Πως θα επρεπε να συμπεριφερομαι στις κρισεις πανικου του αντρα μου?

**Tass** · 13-06-2007, 11:26

Επιτέλους έκανε ένα άνοιγμα από την μεριά του.. Ισως τελικά να προσπαθεί και εκείνος να κάνει μία προσπάθεια πλησιάσματος αλλά λόγω προηγούμενων βιωμάτων του να του είναι πολύ δύσκολο.. Τι να πω. Πάντως σίγουρα ήταν πολύ καλό αυτό που έγινε. Τώρα το καταπόσο δικαιολογεί ή όχι την μέχρι τώρα συμπεριφορά του αυτό είναι κάτι που θα πρέπει να κάνει ψυχανάλυση ο ίδιος για να το βρει όπως και για να το ξεπεράσει. Αυτό είναι κάτι στο οποίο εσύ δεν θα μπορέσεις να βοηθήσεις παρά μόνο να συμπαρασταθείς και φυσικά θα πρέπει να το επιθυμεί ο ίδιος και όχι να του επιβληθεί.

Αλήθεια, έχει κάνει ποτέ ο ίδιος από όσο γνωρίζεις κάποια προσπάθεια να συμβουλευτεί κάποιον ειδικό; Θα ήταν δεκτικός σε μία τέτοια ιδέα; Μήπως ένας σύμβουλος γάμου; Μία πρόταση κάνω...

**gramle** · 13-06-2007, 11:38

διστυχως οχι, δεν τους αποδεχεται και πολυ αλλά νομιζω οτι αν ηταν δωρεαν θα πηγαινε να δοκιμασει. Δεν χαλαλιζει να δωσει λεφτα (τα οποια δεν ειναι και λιγα αυτα που παιρνουν οι ψυχολογοι) σε κατι που δεν πολυπιστευει.
Αλλά και εγω πιστευω οτι θα τον βοηθουσε πολυ. Τον ειχα πιεσει πολυ να παει τοτε με που του αρχισαν οι κρισεις, πηγε μια φορα, δεν πετυχε και σε καλο και δεν ξαναπηγε. Μετα με την περιπτωση του γιου μας που αλλαξαμε 5 παιδοψιχιατρους του επιβεβαιωθηκε η ιδεα οτι δεν αξιζει να τους εμπιστευεσαι και δεν του ξαναεκανα νηξη να παει.

**Tass** · 13-06-2007, 11:58

Υπάρχει πάντα η λύση του δημόσιου κέντρου ψυχικής υγείας. Σε κάποιους δήμους έχει και η χρέωση για κάθε ατομική συνεδρία είναι είτε δωρεάν είτε συμβολική (νομίζω μέχρι 3 ευρώ). Οποιος ξέρει περισσότερα πάνω σε αυτό ας μας πει αν ξέρει γιατί προσωπικά αν και επικοινώνησα δεν πήγα τελικά γιατί δεν με βόλευαν οι ώρες (είχε μόνο πρωϊνές και εγώ δουλεύω). Θυμάμαι είχα πάρει στο 11888 και είχα ζητήσει το τηλ κάποιου κέντρου ψυχολογικής υποστήριξης, με συνέδεσαν με κάποια υπηρεσία του Υπουργείου Κοινωνικής Πρόνοιας και από κει μου έδωσαν το τηλέφωνο της υπηρεσίας αυτής.

Πάντως το ότι πέρασαν τόσοι ψυχολόγοι από την ζωή σας έστω και μέσω του παιδιού και τελικά αποδείχτηκαν όχι κατάλληλοι δεν σημαίνει βέβαια ότι κάπου εκεί έξω δεν υπάρχει κάποιος που είναι. Αν του το πρότεινες όχι με την ταμπέλα του \"ψυχολόγου\" αλλά του \"σύμβουλου γάμου\" ως μία ύστατη προσπάθεια να σώσετε τον γάμο σας πως πιστεύεις ότι θα αντιδρούσε;

**gramle** · 13-06-2007, 12:07

το ξερω για το δημοσιο αλλά οπως ειπες και συ ειναι πρωινες ωρες και αυτος δουλευει.
Οσο για τον συμβουλο γαμου, ψυχολογος δεν ειναι κι αυτος? ποια η διαφορα? τεσπα, πολυ το κουρασαμε το θεμα, ας αγχωθει και αυτος λιγο να βρει μια λυση. Βαρεθηκα να νταντευω ενα μωρο και να του αλλαζω παμπερς οπως πολυ καλα ειχε πει ο Αλεξανδρος

**Tass** · 13-06-2007, 12:12

Καλά τα λες. Από την στιγμή που τον έβαλες στην διαδικασία να καταλάβει επιτέλους ότι υπάρχει σοβαρό πρόβλημα στον γάμο σας και είναι πολύ ορατή στο άμεσο μέλλον η περίπτωση να μην είστε πλέον μαζί ως ζευγάρι, καιρός είναι να κινητοποιηθεί και ο ίδιος. Αρκετά του τα έδωσες όλα στο χέρι, ας κάνει κάτι και μόνος του.

Κι εσύ κοίτα να κάνεις κάτι για σένα. Επιτέλους πιά, το αξίζεις ρε γαμώτο! (pardon my French....)

**Sofia** · 13-06-2007, 14:12

gramle μπραβο σου για το ανοιγμα που εκανες και μιλησες έτσι...είδες? ειχε αποτέλεσμα....

ενα ανοιγμα απο μερους του, μια καλύτερη επικοινωνια...αυτο δεν σημαινει φυσικα οτι αλλαζει ο γαμος ή κατι αναλογο ειναι ομως παντα ενθαρρυντικη μια μορφη επικοινωνιας σε καποια βαθμο (και εννοωντας επικοινωνια δεν εννοω να καταληξετε σε κοινες αποφάσεις ή συμπεράσματα, αλλα να καταλαβετε ο ενας τον αλλο, καπως-εστω!)...

Το τί δικαιολογει τη συμπεριφορα του και τί οχι ειναι διαφορετικο απο το αν μπορειτε να ζήσετε μαζι ομως....

**gramle** · 13-06-2007, 14:18

πολυ σοφο αυτο Σοφια μου....!

**Tass** · 13-06-2007, 14:20

Συμφωνώ με την Σοφία.

Πράγματι το αν τα παιδικά του βιώματα και οι τραυματικές εμπειρίες που έζησε διαμόρφωσαν την προσωπικότητά του σε αυτή που είναι σήμερα δεν έχει σχέση με το αν μπορείτε να είστε μαζί σε αυτό τον γάμο τελικά. Ο καθένας πρέπει να δουλεύει μόνος του με τον εαυτό του και όχι να περιμένει λόγω παιδικών τραυμάτων ή άλλων δυσάρεστων εμπειριών να τον δικαιολογήσουν και να του φέρονται με το γάντι.

Ολοι μας πιστεύω σε κάποια ή κάποιες φάσεις της ζωής μας περάσαμε δυσκολίες και λούκια, αυτό όμως δεν σημαίνει ότι θα πρέπει να έχουμε την απαίτηση από τους άλλους να μας κατανοούν για αυτό και να μας προσέχουν σαν να είμαστε ντελικάτα κινέζικα βάζα (από άποψη ψυχολογική).

Η τελική ευθύνη της ζωής, της συμπεριφοράς μας και του τρόπου αντιμετώπισης των ευθυνών μας είναι δική μας.

**gramle** · 13-06-2007, 14:31

Μου ειπε πως το καταλαβαινει οτι ειναι λαθος και η συμπεριφορα του απεναντι στο παιδι και γι αυτο το λογο δεν μπορει να κοιμηθει τα βραδια. Ψαχνοντας μια λυση.

**Sofia** · 13-06-2007, 14:39

Ειναι σημαντικο που το καταλαβαινει.Αφου λοιπον το κατάλαβε, το επομενο βήμα ειναι να κανει κάτι ωστε να το σταματήσει. Θελει βοήθεια γι αυτο ή νομιζει πως μπορει να τα καταφερει μονος του?Μπορειτε να το συζητήσετε, να βρειτε μια λύση σ αυτο?

Αν δεν μπορειτε να βρειτε μια φορμουλα επικοινωνιας μεταξύ σας, πρεπει να βρειτε με το παιδακι σας....ειναι παρα πολυ σημαντικο, ακομα και για την σχεση που εχετε μεταξυ σας...Φανταζομαι και ελπιζω να καταλαβαινετε ποσο σημαντικο ειναι να μην δηλητηριαζετε την ψυχουλα του με κατηγοριες του ενος για τον αλλο ή με ενα βαρυ κλιμα στο οποιο μεγαλώνει

Εχετε δικαιωμα (εφοσον το επιλεγετε) να πληγωνετε ο ενας τον αλλο, αλλα οχι το παιδι σας...αυτο δεν εχει επιλογες, εχετε εσεις γι αυτο....

**gramle** · 13-06-2007, 14:45

Ολα αυτο τα πληρωνει, τα δικα μας λαθη και τους εγωισμους μας. Και μετα θελουμε να λεμε οτι ειμαστε καλοι γονεις που του τα παρεχουμε ολα...
Το παιδι αλλα πραγματα θελει για να ειναι ευτυχισμενο, αλλά τωρα ειναι αργα που το καταλαβα. Ενας παιδοψυχιατρος μας ειπε οτι μεγαλο φαρμακο θα ηταν αν του καναμε ενα αδερφακι. Το παιδι αν ειχε αδερφακι θα ηταν εντελως διαφορετικο

**Tass** · 13-06-2007, 14:49

Ομολογουμένως, όμως ένα αδερφάκι δεν είναι πανάκεια ιδιαίτερα όταν οι γονείς δεν έχουν αναπτύξει σωστά κανάλια επικοινωνίας...

**Sofia** · 13-06-2007, 14:52

πιστευεις οτι στις συνθήκες που επικρατουν στο σπιτι σας ενα αδερφακι θα ηταν η καλυτερη λυση?

**gramle** · 14-06-2007, 09:35

Aυτη τη στιγμη το μονο που με νοιαζει ειναι η ψυχικη υγεια του παιδιου. Τιποτα αλλο.
Δεν ξερετε τι τραβηξα. Ξερεις τι σημαινει το παιδι σου να αρνειται να φαει για 3 μηνες και η αιτια να εισαι εσυ? να φταις εσυ? Δεν υπαρχει χειροτερο συναισθημα. Και να μην το κανει απο καπριτσιο. Μας ελεγε οτι νιωθει ενα κομπο στο λαιμο του! Ο παιδοψυχιατρος μας ειπε πως ενα αδερφακι θα τα διορθωνε ολα. Και εμεις θα ειμασταν λιγοτερο ασφυκτικοι μαζι του γιατι θα ειχαμε και με καποιο αλλον να ασχολιουμασταν και αυτο δεν θα εδινε τοσο σημασια σε μας γιατι θα ειχε και καποιον αλλον μαζι του, παρεα του.

**Sofia** · 14-06-2007, 09:45

gramle, αυτη τη στιγμη εχεις ενα παιδι που το λατρευεις κι ανησυχεις λοιπον σαν τρελή γι αυτο...μ αυτο που γραφεις, ειναι σαν να λες οτι θα θελες να κανεις ενα παιδι, το οποιο θα ναι μια λύση για το παιδι που ήδη εχεις φερει στον κοσμο. Σκεψου, οσο ψυχραιμα γίνεται: πιστευεις ότι το 2ο παιδι θα εφτιαχνε τα πραγματα στο σπιτι? πιστευεις οτι το παιδακι που εχεις ήδη, θα ηρεμουσε αυτοματως? φανταζεσαι τον εαυτο σου, να μπει στη διαδικασια να μεγαλώσει ενα ακομα παιδακι, με τις παρουσες συνθηκες, που μονο κατάλληλες δεν ειναι?εχεις σκεφτει οτι και στο αλλο παιδι, μπορει να παρουσιαστει καποιου ειδους ψυχολογικο προβλημα?