξερω ότι τα ενοχικα σου δε θα σε αφησουν ποτε να ησυχασεις. Πολύ καθαρά και ξαστερα, το λογικο ειναι το εξης: αφηνεις τις γυναικουλιστικες ανασφαλειες (ακου να σκεφτεσαι τι θα πει η μαμα σου!), ανοιγεις την πορτα, τον πετας εξω, σεβεσαι τα οικονομικα του και δεν του ζητας υπερβολικη διατροφή, σεβεσαι και το παιδι σου και επιτρεπεις μια ελευθερη επικοινωνια με τον πατερα. Για τα υπολοιπα χεστηκες, δε σε αφορουν, και κυριως η σχεση του παιδιου με τον πατερα του. Δε βιαζεσαι να κανεις δευτερο παιδι. Έχεις καμια 7ετία γονιμότητας και αξίζει να περιμενεις το κελεπουρι το οποιο δεν πεφτει εξ ουρανου, αλλα βγαινεις να το βρεις εσυ. Και στα 60 σου χαιρεσαι τα εγγονακια σου και τα ενδιαφεροντα σου χαλαρή και ισορροπημένη. Δυστυχώς εσύ αδυνατείς να το δεις έτσι και μπορώ να σε νοιώσω γιατί τις ιδιες σκεψεις με σενα εκανα κι εγώ. Εδώ χρειαζεται προσοχή να μην ριξεις αλλου τις ευθυνες. Το ενοχικό σου είναι δικό σου πρόβλημα και δε φταιει ο αντρας σου. Πρεπει για να κοιταξεις τη ζωη σοβαρα στα ματια να αποφασισεις να αλλαξεις -ισως και με βοηθεια ειδικου- τον εαυτο σου. Ο άντρας σου θα εξακολουθει να στη δινει, αλλά δε θα τον προσβάλλεις όταν η ίδια θα θεωρείς και θα αποδεχεσαι το διαζύγιο ως τίμια και καθολου ταπεινωτικη για τον αλλο λύση. εκφρασεις όπως \"παρατησε τον αντρα της\" κλπ, ειναι ενδεικτικες της νοοτροπιας που ονειρευεται αλλα δεν αντεχει να επωμιστει το βαρος της ελευθεριας της. Δεν ξερω αν με καταλαβαινεις...

[gramle]

Ανιτακ, σε καταλαβαινω και σ\' ευχαριστω. Εχεις κι εσυ δικιο... Ολοι εχετε δικιο σ\' αυτα που μου λετε.
Χτες του μιλησα. Του τα ειπα ολα αυτα που ειπα παραπανω σε σας. Οτι το παιδι του καταστρεφουμε το μελλον με αυτη την συναισθηματικη ασταθεια και ανασφαλεια που του παρεχουμε μεσα απο αυτο το γαμο. Μου ειπε οτι νιωθει σαν μεγαλος του αδερφος και οχι σαν μπαμπας του. Σαν να ειμαι εγω η μαμα με 2 παιδια που οταν μαλωνουν επεμβαινω. Εχει δικιο, ετσι ειναι. Αλλα αυτο το αφησε αυτος να συμβει. Του ειπα οτι \"το παιδι δεν εχει τις σωστες και υγιεις εικονες απο τον γαμο μας και πως οταν μεγαλωσει σιγουρα θα βγαλει καποια ανωμαλια στον χαρακτηρα του. Ηδη δεν ειναι καλα ψυχολογικα. Με αυτες τις υπερβολικες φοβιες που εχει. Το παιδι το εχουμε μουρλανει. Κατι πρεπει να γινει. Ενα καλο διαζυγιο ειναι πολυ καλυτερο απο ενα κακο γαμο για το παιδι.\"
Τον πιασανε παλι οι κρισεις, αρχισε να κλαιει. Δεν το ειχε σκεφτει ποτε αυτο ειπε.
Επειδη εισαι πολυ επιφανειακος του ειπα εγω. Για σενα ολα ειναι μια ευθεια. Εχουμε την οικογενεια μας το παιδι μας και η ζωη κυλαει. Χωρις προσπαθεια για το καλυτερο. Γινεται σκατα και προσποιουμαστε πως ολα ειναι καλα... Και οι μερες περναν. Και η ανασφαλεια του παιδιου μεγαλωνει και το νιωθει, το βλεπει πως οι γονεις του κοιταν ο ενας στη δυση ο αλλος στην ανατολη. Και ρωταει συνεχεια, \"μαμα εισαι ερωτευμενη με τον μπαμπα? τον αγαπας?\" Θελει να νιωσει την ασφαλεια πως ολα ειναι καλα. Αλλα την εισπρατει την αδιαφορια, τον εγωισμο, την εσωστρεφια στη σχεση των γονιων του. Μικρος ειναι, λεω στον αντρα μου, οχι χαζος....

[Tass]

Καλημέρα Gramle.

Καλημέρα σε όλους σας.


Πως συνεχίστηκε η κουβέντα σας έπειτα από αυτό το σημείο;

[gramle]

καλημερα τασ,
Δεν συνεχιστηκε, τον πιασαν οι κρισεις, ξεροκαταπινε, ανασενε με δυσκολια και μετα οταν του ειπα οτι το παιδι το καταστρεφουμε αρχισε να κλαιει και εγω του μιλουσα και αυτος ειχε βγει ο μισος απο το δωματιο και εβλεπα μονο το χερι του που ακουμπουσε στην πορτα και το ενα του ποδι...Και εγω μιλουσα και αυτος εκλαιγε. Μετα σταματησα με την τελευτεια μου κουβεντα να ειναι \"εγω σου χτυπαω καμπανακια εδω και καιρο και εσυ εισαι στον κοσμο σου\"
Α, μου ειπε και κατι που με σωκαρε. Οταν τον κατηγορησα οτι τρομοκρατει το παιδι ετσι οπως του μιλαει (εχει ενα στρατιωτικο υφος διαταγης οταν μιλαει στο παιδι) μου ειπε \"εχεις δικιο αλλά ετσι εχω μαθει απο το σπιτι μου, ο πατερας μου μας εδερνε ολη μερα εμενα, τον αδερφο μου και την μανα μου!\" το οτι εδερνε αυτον και τον αδερφο του το ηξερα αλλά για την μανα του δεν ειχα ιδεα. Εχει μεγαλωσει σε ενα περιβαλλον ασχημο, χωρις διαλογο, με διαταγες απο τον πατερα του σε ολη την οικογενεια. Αυτο καπως τον δικαιολογει που ειναι ετσι... Τι να πω?